Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 01, 2006

SePtEmBeR sOnG **(ΚαΛό ΜήΝα)**


*Ξύπνησα από έναν γελοίο εφιάλτη. Βρέθηκα στο παλιό θρανίο της έκτης δημοτικού με τον χάρτη της Ευρώπης από πίσω μου. Η δασκάλα στο βάθος έπινε έναν μπλε χυμό από στυλό bic και αποχαιρετούσε με ποιήματα του Ιωάννη Πολέμη τα χελιδόνια. Κόλλες χαρτιού με οριζόντιες γαλάζιες ρίγες έβγαιναν από τις τσέπες, της επίσης μπλε ποδιάς μου, χωρίς σταματημό και γω όλο και μπλέδιζα μέχρι που ένιωσα πως ασφυκτιούσα,πως πνιγόμουνα και έτσι ξύπνησα. Θυμήθηκα ολόκληρη την παράγραφο, του τότε αναγνωστικού, που είχα αποστηθίσει και άρχισα να τη λέω έχοντας τη γεύση του μπλε στυλού στο στόμα. Η σωσμένη παράγραφος έλεγε ότι η ονομασία του εναρκτήριου μήνα των σχολικών διαδρομών, προέρχεται από το λατινικό septem (=επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου». Αργότερα, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου στην αρχή του έτους, ο Σεπτέμβριος μετακινήθηκε στην ένατη θέση, χωρίς όμως να αλλάξει την ονομασία του».

*Περπατάει στις μύτες των ποδιών του,προσεχτικά, μην πατήσει τους σοβάδες του καλοκαιρινού σπιτιού που μένει άδειο πια μέσα σε εκείνη την νησιώτικη χώρα. Τα απομεινάρια του καλοκαιριού θα αλεγράρουν την κατήφεια. Περιμένω την πρώτη σταγόνα της βροχής.

*Πολλή δουλειά όπως κάθε Σεπτέμβρη. Ναι εγώ είμαι αυτή που αναλαμβάνω το αμπαλάζ των σκουρόχρωμων ιδανικών κάποιων και τους το πουλάω με μεταξωτές κορδέλες και χαρτί περιτυλίγματος σε κρεμ καραμελέ αποχρώσεις. Τι κι αν τα σύκα θα ωριμάζουν και οι μούστοι όπου να’ναι θα μπουν στη διαδικασία του βρασμού τους. Εγώ μέσα στα edit ,κοπτοραπτού της τηλεοπτικής εικόνας,τσιμπάω με τα βελόνια τα ακροδάχτυλα της ψυχής μου. Χάος επικρατεί εκεί έξω. «Κατά που θα απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δεν μας λογαριάζει πια ο καιρός»;

*Η μελαγχολία της ωρίμανσης,ιδίως της ξαφνικής. Στα δελτία των 8 ασθμαίνουν οι ειδήσεις της ημέρας. Μελαγχολώ μαζί με τις σαύρες και τα κουνούπια. Σφυρίζω την μελωδία του Βάιλ,«September song»,με βλέμμα θαλασσινό ακόμα που πάει να γίνει βρόχινο. Δεν θα πάω πουθενά χωρίς εσένα,να το ξέρεις. Θα σε ακολουθήσω όσο μακριά και αν μου πεις. Ακόμα και αν μου προτείνεις το ταξίδι της φάλαινας.

*Στο βάθος το νυχτερινό βοριαδάκι κουνάει τα ψηλά φυτά της βεράντας. Κάπου την έχω ξαναδεί αυτή τη σκηνή. Ίσως πέρυσι, ίσως πρόπερσι....

“κι απ'το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...”

17 σχόλια:

Horexakias είπε...

...μου τα χαλασες.Καλο μηνα επισης.

markos-the-gnostic είπε...

κι ενώ όλα βαίνουν καλώς ή κακώς ή αδιάφορα, κι η φάλαινα ασθμαίνει μες στα ακροβολητά, η αφρώδης μεγαλοπρέπεια με αναζητά κι εγώ της απαντώ:
"ΣΠΕΥΔΕ ΤΑΧΕΩΣ"

Kallioph είπε...

Καλό μήνα :)

MaYaMaYa είπε...

καλό μήνα και να σκέφτεσαι πως παράτην μελαγχολία ειναι μια δεύτερη πρωτοχρνια, μια ευκαιρία για μια νέα αρχή στα πάντα!

bereniki είπε...

h melagxolia tis 3afnikis wrimansis... les auto na ftaiei gia tin melagxolia mou fetos to kalokairi? ki oxi ta belh tou fterwtou 8eou? toulaxiston, an einai etsi, melagxolhsa gia kati pou a3izei... ki as afhsa sto surtari to 8alassino blemma fetos to kalokairi... eftase h stigmh pou to blema mou tairiazei sthn epoxi... fusaei...den exei sunefia alla fusaei! kai ta pairnei ola makria auto to aeraki!
kalo mhna :)

alzap είπε...

Είδες που έπιασε η ευχή μου για το φθινόπωρο;
Τώρα όλα θα είναι καλύτερα.
:-)
Φιλιά

Alpha είπε...

μιλαγάμε μ ένα φίλο χτες για ένα θέμα και μου ρθε ξαφνικά στο μυαλό κάτι που επίσης έχει πει ο Κων/νος Βήτα.

"κάνουμε σεξ για ν αποφύγουμε τις σχέσεις"

(άσχετο)

xryc agripnia είπε...

"The Summer dying
September lives in flames.
My youth lies bruised and broken
No happy ending to the game.
Don't bother to tell me
I'll live on here just the same."

Ετσι λεει η Faithfull σε ενα τραγουδι της και εγω δεν εχω λογο να μην την πιστεψω.Καλο Flaming September.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Ενδοκάρδια ένεση αισιοδοξίας:
(του φυσιολάτρη)
Πολλή ησυχία έχει μες το δάσος, κάπου παραμονεύει ένας λύκος…
(του ρομαντικού)
Το σκοτάδι είναι πολύ βαθύ, σε λίγο ξημερώνει…
(του τυφλοπόντικα)
Πολύ βαθιά σκάψαμε μες τη γη, σε λίγο θα βγούμε απ την άλλη μεριά…
(τελευταίου και καταϊδρωμένου... του Σωκράτη)Όσο περισσότερο φορέσουμε τις αλυσίδες μας, τόσο μεγαλύτερη θα ναι η χαρά του αποχωρισμού…

candyblue είπε...

Καλό μήνα σε όλους σας,και στους φρέσκους φρέσκους στα μέρη μου καλή παρείστικη αρχή.

πάμε τώρα:

@ Horexakias:ΜΟΙ?

@ Μarkos:με την μπέρτα του superman φορεμένη απο την ανάποδη.

@ MaYaMaYa:Πολύ αισιόδοξη σκέψη αλήθεια,μια νέα αρχή ε?
Μου θυμίζει τον στίχο των placebo
"It's the first day of the rest of your life"

@ archive :Και γω δεν έχω κανένα λόγο να μην πιστέψω εσένα.

@ lld: μμμμμ,τι ωραίες εικόνες,πάρε με μαζί σου.

Tamara de Lempicka είπε...

καθε αλλαγη ειναι ευκαιρια για μια καινουρια αρχη...

ποσο μαλλον οταν ειναι μετα απο μια εποχη χαλαρων ρυθμών (και ηθών)και ακομη καλυτερα οταν το κεφαλι σου εξακολουθει να ειναι γεματο απο εικονες, χρωματα , αρωματα και γευσεις...

καλο μηνα και καλη χρονια λοιπον...

Horexakias είπε...

-py-thia :σιγα μην ειναι και ο τεν-τεν

mortaki είπε...

Πλησιάζεις τόσο κοντά στο μικρό καράβι με τις λέξεις σου.
Όσο μια αναπνοή σου η απόσταση.
Θα ξανασυναντηθούμε πάλι.

candyblue είπε...

@ dr.Uqbar: Χαίρομαι που θυμάσαι τον Πολέμη. Ειλικρινά χαίρομαι,συνομήλικοι ε?

@ Tamara de Lempicka:Πάντα αυτή την καταραμένη αρχή ακολουθούμε,έλα όμως που καμιά φορά τα μάτια μας κάνουνε πεταλουδίτσες και τη χάνουμε σε μια απότομη στροφή.
Για να δούμε ,τι θα μας φέρει ο σιχαμένος χειμώνας (ναι δεν τον πάω καθόλου)
Το μόνο μήνα που συμπαθώ από κει μεριά είναι το Νοέμβρη και αυτό γιατί ανεβαίνω στην Θεσσαλονίκη για το φεστιβάλ.(Ετοιμάσου dr.Uqbar)
Σλουρπ!

@ VITA MI BAROUAK : Κι έπειτα πάλι τι?
Τι ακολουθεί?

@ mosaic: Έχουν πει πολλές αλήθειες οι Στέρεο Νόβα
Αγαπημένοι.

@ alzap:Μακάρι γιατί με μελαγχολεί απίστευτα η σήψη των φύλλων και το νοτισμένο χώμα
Το σώμα της μέρας που όλο και λεπταίνει, η αλλαγή της ώρας, ο ζεστός καφές,το κρύο, τα σύννεφα,Η κλεισούρα,τα αναμμένα σώματα
Τίποτα δεν μου αρέσει από αυτά.
Με τρομάζουν,νιώθω σα να έχασα κάτι ή κάποιον.
Χωρίς να ξέρω τι η ποιον
Ένα απροσδιόριστο συναίσθημα...


@ mortaki:Ναι το ξέρω.We'll meet again.
Το μικρό καράβι με τις χίλιες λέξεις

ήταν ένα μικρό καράβι
ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν
α
α
α-τα-ξί-δευτο

Ανώνυμος είπε...

Κι΄όμως candy, ο Σεπτέμβριος είναι ένας μήνας που γιορτάζει η κάθαρση, όπου όλα φαίνονται διαφορετικά. Και πολύ μακρινά. Γυρίζεις πίσω να δεις μέχρι την άνοιξη και βλέπεις σχέδια, λόγια, όνειρα που έχουν χάσει το χρώμα από τα μάγουλα. Ολα έχουν αλλάξει το Σεπτέμβρη. Καλό χειμώνα, λοιπόν, εδώ να είμαστε να μας ταίζεις φρούτα εποχής.

Unknown είπε...

Καλό Μήνα
σου στέλνει
το νυχτερινό βοριαδάκι

Καλό σου βράδυ
με δροσιά ακόμη καλοκαιρινή

candyblue είπε...

@ Μπίχλα:Εσύ τα βλέπεις έτσι... Ξέρεις κάτι;; το χρώμα έχει χαθεί από τα μάγουλα γιατί σταμάτησε η καρδιά να δουλεύει...
Αργεί να στείλει παλμό...αργεί γιατί ξέρει πως ποτέ δεν υπήρχε τίποτα εκεί πίσω
Ούτε όνειρα ,ούτε χάρτες για το αλλού,ούτε κόκκινα μάγουλα.
Μόνο λέξεις....πως να ζήσει τέτοιο χρώμα(κόκκινο) μόνο με λέξεις.
Ευτυχώς θα έρθει το σιχαμένο Φθινόπωρο και θα τα κηδέψει στην γλυκιά του σήψη.
Πρόσεχε μην μου ξανασκίσεις τα βελούδα μου
Δεν έχω πολύ καιρό που τα άλλαξα.

@ Sailor:Γλυκιά βραδιά λίγο τσιμπημένη στην δροσιά της ,αλλά βαστάνε ακόμα έξω οι ώμοι χωρίς ανατριχίλες.
ή μήπως όχι?

Καλό μήνα και καλή χρονιά όπως κάποιο θα ήθελαν.