Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Σιγά-σιγά ξεχαστήκαμε κι οι δύο
σ’ ένα λιμάνι γεμάτο σκουριά
σιγά-σιγά μου ψιθύρισες αντίο
κι έριξες πέτρα πίσω σου βαριά.
Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πώς να λυγίσω τα βουνά;
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.
Ποιους ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν σε είδαν πουθενά;
7 σχόλια:
Κάνε τα δυό σου μάτια φάρους
Πάνω από θάλασσες λάμψε
Και πάνω από βουνά
...οδήγησε τα καράβια στο φιλικό λιμάνι, μέσα από τη θύελλα που ουρλιάζει...μήν τα τσακίσεις στους βράχους...
εσείς οι δυο πάτε πακέτο ετσι? ο ένας κόβει ο άλλος ράβει
Που είσαι ρε λύσιππε επιτέλους!
@ ο καλός λύκος συνεχίζει πάντα αυτό που κάποιος άλλος ξεκίνησε με τρομερή μαεστρία
μην τατσακίσεις στους βράχους(το κρατάω αυτό)
...δεν επιζητώ και το copyright...
:)
"...Άρωμα τριαντάφυλλου,ελαφρυάς μέντας και ανοιξιάτικου ανέμου.Μυρωδιές που έχουμε συνηθίσει να συνδιάζουμε με τη φρεσκάδα.Οι σκέψεις της, την πάνε μακρύτερα και βαθύτερα,την παραδίδουν η μια στην άλλη.Το νερό κυλά με κέφι πάνω της.Το σαπούνι είναι φιλικό και καλοδιάθετο σαν να της κλείνει το μάτι...."Ποτέ κανένας δε χάνεται!
@horexakias θα μπήκες λίγο πριν φύγω για δουλειά...
ποτέ κανείς δε χάνεται
ποτέ κανείς
δε χάνεται..
ποτέ?
κανείς?
θα δείξει
My respect #1
Δημοσίευση σχολίου