Ο βυθός έχει την αιθαλώ και το χρώμα των βραδινών ονείρων.
Κάνω ένα μακροβούτι και απολαμβάνω την παχύρρευστη σιωπή του νερού. Δε λατρεύεις τον ήχο της σιωπής μέσα στο νερό;Το καράβι του Οδυσσέα χάθηκε στο βάθος του ορίζοντα,κάτσαμε για λίγο στον βαθυγάλανο κόλπο να αναπνεύσουμε κανονικά,
κι έπειτα σκαρφαλώσαμε στα κοφτερά βράχια,πιο κοντά στον ουρανό ,πιο ψηλά από τη θάλασσα.
Τοπίο σαν σελήνη...αν δεν ούρλιαζε από κάτω η θάλασσα...σελήνη
Η επικάλυψη της αλμύρας στο ζαρωμένο δέρμα,το ιώδιο στη μνήμη.
Σκαρφαλώσαμε στα κοφτερά βράχια θέλοντας να ανακαλύψουμε τη θέα στο άπειρο,μιλώντας μαζί της την γλώσσα του ουρανού και της θάλασσας. Θυμήθηκα την ταινία του Godard "Le mepris", το πρόσωπο της Bardot πιο νέο από ποτέ, σκαρφάλωσε μέσα από το κύμα.
Σε κοίταξε και μετά με ρώτησε: "Τι παρακαλάει το κύμα,γλύφοντας το βράχο,τόσους αιώνες; Και ο βράχος ανένδοτος,ασάλευτος χωρίς σχήμα το επιτηρεί;
Τι κακό έχει συμβεί;"
Δεν της απαντάω, η σκιά της μεγαλώνει πάνω μου καθώς απομακρύνεται.
Εξακολουθεί να με κοιτά με το βλέμμα χιλιάδων ταινιών,αυτό το βλέμμα που τώρα δα δεσπόζει ως δυνάστης και γίνεται μάρτυρας του έγγαμου σπαραγμού μου.
Η υπέροχη μουσική του Georges Delure εξερευνά την σπηλιά της ακουστικής μου κοιλότητας,φτάνει ως τον λάρυγγά μου και τον υγραίνει.
Την καταπίνω.
Μην γυρίσουμε πίσω…ποιος ο λόγος να είμαστε σαν το κύμα με το βράχο;
Τα βράχια όλο και ψηλώνουν σε ακολουθώ σαν ασθματική πεταλούδα.
Δε θέλω να γυρίσω,προτιμώ να ετοιμάσω την αυτοχειρία μου από τους βράχους της περιφρόνησης.
15 σχόλια:
Ξεχνάς ότι το κύμα μετατρέπει το βράχο σε άμμο.
τι καταστροφή(για τον άτεγκτο βράχο)
τι συμβιβασμός(για το κύμα)
Καμία καταστροφή. Στην άμμο μπορείς να αφήσεις αποτυπώματα, να χτίσεις πύργους και να χαράξεις σχήματα. Στο βράχο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν επιμένω, δικαιωματικά στο σπίτι σου έχεις την τελευταία λέξη...
Anonymous said..."Στην άμμο μπορείς να αφήσεις αποτυπώματα, να χτίσεις πύργους και να χαράξεις σχήματα..."(που θα τα σβήσει το κύμα...ξέρεις τι άλλο μπορει να κάνει το κύμα όμως?(γιατι μου την έχει σπάσει ο βράχος)να σηκωθει ψηλό και να το πνίξει και μαζί με τον αέρα μα του αλλάξει το σχήμα,να τον γεμίσει χαρακές και τρύπες και να του πάρει το χρώμα του καιγοντας τον με αλμύρα...
γουστάρω(παλιόβραχε)
όπως θέλω σε χαλάω με τις λέξεις..χμμμμμ
καλύτερα τώρα
Αντιπαρέρχομαι. Φοβάμαι μη γίνεις τσουνάμι.
Εγώ κόλλησα στην έκφραση αυτή : 'παχύρευστη σιωπή του νερού'.
Πανέμορφη περιγραφή. Όντως παχύρευστη η σιωπή εκεί κάτω. Όπως και ο χρόνος. Αλλοι κανόνες εκεί,άλλη ζωή.
Εχω μια τάση να ξεφεύγω του θέματος πάντα..Ζητώ συγνώμη.
...lacrimae rerum...
Cogito, ergo doleo.
Καλησπερούδια...
@ο καλος λύκος
να και το σκυλάκι μου ξύπνησε και ήρθε(ξέρει και λατινικά)
σόφο λυκάκι(το alter idem μου)
@ 2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad καπου μας πάνε όλα..δρόμοι ανοιχτοί οι λέξεις,δεν χανόμαστε!
Tempus omnia sed memorias privat, candyblue...
Και κολοκύθια λατινικά ξέρω...δέκα φράσεις όλες κι'όλες...όχι σοφό, μάλλον show off :)
Tamquam alter idem... Κικέρων δεν είναι;
@ metanastis και γω από κει τα έμαθα...χι χι χι
όσο για τον στίχο πέρα του ότι παραπέμπει αλλού είναι και κλάσης ανώτερος..
Μα Σεφέρης είναι ετούτος!
Na afhsw ena votsalo na sfhnwthei ston vraxo, na ginei ena mazi tou,alla na fainetai to anoixto tou aspro xrwma ki otan liwsei o vraxos apo to kuma, na to filhsei to kuma, na to paiksei ligo kai na to steilei sto ksevgalma ths paralias.
Pou ksereis isws to vreis esu.
Τι να σου πω...Χωράει το πρόσωπο σου μέσα σε μία παλάμη; Πως είσαι όταν κλαις; Με λυγμούς ή βουβά; Φωνάζεις όταν αγριεύεις;
κύματα η θάλασσα γεννά
στα βράχια που χτυπιούνται
αφρίζουν και πεθαίνουνε
αλλά ξαναγεννιούνται...
χτυπάνε κι ας το ξέρουνε
στα βράχια πως πεθαίνουν
μα τρώει ο χρόνος τη στεριά
γι αυτό πάντα παλεύουν...
Έτσι αγαπάει κι η καρδιά
πεθαίνει και γεννιέται
μα όσο πολύ κι αν πληγωθεί
σαν κύμα θα χτυπιέται...
όλη η κουβέντα σας μου θύμισε τα στιχάκια του έφηβου αλαφροίσκιωτου... σαν απάντηση παραθέτω αυτό το απόσπασμα...
αχ! θάλασσα!
Αχά! βλέπω εδώ ιστορίες για βυθούς. Φως πλεγμένο αγκάθια. Η σιωπή του νερού είναι κατάσταση ονείρου.
Το κύμα το μικρό παιζει με το βράχο γέλιο και παράπονο και κομπολόι ξανά ξανά. Μα έχεις δει ένα πραγματικά μεγάλο κύμα, απ' αυτά που θαρείς πως κίνησε η θάλασσα κατά πάνω σου, να σηκώνεται και να καταπίνει το βράχο; Κι έχεις δει πως λάμπει ο βράχος ευτυχής, γεμάτος αφρούς και πανέμορφος καθώς τραβιέται πάλι η θάλασσα και γυαλίζει βρεμένος και τρέχουν ρυάκια τα νερά πάνω του; Άλλα αντ'άλλων τώρα, αλλά...
@ eryx-t: Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Αν και την έχω δει αυτή την εικόνα δεν την είχα ποτέ μέσα μου
Σε ευχαριστώ...μου έλυσες ένα γρίφο προσθέτοντας αυτή την εικόνα εδω μέσα.
Δημοσίευση σχολίου