Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006

CiTy Of SaNtA bLuE ~pArT oNe~

Mου είπες κάποτε, θυμάμαι, να πάω σε μια νέα πόλη για να έρθεις να με βρεις.Έτρεχα μερόνυχτα,χωρίς Μορφέα και όνειρα.Χωρίς ήλιο. Και ήτανε ξημέρωμα όταν πάτησα τα μελανιασμένα πόδια μου στην νέα πόλη. Μπήκα στη Santa blue έχοντας ένα άσπρο σύννεφο τυλιγμένο γύρω από το λαιμό σαν γούνινο κασκόλ,και έναν ιππότη με ροζ γυαλιά. Ήρθαμε από τα Δυτικά, από το μεγάλο ωκεανό. Είχε υγρασία στο λιμάνι του Nuevo azulleon. Πάνω από τα κεφάλια μας τα σύννεφα αλλάζουν συνέχεια μορφή. Σκέφτομαι την αταξία του μπλε δάσους που άφησα πίσω από τους ώμους μου.Το παιδί με τα μπλε μάτια, το ακίνητο φεγγάρι και το θρόισμα των ασημένιων φύλλων. Φορτισμένες σκέψεις.Σε αναμένω και η καρδιά μου πρήζεται σαν χοντρό κουνούπι γεμάτο αίμα. Χαζεύω την πόλη. H Santa blue είναι μια πόλη βυθισμένη εδώ και καιρό,σε βάθος 700 μέτρων γεμάτη υποθαλάσσια ερείπια σε μήκος αρκετών μιλίων στο χείλος ενός γκρεμού, στενόμακρη, από ανατολή και δύση. Μπορούσε, να τη διασχίσει, όποιος ήθελε, περπατώντας 18 μερόνυχτα..... Αντί για σπίτια έχει ξεραμένα στιγμιότυπα που μέσα τους κατοικούν ουρανοί και παλιά ερωτικά βλέμματα.Μου είπες να σε περιμένω σε μια νέα πόλη.Εγώ διάλεξα αυτή.Σε περιμένω να φανείς από τον Βορά,φορτωμένος λόγια τα οποία θα φυλάξω στις μεγάλες μου τσέπες για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται.
Πυκνώνουμε στην αχλύ της και νιώθουμε σαν πλάνητες μέσα της.Κίνηση στους δρόμους,αδέσποτοι λέοντες που βρυχώνται πονώντας για ζούγκλα, προτζέκτορες με σταματημένα στιγμιότυπα από ενδιάμεσους χώρους και χρόνους...μερικά πτώματα παλιών ερώτων σήπτονται στο καλοκαιρινό της έδαφος.Η πόλη, έτσι που την πλησιάζουμε μοιάζει με κολάζ.Σταματάμε με το σύννεφο και τον ιππότη στο δρόμο όπου βρισκόταν κάποτε το σπίτι μου. Στο δρόμο που παρακάμπτει τον πόνο. Δεν υπάρχει τίποτα πια πάρα μόνο ίχνη σκέψεων κλεισμένα σε αλμυρές φυσαλίδες.“Σύνοπτα εστί τα ερείπια ….υπό της άλμης λελυμασμένα”. Αισθάνομαι φοβισμένη και καλώ το όνομά σου. Ο ιππότης μου σκεπάζει τα μάτια φορώντας μου τα ροζ γυαλιά του.Οδεύοντας στη μεγάλη λεωφόρο συναντήσαμε ανθρώπους που κουβάλαγαν ξόανα για τα ιερά τους.Φοράγανε φύκια πορφυρά στα μαλλιά τους.Ήρθαν από πολύ μεγάλες αποστάσεις,ακόμη και από την άλλη άκρη του πλανήτη.
Μια πεταλούδα γυρνάει τους κύκλους της σκέψης μου.Περνάω το μεγάλο ποταμό,το σύννεφο αρχίζει και υγραίνει το λαιμό μου. Θα βρέξει μου απαντάει ο ιππότης. Κοιταγόμαστε μερικά λεπτά και μια διάχυτη συνωμοσία αποφυλακίζεται από τους σαπφείρινους βολβούς των ματιών μας.Ψελλίζει... «Τα σύννεφα είναι το ορατό μέρος του παραδείσου.Ο ουρανός είναι η ψυχή μας και τα σύννεφα τα όνειρα μας.Όταν όμως μαζευτούν πολλά σύννεφα ο ουρανός δεν φαίνεται πια».

Και η βροχή πέφτει απαλά πάνω στην βυθισμένη πόλη και στα κεφάλια όλων μας. Έξαφνα πυκνό σκοτάδι και μια διαπεραστική κραυγή. Το σύννεφο ξεδιπλώνεται και με σκεπάζει από άκρη σε άκρη. Ο ιππότης βάζει την ματωμένη πανοπλία και πιάνει την λαβή του σπαθιού του. Η νύχτα φτάνει με την πορφυρή της λεγεώνα. Από την πύλη του Βορά ακούω τα βήματα σου.

34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...Αλλά σαν τη Χαλκιδική δεν έχει candy...
Δεν θέλω να πω τίποτα για αυτό το κείμενο. Δεν έπρεπε να γράψω λέξη. Το μόνο που θα μπορούσα να ψελίσω είναι πως, πραγματικά, είναι σαν τον πιο όμορφο μεσαιωνικό πίνακα. Ενας πίνακας με λόγια. Τίποτα άλλο.
Αδημονώ για τη συνέχεια όσο δεν φαντάζεσαι.

Tamara de Lempicka είπε...

just..."bluetiful"...

bereniki είπε...

"Ο ουρανός είναι η ψυχή μας και τα σύννεφα τα όνειρα μας.Όταν όμως μαζευτούν πολλά σύννεφα ο ουρανός δεν φαίνεται πια"
perimenw me anupomonhsia ta prwtobroxia... na ka8arisoun oi ouranoi..na arxisoun na fainontai oi psuxes..

ps.
wraies oi le3eis sou kai to bradu telika! omorfainoun to skotadi! :)

Sigmataf είπε...

Πόλυ όμορφο συναίσθημα και συνάμα αισιόδοξο, να περιμένεις κάποιον απο το βορρά για να σε ζεστάνει με τα λόγια του.

Seven Film Gallery είπε...

...και?...(με αγωνία αναγνώστη που περιμενει την συνέχεια)

candyblue είπε...

@ Μπίχλα:Ο έρωτας είναι σαν το μεσαίωνα. Πολλά κομμάτια του αντλούν την δύναμη τους από κει. Μόνο που κάθε Μεσαίωνας έχει ένα τέλος. Γι’αυτό γρήγορα. Ορμήξτε πάνω του. Αδειάστε τα σπλάχνα του σε εκείνο κει το τραπέζι και βάλτε την υπογραφή σας στον πίνακα.


@ Tamara de Lempicka:"bluetiful" as always. Αλλά όπως θα παρατήρησες το μπλε όλο και ανοίγει...δεν σκουραίνει. Για να δούμε θα φτάσει το άσπρο;;;


@ dr.Uqbar: Στο σκοτάδι κρύβονται όλες οι αλήθειες. Αυτά τα γυαλιά είναι επικίνδυνα γιατί τις εντοπίζουν. Πρόσεχε,ίσως σε αλλάξουν αυτά που θα δεις.
Και ετοιμάσου γιατί σε λίγο θα είναι εδώ.



@ bereniki: ....όπου υπάρχει σκοτάδι,αλλιώς καίγονται από το φως της μέρας,όπως καίγεται το φιλμ στο πανί κάποιες φορές δημιουργώντας αυτό το καφετί στρογγυλό άνοιγμα που μαζεύεται γύρω από την περιφέρεια του σαν σκοτωμένο ιδανικό.



@ Sigmataf: Και αντιφατικό ε; Συνήθως ο Βοράς φέρνει το κρύο,αλλά εγώ περιμένω από κει, κάποιον που θα με ζεστάνει...



@ Seven Film Gallery:Τετάρτη βράδυ να είσαι έτοιμος,πάντα εκεί,κοντά στα μεσάνυχτα. Εκεί γίνονται όλα..

giftaki είπε...

Εξαιρετικό post candy. Ελπίζω συνέχεια να μην περιλαμβάνει και μεσαιωνικού τύπου βασανιστήρια...

Kallioph είπε...

...Τα σύννεφα είναι το ορατό μέρος του παραδείσου...

τι όμορφο κείμενο candyblue
και τι όμορφο κολάζ

μου φτιαξες την διάθεση και σ'ευχαριστώ

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Τελευταία φορά που πήγα στη Santa blue, τα συναισθήματα ήταν ηλεκτρικά και η φωνή απ τη βορινή πύλη θύμιζε βιασμένη σειρήνα. Με ταξίδεψες Candy Blue, με ταξίδεψες…

candyblue είπε...

@ VITA MI BAROUAK: Once I had, a little game
I liked to crawl, back in my brain
I think you know, the game I mean
I mean the game, called 'go insane'

you should try, this little game
Just close your eyes, forget your name
Forget the world, forget the people
And we'll erect, a different steeple

This little game, is fun to do
Just close your eyes, no way to lose
And I'm right there, I'm going too
Release control, we're breaking thru.


Και να θυμάσαι αν χαλάσει η χρονομηχανή μου θα πάρω την δικιά σου.
barouak.blogspot.com/2006/09/blog-post_11.html


@Kallioph:Είμαι πάντα σε αυτή τη διάθεση,στη διάθεσή σας.

@ ΓΥΦΤΑΚΙ:έπεσες μέσα, οπότε φοβάμαι πως ναι. Θα έχει.

Ανώνυμος είπε...

Πάλι καλά, βρέθηκε κάποιος να σου φορέσει ροζ γυαλιά! :-)

mortaki είπε...

Προσμονή. Γλυκιά λέξη. Και μπλε.

Το άσπρο σύννεφο είναι εδώ.

Και είμαι μορτάκι. No fear.

Ας έρθει η νύχτα και η πορφυρή λεγεώνα της...

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Όσο βαθύτερα μπεις στη σπηλιά, τόσο μεγαλύτερες δείχνουν οι σκιές. Επικίνδυνο αυτό, πολύ επικίνδυνο. Γι αυτό και τα όνειρα μου δεν θυμίζουν πια μοντέρνους πίνακες αλλά παιδικές ζωγραφιές από πολύχρωμους μαρκαδόρους...

darkdarling είπε...

Very, very interesting pieces out here.
Brilliant!!!

Καπετάνισσα είπε...

Υπάρχουν νέες πόλεις;
Πες μου. Δείξε μου.
Τα περπατημένα μονοπάτια δεν οδηγούν εκεί που πάω.

Να βυθιστώ, να χωθώ, να συρθώ αν χρειαστεί.
Παρακάμψεις δεν δοκιμάζω, υπόσχομαι.

Προς τα που πέφτει ο Βορράς;
Να μου πεις κάποτε.
Κι εγώ θα καθαρίσω τους ουρανούς μου.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Πολυ ομορφο το κειμενο σου...
Οπως και τα προηγουμενα...
Πραγματικα ταξιδιαρικο και βαθυστοχαστο το μπλε...

Unknown είπε...

Καλησπέρα στην Santa Blue !

Το μόνο που μπορώ να κάνω από
εδώ που βρίσκομαι, είναι να
σεργιανίσω στα καλντερίμια
του νησιού και να πάρω ανάσα
από το άρωμα του
City of Santa Blue !

Nα είσαι πάντα καλά
και έτοιμη για ταξίδια
σε όλες της Santa Blue.....

Kαλό σου βράδυ

candyblue είπε...

@lld:Καιρό τώρα.Είναι βλέπεις και αυτή η χρονομηχανή που όλο με ανανεώνει και αυτό μου το κάνει πιο εύκολο.


@ nosyparker: Πάλι καλά...
Αλλά στάσου λίγο,για ποιον πάλι καλά;Για σένα,για μένα ή για εκείνον;


@ mortaki:Είσαι το βαμβάκι στην πληγή της Candyblue σε αυτή την ιστορία.Δε φοβάμαι, όχι.Στο βασίλειο των ονείρων κανείς δεν πεθαίνει.

@ VITA MI BAROUAK:Δεν ξέρεις πόσο τυχερός είσαι γι'αυτό.Άκου και μια δακρυσμένη λέαινα.



@ darkdarling:Pretty good, huh?



@ Καπετάνισσα: ένα μεγάλο και βαθύ ναι σε όλα.
Θα σου δείξω τις νέες πόλεις,τους νέους ουράνιους χάρτες,τη νέα αγάπη.Χωρίς παρακάμψεις.
Θα σου πω κάποτε για όλα.Οι ουρανοί σου ήταν πάντοτε καθαρογάλανοι στα μάτια μου.

@ ΠΡΕΖΑ TV: Χαίρομαι αν σε ταξιδεύει το χρώμα που διάλεξα για φουσκωμένο ιστίο.


@Sailor: Έτοιμη από καιρό για μεγάλα ταξίδια έφτασα επιτέλους στη Santa blue.

Και σαν έτοιμη απο καιρό θα την αποχαιρετίσω,όπως αποχαιρετά κανείς όλους τους μεγάλους έρωτες που βύθισε στα σπλάχνα του.

markos-the-gnostic είπε...

blue
με αιφνιδιάζεις όλο και πιο ευχάριστα
τα κείμενα σου μου πάνε πολύ

alzap είπε...

Εγώ εν όψει της άφιξης ατην βορεινή πύλη, σιγοτραγουδάω:

" Του μικρου βορια παράγγειλα
νάναι καλό παιδάκι..."

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic: Να τα φοράς τότε .Όσο συχνά θες.

@ alzap: Για ότι έχει να κάνει με την άφιξη από την βορινή πύλη,πολύ φοβάμαι ότι με το πρώτο κρύο θα πέσει σε κώμα.
Τραγούδα εσύ πάντως...μπορεί να ξορκίσεις το κακό....

@thripas:Από το Νότο ε? Να έχω το νου μου τότε.
"Μπρένθις...η μαύρη πεταλούδα...όποιος τη δει φωνάζει το όνομα της
όποιος πενθεί αυτήν ακολουθεί
όποιος πενθεί ακολουθεί, το πέταγμα της
όμως η Μπρένθις πένθος δε γνωρίζει καν τι πάει να πει.
Κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι...."

Τα φύκια ήταν κιανοφύκη.
Μεγάλες τσέπες στην φόδρα της ψυχής ραμμένες. Έχω άλλο πλούτο φυλαγμένο εκεί.

Ανώνυμος είπε...

One morning he awoke in a green hotel
With a strange creature groaning beside him
Sweat oozed from its shining skin
is everybody in?
is everybody in?
is everybody in?
the ceremony is about to begin

Ecumene είπε...

Πόσο πωλείται ο πινακας;..

:)

candyblue είπε...

@ Ergo te Lina: Έλα δω.
Σε΄πιασα.Που είσαι εσύ?


Τον πουλάμε όσο όσο...τον θες;
πάρτον
χαρισμά σου!

I.P.Potis είπε...

Μ'άρεσε πολύ η ιστορία σου, είχες δίκιο.

Ο ιππότης μου σκεπάζει τα μάτια φορώντας μου τα ροζ γυαλιά του.

Η αλήθεια είναι ότι τα είχα δανειστεί από το Δρ. Ουκμπαρ.

Ecumene είπε...

“Σύνοπτα εστί τα πινάκια ….υπό της Κάντης πεπωλημένα”................


Blue City
λεγεται μια περιοχή της Βαρσοβίας...

Και ο Αη-Βασίλης αν τον βαψεις μπλε
Santa Blue λεγεται...

To Eρωτημα παραμενει ...

Πως θα αξιοποιήσει το Blue MArketing...

To Φαινόμενο CandyBlue...

Πρεπει να το σκεφτούμε....
στο Part Two.........
:)

Ecumene είπε...

Xρειαζόμαστε σκηνοθέτη

candyblue είπε...

@ Ergo te Lina:Και γω ντε. Σκηνοθέτη χρειάζομαι (εσείς είσαστε ο manager?)

**To Φαινόμενο CandyBlue, μάλλον
πρέπει να το σκεφτείτε γενικότερα.
Αλλά κάτσε να παίξει και το part 2
Παραμύθι για παιδιά με προχωρημένες...ανάγκες.

@I.P.Potis:Μα αυτουνού είναι τα γυαλιά όπως και το κράνος του ιππότη στο κολάζ,πάνω δεξιά.
Να σου πω και τα τείχη της πόλης δικά του είναι .Μου τα έστειλε με αγάπη και γω τα έκανα πόλη ολόκληρη

Είδες?
Το ήξερα πως θα σου άρεσε η ιστοριούλα!

Tamara de Lempicka είπε...

makari (gia mena) na ftasei na ginei aspro..tha moy thymizei kamba kai tote tha parw fora me ta xrwmata mou...........

Tamara de Lempicka είπε...

Mono meta thn adeia tou author fysika...etsi?
KAI tha ferw olh thn paleta AN THES...
;)

Sigmataf είπε...

καλημέρααααα...
Όποτε βρεις ευκαιρία
πέρνα απο το blog μου.
Βρήκα κάτι που ίσως να το έσκασε απο την πόλη σου.

Ανώνυμος είπε...

Ρε Candy τι θα γίνει με το part two να πούμε...Αντε να δούμε που το πας...

candyblue είπε...

@ Μπίχλας:Ρε μπίχλα,κάνε πιο πέρα γιατί θα λιποθυμήσω...
Μου θες και ρομάντζα.

Δεν το πάω,με πάει από μόνο του κατά κει.
Βρε!

@Sigmataf: Μμμμ,όμορφο μου φάνηκε...τι κρίμα εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια πλάσματα
Μας δανείζεις ένα για συντροφιά?
Προβλέπεται πολύ βαρύς ο χειμώνας στην Santa blue.


@Tamara de Lempicka: Βεβαίως γιατί αν δεν δοκιμάσεις δεν μπορείς να ξέρεις.
ε?

MaYaMaYa είπε...

πραγματικά υπέροχο και στις 12 φορες που το διάβασα