Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 14, 2006

CiTy Of SaNtA bLuE ~pArT tWo~


Το σύννεφο κράταγε λίγη παρέα στον ιππότη με τα ροζ γυαλιά,όσο εγώ κοιμόμουν.
Ο ιππότης ψέλλισε νυσταγμένα στο σύννεφο.«Πέτρες και χώμα. Ο ύπνος της βαθύς σαν το Γκραν Κάνυον,κι εκεί κάτω κυλάει ορμητικός ο χείμαρος των ονείρων της. Βουίζει ,τρέχει και ξαφνικά γίνεται λίμνη όπου πίδακες με ζεστό νερό την καθηλώνουν. Δες την, βγαίνει μέσα από τους ατμούς, θλιμμένη με εκείνο το γαλάζιο της φόρεμα. Δεν έχει τρόπαιο αυτό το ταξίδι. Παρά μόνο πέτρες και χώμα».
Ξύπνησα σε ένα γαλάζιο δωμάτιο. Η εικόνα του παιδιού με τα μπλε μάτια ,η πρώτη εικόνα που είδα. Σηκώθηκα τρομαγμένη και χρονικά άκυρη. «Μαμά,πάμε έξω,σε περιμένει ο μπαμπάς». Έπιασα το μικρό χεράκι του. Σε ένα σκουριασμένο σκαρί καθόταν αυτός ατενίζοντας τα βάθη.

«Ήρθα»,είπε χωρίς να με κοιτάξει.«Ήρθα, περνώντας τα Τάρταρα των εθνικών οδών και των ποταμών από τους οποίους προήλθαμε. Ριγμένος χρόνια μέσα στην παλάμη της σιωπής,περίμενα την φυγή σου κάνοντας βόλτες στην γραμμή της ζωής. Το μόνο που τόλμησα να κάνω ήταν να στείλω το μικρό αυτό αγόρι να έρθει να σε βρει,τα μάτια του φυλακίζουν την εικόνα σε μνήμη. Έτσι σε είδα ξανά». Δεν πρόλαβα να τον αγγίξω.Ούτε να δω καν πως ήτανε. Άκουσα μόνο έναν υπόγειο κρότο, σαν κάτι να έσπασε μέσα μου ξαφνικά.
Βρέθηκα στο λαβύρινθο των υπόγειων ρευμάτων,όπου με περίμενε το σύννεφο,υγρό σαν μουσκεμένο βαμβάκι. Ακούμπησε στο μέρος της καρδιάς, που δεν χτύπαγε πια και έκλεισε την ρωγμή. «Πάμε» μου είπε, «δεν έχει άλλο εδώ για σένα».Το αίμα πλημμύρισε το γαλάζιο μου φόρεμα. Ήταν η πρώτη φορά που είχα να δώσω κάτι παραπάνω από μπλε. Όταν ξημέρωσε βρέθηκα να ξυπνάω στα πόδια του ιππότη. Φόραγα τα ροζ γυαλιά και ένα κόκκινο φόρεμα,φτιαγμένο από αίμα και μέλλον που κανείς δεν αντέχει. «Ήρθε»,είπε ο ιππότης, «ήρθε και άφησε αυτό εδώ το κουτί». Το άνοιξα και είδα μια παλάμη,η δικιά του θα ήτανε θαρρώ. Την ακούμπησα πάνω στην δικιά μου,ταίριαζε. Πήρα βελόνα και κλωστή και την έραψα πάνω της.Έζησα έτσι, περιμένοντας πάλι να φανεί για οχτώ ολόκληρα χρόνια. Με τον ιππότη όλο να σκουριάζει την πανοπλία του
και το σύννεφο να έχει πια εξατμιστεί.Δεν τον ξαναείδα από τότε,ούτε εκείνο το παιδί με τα σαπφείρινα μάτια, που ήθελε να έχει βγει από την κοιλιά μου.Τελικά είχε δίκαιο ο ιππότης Δεν είχε τρόπαιο αυτό το ταξίδι.Παρά μόνο πέτρες και χώμα.
Για οχτώ έτη, κατοίκησα στο χαλαρό παλάτι του εξόριστου εαυτού μου παίζοντας παράξενα παιχνίδια με τον κόσμο του νησιού.Τώρα λέω να γυρίσω πάλι στο έδαφος της έκθεσης,και στους χλωμούς αδελφούς και αδελφές μου.Παιδιά όλα του δάσους της παχύρρευστης ντεγκραντέ μελαγχολίας...
Να θυμάστε πως δεν είμαστε άλλο, παρά θηρία με τεράστιους εγκεφάλους και ματωμένες καρδιές. Αποσυρθείτε τώρα στις σκηνές σας και στα όνειρά σας.
Αύριο μπαίνουμε στο δάσος του blogspot.Καιρός να ανάψουμε πάλι τις μεγάλες φωτιές μας.



Δεν περιμένουμε κανέναν πια.

35 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

Εμπρός για το blogspot εμείς όλοι με τους τεράστιους εγκέφαλους και τις πληγωμένες καρδιές, κι εμείς μες στο δάσος ίσως ανακαλύψουμε κάνα λουλουδάκιπου γλυκαίνει τις καρδιές και μικραίνει τους υπερτροφικούς εγκέφαλους...

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Μια ζωη,ζωα ειμασταν και ζωα θα παραμεινουμε...

Ecumene είπε...

Σαν να βλεπω
τον post τον Αρχοντα των δακτυλιδιών...

Μυστηρια πραγματα...

Στη δευτερη εικονα
υπαρχει αντί λεοντος
ίππος καστανός....

θελει αποκωδικοποίηση
η Santa Blue...

MaYaMaYa είπε...

Μπήκα σε λάθος σκηνή, με έβαλαν κατα λάθος σε ξένα όνειρα...δεν χωρώ...θα σας περιμένω εκτός συνόρων

Sigmataf είπε...

2 παλάμες ραμμένες+
8 χρόνια προσμονής+
1 σκουριασμένη πανοπλία+

11 στο σύνολο+
η πόλη, εσύ, αυτός κι όλοι εμείς=
21(blue jack)

Το έκλεισες το kazino της Santa blue.

άξιζε ο τζόγος.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω διαβάσει ακόμα το κείμενο..μου φτάνει που είδα πίνακα από Magritte και μου έφτιαξε την διάθεση...
Τώρα θα διαβάσω και τις λέξεις..

Ανώνυμος είπε...

Και γιατί δεν τον ξαναείδες ποτέ; Δεν διευκρινίζεις τι έγινε και πως το αποφάσισες αυτό ή το αποφάσισε εκείνος. Κάτι μας κρύβεις candyred

mortaki είπε...

Όταν εξατμιστώ...
αστέρι θα γίνει η καρδιά μου...
το σώμα μου φωτιά...

Μέχρι τότε μας περιμένουν πολλά ταξείδια ακόμη. "Πάμε...έλα...δεν έχει άλλο εδώ για σένα".

Το κολαζ σου παραμυθένια όμορφο Αννιώ...
Πιάσε Φιλί!

bereniki είπε...

"Δεν περιμένουμε κανέναν πια. "
...einai efikto dld?...ok... good to know...
kalhmera...
*****

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:όλοι εμείς πληγωμένα θηρία,έχουμε ακόμα τα μάτια μας καρφωμένα στην ελπίδα. Και το μικρό λουλούδι που λες,όταν βρεθεί να είναι μια κάποια ελπίδα.
ότι ακόμα νοιώθουμε.

ίσως μια φορά το μήνα,όποιος θέλει μπορεί να βρίσκεται γύρω από την φωτιά μαζί μας ,να γράφω και μια ιστορία από το δάσος του blogspot.
Τι λέτε?

candyblue είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV:Θα έχουμε και τα ξέφωτα μας όμως,αυτά τα ξέφωτα ανθρώπινης ομορφιάς που θα μας χαρακτηρίζουν...
Δεν μπορεί πάντα χαράζει στο βάθος του καθενός μας.






@ Ergo te Lina:Μπαίνοντας στο δάσος του blogspot Ο ιππότης βρήκε το άλογο του εκεί να τον περιμένει. Δεν το είχε πάρει μαζί του στη Santa blue.
Το λιοντάρι ακολούθησε μόνο του την candyblue. Μην το βλέπεις έτσι. Αντί να βρυχάται,όλο δακρύζει.

Η Santa blue θέλει γερή αποκωδικοποίηση,αλλά αυτό μπορεί να βγει και από την αντίληψη που έχει ο καθένας.

Μια ιστορία μπορεί να ταιριάζει σε κάποιον,όπως η παλάμη του Βορινού τύπου στην παλάμη της Candyblue.
Σε κάποιον άλλο όχι. Μπορεί να πάρει μόνο ένα στοιχείο.






@ MaYaMaYa:Πότε ήρθες; Δεν σε είδα.
Όχι στα σύνορα!
Περίμενε μας στο δάσος.
Θα ανάψουμε μεγάλη φωτιά.






@ Sigmataf:Αριθμομνήμονας βλέπω. Δεν γνώριζα ότι τα σίγματαφ είχαν τέτοιες ικανότητες

Το κλείσαμε το καζίνο
Η πόλη βυθισμένη ήταν άλλωστε
δεν έπαθε κι άλλο κακό.

Πάμε για άλλα!!!






@ Ganuma De Linarus:Αν είδες τον πίνακα είδες και τις λέξεις.






@ Μπίχλας:Μαζί το αποφασίσαμε. Εγώ πήρα την απόφαση και αυτός δεν φάνηκε ποτέ ξανά με το να μου την κάνει πραγματικότητα.
όταν δεν έχεις τίποτα δεν έχεις και τίποτα να χάσεις.
Εγώ δεν είχα τίποτα μαζί του. Μόνο προσμονή και όταν εκπληρώθηκε η προσμονή και ήρθε δεν το άντεξα και έσπασε η καρδιά μου.
Τέτοιος μεγάλος έρωτας δεν αντέχεται σε μια πόλη βυθισμένη. Έπρεπε να είχα κάνει αποσυμπίεση.

Ξέρεις κάτι άλλωστε;
Στην ζωή είναι μερικά πράγματα που δεν ξέρεις γιατί τα κάνεις,απλά νοιώθεις ότι πρέπει να τα κάνεις
Τι μπορούσε να κάνει κάποιος που δεν έπαιρνε τίποτα παρά μια επίσκεψη και ένα μίζερο μέλλον; Τι άλλο μπορεί κανείς να κάνει όταν στην θέση της καρδιάς του έχει πια μια σκουλικότρυπα;

Είναι δύσκολο να τοξεύεις πάντα την βροντή...και πάντα μόνος.


@ mortaki: Κάθε μήνα θα βρισκόμαστε γύρω από την φωτιά και όποιος θέλει ταξίδι σε δική του πόλη μακρινή θα τον πηγαίνω...
φτάνει να μου λέει πάντα το όνομα της και τι θα βρω εκεί.





@ bereniki: Εννοώ ότι δεν περιμένουμε κανέναν μεγάλο έρωτα πια...

Εκτός αν φανεί απρόσμενα και αποφασιστικά.
Από δω και στο εξής δεν κυνηγάμε
άλλο μας κυνηγάνε

giftaki είπε...

Candy για πρώτη φορά θα συμφωνήσω με τον Μπίχλα. Αν όλα αυτά σου φαίνονται μίζερα, τότε να μην ξαναπάς ποτέ στον κινηματογράφο. Γιατί να φορτίζεσαι συναισθηματικά για έναν κόσμο που δεν θα ζήσεις ποτέ από κοντά;

bereniki είπε...

den perimenoume kanena megalo erwta? eeee? oxi oxi! mh mou to kaneis auto! it's killing me! pes mou oti panta uparxei kati PIO megalo!
ok den kunhgame.
tha phgainw na trexw mono sto diadromo.. tha kourazomai polu! para polu! ki otan arxisei to kunhghto egw tha meinw ekei akinhth! de mporei! tha me piasei! :PP
kalhmeritsa :)

markos-the-gnostic είπε...

πολύ ωραία ιδέα candy
οργάνωσε το

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:Σιγά-σιγά.
Θέλει πολλούς αυτή η ιδέα για να πετύχει .Δεν ξέρω ποιοι θα ήθελαν να το κάναμε αυτό το σπονδυλωτό παραμύθι γύρω από την φωτιά...
Θα μπορούσε κάθε μήνα ένας μπλόγκερ να λέει από εδώ μια δικιά του ιστορία...



@ bereniki:Θα σε πιάσει,είναι όπως όταν πέφτεις,αναγκαστικά τα χέρια σου πιάνουν το χώμα.


@ ΓΥΦΤΑΚΙ:Βρε γυφτάκι,βρε γυφτάκι....μήπως εσύ παραφορτίστηκες;
Ποιος είπε ότι φορτίζομαι,δεν με αφορά καν αυτός ο κόσμος. Είναι δημιούργημα επιστημονικής φαντασίας.
Δεν μπερδεύω φαντασία και πραγματικότητα
χαχαχαχαχ
πλάκα έχεις!(για αυτό και μου είσαι πολύ συμπαθής)
Απλά λέμε και κανένα παραμύθι εδώ μέσα για να περάσει όμορφα ο χρόνος
Δεν είμαστε in post we trust!

Ε όχι και να μην ξαναπάω κινηματογράφο επειδή o Μπίχλας πέταξε κάτι και συ συμφώνησες...
Άντε τράβα να κάνεις καμιά δουλειά τώρα.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Ο ιππότης δεν μπορεί να βγάλει την πανοπλία του μονάχα με τη μια παλάμη. Θα γυρίσει για να την πάρει μαζί του. Φρόντισε να πάρει μαζί του κι εσένα Candyblue…

Mantalena Parianos είπε...

Πάντα φτάνω αργοπορημένη στις ιστορίες σου (ίσως γιατί τις σκέφτομαι πολύ) και έχουν πει οι περισσότεροι πράγματαπου θα ήθελα κι εγώ να πω.
Αν δεν έχει σβήσει ακόμη η φωτιά... έχω μαζέψει κι εγώ κάμποσα κλαδάκια.
:)

Καπετάνισσα είπε...

Έχει όμορφη θέα εδώ που στήσαμε τις σκηνές.
Εκείνο το τεράστιο κόκκινο βουνό το βλέπεις;
Δαιμόνια και ξωτικά το κατοικούνε κι άμα το περάσεις -λέει- θ' απλωθεί εμπρός σου κόσμος ανοιχτός.
Νερά πολλά, γαλάζια και σκούρα μπλε μαζί κι άνθρωποι που βουτούν απ' τις όχθες και ξεπλένουν ζωές κι απλώνουνε στον ήλιο όνειρα.
Φαντάσου ότι ο τόπος αυτός, κάποτε δεν ήτανε παρά πέτρα και χώμα.
Μεταμορφώθηκε όμως!
Γιατί μια χούφτα άνθρωποι τον αγάπησαν και τον περπάτησαν.

Λοιπόν; Είσαι;

Unknown είπε...

Την καλησπέρα μου

στο " City of santa blue "

Από το πλατανόφυλλο του Αιγαίου

Καλή αντάμωση
και θα βαστάω και εγώ λουλούδι
στο χέρι για σένα !

Καλό σου βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν παράξενη αδελφή, μας τρομάζουν μερικές φορές οι ιστορίες σας. Ισως γιατί δεν τις καταλαβαίνουμε, ίσως γιατί δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι -μπορεί να μη γίνουμε ποτέ.

Για αυτό με ανακούφιση μάθαμε ότι επιστρέφετε κοντά μας.
Μας λείψατε.

MaYaMaYa είπε...

βρήκα μια κουβερτούλα παλια, με αυτή η γιαγια με σκέπαζε όταν κοιμόμουν σπίτι της. Έχει ακούσει κάθε παραμύθι και προλάβαινε και το τέλος (ενώ εγω...) επίσης εκτός απο παραμυθοκουβερτάκι ειναι μαγικό, μας σκεπάζει όταν νοιώθουμε οτι πλησιάζει το κακό και μας μεταφέρει σε ένα γλυκό κόσμο, τον παραμυθόκοσμο για όσο χρειαστεί...θα το φέρω μαζί μου για τις νύχτες κοντά στη φωτιά

andy dufresne είπε...

Kαι λοιπόν, και λοιπόν;

Όλο στο καλύτερο το κόβεις, όπως τα σήριαλ των παιδικών μου χρόνων.

Κατέβασε και το pArT tHrEe.

candyblue είπε...

@ VITA MI BAROUAK: Ο Ξένος από τον βορά δεν είναι ιππότης. Αυτός μου έδωσε την παλάμη του.
Ο ιππότης ποτ σκούριασε την πανοπλία από την αχρηστία είναι ο πιστός μου φίλος,ό μέντορας και ο ακόλουθος μου.
Ο Ξένος από το βορά είναι η προσμονή,είναι αυτό το κάτι καλύτερο που περιμένουμε πάντα να μας βρει.
και όταν τελικά έρχεται ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό.
Μακάρι να έρθει πίσω και να με πάρει. Πάντα αυτό ευχόμουνα και γω.





@ dr.Uqbar: Θέλω λοιπόν να είσαι ο πρώτος που θα μου πεις μια ιστορία για αυτή την αρχαία πόλη γύρω από την φωτιά.
Δέχεσαι;

*όταν γεμίσει το φεγγάρι το μήνα που θα έρθει να μας βρει θέλω να είσαι εσύ ο πρώτος που θα μας μιλήσεις για αυτή την πόλη. Φέρε και την καρδιά μαζί. Θα την χρειαστώ.


@ Mantalena Parianos: Η φωτιά δεν σβήνει ποτέ. Οι άνθρωποι μόνο λιγοστεύουν καμιά φορά γύρω από αυτή. Φέρε λίγα κλαδιά και πες μου αλήθεια από που τα μάζεψες και τι είδες...ίσως και να είσαι εσύ η επόμενη που θα έχει κάτι να μας πει στο γέμισμα του φεγγαριού του Νοεμβρίου.


@ Καπετάνισσα: Ώστε και συ βλέπεις τα ίδια με αυτά που βλέπουμε και μεις;
Εσύ μαζί με το σύννεφο θα είσαστε αυτές που θα μιλήσετε για περίεργους ανθρώπους που έπεσαν πάνω σας μέχρι να έρθετε στο δάσος να καθίσετε γύρω από την φωτιά.
Θα μιλήσετε στην χάση του φεγγαριού ή αλλιώς στη νέα σελήνη του Οκτωβρίου


@ Sailor: περιμένω και τις δικές σου ιστορίες Καπετάνιε, που θα μυρίζουν ιώδιο και αλμύρα...




@ Χλωμέ alzap: Ποτέ δεν θα είσαι έτοιμος για τίποτα, ακόμα και αν νομίζεις ότι είσαι. Παρ΄όλα αυτά οι ιστορίες μου είναι απλές και εύκολες να τις χρησιμοποιήσει ο καθένας όπως τις αντιλαμβάνεται και ανάλογα πάντα και με την διάθεση του

Εκτιμάω πως η επικοινωνία είναι πάντα θέμα διάθεσης.
είτε την έχεις λοιπόν, είτε όχι.



@ MaYaMaYa: Θα το φέρεις λοιπόν μαζί σου και θα μας μιλήσεις για αυτό στο γέμισμα της Δεκεμβριανής σελήνης.
έχεις όλο τον χρόνο να σκεφτείς τι θα πεις για αυτό το μαγικό ύφασμα...
Δέχεσαι;; Δεν ξέρω.



@andy dufresne: Ει ψιτ...τι κάνεις εσύ εδώ τέτοια ώρα;; Το μικρό σου κοριτσάκι πόσο χρόνο κατανάλωσε διαλυμένο μέσα στο γάλα του? Θες να μου πεις γιατί οι άνθρωποι διαλύουν τον χρόνο μέσα στο γάλα των παιδιών τους;

Θες?

Δεν έχει part 3.Απο δω και στο εξής θα έχει 2 φορές το μήνα τις ιστορίες από το δάσους του Blogspot .Κάθε ένας blogger με ευαισθησίες που πικάρουν(αγγίζουν κόκκινο)και προχωρημένες ανάγκες θα λέει από μια ιστορία.

*** ****

Ο Μάρκος ο Γνωστικός μια νύχτα πριν την πανσέληνο του Οκτωβρίου θα κάνει μια μικρή εισαγωγή για αυτό που πάμε να φτιάξουμε...Γιατί αυτό που πάμε να φτιάξουμε είναι πολύ σημαντικό.
Σκεφτείτε το λίγο πιο έξυπνα.
**
Θα είναι η αφορμή να γνωρίσει καλύτερα ο ένας το γυμνό εγώ το άλλου (και μην ξεχνάτε, τα γραπτά μένουν).

*Είναι ένας θάνατος να βγεις από το εγώ σου. Αλλά σε σώζει από σίγουρο θάνατο!!*

Σκεφτείτε το οι προτεινόμενοι και απαντήστε μου με mail.
Και όποιος άλλος θέλει, επίσης.

MaYaMaYa είπε...

ενδιαφερον...αν δεν με εχει εγκαταλείψει ο λυρισμος μου και η δεκ.πανσεληνος με βρει στα λημερια, θα ειμαι λαλίστατη και ετοιμη να σας μαζεψω σαν παιδια γυρω απο το τζακι για ιστοριουλες

candyblue είπε...

@lld: Προτιμώ το τελευταίο.

@ MaYaMaYa: Δεν θα σε έχει εγκαταλείψει ο λυρισμός σου και η Δεκεμβριανή πανσέληνος έχει ήδη καρφιτσωμένη την αναμονή της ιστορίας με την μαγική κουβέρτα στο πέτο της.

MaYaMaYa είπε...

θα προσπαθήσω... :)

nosyparker είπε...

:-O Ροζ γυαλιά και κόκκινο φόρεμα; Και θ' ανάψεις και φωτιά;
WOW είσαι σε πολύ καλό δρόμο λέμε :-D
(μη με παρεξηγείς, έχω κέφια πάλι)

nosyparker είπε...

Αλλά γιατί δεν περιμένουμε κανένα μεγάλο έρωτα πια; Τα καλύτερα πάντα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις ;-)

alex είπε...

Εγώ πάντως περιμένω.Τον λένε Γκοντό.

candyblue είπε...

@ nosyparker:Δεν ξέρω, ρώτα την candyblue γιατί δεν περιμένουμε κανένα μεγάλο έρωτα πια.Μπορεί να το λέει έτσι για να το παίξει σκληρή με όλα όσα περιμένει και δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί..

Εγώ μια χαρά συμφωνώ μαζί σου και τι καλά που έχεις κέφια.

@ alex: Και γω και γω...είπε οτι θα ερχόταν μέχρι το βράδυ.Δεν φάνηκε ακόμα;

Τι όμορφος Μπέκετ!

advocatus diaboli είπε...

Τι οργιώδης φαντασία! και μάλιστα, χωρίς να ταυτίζεσαι με αυτά που γράφεις (όπως κατάλαβα από τα σχόλια). Κι άλλο, θέλω κι άλλο!

candyblue είπε...

@ advocatus diaboli:Stay tuned then.
Είμαι πάντα στην διάθεση σου.

**** ***** *****
Φαντασία;
Μα απο την Santa blue σου γράφω

Sigmataf είπε...

Για την δικιά σου κοντινή Santa Blue

Jimmy Bloody Rose είπε...

"Για οχτώ έτη, κατοίκησα στο χαλαρό παλάτι του εξόριστου εαυτού μου παίζοντας παράξενα παιχνίδια "

Η πιο μεγάλη τιμωρία είναι η αυτοεξορία...
J.B.R.

candyblue είπε...

@ Jimmy Bloody Rose:Η πιο μεγάλη τιμωρία είναι η αυτοεξορία...

Γι'αυτό πρέπει να είναι έτοιμος κανείς.



@ Sigmataf:Μ'ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη,
Θέλω να τρέξω κατά εκεί