Κυριακή, Σεπτεμβρίου 24, 2006

ΚαΙ οΙ οΠώΡεΣ φΘίΝοΥν...


Σιχαίνομαι τον μουντό καιρό, τα σύννεφα με τις χοντρές γκρι κοιλιές,τον κρύο αέρα,το σούρσιμο των φύλλων στα πεζοδρόμια,τα λασπωμένα μου παπούτσια,τις σταγόνες της βροχής που δεν λεν να το βουλώσουν. Το μεταλλαγμένο φθινοπωρινό κλίμα που θυμίζει κλίμα «Blade runner»,τα καυτά ροφήματα,τα αναμμένα σώματα και τα βαριά πουπουλένια παπλώματα. Τα χοντρά πουλόβερ και τα μάλλινα ζιβάγκο που τσιμπάνε. Τον καπνό που μπουκώνει τους κλειστούς χώρους,τη δυνατή μουσική. Είμαι παιδί του καλοκαιριού του ανοιχτού ουρανού και της ενδυματολογικής λιτότητας. Ζηλεύω τους ιθαγενείς που ταξιδεύουν στην σπασμένη γη τους μόνο με το δέρμα τους.
Οι βαλίτσες μου, θα είναι πάντα εκεί,έτοιμες να τραβήξουν το χέρι μου.

Τον χειμώνα νυχτώνει αλλιώς,ιδίως τις κατηφείς μέρες. Καμιά φορά σκοτεινιάζει αμέσως μετά το μεσημέρι. Το σιχαίνομαι αυτό μαζί και τον ηλίθιο τον Βενιαμίν Φραγκλίνο,τον πρώτο που διατύπωσε την ιδέα για την αλλαγή της ώρας ώστε να υπάρχει διαθέσιμο περισσότερο φυσικό φως κατά τους θερινούς μήνες,αλλά το χειμώνα άπλετη σκοταδίλα. Μέρες με ραδιόφωνο και παράσιτα,μέρες βροχερές γεμάτες από τραγούδια της Juliette Greco*Les feuilles mortes* Bonjour tristesse* Σκέψεις μουσκεμένου απογεύματος, βήχουν σαν φθισικές κοπέλες πίσω από την πλάτη μου. Σκέφτομαι τα «Πολυδούρικα» μελαγχολικά απογεύματα που πλησιάζουν,περπατώντας στις μύτες των ποδιών τους, και ανατριχιάζω από την φρίκη. Μυρωδιά νοτισμένου χώματος. Βιτρίνες με μακρυμάνικα. Όχι ακόμα,βάστα λίγο ακόμα. Δεν είμαι έτοιμη φέτος για τον Χειμώνα...
Και μετά στο Κέντρο. Φυγαδεύω το μουδιασμένο είναι μου στις «Νύχτες Πρεμιέρας».
Κλεισμένη μέσα σε μια αίθουσα σπηλιά, μέσα στην καταπιόνα μιας φανταστικής φάλαινας,αποκαλύπτω στο βλέμμα μου ταινίες σαν παραμύθι. Ταινίες σαν χαστούκι ταινίες που αφήνουν βαθουλώματα ύπαρξης στα βελούδινα κόκκινα καθίσματα.
Νυχτερινά ποτά με γεύση κλεισούρας και περσινού χειμώνα.
Συζητήσεις με θέμα το top 10 των πιο φοβερών και τρομακτικών αυτοκτονιών διάσημων ανθρώπων του θεάματος. Πλήττω, πλήττω μέσα εδώ, με όλα αυτά τα μπουκωμένα τοπία. Γλιστράω στα βρεγμένα πεζοδρόμια,βρίζω τους πάντες με το παραμικρό. Παρατηρώ τις γυναίκες που περπατάν στις γειτονιές. Γυναίκες φτιαγμένες από κάματο και ξινισμένο έρωτα... Θέλω να δραπετεύσω από εδώ, από αυτή την πόλη που όλο και φτωχαίνει αισθητικά. Όλο και φυραίνει μαζί με τους παλιούς ψόφιους χειμώνες της. Οι βαλίτσες μου θα είναι πάντα εκεί. Τελευταία,νανουρίζομαι από μια σνομπ ερωτική διάθεση και μια αδικαιολόγητη μελαγχολία για κάτι που δεν ήρθε ακόμα. Τραβάω το διάβολο από την ουρά και γελάω τρέχοντας και καπνίζοντας χιλιόμετρα και υγρασίες. Και μετά η ομορφιά της νύχτας στο δάσος του blogspot. Με αγέλες πληγωμένων μοναχικών να βαστάνε το τέμπο γύρω από την φωτιά. Με τους ομφάλιους λώρους σκονισμένους και τεντωμένους στα μαύρα ηλεκτρονικά πατώματα,γεμάτα με ψυχικούς εμετούς,και δάκρυα. Γιατί στοιχίζει πάντα ένας ξεριζωμός. Ακόμα και αν αυτός έχει να κάνει με μια απόδραση από την ησυχία του γαλάζιου δωματίου μας στο δάσος του blogspot. Οι βαλίτσες μου θα είναι πάντα εκεί. Δεν το βάζουμε κάτω,δε θρηνούμε τίποτα. Αναζητούμε καινούργια σημάδια! Σταματήστε επιτέλους αυτό το μίξερ που χτυπιέται μέσα μου.

43 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

:) γι'αυτο χωνομαστε ολοι στο δασος, γιατι αυτη η πολη εχει παψει να ακουει τον παλμο μας.. αλλα εχεις δικιο, η βαλιτσα μας περιμενει εκει να μας συνεφερει ισως...τι τα θες, αγαπω αυτην την πολη, αλλα όντως κατακλύζεται απο οπώρες που φθίνουν...

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad είπε...

Χειμώνας είναι, θα περάσει..
Και θα ρθει το καλοκαίρι σου πάλι.
Μα μετά πάλι χειμώνας..
Και πάλι..
Και πάλι..
Μήπως να εβαζες στις βαλίτσες σου και κανένα χειμωνιάτικο ρούχο?
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν,δεν είναι στο χέρι μας να αλλάξουν. Ο χειμώνας θα είναι πάντα χειμώνας και θα είναι εδώ είτε με εμάς είτε χωρίς εμας. Και δε μπορούμε τίποτα να κάνουμε γι'αυτό, παρά να τον χαρούμε, να τον κάνουμε κι αυτόν λίγο δικό μας.
Φθινοπωρινή καλημέρα!

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

ωραία! παρά λίγο να με πείσεις! δεν ήταν τίποτα... μόνο όση ώρα το διάβαζα, με ομολογουμένως αυξημένο ενδιαφέρον, είδα αυτή την αξιολάτρευτη για μένα εποχή με τα δικά σου μάτια..
τώρα ήρθα στα "συγκαλά" μου.. ζεστός καφές, Μαίστρος και... για να κατεβάσουμε και κανένα φούτερ απ' το πατάρι...!

Sigmataf είπε...

Το μεταλλαγμένο φθινοπωρινό κλίμα που θυμίζει κλίμα «Blade runner».

Το μεταλλαγμένο φθινοπωρινό κλίμα που θυμίζει κλίμα «Blade runner».

Το μεταλλαγμένο φθινοπωρινό κλίμα που θυμίζει κλίμα «Blade runner».

Ανώνυμος είπε...

Το φετινό καλοκαίρι εκτελέστηκε με φυσική και μαθηματική ακρίβεια, το 4μερο που μας πέρασε.
Οι εκκωφαντικοί θόρυβοι των ριπών από εκεί ψηλά δεν ήταν παρά η τελετή έναρξης ενός ακόμα χειμώνα που ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του και θα ψάξει κρυψώνα σε αυτή την γκρίζα πόλη που τον χειμώνα πάει ασορτί με την όλη διάθεση της εποχής.
Game Over

Unknown είπε...

Και η δικές μου οι βαλίτσες
είναι πάντα εκεί
σε ετοιμότητα, το έχω μάθει αυτό
από χρόνια τώρα
παρ όλο που αγαπώ αυτήν την πόλη.

Πριν λίγο άκουγα το τραγούδι
τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα

Σε λίγο δεν θα μπορούν να τριγυρνάνε ούτε οι ανθρώποι
στη Αθήνα.

Η Αθήνα έγινε σαν σκηνή από ταινία
προσεχώς !

Αυτή είναι η αλήθεια
και η πραγματικότητα

Καλό σου πρωινό
φθινοπωρινό

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το μίξερ είσαι εσύ ρε candy, τι μου λες τώρα. Γιατί να σταματήσει; Εχει και τα ωραία του ο χειμώνας, έλα θα συμφωνήσεις. Αφου σου δίνει αυτή τη διάθεση και την έκφραση, είναι γενναιόδωρη εποχή. Το χειμώνα και την άνοιξη δημιουργούνται πράγματα που αντέχουν, τα καλοκαιρινά είναι θνησιγενή. Ωραία, πολύ ωραία. Προσπαθώ να σε φανταστώ υγρή. Μην πάει ο νους σου στο κακό, εννοώ βρεγμένη από τη βροχή χωρίς ομπρέλα. Τέλειο

nosyparker είπε...

Το φθινόπωρο είναι 3 φορές χειρότερο από το χειμώνα. Αν μπορούσα να επιλέξω, θα ήθελα μόνο άνοιξη, ούτε καν καλοκαίρι. Άνοιξη με χρώματα έντονα και μυρωδιές, σαν πίνακα ζωγραφικής με λιβάδια από παπαρούνες. Κόκκινα, πράσινα, κίτρινα, πορτοκαλί. Όχι μπλε (να μην ξεχνιόμαστε)
Ο χειμώνας είναι καιρός για δύο, αλίμονο στους μόνους.

candyblue είπε...

@ nina: Και γω την αγαπάω για αυτό πληγώνομαι τόσο πολύ με αυτό που κατάντησε.
Οι βαλίτσες περιμένουν μαζί με άλλες πόλεις που περιμένουν αυτές και μένα μαζί με αυτές.
Ωραία φωτογραφία έχεις!

@ 2 Shots of Happy:Ει ψιτ, που χάθηκες εσύ;
Ο χειμώνας θα είναι πάντα χειμώνας και κάποτε αυτό ήταν που μου άρεσε και περίμενα.Ζούσα μόνο και μόνο για να μπω στην ψυχρή καρδιά του. Αλλά τώρα νοιώθω πως δεν μπορώ ούτε να την ακούω να χτυπάει από μακριά.
Δεν πειράζει,θα κάνω υπομονή δυναμώνοντας και πυκνώνοντας μέσα από σκούφους και γάντια.


@ αλαφροίσκιωτος :Πρέπει. Αρκετά κοιμήθηκαν κάτω από μυρωδιές βαπόνας και περσινού μαλακτικού.
Με το βλέμμα καρφωμένο στις ντουλάπες σκέφτομαι την κατάβαση των,στια ράφια και στα συρτάρια μου.
Βαθιά αναπνοή σκάλα και άνοιγμα. Είναι ακόμα εκεί πάνω ή το έσκασαν;


@ Sigmataf:Το μεταλλαγμένο φθινοπωρινό κλίμα που θυμίζει κλίμα «Blade runner».



@ dr.Uqbar:Λέω να βάλω μέσα το κεφάλι μου. Πολύ ωραία ιδέα μου έδωσες. Μετά αν χωρέσει και το υπόλοιπο σώμα...
Και έπειτα θα επιβιβαστώ στην μηχανή του χρόνου.
Επόμενη στάση;


@Ganuma De Linarus:Μισό λεπτό,μισό λεπτό,με τι βαθμό δυσκολίας μπορώ να φτάσω στην άνοιξη;



@ Sailor:Σκηνή από ταινία...γαλλικός ασπρόμαυρος κιν/φος του 50, με βροχή κολλημένη πάνω στα τζάμια, μαύρα δερμάτινα παλτά,βρεγμένα πεζοδρόμια.
Κάπου εκεί μια ξανθιά κοπέλα μπαίνει στο γαλλικό Μπιστρό σαν κυνηγημένη. Πολύ γνωστή κοπέλα,αργότερα γίνεται διάσημη ηθοποιός.
Την χαζεύω μέσα από το παράθυρο του απέναντι ξενοδοχείου καθώς ο υπέργειος συρμός του μετρό διασχίζει το βλέμμα μου κόβοντας στα δύο τις κόρες των ματιών μου.



@ Μπίχλας:Βρέχει παντού,μέσα μου, πάνω μου Κάτω από τα μάτια μου και μέσα στο καταφύγιο των καλοκαιρινών μου σκέψεων. Το κρανίο μου υγρό και μουσκεμένο,φουσκώνει τις υγρασίες του πάνω σε όλα τα τοιχώματα. Τρέχω βρεγμένη μπαίνοντας σε μια στοά. Κοιτάω ψηλά αναπνέοντας γρήγορα. Οι άκρες των μαλλιών μου κλαίνε. Παγωμένα ακροδάχτυλα που αργότερα θα ζεσταθούν σε μια κούπα αχνιστού καφέ.
Στην βροχή μπορεί εύκολα κανείς να κλάψει...



@ nosyparker: Αλίμονο. Κατάρτι να δεθούν και γρήγορα.

alzap είπε...

Εδώ είμαι, λάτρης του φθινοπωρου και του χειμώνα, της βροχής και του συννεφιασμένου ουρανού. Ισως φταίει η αρβανίτικη καταγωγή μου, ίσως η φωτοφοβία -που κάποιοι μου λένε πως έχω.
Δεν μπορώ όμως τον ήλιο, δεν μπόρεσα ποτέ να εκτιμήσω το "αττικο φως".

Μη γελιέσαι όμως μικρή. Αν εκλείψουμε εμεις οι λίγοι υπερασπιστές του φθινοπωρου και του χειμώνα, μαύρα θα είναι τα μαντάτα κι αχρείαστες οι βαλίτσες.
Γιατί που ακούστηκε να ζήσεις, ευτυχισμένο, καλοκαίρι που έπεται καλοκαιριού;

Ανώνυμος είπε...

Μισώ τον χειμώνα,με εξαφανίζει από παντού. Ευτυχώς κάποιες φορές αργεί να έρθει, ε κάντυ?
Θες να ελπίζουμε μαζί?
Μετά από ένα μακρύ ταξίδι επέστρεψα στο σώμα των λέξεων σου.
Με ξέχασες εκεί στη Santa blue. Δεν κατάφερα να καταδυθώ μαζί σας.
Μου έλειψες κάντυ.

markos-the-gnostic είπε...

candy
το φθινόπωρο που μπήκε πριν από 2 μέρες είναι έναρξη σε πολλά - κυρίως σε νέες ιδέες, νέες γνωριμίες, νέες ιστορίες, νέες βόλτες, νέες συντροφιές ηλεκτρονικές και μη
άλλωστε μη ξεχνάς τη σειρά των ιστοριών τη πανσέληνο, μπορούμε να τη κάνουμε ηλεκτρονικά αλλά και ζωντανά

Unknown είπε...

Σενάριο καταπληκτικό
κάντου λίγο μονταζ ακόμη
και φύγαμε για Αθήνα
την βαλίτσα την έχω έτοιμη

Θα με δεις που θα κατεβαίνω
από το μετρό !

καλό πρωινό
καλή εβδομάδα

candyblue είπε...

@ alzap:Οκ δεν έχεις και άδικο. Απλά μου αρέσει να γκρινιάζω σε κάθε αλλαγή και μετά θα δεις που την βρίσκω τρομερά διασκεδαστική.




@ κοινωφελής κώνωψ:Και μένα κουνουπάκι μου. Έχω ένα μέρος για σένα. Δεν θα σε πειράξει ο χειμώνας....θα βασιλέψεις, με την καλή έννοια.




@ markos-the-gnostic:Μα καλά εσύ προχώρησες πολύυυυ.
Αγάλι ,αγάλι.
Αλλά εδώ που τα λέμε κάπως έτσι θα έρθει ο χειμώνας με πολλά νέα.
Άσε με να παραπονιέμαι,βλέπεις φταίει και το ότι δεν ευχαριστήθηκα μπάνια φέτος.




@ Sailor:Σαλπάραμε η ακόμα?
καλή σου εβδομάδα καπετάνιε!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Αν φοράς παπούτσια ενώ βρίσκεσαι σπίτι, φιλταρισέ το ζουμί τους και ράντισε τις βαλίτσες σου μ αυτό.

Έπειτα άνοιξε τη βαλίτσα και πρόβαρε το μοναδικό της περιεχόμενο. Ναι, ναι μονάχα εκείνο το κόκκινο φουστάνι. Εκείνο το κόκκινο φουστάνι που συνηθίζει να κουβαλά ένα πτώμα, όπως λέει και η λατρεμένη μποέμισα.
Έβγα στο δρόμο ντυμένη στα κόκκινα, δακρυσμένη λέαινα και ξεκίνα τις περιστροφές. Δες πως ανεμίζει το περιστρεφόμενο φουστάνι με φόντο πολυκατοικίες, αρχαία, πεζόδρομους, κόρνες, παπούτσια, ποτήρια, γουλιές, ματιές, σούσουρο, χάδια, έρωτες, νεύματα, γροθιές, ρυθμός, μουσική, σάλπισμα, ΣΤΟΠ!
Τώρα πια το μόνο που απέμεινε είναι να χαζέψεις τις πράσινες πέτρες που κρύβουν οι διαβάτες κάτω απ το στέρνο τους...
Πράσινες πέτρες...
Γεύσου τις στάλες της χολής που στάζουν τα σύννεφα και χαμογέλα.
Χαμογέλα σαν πτώμα, σαν λέαινα, σαν κόρη Δερβίση…

Παπαρούνα είπε...

ίσως αν σταματήσει το μίξερ, η σιωπή να είναι πιο εκκωφαντική και απ' το "χιόνι του Δεκέμβρη"

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Μην απελπιζεσαι.Υπαρχουν και χειροτερα.Παντως καλα τα περναμε στις "Νυχτες Πρεμιερας".Μπορει να ειναι μοναχικα αλλα εχει τη φαση του.Εκει ξημεροβραδιαζομαι απο τη Πεμπτη που μας περασε...

Ecumene είπε...

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Mais mon amour silencieux et fidèle
Sourit toujours et remercie la vie.
Je t'aimais tant, tu étais si jolie.
Comment veux-tu que je t'oublie ?
En ce temps-là, la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.
Tu étais ma plus douce amie
Mais je n'ai que faire des regrets
Et la chanson que tu chantais,
Toujours, toujours je l'entendrai !



Eρμηνευει ο Υβ Μοντάν

πατα play

harlequinpan είπε...

I am very grateful to you for your kindness translation about your last article. your text/letters of article is very beautiful, probably is the continuation of Greece Epic in the tradition, so it should be call you "modern Homer" .
About this new work, i have visited your jellyannadarling's DevianART Gallery already,i am very enjoy this terrific work. i love Juliette Greco and her charming song. she is a very attractive lady, although she is almost 80. your image is very appropriate with her.
As Marilyn Monroe, I am not sure why she in this Work, although I have painting her in my "Pay Homage To" Series .

candyblue είπε...

@ Ergo te Lina: Και πάταγα το play συνεχώς και ο Υβ Μοντάν δεν πίστευε σε αυτό που του τύχαινε...και έτσι όλο το μεσημέρι το έβγαλα πατώντας το play σου.
Με μια λιακάδα,ένα άπλωμα μπουγάδας,τι ωραία που μύριζε το μαλακτικό κάτω από
το"Toujours, toujours je l'entendrai" και διάφορες σκέψεις πουλιά.
Και έτσι ακούγοντας ακόμα το κομμάτι στα σκοτεινά του μυαλού πήρα το μετρό για τις νύχτες πρεμιέρας
...Et nous vivions tous deux ensemble
Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais.




@ ΠΡΕΖΑ TV: Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από αυτό.
Τα ξέχασα όλα.
Λιώνω μαζί με τα βελούδα τους,λιώνω μέχρι να γεμίσουν τα σκοτάδια φως και πάλι.


@ παπαρούνα: Ας μην σταματήσει λοιπόν,δεν θα ήθελα να κουφαθώ από "το χιόνι του χειμώνα" Ανεβάζω στροφές...


@ VITA MI BAROUAK: Μαζί με το σπαθί και τα φτερά μου. Χαμογελάω σε όλες τις τελείες και τα κόμματα. Σε όλες τις τρικλοποδιές της μνήμης.
Με κόκκινο φόρεμα και ένα μέλλον που κανείς δεν αντέχει.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί δεν σου αρέσει ο γκρίζος-μουντός ουρανός;
Χθες δεν διαπιστώσαμε μαζί ότι τα πάντα στη φύση είναι πιο λαμπερά;
Θυμάσαι το χρώμα της θάλασσας; Πόσο δυνατό και καθαρό ήταν; Ή πόσο λαμπερή μπορεί να είναι η φύση και να αναδεικνύεται καλύτερα το πράσινο χρώμα;
Μήπως τελικά όλα αυτά τα ένιωσα γιατί ήμουν με πολύ καλή συντροφιά;

Καπετάνισσα είπε...

Δύο και πέντε, σήμερα το μεσημέρι.
Βρισκόμουνα στο Ρέθυμνο, έμπαινα στην Εθνική για Ηράκλειο.
30 βαθμοί. Θερμοκρασία Σεπτέμβρη στο Νότο.
Καλύτερα; Μπορεί.

Να'χω ήλιους να πέφτουνε από μέσα μου να με γεμίζουνε φως και θέρμη. Αυτό θέλω.

Σε νιώθω λέω.
Αλλά γλυστράω και προς την απιστία του φθινοπώρου. Για να'χω εικόνες να θρέφω το μυαλό.
Πέρισυ, μέσα σε 15 μέρες έζησα όλες τις εποχές του χρόνου. Ταξίδι στο Περού. Όλη η ομορφιά του κόσμου...

Λοιπόν;
Βαλίτσα, ε;
Για πέρνα από δω.
Μισάνοιχτη μόνιμα.
Τα όνειρα διπλωμένα.
Να χάσκουνε.

markos-the-gnostic είπε...

τελικά δε νομίζεις ότι πρέπει να βρούμε δραστικές λύσεις για την αντιμετώπιση της μελαγχολίας του φθινοπώρου;

xryc agripnia είπε...

Λατρευω ολ'αυτα που σιχαινεσαι.
Δεν ειναι υπεροχο;

candyblue είπε...

@ Lou: Το είπες ναι και γω συμφώνησα. Αλλά βλέποντας πάλι εκείνο εκεί το γκρι,ζάρωσαν τα χείλη μου.
όχι δεν μπορώ να το δω όπως εσύ.
Θέλω ουρανό και θάλασσα γαλάζια και ζέστη,και όλα να καίγονται και να χάνουν το σχήμα και το χρώμα τους.
Αν και συμφωνώ ακόμα με όσα μου είπες....



@ Καπετάνισσα:Λες" Να'χω ήλιους να πέφτουνε από μέσα μου να με γεμίζουνε φως και θέρμη. Αυτό θέλω".


Το ίδιο θέλω και γω.
Αλλά θα μου περάσει,θα με πιάσει ο Χειμώνας σαν σωστός κύριος,χαμηλά από την μέση και εγώ με μισάνοιχτα χείλη θα του παραδοθώ...

Τι κι αν ο νότος θα είναι κλειδωμένος στην ντουλάπα μου.
Τυχερό το Περού στην άφιξη σου.
2 ήλιοι μαζί ε?




@ markos-the-gnostic: όλα γίνονται πάντα εκεί που δεν το περιμένεις.
όλα θα γίνουν. Θα το δεις. Απλά βγάζει δόντια ο χειμώνας και γκρινιάζει η candyblue.
Καλά ήταν στην ησυχία του καλοκαιριού.





@ archive:Σχεδόν μαγευτικό,γιατί πρέπει άλλωστε να συμφωνούμε σε όλα και για όλα?
Θα ήταν σκέτη πλήξη.(Ξέρω είσαι και βουνίσια)

Ladychill είπε...

Season changes, we?
Φθινοπωρινή μελαγχολία στο απόγειό της. Αυτές οι Νύχτες Πρεμιέρας έχουν σώσει πολύ κόσμο αυτές τις μέρες....Έξοχη περιγραφή :-))

candyblue είπε...

@ ladychill:Αυτό ξαναπές το!Για αυτό και γω....

13 Tzameti (Αττικόν cinemax class - 20:30)

Ladychill είπε...

Oυπς...μυρίζει φοβερή σύμπτωση εδώ πέρα. Μάλλον θα βρισκόμαστε στην ίδια σκοτεινή αίθουσα το βράδυ. Αν σε αναγνωρίσω (αν λέμε!) μπορεί να ακούσεις ένα "γειά" απ' το πουθενά.

candyblue είπε...

Μακριά μαλλιά ~μικροκαμωμένη~ ίσως γαλάζιο πουκάμισο~τζιν τρυπημένο
τελευταίες θέσεις

αν πεις "γεια" θα σε ακούσω

Alpha είπε...

κρατήσου λίγο ακόμα και θα δεις λέμε.να, ένα έτσι να κάνουμε θα πήδηξουμε πάνω απ τη μάντρα και θα εξαφανιστούμε από δω λέμε.και θα γελάμε τότε για πάντα λέμε.σαν τον ήρωα του έσσε στο "λύκο της στέπας" λέμε.

γιατί όπως είπε κι εκείνος που έγινε στ αλήθεια ευτυχισμένος:

that was the river
this is the sea

there s a train coming down the road
it s yours if you hurry
you got still enough time
and you dont pay no ticket
and you dont pay no fee
no, you dont pay no ticket
no, you dont pay no fee

cause that was the river
this is the sea

Jimmy Bloody Rose είπε...

"Τελευταία,νανουρίζομαι από μια σνομπ ερωτική διάθεση και μια αδικαιολόγητη μελαγχολία για κάτι που δεν ήρθε ακόμα."

Μην αφήσεις όμως ποτέ αυτή την ύπουλη μελαγχολία να σε κάνει να μην εκτιμήσεις σωστά ό,τι καλό έχει έρθει στη ζωή σου!

Jimmy Bloody Rose
Κορυδαλλός

candyblue είπε...

@ Jimmy Bloody Rose:Τσου! Ποτέ. Μόνο πάνω από το πτώμα μου.
Όλα βαίνουν καλώς μέχρι τώρα. Πλέουμε πάνω σε ήσυχα πελάγη.
Τίποτα δεν μας φοβίζει τίποτα δεν μας ρίχνει για πολύ.
Άλλωστε τη θάλασσα(ας πούμε την ίδια την ζωή)γαληνεμένη θα τη δεις ήρεμη όμως ΠΟΤΕ!


@ mosaic:Πόσο όμορφο. Μα πόσο, αλήθεια.
Κρατιέμαι λίγο ακόμα, δες με
Λίγο ακόμα και πολύ
έχω μπήξει νύχια και δόντια λέμε και να...κοίτα περιμένω το σύνθημα για να πηδήξω την μάντρα και να τρέξω μακριάαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα



@ ladychill: Φοβερή η ταινία....φοβερή,θα μου μείνουν πολλά από αυτήν θα τα βάλω στις τσέπες. Βαρίδια κόντρα στο χειμώνα. που θα έρθει να μας βρει.

Ladychill είπε...

@Candy
Τελικά εγώ θα περιμένω την κανονική προβολή. Έφτασα μέχρι εκεί μετά από μερικά χιλιόμετρα βόλτες και δεν άντεξα ένα τέταρτο ορθοστασία στην (ατέλειωτη)ουρά, έφυγα...Κοίταζα στο πεζοδρόμιο μήπως και αλλά δεν...

"Γειά Candy, είμαι η ladychill"

YΓ:έχεις σκεφτεί να βγάλεις αυτά τα υποχρεωτικά κινέζικα που πρέπει να πληκρολογούμε για να σχολιάσουμε; Μοιάζουν εντελώς άσκοπα. Think about it, τζάμπα χρόνος.

Santiago Nasar είπε...

Είναι δύσκολο να διώξει κανείς το χειμώνα από μέσα του. Ίσως επειδη χωρίς το χειμώνα, τα καλοκαίρια της ψυχής δεν θα ήταν ποτέ τόσο όμορφα.
Κοντεύει τέσσερις και με έπιασε το φιλοσοφικό mood... zzz

Nyktipolos είπε...

Σκεφτόμουν να απολογηθώ. Γιατί, καιρό τώρα περνάω από δω, διαβάζω, εντυπωσιάζομαι όλο και περισσότερο με την πενα της κάντυ και δεν σχολιάζω. Δεν ξέρω γιατί όμως. Θέλω όμως να ξέρει η κάντυ πως κάθε μέρα είναι πέρασμα για μένα απαραίτητο κι όταν έχει νέο ποστ είναι μια καλή μέρα για μένα...

ο μουντός καιρός μου αρέσει, ειδικά το φθινόπωρο και η ηλιοφάνεια την άνοιξη

candyblue είπε...

@Sandiago Nasar:Την καλύτερη ώρα σε πιάσανε. Άσε τις κάπου πρόχειρα εσύ, να τις βλέπω εγώ τα πρωινά που σηκώνομαι. Με ευχαριστεί πολύ κάτι τέτοιο.

χωρίς το χειμώνα, τα καλοκαίρια της ψυχής δεν θα ήταν ποτέ τόσο όμορφα.
(μεγάλη αλήθεια αυτό που λες)

@thripas:Λοιπόν ψυχικός εμετός εστί εικονικά υγρά γεμάτα από περιεχόμενο ψυχής σε μορφή λέξεων

Τα εσώψυχα κοινώς

Και ναι,όπως κάθε Νοέμβρη θα σκαρφαλώσω στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης μου(μεγάλη αγάπη με αυτή την πόλη να το ξέρεις).


@ Nyktipolos: Να του πείτε πως το μόνο που μπορώ να κάνω μετά από αυτό που έμαθα,είναι να χαμηλώσω το βλέμμα και να χαμογελάσω. Σε ευχαριστώ.

Δεν είναι απαραίτητο πάντα να έχεις κάτι να πεις.

drskafidas είπε...

pantws o kairos eftiaxe! liakada kai ora gia boltes..

candyblue είπε...

@ drskafidas: How nice! Για αυτό και γω από το πρωί τριγυρνώ'ω και μαζεύω ήλιο...να ναι καλά οι βραδινές μου βάρδιες!!

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Οχι. Δεν θα μελαγχολήσω με ένα τόσο όμορφο κείμενο. Αν το σκοταδι του χειμώνα μας κάνει να μιλάμε , καλοδεχούμενο.

Ανώνυμος είπε...

Και εσύ κλέψεις τον πελάτη. Αιντε γράψε τίποτις να πούμε

candyblue είπε...

@ padrazo: Μας κάνει και να μιλάμε!


@ Τρίτο πνευμα: Ορίστε για να μην γκρινιάζεις.

mortaki είπε...

πω πω μόνο τόσα λίγα μισείς? ;-p
Κοίτα...
ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
ουπσ! μόνο καλοκαίρι?? μόνο?!!

έλα έλα σε πειράζω...
μην κάνεις γραμμούλες στο μέτωπο!
:-)

candyblue είπε...

@ mortaki: Και μετά σε πήρε το σύννεφο!