Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006

ΣτΟ μΙξΕρ ΤοΥ dA ViNcI


Το δημοφιλές μυθιστόρημα Κώδικας ντα Βίντσι του Νταν Μπράουν
αιχμαλώτισε τη φαντασία εκατομμυρίων αναγνωστών, οι οποίοι ζητούν να μάθουν τι είναι αλήθεια και τι μύθος.
Kαι είναι αυτό που θα δημιουργήσει την κοσμοχαλασιά στις αίθουσες
Αφού ο κόσμος έλυσε όλα τα άλλα του ερωτήματα,αποφάσισε ν’ απαντήσει στο καίριο:Παντρεύητηκε πράγματι ο Ιησούς τη Μαρία τη Μαγδαληνή;
Ήταν άραγε μαθήτρια του,που μάλιστα έγραψε και δικό της ευαγγέλιο;
Έκανε παιδί;
Άνηκαν πράγματι οι ιδιοφυίες της τέχνης και των επιστημών όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Ισαάκ Νεύτων,σε μυστικές αδερφότητες που κρατούσαν και προστάτευαν επτασφράγιστα ανατρεπτικά μυστικά;
Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι εκατοντάδες,ακριβώς γιατί ρωτάμε επί παντός επιστητού.
Λίγη σοβαρότητα ρε παιδιά η σοβαρότητα δεν είναι φασισμός
Το να βγαίνει ο καθένας που συνδύασε κάποια πράγματα, ανακατεύοντας το αληθές με το φανταστικό και να γράφει λίβελους είναι το λιγότερο υβριστικό. Αλήθεια ποιον αφορούν όλα αυτά; Είπα πως δεν θα πέσω στην παγίδα,όμως μου δημιουργεί έκπληξη πως τόσο ξαφνικά, 2000 χρόνια μετά, ακόμη συνεχίζεται μια συζήτηση δίχως πραγματικό υπόβαθρο.
Δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο και δεν γνωρίζω αν θα βρεθώ στις αίθουσες φάτσα κάρτα με την Οντρέ Τοτού - που τόσο πολύ με ξετρελαίνει το προσωπό της-για να παρακολουθήσω το σπάσιμο του κώδικα.
Γνωρίζω καλά όμως πως ο κόσμος μας έχει μεταμορφωθεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο-κατιναριό και έχει ρίξει το επίπεδο των πάντων σα να ήταν πρωτοσέλιδα στην «ciao» και στην «traffic»,ρίχνωντας έτσι την οποιαδήποτε συζήτηση σε επίπεδο πλυσταριού.
Δεν ξέρω τι φταίει,ειλικρινά ,είναι πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει τη ράτσα μας,εκτός αν πάντα υπήρχε κατασκευαστικό λάθος, από την απαρχή του γένους. Νοιώθω οτι ζούμε χαλαρά και αβίαστα το τέλος του κόσμου,χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Αυτοκαταστρεφόμαστε και τρελλαινόμαστε για μα μην ζήσουμε με πόνο το τέλος μιας εποχής,ενός κόσμου που φτύνει τα εντερά του αιμορροώντας σε κάθε του βήμα .
Θεωρώ επίσης πως το να είσαι νοήμων και λογικός άνθρωπος σε περιθωριοποιεί πια σε μειονότητα που αρχίζει και ενοχλεί την πλειονότητα
Κανένας κώδικας δεν θα φέρει πίσω την όποια αλήθεια.Αυτή υπάρχει μέσα στον καθένα μας που αν ασχοληθεί σοβαρά έστω και για μια φορά θα μπορέσει να αφουγκραστεί τη γλώσσα του απείρου.
Και αυτό δεν είναι ποιήση παίδες είναι η φρικαλέα και στενάχωρη αλήθεια και α-λήθεια σημαίνει κάτι που δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Νομίζω οτι ο δικός μας κώδικας έχει σπάσει.

Είμαστε η λήγουσα του κόσμου και λήγουσα θυμίζουμε, είναι η τελευταία συλλαβή κάθε λέξης.


P.S :Εμείς,
ο καθένας από μας,
κρατάμε μέσα στη γροθιά μας
τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος

Εϊ, σείς που σουλατσέρνετε,
βγάλτε τα χέρια από τις τσέπες.
Πάρτε μαχαίρι, πέτρα, μπόμπα,
κι αν είν' κανείς σας δίχως χέρια
ναρθεί να χτυπηθεί με κουτουλιές.

Στον ουρανό, σα Μαρσεγιέζα κόκκινη,
σφαδάζει ψοφώντας η δύση.
Ολα πια είναι μιά τρέλλα.

ΣΥΓΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ


2 σχόλια:

Ο Καλος Λυκος είπε...

When evil doing comes like falling rain, nobody calls out
stop!
When crimes begin to pile up they become invisible.
When sufferings become unendurable the cries are no longer heard.
The cries, too, fall like rain in the summer

Bertolt Brecht

candyblue είπε...

Φάνηκε αυτό
κανείς δεν μίλησε...ακόμα!