Πέμπτη, Δεκεμβρίου 14, 2006

ΗμΕρΟλΟγΙο ΜιΑς ΜέΡαΣ

9:00, πρωινή. Καφές ελληνικός, διπλός με γάλα, γλυκός. Η μέρα έξω είναι σαν να έχει βγει, από ασπρόμαυρη, γαλλική φωτογραφία του 50.
Βάζω μουσική,διαβάζω τα μειλ μου. Στίχοι που κάνουν ποδήλατο χωρίς φρένα στην δασώδη μου ψυχή. Μουσική που τρέχει στη σάρκα μου φορώντας στα άκρα της μαχαίρια.

11:00, πρωινή. Βάζω μπριγιαντίνη στην ψυχή μου,ράβω γρήγορα, γρήγορα τα ξέφτια του μυαλού μου. Βγαίνω έξω .Γίνομαι μέρος της ασπρόμαυρης αυτής φωτογραφίας. Αρχίζει να βρέχει. Τέλεια. Ανοίγω την ομπρέλα. Τσαλαβουτάω με τα ψηλοτάκουνα στα νερά. Το παλτό μου αρχίζει και βρέχεται στις άκρες του. Χαζεύω μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου.Τράπεζα,ταχυδρομείο. Βγαίνω από τις υπηρεσίες του κάματου. Ξανανοίγω την ομπρέλα,ισιώνω το φόρεμα μου,το χοντρό μου καλσόν. Χαιρετάω μια γνωστή μου, που μου κορνάρει επίμονα όση ώρα εγώ κάνω τα παραπάνω.

13:00.Μεσημέρι. Ραντεβού για φαγητό με μια μέλλουσα μαμά. Μιλάμε για παλιές μαμάδες με πλατύγυρα φουστάνια γεμάτα λουλουδάκια και εκείνες τις φριχτές κομμώσεις τους αλά αμερικαίν. Μακρόσυρτα γέλια. Πολύ κρασί,λευκό. Πως θα πάω έτσι στη δουλειά;

17:00.Ακραία απογευματινή. Στο δρόμο παρατηρώ την αφίσα με το κορίτσι της SARAH.Το ντύσιμο της φέρνει πολύ στο δικό μου .Άντε κατέβα λίγο από την αφίσα σου να πάρεις το τιμόνι και λίγη από την μέρα μου και γω λίγη από την πόζα και την ακινησία σου. Έτσι, για πλάκα. Το πρόγραμμα έχει πολύ τρέξιμο. Αδυνατώ να συγκεντρωθώ. Κουβέντα στην κουβέντα ,όνειρο στο όνειρο βγαίνει η δουλειά. Το μυαλό μου, φρεγάτα ολόκληρη, ταξιδεύει σε ευρωπαϊκές πόλεις που δεν έχω ακόμα επισκεφθεί. Ταξίδια,αυτό είναι το όνειρο μου. Κάπου εκεί με βρίσκει κανείς να χαζεύω ή να φλερτάρω ενίοτε το κύμα .Γιατί οι πόλεις αυτές θα έχουν και θάλασσα.

21:00, βραδινή. Η οθόνη του κινητού αναβοσβήνει κάθε τόσο. Φίλοι και γνωστοί παρελαύνουν σε συσκευασία μηνύματος. Ανταποκρίνομαι .Και στο μυαλό μου μια ρουμπινένια θάλασσα κρασιού παλεύει με τους ύφαλους της σκέψης.

01:00. Μεσάνυχτα. Ποτό στο κέντρο με έναν καλό φίλο που μυρίζει ναφθαλίνη. Παλιό φίλο,τόσο παλιό που κόντευε να λήξει. «Ο έρωτας είναι πόλεμος», μου λέει και τα μάτια του αγριεύουν, όπως τότε σε εκείνη την παλιά παραλία.
«Ποιος θα προλάβει να οχυρωθεί πρώτος;»Τον ρωτάω.
«Να κρύψει τις ανασφάλειες του ή να δείξει τα φτερά στην ουρά του για εντυπωσιασμό ω, σαν παγόνι;» Μου λέει γελώντας.
Σκουραίνω εγώ αυτή την φορά το βλέμμα μου. Πίνω μια γουλιά και του ψιθυρίζω. «Ο έρωτας έχει αναχώματα,σούρσιμο και έρπινγκ. Έχει βόλια, απώλειες,πολύ κυνηγητό και αφανισμό εγωισμού».
Σωπαίνει κοιτώντας το ποτήρι και τα δάχτυλά μου,που παίζουν με τα κλειδιά του αυτοκίνητου μου.

03:00, πρωινή .Παρασκηνιακά δρώμενα .Δυο μάτια καρφωμένα χρόνια σε ένα σημείο. Δυο χείλη που ψάχνουν να πουν ή να σωπάσουν. Ο δρόμος για το σπίτι σου. Τίποτα δεν άλλαξε,σαν να έκανα ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο μαζί σου. Σα να μην βγήκες τώρα από το αυτοκίνητο σου, αλλά χρόνια πριν. Σε ευχαριστώ πολύ για την ζέση αγαπημένε μου φίλε. Είθε ο πλασματικός κόσμος που ζούμε να έχει ένα καλύτερο αύριο για μας τους μη πλασματικούς.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Έχει βόλια, απώλειες,πολύ κυνηγητό και αφανισμό εγωισμού"
Ο έρωτας έχει μέσα του πολύ ζήλεια, αποκλειστικότητες και εγωισμούς, δε νομίζεις καλή μου blue;

Ανώνυμος είπε...

Ο πολεμος δεν μπορει να συγκριθει με γλυκερα καψουροσυναισθηματα οπως ο ερως,και ας κανουν τον παραλληλισμο καποιοι ξενερες,προφανως δεν εχουν βρεθει σε πολεμικη ζωνη,και θεωρουν ως πολεμικα τραυματα το οτι τους εφτυσε καποια γυνη.
Ο πολεμος ειναι ακραια ενεργεια και ξεδιπλωνει τα ταλεντα του αιωνιου ερπετου που κυκλοφορει ντυμενος ανθρωπος.Ενα παιχνιδι δια ολιγους.
Φιλτατε thripas,σας συγχωρω δια την αγνοια σας,ο πολεμος δεν γινεται ΜΟΝΟ με αεροπλανα και πυραυλους,η close quarters battle υφιστατε ακομα πιο εντονη και σημερα.
Οσο για τον ερωτα ειναι κατα βαση υπερτιμημενο συναισθημα και ακρως εγωιστικο,ερωτευοσαστε αναζητωντας ενα σαρκικο δωρο για τον εαυτο σας.Και αργοτερα παραμενετε απο τον φοβο της μοναξιας και την δικτατορια της συνηθειας.
Το μισος αντιθετως ειναι ακρως αλτρουιστικο,θελουμε να το μοιραστουμε ή μαλλον να το χαρισουμε ολο στο αντικειμενο της οργης μας.

Ανώνυμος είπε...

Aφού καλή μου δεν είδες την αφίσα Flory Horro Show (Φλωρινιώτης) η μέρα σου ήταν άδεια. Καλά σε ακούω, έτσι έτσι

Ανώνυμος είπε...

Τα απομεινάρια μιας μέρας εγώ θα έλεγα. :)

Ανώνυμος είπε...

ασφαλιστε,εκ δεξια στοχους αναγνωρισατε...

candyblue είπε...

@ thripas: Δεν ήθελα να καταλάβεις αυτό,ήθελα να θυμηθείς τι είναι ο έρωτας. Ο αληθινός έρωτα αυτός που αναχαιτίζει κάθε τι κακό και κάθε τι κοντά στον θάνατο(συμβολικά μιλώντας)Αλήθεια σε έχει τρακάρει ποτέ?
Για μένα ο έρωτας είναι συνώνυμο της αληθινής ζωής αυτής που δεν μπορείς να δεις,αλλά μόνο να βιώσεις νιώθοντας.


@ markos-the-gnostic: Μιλάω για αυτόν το έρωτα...για αυτό το έρπινγκ. Τής ψυχής του εσωτερικού ξεγυμνώματος....Όχι για το ξεκατίνιασμα του έρωτα. Το έχω βιώσει και δεν μου άρεσε. Προτιμώ την ζελεδένια μοναξιά μου από την κόκκινη ζήλια και τον κίτρινο εγωισμό. Με μεταμορφώνουν σε σκιά.

@ guerrero762: Ο μεγαλύτερος πόλεμος γλυκύτατε guerrero762 γίνεται μέσα μας,βλέπε προηγούμενο αιμάτινο ποστ.
Η αλήθεια είναι, και δεν θέλω να στο κρύψω, ότι οι απόψεις σου αν και σκληρές έχουν κάποια λογική που μπορώ να καταλάβω. Ιδίως για το μίσος. Μπορώ να το καταλάβω
Αλλά ο έρωτας για τον οποίο μιλάω εγώ είναι κάτι το οποίο βιώνεις μια φορά...και είναι τόσο δυνατό όσο και ο πόλεμος(πάλι μεταφορικά και συμβολικά μιλώντας)
Σου αφήνει τέτοια ερείπια και λίμνες αίματος όσα και μια ανταπόκριση σε μια εμπόλεμη ζώνη
Το ξέρω πως είναι δύσκολο να με καταλάβεις,αλλά κάνε μια προσπάθεια,στα μοναχικά σου ξέφωτα
Εγώ κάνω για σένα και αλήθεια τα πάω καλά.



@ Μπίχλας: never been better dear...χαίρομαι που το μύρισες. Είναι και αυτή μια πρόοδος
Φλωρινιώτης θεά!


@ Άβατον: Δεκτόν!






@ dr.Uqbar: Fire! Με όλη την δύναμη του δακτύλου που φλερτάρει την καμπύλη της σκανδάλης.





@ guerrero762: Ασφαλώς!

Κολοκύθι είπε...

Να με συγχωράτε παιδιά μου αλλά εγώ μια χαρά τη βρήκα τη μέρα. Και καφεδάκια και βολτσίτσες και μουσικούλα. Ούτε δουλείες ούτε τίποτα. Ομολογώ ότι μπήκα στο κλίμα αλλά δεν εντόπισα πουθενά τον πόλεμο.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Make love, No war…

Ισορροπία, χορός, κόκκινο με πορτοκαλί ανταύγειες…

bereniki είπε...

o erwtas?
ouf den mporw na ton skeftomai ton tupo! mperdeuomai!
pantws an isxuei auto pou les - oti ton zeis mia fora, elpizw na mhn ton exw sunantisei akoma ton kurio!
o polemos?
autos einai pantou.... auton ton blepw suxna.... lew na ginoume kai "filoi"... me thn koinh ennoia tis leksis filos...!

kalo apogeuma candy :)

*****

Λούκι είπε...

Εγώ πάλι ότι ήταν να σου πω το είπα στο mail!
Φτώχια σε όλα...

weirdo είπε...

Εγώ θα σταθώ στις όμορφες ώρες με τον αγαπημένο φίλο.. Πολύτιμες, είμαι σίγουρη ότι τις κρατάς..:
Καλησπέρα, καραμελένια:)

Καπετάνισσα είπε...

Το ίδιο όνειρο στεγάζει τις ψυχές μας.
Για τα ταξίδια λέω.

Ή μήπως για τον έρωτα;

Σα να μοιάζει το ένα θέμα με τ' άλλο. Όχι στη χαρτογράφηση μιας διαδρομής. Ούτε στην προοπτική του αγνώστου που'ναι δέλεαρ μαγικό.

Μα στην παράκαμψη.
Στο φευγιό.
Που σπάει σε κομμάτια, το ημερολόγιο μιας ζωής.

candyblue είπε...

@ Κολοκύθι:Έτσι...έτσι αλλά να σου πω είχε και δουλειές πολλές και εξωτερικές και κανονικές,εκτός αν εννοούσες για την δική σου μέρα...
Ο πόλεμος στο δικό μου κλίμα υπάρχει μονό όταν τον κοιτάς. Είναι πίσω από κάτι σαράβαλες καρδιές που αγκομαχούνε,πίσω από ερειπιώνες ψυχής και μάτια με τσίμπλες ξεραμένης εφηβείας.
Ακούς τις σειρήνες του αλλά τον έχεις χώσει κάτω από τσουβάλια γεμάτο προσδοκίες και γαλήνη.
Άστο, στο δικό μου σύμπαν ο πόλεμος και ο έρωτας είναι αδερφάκια
Όπως ο ύπνος και ο θάνατος.


@VITA MI BAROUAK: Ισορροπία σε ξύλινα ποδάρια



@ bereniki:Αν τον είχες συναντήσει θα τον είχες καταλάβει,όλο και κάτι θα σου είχε αφήσει.



@ Λούκι:Και γω στο είχα πριν πριν το μειλ
Μεγάλη φτώχια σε όλα και σε όλους
Κρίμα, γιατί αυτοί νομίζουν πως είναι μεγιστάνες.



@ weirdo: Τις κρατάω τόσο μα τόσο σφιχτά που φοβάμαι πως έχω στραγγαλίσει αρκετές...
Καλημέρα!




@ Καπετάνισσα:Και να μαι εγώ να τα μαζεύω(τα κομμάτια) και να τα ξανάορίζω.
Όχι όπως θέλουν αυτά αλλά όπως επιθυμώ εγώ