Παρασκευή, Μαΐου 12, 2006

ΑσΤρΟπΛόΟι ΚαΙ ΠεΖοί..

Το κορίτσι με το ξενιτεμένο σύμπαν στη ματιά καθόταν απέναντι μας. Πιο,μόνο και πιο χαμένο από ποτέ. Δεν κοίταγε, δεν μίλαγε δεν υπήρχε, παρά μόνο ανέπνεε. Ο Γ. που προλόγισε το βιβλίο με τα λόγια -στίχους της, μου είπε στο αυτί. "Το μυαλό όμως είναι ακόμα δυνατό,σα να μην το άγγιξε τίποτα ποτέ".Οδοδείκτες της μνήμης-η αξέχαστη Λιλιπούπολη των παιδικών μου χρόνων στέκεται μπροστά μου σαν ουράνια γάζα στις αιώνιες πληγές που άφησαν μέσα μου οι ρωγμές του χρόνου. Το χοντρό μπιζέλι,χαϊδεύει τον "Μάρκο" που "και τα μάτια του ακόμα και σκοτωμένα αγαπούσαν"
Την παρατηρώ κι άλλο σχεδόν αχόρταγα φτιάχνω γρήγορα τη γεωγραφία του προσώπου της που έχει αλλάξει πολύ. Μοιάζει ακόμα με την Οφηλία,λευκό δέρμα με διάφανες φλέβες,ανοιχτόχρωμα μάτια χωρίς βλέμμα,πνιγμένη στα υγρά των ηλεκτρονικών οραμάτων της.
Κανείς δεν ήρθε από τα παλιά…Λίγοι
Λες και ένα τεράστιο κρούσμα αμνησίας και σιχαμάρας να τους χτύπησε .Ξεχνάνε οι άνθρωποι,και το αποδεχόμαστε σαν κάτι τελείως φυσικό πια,σα να λέμε πεινάνε οι άνθρωποι,τρέχουν οι άνθρωποι,γελάνε!
Τρία χρόνια είχε να βγει από το σπίτι της,κι όμως αγαπάει τους ανθρώπους,τους κοιτάει ακόμα στα μάτια και τους καταλαβαίνει χωρίς προσπάθεια,χωρίς ντροπή,τους δίνει ακόμα ότι έχει,έστω και αν αυτό είναι μια υπογραφή,μια αφιέρωση σε ένα βιβλίο.
Και πολλά νέα παιδιά τρέχουν κοντά της και την ρωτάνε πράγματα,μιλάνε για τα τραγούδια της σαν να μιλάνε για τα όνειρα που είδαν χτες βράδυ.
Την παρατηρώ για τελευταία φορά πριν φύγω.
Φοράει κάτι περίεργα ροζ γυαλιά που την κάνουν να φαίνεται σαν ένα σπάνιο είδος πεταλούδας...
"Μπρένθις...η μαύρη πεταλούδα...όποιος τη δει φωνάζει το όνομα της
όποιος πενθεί αυτήν ακολουθεί
όποιος πενθεί ακολουθεί, το πέταγμα της
όμως η Μπρένθις πένθος δε γνωρίζει καν τι πάει να πει.
Κι όλοι χορεύουνε μαζί και μόνοι...."


{Πέμ. 11/5, 7 μ.μ.: Μία από τις πιο ξεχωριστές Ελληνίδες δημιουργούς, η Λ. Πλάτωνος, υπογράφει το βιβλίο "Τα λόγια της", μια συλλογή της στιχουργικής της πορείας. Για το βιβλίο και την ίδια θα μιλήσει ο Γ. Χρονάς από τις εκδόσεις Οδός Πανός.}

8 σχόλια:

Nikos Dimou είπε...

Μου θύμισες μία αγάπη πολλών χρόνων - ευχαριστώ.

greekgaylolita είπε...

Κι ομως
Ο δρομος
ειναι μακρυς
ακομα..
Καλώς σε βρίσκω:)

Nada είπε...

Να 'σαι καλά...

Μαρκησία του Ο. είπε...

Το απόγευμα πήρε κι ένα βιβλίο μαζί της....

δεν ήξερα καν για την εκδήλωση.
Πόσο πρέπει να δυσκολεύτηκε..
Πόσο εύκολα την ξέχασαν...

Πόσο μου λείπει.

hardrain είπε...

Πόσο χαίρομαι που είναι παρούσα.

Πραγματικά ξεχωριστή, καρπός δέντρου μουσικά σπουδαίου, ο πατέρας της Γιώργος Πλάτωνας υπήρξε ίσως όχι σημαντικός σολίστας, αλλά πολύ μεγάλος μουσικοπαιδαγωγός.

Δυστυχώς, κάποιοι δίσκοι της που είχα, ποτέ δεν έφθασαν με τα πράγματα μου, όταν πριν από σχεδόν 4 χρόνια η δουλειά μου με έφερε στην Κύπρο.

Και, έχω ακόμα στο μυαλό μου την ηλεκτρισμένη και εσωτερική ερμηνεία που είχε κάνει κάποτε στο άσμα του Σαββόπουλου, το γνωστό «μ αεροπλάνα και παπόρια».
Άγνωστη θαρρώ ερμηνεία, μα ίσως η καλύτερη.

Sadie είπε...

Kalws se briskw! :)

Τζων Μπόης είπε...

welcome Λοιπόν!
Ωραίες στιγμές διαισθάνομαι

candyblue είπε...

Σας ευχαριστω πολύ όλους για το ποδαρικό.Ευχομαι να μην απογοητέυσω κανέναν σας.Ουτε εμένα!

Μακάρι να την βλέπατε όλοι όσοι θέλατε.