Κυριακή, Σεπτεμβρίου 17, 2006

ΛέΧαΙο


Το πρωινό του Σαββάτου ήταν τόσο όμορφο που θύμιζε ακουαρέλα. Η θάλασσα μισοντυμένη κι εκείνος ο ουρανός από πάνω της που πάντα ταξιδεύει τα σύννεφα,αποκαλυπτικά γαλάζιος. Παρατηρώ το πρόσωπο σου,σκεφτικό χωρίς κάποιον σπασμό. Από μακριά δείχνεις σαν να ακούς τον θεό που μιλάει στους αγγέλους. Ένα τέτοιο πρωινό σαν ακουαρέλα φύγαμε για μια μικρή εκδρομή στο Λέχαιο. Στην εξοχική κατοικία της Ό. Η παλιά Αθηνών -Κορίνθου με την πλάτη γυρισμένη σε μας λιμάρει τα νύχια της κοιτώντας τη θάλασσα.Μια ακόμα αναπνοή,σκέφτομαι κάτι που με ανακουφίζει. Και μετά εκπνοή. Απογευματινό μπάνιο στην πισίνα,το δέρμα αναστατωμένο από την δροσιά του απογεύματος. Μικραίνει η μέρα. Ξαπλωμένη στο γκαζόν χωρίς πετσέτα απλωμένη κάτω από το βρεγμένο σώμα, διαβάζω ένα βιβλίο, «Το Χάρτινο Σπίτι» του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες. Μυρωδιά κοκκινιστού από την κουζίνα. Μια σαύρα διασχίζει τους αρμούς σαν να βλέπει κακό όνειρο πίσω της. Ησυχία,απόλυτη ησυχία που κάποιες φορές μπερδεύεται με γέλια ανδρών. Νύχτα και η αρχαία Κόρινθος ψηλά στο βάθος φωτισμένη.«Κοίτα την τώρα που μπορείς», μου πετάει η Ο. μειδιώντας, «γιατί μετά τις εκλογές αμφιβάλλω αν θα την ξαναφωτίσουν». Βραδινή κουβέντα με αντικουνουπικό κερί,και θέμα επιδοτήσεις για τα φεστιβάλ κινηματογράφου και πολιτισμού στην Κορινθία. Αποσπάσματα ταινιών και διαλόγων που πέρασαν στην ιστορία περνάν τώρα και κάτω από τα πέλματα μας που δροσίζονται γυμνά στο βρεγμένο γκαζόν. Ανηφορίζουμε για φαγητό κάτω από τον ιερό βράχο της Ακροκορίνθου. Τα αρχαία έτσι υποφωτισμένα κεντάν ανατριχίλες στο σώμα. Ο κόσμος των προγόνων μας ακόμα και τόσο σακατεμένος και παλιός περιέχει πολλά θαύματα και μυστήρια που ενεργούν πάνω στο δέρμα και στην σκέψη μας επηρεάζοντας τα αισθήματα μας τόσο, που νομίζουμε την ζωή μια κατάσταση μαγική. Σουβλάκι καλαμάκι με πολύ αλάτι ,λεμόνι και αλάδωτες πίτες. Αλήθεια πόσα χρόνια είχα να φάω τόσο γευστικό καλαμάκι; Που πήγαν εκείνες οι γεύσεις;Δεν μπορούσαν να διατηρηθούν κάπως και ας ήταν γεύσεις ερείπια. Το μυαλό μου τρέχει σε αρχαίες Κορίνθιες και Κορίνθιους. Στα ρούχα που πιθανώς να φορούσαν,στην μυρωδιά των μαγειρεμένων φαγητών τους, στα αφώτιστα βράδια τους και στις απίστευτα αργές και καταθλιπτικές ημέρες τους. Τέλος χρόνου.
Κυριακή πρωί. Σύννεφα βαριά,τόσο βαριά που το κάθε ένα θαρρείς και κουβαλάει από μόνο του μια καταιγίδα. Διαβάζω συνεχώς.Κάπου, κάπου λαγοκοιμάμαι. Η παρέα μου κρατάει συντροφιά μιλώντας χαμηλόφωνα. Φαγητό με ψιλόβροχο και επιστροφή. Ποταμός από κόκκινα φώτα. Στάλες χτυπάν το παρ-μπριζ αυτοκτονώντας μπροστά στα μάτια μας,σκορπώντας και πλαταίνοντας έτσι την νερένια ύπαρξη τους,σκόρπιες ραδιοφωνικές μελωδίες. Σκέψεις πολλές μαζεμένες σαν κουβάρι με νήμα χοντρής πλέξης. Φτιάχνουν άνετα 30 πουλόβερ μεγάλων παραγράφων. Υποσχέσεις,καμένα όνειρα και ανάπηρα θαυμαστικά στοιβαγμένα στο πίσω μέρος του κρανίου μου περιμένουν να τα εντοπίσω. Πίσω στην πόλη .Πίσω στο σπίτι. Πίσω, σε ότι άφησα πίσω. Πίσω μου και πίσω στο χρόνο. Πίσω στα μάτια των δικών μου,πίσω από καναπέδες και ίχνη κάδρων στον τοίχο. Πίσω από την πλάτη μου και πίσω σε εκείνο το κενό που αφήνουν τα γράμματα και οι προτάσεις στα βιβλία. Πίσω στα καθ΄ημας.Και κανείς κανενός.

Το Λέχαιο πήρε τ' όνομά του από τον μυθικό Λέχη, γιο του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα και της ξακουστής πηγής Πειρήνης, που ήταν κόρη του ποτάμιου θεού Αχελώου. Ήταν το σημαντικότερο λιμάνι στους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους, λόγω της εγγύτητάς του με την πόλη και του εμπορικού προσανατολισμού της αρχαίας Κορίνθου, που ήταν κυρίως δυτικός. Η όλη σύλληψη και κατασκευή του ήταν ένα τεχνολογικό θαύμα της εποχής εκείνης, που αντιγράφτηκε αργότερα από τους Ρωμαίους και εφαρμόστηκε σε πολλά λιμάνια. Σήμερα, αυτός ο εξαιρετικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος χώρος ανήκει στο Δήμο Κορινθίων, ενώ το Λέχαιο, με το μυθικό όνομά του, αποτελεί δημοφιλές τουριστικό θέρετρο

36 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Υπεροχη η περιγραφη που κανεις.Ενα Σαββατο λες και ειναι βγαλμενο απο παραμυθι...
Καλη εβδομαδα να εχουμε.

nosyparker είπε...

Πολύ όμορφα ξεκίνησε, αλλά μελαγχόλησα στο τέλος. Κιεκείνο το "κανείς κανενός" γιατί βρε φιλενάδα;

markos-the-gnostic είπε...

Candy
μας μεταφέρεις κι εμάς στα αρχαία κατατόπια
όσο για τον Αχελώο, ήταν τόσο σημαντική θεότητα που σε κάποιες παραλλαγές της μυθολογίας αυτός γεννά τον Ωκεανό...

porter είπε...

Κανείς και κανενός, μεγάλη σοφία!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Ταξιδιάρα ψυχή CandyBlue, μαζί σου ταξίδεψα κι εγώ…

candyblue είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV:Τυχαίνει να παλεύουμε για αυτό. Αλλιώς όλα είναι αναμενόμενα και ανακυκλώσιμα.
Καλή εβδομάδα και σε σένα.


@ nosyparker:Γιατί έτσι είναι αυτά. Φυσικός νόμος κάνεις κανενός.
Η μονή πολύχρονη σχέση που θα έχεις ποτέ με κάποιον είναι αυτή με τον εαυτό σου αλλά και πάλι δεν σου ανήκει ούτε αυτός.
ο Θουκυδίδης έλεγε,πως τα σάβανα δεν έχουν τσέπες.

Πάντα το τέλος είναι μελαγχολικό,γιατί είναι τέλος και εμένα με λένε candyblue!!


@ markos-the-gnostic:Πάντα κάποιος μεγάλος γεννά κάποιον μικρό. Μήπως ο Αχελώος ήταν ένας πρώτος μεγαλύτερος ωκεανός? Τι ωραίες εποχές που το αρσενικό γένναγε,άντε να ξανάρθουν πάλι πίσω.(Να κι άλλο ένα κατασκευαστικό λάθος που σπέρνει διχόνοιες και ρατσιστικά συναισθήματα).


@ ΓΟΥΡΙ: Η μεγαλύτερη τολμάω να πω.



@ VITA MI BAROUAK:έτσι πάνε αυτά ότι εγώ κι εσείς ότι εσείς και γω!



@ thripas:Το ξέρω,το ξέρω... Αλλά εμείς εδώ κάτω (helllooooo) το λέμε έτσι και το τρώμε σαν τέτοιο...και όποιος είναι πολύ αδύνατος είναι αδύνατος σαν καλαμάκι και όχι σαν σουβλάκι.

;)

alzap είπε...

Καλημέρα μικρή μου.

Καλό, πολύ καλό, σχεδον μαγικό Σαββατοκυριακο. Να είχαμε μόνο τη δεύτερη καμερα να καταγράφει τις παράλληλες σκέψεις και συναισθήματα των παρευρισκομένων.
Να μοιράσουμε την οθόνη στα δύο την άλλη φορά.
Λες να έχουμε εκπλήξεις;

Καπετάνισσα είπε...

Με πήρες απ' το χέρι και το'χα ανάγκη. Να σου πω τώρα ότι μέσα σε τούτη την εκτυφλωτική, σχεδόν βίαιη λιακάδα του νότου, έχω νοσταλγήσει σύννεφα και βροχές;
Πρασινάδες, γεύσεις, μουσκεμένοι τόποι.
Κι ένα κενό, σωστά το λες μικρή μου, που χωρίζει λέξεις και γράμματα.
Και στα βιβλία και στα χείλη και στη μιλιά και στη σιωπή.

Φιλί, να σκίσει τα πέλαγα.

Mantalena Parianos είπε...

Kαλημέρα, γκρι μουτζουρωμένη και δροσιστική, Candy

και με ίχνη μπλε μέσα στα παστέλ του ουρανού

ξημερώνει
πάλι

Tρως κι εσύ φλασιές για το πώς φαντάζεσαι ότι θα ήταν οι πρόγονοι σε αυτόν τον αρχαίο τόπο; Μου συμβαίνει όλη την ώρα.
:)

μουτς

giftaki είπε...

Προσπερνώ τα αυτονόητα σχόλια για το ύφος της candy και την περιγραφή που σχηματίζει, και πάω αλλού.
1. Από που και ως που είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός το Λεχαίο ρε candy;
2.Από πότε είναι πρόγονοι μας οι αρχαίοι Κορίνθιοι;
3. Σαν τη Χαλκιδική δεν είναι.

candyblue είπε...

@Mantalena Parianos: Γενικότερα τρώω φλασιές για όλα!Δεν υπάρχει πράγμα που θα περάσει και δεν θα μου αφήσει έστω και ένα ίχνος διαφορετικής οπτικής.

Κοίτα σήμερα τα σύννεφα..κυλάνε σε μικρές στρογγυλές τριάδες σαν αποσιωπιτικά...




@ Καπετάνισσα:Εσύ θα οδηγήσεις το φιλί στην πρύμνη της Δευτέρας μου.Κι εγώ μετά, μέσα από τους διαδρόμους των λέξεων θα το φέρω μέχρι το μελάνι των σκέψεων.Μαζεύω σύννεφα για να σου στείλω να χαρείς.

Καλημέρα!


@ alzap:Και αυτοί τα ίδια θα σκεφτόντουσαν,μην νομίζεις.Χρυσαλίζουν οι σκέψεις τους σαν τις δικές μου βράδυ-πρωί.Οι άνθρωποι που με πλαισιώνουν, χρόνια τώρα είναι φτιαγμένοι απο την ίδια πάστα που είμαι και γω.
Είναι χρόνια δίπλα μου,φίλοι ρίζες.
Πασπαλίζουμε με χρυσόσκονη τους διαβόλους της καθημερινότητας μας και της άχαρης ζωής μας και έτσι μετά μπορούμε και τους φλερτάρουμε.

Η έκπληξη για μένα είναι οτι υπάρχουν και δω μέσα άνθρωποι που με νοιώθουν και με καταλαβαίνουν τόσο καλά, όσο και οι άνθρωποι ρίζες έξω.

candyblue είπε...

@ΓΥΦΤΑΚΙ:Που να ξέρεις και συ καημένο που δεν έχεις τόπο ,ούτε πατρίδα.

1) Είπα εγώ οτι είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός το Λεχαίο ρε γυφτάκι;Είπα μόνο κάποια πραγματάκια που καλό είναι να γνωρίζει κανείς.Και συ επίσης.Μπορεί να θες να πας να πουλήσεις κανένα καρπούζι εκεί.

2)Ξεκόλα.

3)Ξεκόλα.Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.Μου έμαθες και την Χαλκιδική ξαφνικά.
Τράβα βάλε κανένα παπούτσι στο πόδι σου και μετά σχολίασε για πολιτισμό και προγόνους!
Άντε!

Ladychill είπε...

Καλημέρα...εσύ ήσουν στο Λέχαιο και εγώ λίγο παραδίπλα αυτό το Σ/κ. Ωραίο το κάστρο με τα φώτα, ένα καλό είχε η Κορινθία τόσα χρόνια και το είχε κρυμμένο. Μήπως όμως έτυχε να μάθεις και το αστρονομικό ποσό της φωταγώγησής του (αλλά και της μετέπειτα συντήρησης). Δε λέω, χρειάζονται τα έργα βιτρίνας, αλλά αν το μαγαζί είναι άδειο - όπως η Κορινθία- τζάμπα φτιάχνουν τη βιτρίνα. Δημοτικές εκλογές θα μου πεις...καταλαβαίνω!

alex είπε...

Πεζά διατυπωμένο το σχόλιο μου αλλά είσαι ποιήτρια

Νίκος Παργινός είπε...

Υπέροχο το ποστάκι σου... όσο για το κολάζ.. πάντα στα ίδια επίπεδα, αυτά τα εκπληκτικά που μας έχει συνηθίσει.. Καλημέρα

Nyktipolos είπε...

Μου άρεσε το κείμενο, όπως πάντα συμβαίνει με τα κείμενά σου άλλωστε, αλλά κόλλησα εδω:

"Το μυαλό μου τρέχει σε αρχαίες Κορίνθιες και Κορίνθιους. Στα ρούχα που πιθανώς να φορούσαν,στην μυρωδιά των μαγειρεμένων φαγητών τους, στα αφώτιστα βράδια τους και στις απίστευτα αργές και καταθλιπτικές ημέρες τους."

Κυρίως στη φράση "απίστευτα αργές και καταθλιπτικές μέρες τους". Να πω μόνο πως αργές και καταθλιπτικές μπορούν να είναι μόνο οι δικές μας μέρες και ποτέ οι μέρες των αρχαίων λαών. Για να βιώσεις την βραδύτητα πρέπει πρώτα να βιώσεις την ταχύτητα και η ταχύτητα (έτσι όπως υπέροχα την εξηγεί ο Κούντερα) δεν υπήρχε τότε. Όσο για το καταθλιπτικές και γι αυτό αμφιβάλω αλλά θα χρειαζότανε ένα δοκίμιο να το εξηγήσω...

Χαίρε κάντυ!...

Artdrone είπε...

Ομορφο.

candyblue είπε...

@ gritbound: όλα είναι όμορφα όταν ταξιδεύεις...ακόμα και αν το ταξίδι έχει σύννεφα.


@ Nyktipolos: Υποθετικά μιλώντας πάντα.
Δεν ξέρω πως μπορεί να ήταν οι μέρες τους αλλά κάπως έτσι μου βγήκε.
Καλά τα λέει ο Κούντερα.
Χαίρε!

@ Νίκος Παργινός: Ωπ, που χάθηκες εσύ? Με το μελάκι στις τσεπούλες γύρισες πάλι. Για να μην ξεχνιόμαστε.


@ladychill:Καλώς ήρθες στα λημέρια μου ladychill. Εγώ υπόσχομαι φωτοχυσίες και χωρίς εκλογές.
Και ναι έχεις απόλυτο δίκαιο για όλα όσα λες. Όχι, δεν έμαθα το ποσό…Αλήθεια πόσο μεγάλο είναι;

@ dr.Uqbar:Φρόνηση…Το κρατάω αυτό και για τα υπόλοιπα μονοπάτια που θα βρω μπροστά μου.
Συννεφιασμένες καλησπέρες και από δω κάτω

Santiago Nasar είπε...

Σου αφήνω ένα σχόλιο για να σου πω ότι είναι από τις φορές που διαβάζω (και παράλληλα δροσίζομαι και στο υπέροχο κολάζ σου) και νομίζω ότι οποιοδήποτε σχόλιό μου είναι περιττό.

markos-the-gnostic είπε...

εγώ παρ όλ αυτά συμφωνώ με την Candy σαν αίσθημα,
ναι απίστευτα αργές μέρες - ο χρόνος ήταν αλλού τότε

Jimmy Bloody Rose είπε...

Σ'ευχαριστώ για άλλο ένα νοερό ταξίδι στον δικό σου κόσμο!
Και να σου πω την αλήθεια;
Ζήλεψα!
"Βραδινή κουβέντα με αντικουνουπικό κερί..."
Θέλω κι εγώ εκδρομή, δεν έχω πρόβλημα με τον τόπο! Καλή παρέα και φύγαμε...!!!
Ειδικά τώρα τελευταία έχω μια τάση φυγής, διαφυγής, αποφυγής, όπως θέλεις παρ'το! :)

candyblue είπε...

Για αυτό είμαστε εδώ. Όλοι εμείς. Για τα μεγάλα ταξίδια του νου.Και μεις από κάπου αλλού τα παίρνουμε όταν τα έχουμε ανάγκη. Με καλή παρέα πας όπου θες.Ταξιδεύεις ακόμα και αν βρίσκεσαι καθισμένος στον καναπέ με θέα το κάδρο της Βιριδιάνας.


@markos-the-gnostic: Μα σαν αίσθημα βέβαια. Και πάντα υποθετικά μιλώντας.Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι έχω και την χρονομηχανή στο σαλόνι.Μπορώ να το μάθω ανά πάσα ώρα και στιγμή.


@ Sandiago Nasar:Κι όμως δεν είναι πάντα έτσι.Περιττά είναι τα πολλά τα λόγια, όχι τα σχόλια που νοιώθεις ότι πρέπει να αφήσεις.
Σε ευχαριστώ πάντως.

Unknown είπε...

Καλημέρα blue
της βροχής, της θάλασσας
του Ουρανού, των λιμανιών
των μουράγιων

πολύ όμορφη η περιγραφή
έχεις μια μοναδικότητα στην
περιγραφή
για αυτό σε λέω έξυπνο μουτράκι

Καλημέρα και πάλι
γύρισα στην εμπόλεμη Ζώνη

bereniki είπε...

omorfi mera perases candyblue! kai twra pisw sta ka8hmerina.. omorfa ki auta e? agaphmena...
mas suntrofeuoun oso anamenoume thn epomeni omorfoteri mera ths zwhs mas!
kalhmera :)
*****

drskafidas είπε...

mou exoune leipsei auta ta sabbata....

candyblue είπε...

@ drskafidas:Όταν σου λείπουν είναι που τα εκτιμάς περισσότερο όμως.
Και το καλό είναι που τότε έρχονται και σε ανταμώνουν!

@ bereniki:όμορφα και αυτά.Όλα είναι όμορφα όταν ξέρεις να τα ζεις.θυμάσαι τη θεωρία της τέχνης στη ζωή έτσι;


@ Sailor:Καλό κουράγιο.Θα τα βρούμε τα ξέφωτα του μπλε και πάλι.

Sigmataf είπε...

Nα σου πω μία αλήθεια;
Μου άρεσε πολύ το χρώμα που βγαίνει απο το κείμενο.
Μου άρεσε πάρα πολύ που δεν επικρατούσε πάλι το μπλέ.
Έχεις καταφέρει να μας κρατάς στην τσίτα μέχρι να ξανακατεβάσεις κάποιο post. Αυτό λέει πολλά.
(δεν θέλω απάντηση)

xryc agripnia είπε...

Την αλλη φορα που θα πας παρε με και μενα.(Αυτα τα μιλφειγγγγγ,η ζεστή σοκολάτα και τα κάστανα,κατι μου κανανε!):)

(Παντα τετοιες ομορφιες.)

candyblue είπε...

@ archive:Την άλλη φορά θα νοικιάσω ένα πουλμανάκι και θα σας βάλω όλους μέσα.
Θα γυρίσουμε όλα τα μέρη της Ελλάδας και θα μοιράζω κάστανα και ζεστή σοκολάτα σε κάθε μπλε σκέψη σας!


@IXNH:Ως την επόμενη γιορτή των βουνών πια, θα περιμένω στην φου-φου του καστανά,θα μυρίσω τα κάστανα και θα ζεσταίνω τα χέρια μου στη σόμπα των ευγενικών σου σκέψεων.



@ Sigmataf:Αυτό λέει πολλά και σε μένα. Τι άλλο μπορώ να κάνω από το να σε ευχαριστήσω θερμά. Και το εννοώ.


@ alex:Πεζά διατυπωμένη και η απάντηση μου αλλά χίλια ευχαριστώ.
Με κάνεις να κατεβάζω τα μάτια χαμηλά.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΗΛΟ είπε...

candyblue odigise to poulmanaki stis mikines sto arheo kastro tou Argous ke sto iperoho kastro tou palamidiou sto Nafplio ... oute pou mporo na fantasto to kimeno pou tha mporouses na genisis meta apo mia tetia volta ...

Ανώνυμος είπε...

Το κλείσιμο σε αντίθεση με όλο το υπόλοιπο κείμενο ήταν τόσο λιτό που με έφερε σε μια Ισορροπία μοναδική. Μια φράση τα λέει όλα...

Υ.Γ:Πρώτη φορά μπαίνοντας στο blog σου με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη... :)

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα κατάφερες να μου ανατρέψεις την εικόνα που είχα για την Κόρινθο.
Όταν πήγαινα (ως παιδί) στην Κυπαρισσία για τις 3μηνες καλοκαιρινές διακοπές , η Κόρινθος στο πέρασμα του πηγαιμού ήταν το σημείο ευτυχία όταν όμως επέστρεφα…

candyblue είπε...

@ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΗΛΟ:Την επόμενη φορά που θα πάρω το πουλμανάκιμε τα παιδιά και θα έρθω σε εσάς.!Θα σας δαγκώσω περιοδικό Μήλο.


@ Άβατον:Τιμή μου λοιπόν.Θα περιμένω να ξανάρθεις.


@ Lou: όλα είναι θέμα οπτικής.Το ίδιο θέμα και πόσο διαφορετικά μπορεις να το φωτίσεις και από ποια γωνία λήψης θα το τραβήξεις.

markos-the-gnostic είπε...

candy
επιτέλους η χρονομηχανή είναι το όνειρο μου από μικρό παιδί
(α και κάτι ακόμη - το ταξίδι στο χρόνο είναι εφικτό)

Ανώνυμος είπε...

Ο μαγικός κόσμος του βιζέρ;

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:ένα ποστ λοιπόν θα είναι αφιερωμένο στη μηχανή του χρόνου. Αυτή που έχω παρκάρει στο σαλόνι μου και κάνω βόλτες.
Κλείστε από τώρα θέσεις....


@ lou:Ε,ναι! αυτό ακριβώς!Βλέπεις διάφορα αλλά δεν μιλάς για αυτά ποτέ και σε κανέναν.