Σάββατο, Απριλίου 14, 2018

ApRil FoOtAgE




Καλοκαίριασε για λίγο και η χαρά μεγάλη που ξεφορτώθηκα χιλιάδες ρούχα και μπουφάν από πάνω μου. Που ξεφορτώθηκα εσένα από μέσα μου με μια 7ημερη αντιβίωση με γεύση φράουλας. Έστεκες δίπλα στα πνευμόνια  μου σαν ένα τεράστιο κίτρινο μικρόβιο σε μορφή κρέμας καραμελέ  και κάθε νύχτα με έκανες να ιδρώνω και να ξενυχτάω, βήχοντας και ανασαίνοντας κοφτά. Σε ξεφορτώθηκα μαζί με τον ζαλισμένο  μου χειμώνα που ξεροστάλιαζε για λίγη υγρασία στο πίσω μέρος του ηλεκτρισμένου μου κρανίου. Το μόνο που έμεινε να αχνοφέγγει είναι η μικρή άρκτος που σχηματίζουν οι ελιές σου στο δεξί σου μπράτσο και μια φέτα αγγούρι στο τελειωμένο μου ποτό.

Καλοκαίριασε για λίγες μέρες και η χαρά μεγάλη για αυτό το κάψιμο που θα έρθει  όπου να ναι να μας βρει. Πύραυλοι πάνω από το κεφάλι μου, υποψία θανάτου, πτώματα εδώ κι εκεί σαν κορμοί κομμένων δέντρων, αρρώστιες,φτώχια,αδυναμία συγκέντρωσης, έλλειψη αγάπης, μοναξιές σαν τεράστιοι ιστοί αράχνης,κι ένας  πυρετός που αναβοσβήνει μέσα μου και ξερυθμίζει όλα όσα συνήθισα να είμαι. Καλοκαίριασε για τρεις μέρες και ακόμα να έρθουν  τα πράγματα στην θέση τους. Μια αραίωση μου επιτρέπει να μετεωρίζομαι τις μέρες σαν μικρό οζίδιο και να βυθίζομαι τις νύχτες σαν αποσυντεθειμένο κουφάρι μη ξέροντας αν θα ξυπνήσω το επόμενο πρωί. Κι αν ξυπνήσω,με ποια μορφή θα ξυπνήσω;Πόση απώλεια θα έχω,πόσο πόνο στο σώμα;

Καλοκαίριασε και δεν έχω κανέναν να το ζήσω.Κι έτσι μαζί με το μικρό μου το γατί καθόμαστε και πάλι οι δυο μας σε εκείνη την τεράστια βεράντα αγκαλιά, κάτω από τα  αγριεμένα και παρατημένα μου  φυτά και σιωπηλές αφήνουμε τον ήλιο να μας κάψει. Επιτρέπουμε αυτή την μικρή καταστροφή να μας συμβεί,  μιας και γλυτώσαμε από άλλες μεγαλύτερες με μόνο δυο τρεις βαθιές ουλές.Κι έτσι το σώμα γεμίζει και πάλι φως και εκείνο το χαλασμένο φωτοστέφανο αρχίζει και παίρνει μπρος και μια, μία,όλες οι ηλεκτρισμένες αρτηρίες ξεκινάνε και πάλι να δουλεύουν από την αρχή. Ίσως σωθούμε και αυτή την φορά. Ίσως όχι. Προς το παρόν οι δυο μας καίμε ότι πολύτιμο έχουμε κάτω από την απελπισία του φωτός που βιάστηκε να καλοκαιριάσει τον Απρίλη.
Ένα αεροπλάνο πετάει με δύναμη πάνω από το κεφάλι μου.Εύχομαι να μου το κόψει. Το ξανακοιτώ . Άραγε μπορεί να σε φέρνει; Για μισό λεπτό,ας περιμένω. 

Άραγε αληθεύει  ότι η ζωή είναι ωραία;