ΌνΕιΡο ΣοΥρΓιέΛ

-Τι όνειρο είδες;;
-Ονειρεύτηκα ανθρώπους εγκλωβισμένους χαμένους μέσα στη νύχτα,
γυναίκες με μαύρα κρέπια, σαν να έψαχναν κάτι...

-Εγώ ονειρεύτηκα έναν κόσμο παραμυθένιο σα να γυρνούσα από μια άλλη ζωή
παλιά και γνώριμη,γεμάτη αναμνήσεις...

Όνειρα που εξαπλώνονται σαν ασθένεια.
Στα σαλόνια των πλοίων, πάνω σε βαλίτσες,στο παγκάκι πάνω στον καναπέ,
στο λεωφορείο η στο μετρό της επιστροφής,
πως το κεφάλι γέρνει σιγά σιγά πίσω, και πέφτει μπροστά μετά...
Μία μετέωρη στιγμή ,ανάπαυλα παύση..πρόχειρος ύπνος ελαφρύς.
-Τώρα που το ξανασκέφτομαι ονειρεύτηκα Καβάφη
-Πως γίνεται αυτό ;
-Δεν γίνεται,ονειρεύεται μόνο....

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη, κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα· όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται, κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι. Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα, όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)