Δευτέρα, Δεκεμβρίου 11, 2006

ΑνΑιΜίΑ

Το artwork είναι του


Έχει σύννεφα απόψε ο ουρανός. Από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, χαζεύω τα κομμάτια του. Αποσπάσματα ουράνιας γεωγραφίας. Σήμερα το αίμα μου κάνει πολύ θόρυβο και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τι να γίνεται πάλι εκεί μέσα ;Σηκώνομαι και φέρνω από την ντουλάπα την καλοκαιρινή μου μάσκα και τον αναπνευστήρα της. Θα καταδυθώ στο αίμα μου απόψε,το πήρα απόφαση. Δεν με πιάνει ύπνος έτσι κι αλλιώς. Φοράω την μάσκα,παίρνω βαθιά ανάσα και καταδύομαι κάνοντας μιαν ανάποδη κολοτούμπα προς τα μέσα. Το βαθύ σκοτάδι και οι ενδοσκοπικές του αρετές έχουν υποτιμηθεί βαθύτατα από τον ρασιοναλιστικό πολιτισμό μας.
Κόκκινες μπουρμπουλήθρες σχηματίζουν μισό πρόσωπο δικό μου, μισό δικό σου. Κάποιος κλαίει στα σκοτάδια της ψυχής μου. Κάποιος υποφέρει. Μυρίζει σκουριά και καμένο δέρμα. Κόκκινο παντού. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια περιέχουν αιμοσφαιρίνη στην οποία οφείλεται και το κόκκινο χρώμα του αίματος,μου είχες πει κάποτε. Το αίμα είναι ζωντανός ιστός που τα κύτταρά του ανανεώνονται συνεχώς,είχα διαβάσει κάπου άλλου. Μα το αίμα μου δεν περιέχει τίποτα από όλα αυτά. Τα δικά του συστατικά, από τότε που γλίστρησες από έξω του, είναι αφηρημένες κόκκινες έννοιες. Ο θυμός μου ας πούμε, είναι ένα από αυτά, και κυλάει με βια στα αγγεία των ποδιών και των χεριών μου. Η απαγόρευση ,ο κίνδυνος, τα κόκκινα φώτα στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων που προειδοποιούν,υπάρχουν μέσα στο βλέμμα μου. Η κόκκινη σημαία της επανάστασης στην βραχνάδα της φωνής μου,τα πυροσβεστικά οχήματα της πρώην μου καρδιάς. Μικρά πτώματα πνιγμένων ερώτων,κόκκινα, ρέουν παντού. Κόκκινες καβατζωμένες χλαμύδες των στρατιωτών της αρχαίας Σπάρτης, στο πίσω μέρος του στομάχου μου. Πορφυρά τα ενδύματα και τα πέδιλα του αυτοκράτορα. Ακόμα να τα φέρεις πίσω.

Βυθίζομαι όλο και περισσότερο σε σένα που πάντα έμοιαζες σε μένα και στο κόκκινο.Ερυθρά αιμοσφαίρια, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια, που «κολυμπούν» μέσα στο πλάσμα μαζί μου. Κάτι πράσινα ψαράκια με ψεκάζουν με τον χαμένο σου ιδρώτα ,φορώντας τα μάτια σου. Κόκκινα φανάρια και κόκκινοι σταυροί,δεν έχω πολύ οξυγόνο,νομίζω ότι παραληρώ...αλλά όσο καταδύομαι τόσο ο θόρυβος μεγαλώνει.Από τότε που έδωσα την καρδιά μου στα σκυλιά κι έβαλα στην θέση της ένα μήλο τίποτα δεν πάει καλά. Κανένα βράδυ δεν σταματάει ο θόρυβος και έχω ξεχάσει πως είναι να κοιμάσαι με το φως σβηστό. Κολυμπάω μέσα στις αρτηρίες και στα τριχοειδή αγγεία μυρίζει έντονα αιμοσφαιρίνη. Η μορφή σου έρχεται και φεύγει σαν διεστραμμένη εικόνα.
Φτάνω στην θέση της καρδιάς,που τώρα κρέμεται ένα μήλο-φυλακή καλών αισθημάτων .Εδώ ο θόρυβος είναι εκκωφαντικός. Από δω ξεκινάει. Κόκκινος είναι ο θυμός μου. Βγάζω από το στόμα μου τον αναπνευστήρα και σπάω το μήλο στη μέση. Ξάφνου 1500 αρετές και καλά συναισθήματα ξεπετάγονται. Δεν το ανέχομαι αυτό. Θέλω να γίνω κακός άνθρωπος,για να μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ. Ξερίζωσα την καρδιά μου για αυτό,μα τίποτα. Πάλι γέμισα καλοσύνη. Κόκκινη η επανάσταση. Βρίσκω ένα μικρό μαχαίρι και κόβω αμέσως σε κομμάτια το καλό μέσα από πανηγυρικούς αλαλαγμούς. Η φυλακή-μήλο βανδαλίζεται σε πολύ λίγο χρόνο. Όσες φυλακισμένες αρετές προέβαλαν αντίσταση κάηκαν ζωντανές. Κάποιες τις πέταξα από το πιο ψηλό σημείο του λαιμού μου, πάνω σε κοντάρια που είχα υψώσει, για να τις τρυπήσουν. Η σφαγή κράτησε από τις 4 το πρωί ως τις 11 το πρωί. 1500 συναισθήματα σκοτώθηκαν κατά τη διάρκειά της σφαγής.
Βγήκα και πάλι στην επιφάνεια μου,ξαπλωμένη μέσα στα αίματα.
Λαχανιασμένη,χωρίς ψυχή. Φέρε πίσω την ψυχή μου, ώστε να σταματήσει η αιμορραγία...
Κανένας ήχος απολύτως. Δεν ξέρω αν ζω ή αν ονειρεύομαι,αν κοιμήθηκα ή αν δεν ξύπνησα ποτέ.Σε έναν οργανισμό που πάσχει, συνήθως δεν πρέπει να δίνουμε ολικό αίμα, αλλά το στοιχείο εκείνο που του λείπει ή που έχει ανάγκη. Φέρ'την πίσω σε παρακαλώ....

Ο θάνατος δεν είναι ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Μπορεί να σε σκοτώσουν χωρίς να σε θανατώσουν.

37 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θανάτω θάνατον πατήσας μήπως;

allmylife είπε...

και τότε το κόκκινο αίμα
γαλάζιο γίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Εμείς οι νεκροί που φοβόμαστε το θάνατο συμπνέουμε στο περιπετειώδες σου ταξίδι στις κόκκινες θάλασσες.
Θα συμμετέχουμε στη μάχη του απίθανου τεχνάσματος σου εναντίον των αγαθών συναισθημάτων.

άβε

alzap είπε...

"Εμείς οι νεκροί που φοβόμαστε το θάνατο συμπνέουμε στο περιπετειώδες σου ταξίδι στις κόκκινες θάλασσες."

Συνυπογράφω.

Αδικος όμως ο κόπος γιατί τα αγαθά συναισθήματα θα παραμείνουν εκεί, έστω και καρφωμένα στις μύτες των κονταριών.
Δεν έχουν πολλά μέρη να πάνε.

Ανώνυμος είπε...

Κι΄ύστερα γιατρέ την κάθε αυγή...Ενα κόκκινο μήλο.

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:Υπάρχουν φορές που με εκπλήσσουν οι απαντήσεις σου. Ευχάριστα. Είσαι σε σωστό δρόμο.



@ allmylife: Γαλάζιο! Και ο βασιλιάς επιτέλους παίρνει πίσω τα πορφυρά του ενδύματα και τα πορφυρά επίσης πέδιλα του.




@ dr.Uqbar: Και για φαντάσου γιατρέ να υπάρχει ζωή εκεί...Να υπάρχει ζωή στον θάνατο. Όπως λέει κάνεις, πως υπάρχει ζωή στον Άρη. Για φαντάσου γιατρέ,πόσα νέα τεχνάσματα θα αναγκαστούμε να γεννήσουμε


@ nosy parker: Κόκκινη η επανάσταση,η μοναρχία,οι Άγγλοι ταχυδρόμοι,και οι καρδινάλιοι. Το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο,οι κόκκινες ιαπωνικές ρόμπες του αυτοκράτορα,το κόκκινο του τρόμου στην Γαλλική επανάσταση. Η άλλη πλευρά του μπλε,όταν αυτό θυμώνει. Μαζί μου γίνεται μωβ!




@ alzap: Μα γλυκέ μου alzap,θα αποσυντεθούν και θα αφορμίσουν. Η μπόχα του καλού είναι ασυνήθιστη.






@ Μπίχλας: Εσύ έχεις δώσει ακόμα και το μήλο στα σκυλιά...τι να σου κάνει ο γιατρός ντε.

Ανώνυμος είπε...

"Μπορεί να σε σκοτώσουν χωρίς να σε θανατώσουν."
Μπορούν όμως να σε θανατώσουν και εσύ να υπάρχεις για πάντα... και ίσως αυτό να φοβούνται...

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Απολυτη καταθλιψη....

Ανώνυμος είπε...

@ Μπίχλας: Εσύ έχεις δώσει ακόμα και το μήλο στα σκυλιά...τι να σου κάνει ο γιατρός ντε.

Eυθανασία χρυσό μου. Αφού εσύ εκδίδεις τα πιστοποιητικά θανάτου και καρδιακής αφαίρεσης, δεν νομίζω ο γιατρός να έχει αντίρρηση

harlequinpan είπε...

Nice composition!

Ανώνυμος είπε...

ένα από τα πιο δύσκολα ταξίδια είναι να βυθιστείς στον εαυτό σου, φιλόξενο και αφιλόξενο συνάμα περιβάλλον, γνώριμο και ταυτόχρονα άγνωστο και το σημαντικότερο, να θυμάσαι το δρόμο της επιστροφής για να μπορέσεις να αναδυθείς ...
υπέροχα κόκκινο το artwork, το ίδιο χρώμα στάζουν οι λέξεις σου

candyblue είπε...

@ Παράφωνος: Τρέμουν σε αυτό,όχι απλά φοβούνται,άκου την μασέλα τους πως κροταλίζει...
Καλώς όρισες πάντως!



@ ΠΡΕΖΑ TV:Με τόσο κόκκινο;Ενίσταμαι κύριε πρόεδρε.





@ Μπίχλας: Ο γιατρός δεν έφερε ποτέ αντίρρηση σε κανένα μελλοθάνατο.

Το μήλο πήγαινε στην καλή διατροφή πάντως και ήταν χαριτωμένο αστείο, βλέπε καρότο, αλλά μάλλον έχεις ανάγκη την μαγική ένεση.





@ harlequinpan:It belongs to Sandiago Nasar.

Ανώνυμος είπε...

"Σε έναν οργανισμό που πάσχει, συνήθως δεν πρέπει να δίνουμε ολικό αίμα, αλλά το στοιχείο εκείνο που του λείπει ή που έχει ανάγκη."
είναι το στοιχείο εκείνο που ο οργανισμός αδυνατεί να παράγει από μόνος του. χρειάζεται δηλαδή ανά τακτά διαστήματα το υποκατάστατό του.κι έτσι ίσως το αίμα κάποιες νύχτες βράζει αναζητώντας το χαμένο του κομμάτι. ταισέ το. στην μεγάλη (κόκκινη) πείνα ή δίψα ανάγεται το μεγάλο Θέλω

Λούκι είπε...

Ο θάνατος δεν είναι ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί.
Η λήθη candy μου είναι ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί!!!

Εξαιρετικό artwork Sandiago Nasar...

Μήπως δημιουργήσουμε ένα blog που να φιλοξενεί αποκλειστικά εικαστικές δουλειές;
Περιμένω προτάσεις...η candy ξέρει τα mail μου

weirdo είπε...

..κάπου-κάπου αποζητάς ο ίδιος το θάνατο.. Ευθανασία.. Παράξενο, ε..;

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

jkΚόκκινο μήλο βουτηγμένο στην καυτή καραμέλα κι ένας μεταξοσκώληκας που υφαίνει στα σπλάχνα του μια μελωδική κραυγή!

candyblue είπε...

@ tifoeus: ένα από τα πιο δύσκολα ταξίδια είναι να βυθιστείς στον εαυτό σου και να τον παραδεχτείς. Τελεία και παύλα.
Είναι αυτή η ενδοσκοπική αρετή που δεν υπάρχει σε όλους μας. Αλλά χρειάζεται όσο και αν ματώσεις βγαίνεις έπειτα λυτρωμένος.
Σε ότι αφορά το artwork του nasar πρώτα το έλαβα στα χέρια μου και αφού το εξέτασα καλά, καλά γέννησα μια ιστορία σαν την "αναιμία"

Δοκίμασα το κόκκινο χρώμα. Και το υποτιθέμενο ταξίδι ήταν όντος ταξίδι και για μένα σε ένα χρώμα που δεν γνωρίζω καθόλου καλά.



@ koolkiller-ess: "στην μεγάλη (κόκκινη) πείνα ή δίψα ανάγεται το μεγάλο Θέλω"

Ταΐζω τα σκυλιά...οι άνθρωποι δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν την τροφή τους πια.




@ Λούκι: Η λήθη βολεύει τα δειλά πλάσματα και τα πλάσματα με τις μολύβδινες ψυχές. Χειρότερη ακόμα και από τον θάνατο. Κατοικεί στην φωλιά του κούκου,και στις διεσταλμένες κόρες της απόγνωσης.

Σχετικά με το blog,θα το επεξεργαστώ σαν ιδέα και σου πω.




@ weirdo:Σχετικό είναι το παράξενο...Ο θάνατος είναι μια κάποια λύτρωση όταν έχεις ζήσει καλά και πολλά χρόνια και όλα αυτά που ήθελες να βρεις και να δεις τα πραγματοποίησες. Είναι μια κάποια λύση. Το ίδιο και για κάποιον με φοβερούς πόνους και κοντινή ημερομηνία λήξης. Μια κάποια λύση.

Η μόνη ευθανασία που έκανα ποτέ ήταν στην πρώτη μου γάτα.
Άστο καλύτερα όμως.



@ VITA MI BAROUAK: The scream of the butterfly..ας πούμε
αλλά αυτό το καραμελωμένο μηλαράκι πόσο πολύ θα ήθελα να το είχα στο στόμα μου τώρα...

weirdo είπε...

Καραμελένια μου,
..ευθανασία στην ψυχή εννοούσα.. Όταν αιμορραγεί και πονάει.. Όταν νοσεί σοβαρά..

Ανώνυμος είπε...

Η κόκκινη...

Σου έχω πει πόσο πολύ μου αρέσεις φαντάζομαι...ιδίως όταν τολμάς τόσο θρασύτατα και τόσο πρόστυχα να μιλάς μπροστά μου για αίμα...

Άσε με να σου καθαρίσω την ζημιά.

candyblue είπε...

@ weirdo: Συγγνώμη, δεν το κατάλαβα. Αν και τώρα που το λες δεν είναι και τόσο κακή ιδέα.
Εγώ μέχρι πρότινος το μόνο που έκανα ήταν στραγγαλισμό,όταν κάτι ξέφευγε από το δρόμο της.
Ευθανασία ε?όταν βρεις την ένεση και το υγρό,θα θεά να μου προμηθέψεις και μένα λίγο.
έχω ένα σχέδιο!






@ κοινωφελής κώνωψ: Είπα και γω,γιατί άργησε τόσο...
Η κόκκινη κρύβεται πάντα πίσω από την μπλε.
Από πότε αναλαμβάνεις καθαρισμούς?

Η απάντηση είναι «τσου»

Ανώνυμος είπε...

"Ο θάνατος δεν είναι ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Μπορεί να σε σκοτώσουν χωρίς να σε θανατώσουν"...Το μόνο σίγουρο αγαπητή μου.

Ανώνυμος είπε...

Το αίμα ζητάει πάντα αίμα. Έτσι δεν είναι;

Φοινιξ είπε...

Το να σε σκοτώνουν χωρίς να σου παίρνουν την ζωή είναι ότι χειρότερο και επώδυνο μπορεί να σου τύχη στη ζωή.
Και δυστηχώς συμβαίνει συχνά στις εποχές που ζούμε...

Ανώνυμος είπε...

real(οχι η ομαδα καλε)ενδιαφερον το αρθρο σας,περι αιματολογικων αναλυσεων,και αυτο ειπωμενο(γραμμενο)χωρις ουδεμια διαθεση ειρωνιας εκ μερους μου.
Ελπιζω να μην σας ερθει να γραψετε κατι παρομοιο για αναλυση ουρων.
Οσο περι θανατου και αιματος...
πομπωδεις εκφρασεις,θανατος χωρις να πεθανεις;
καλα...
το αιμα στη αμμο ζεστων και ξερων χωρων γινεται γρηγορα μαυρο,μυριζει σαν χουφτα νομισματα αλλα στο χειροτερο και μαζευει μυγες.

candyblue είπε...

@ I.P.Potis: Ναι, μόνο έτσι. Από αυτά τα λίγα που ξέρω.




@ Άβατον:Τελικά βλέπω πως είναι κατανοητό αυτό για πολύ κόσμο.




@ Φοίνιξ:Σε μας,στους δίπλα μας,σε όλο τον κόσμο,κάθε μέρα,μέρα παρά μέρα,τα Σάββατα και τις Κυριακές μας,τον μήνα που φεύγει. Συμβαίνει παντού και φταίμε εμείς γιατί το αφήνουμε να πραγματοποιείτε ενώ μπορούμε να το αποτρέψουμε. Αυτό τουλάχιστον μπορούμε.




@ guerrero762: κι όμως και συ καλά τα λες
λυπάμαι αν γνωριστήκαμε στραβά

Το αίμα μυρίζει σαν χούφτα νομίσματα

Αλήθεια ξέρεις πόσο ποιητικό είναι αυτό που είπες?

Έτσι μυρίζει,πράγματι, και αναρωτιέμαι γιατί? ίσως από τον σίδηρο που όλο και σκουριάζει εκτεθειμένος

Αν μου την καρφώσει το κίτρινο μπορεί να γράψω και για ούρα..ιδέα μου βαλες
;)

Ανώνυμος είπε...

δυστυχως εχω δει απομειναρια ανθρωπων των οποιων το αιμα ειχε σχηματισει λιμνη.Οταν με επιασε η μποχα του φρεσκοχυμενου αιματος αυτη η μυρωδια μου ηρθε πρωτη στο μυαλο.
Ναι ειναι γιατι το αιμα περιεχει σιδηρο.
Φιλτατη το περι ουρων το ειπα προς αποφυγην αναλογου post,και ουχι δια να αποτελεσει πηγη εμπνευσεως δια ημας.

candyblue είπε...

Ναι, το κατάλαβα. Σαν αστείο το διατύπωσα .Ίσως να μην ήταν και τόσο πετυχημένο. Δεν θα γράψω τίποτα σχετικό με ούρα. Το αίμα,σκοτωμένο ή μη είναι το συστατικό μας. Καλό είναι να βλέπεις και να αποδέχεσαι κάποια πράγματα. Και να κλείσεις τα μάτια και την μύτη σου αυτά πάλι θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Η φωτογραφία που έχεις είναι πολύ όμορφη. Πολύ ζεστή σαν αίσθηση .Αλήθεια γιατί δεν μπορώ να αφήσω comment στο commentologio σας?

Ανώνυμος είπε...

Δεν γνωριζω,απο οσο ελεγξα λειτουργει κανονικως.
Ισως η αλλαγη που εκανα στο νεο γαμωσυστημα beta να δημιουργει προβλημα.
Δεν γνωριζω.
Μα και εγω ως χιουμορ το εξελαβα φιλτατη.
Δεν ξερω δια ποια φωτο μιλατε.Η εικονα που συνοδευει το nick μου ειναι artwork ενος night HALO.
Δεν πιστευω να αναφαιρεστε στις μαχιμες φωτο,στη λεγεωνα των ξενων στα Ηλυσια Πεδια,ουτε φυσικα στους Αrmy of lovers,ή τα μελη της Gay-Pride parade.

candyblue είπε...

@ guerrero762: Χιούμορ, το οποίο μια χαρά και διαθέτεις. Σπάνιο τη σήμερον ημέρα,δυστυχώς.
Ναι,για την εικόνα που συνοδεύει το nick σου έλεγα. Ορθώς κατάλαβες.

ίσως την αλλαγή που έκανες στο νέο γαμωσύστημα beta να πρέπει να την κάνω και γω
Άλλη ώρα.

Ανώνυμος είπε...

ασφαλως οπως ελεγε εκνευριστικα και επαναλαμβανομενα ο ΄τσακιρης΄στη "Καρδια του κτηνους΄".
Αλλη ωρα,αλλη μερα.
Παντως αν μου επιτρεπεται μια φυσιογνωμικη παρατηρηση,μια και το υπαρχων ή οχι καλλος σας υπηρξε αφορμη με βαση ανωνυμο ουχι κολακευτικο σχολιο να μου απευθυνεται το λογο.
Προς allah μην θεωρηθει cyber καμακι,καθως το θεωρω γνωρισμα των cyber nerds και των απανταχου loserαγαμητων.
Μαλλον δεν μοιαζετε με αναποδο γαμωτο,το οποιο συμφωνησαμε οτι δεν ξερουμε με τι μοιαζει αλλα η κοινη λογικη λεει οτι δεν ειναι το αντιστοιχο εμφανισιακο equivalent της κυριας Belluci.
Παντως η εμφανιση σας,αν ειναι αυτη και δεν εισθε μουσατος νταλικιερης που κρυβει μεσα του μια Μαστροκωστα ειναι αναλογη του επαγγελματος σας και του προφιλ που καλλιεργητε(ή -αι;;;)
Θα ητο μαλλον αστοχη επιλογη ο συνδυασμος σκηνοθετις και φωτο της κυριας Μπεζεντακου.
Ενδιαφεροντα τα αρθρα σας και τα ονειρα σας,αν και με τοσα ονειρα ειναι αποριας αξιον ποτε εισθε ξυπνια.
Ομολογω η περιγραφη που κανατε σε παλαιοτερο αρθρο σας για τον Λευκο Πυργο ητο πετυχημενη,αν και εφοσον δεν ξυπνησε μεσα μου ο ΠΑΟΚτσης(ομας βορειοελλαδικη της οποιας ειμαι φανατικος οπαδος)και δεν σας κατηγορησα δια προσβολη του τοπικου μας συμβολου,και δεν αναφωνησα υβριστικα συνθηματα για την Αθηνα(τοπο καταγωγης σας)το οποιο δεν θα ητο πρεπον.
Υ.Γ Ουτε εγω γουσταρω τις γαμιολες τις κοτες,βρωμανε.

candyblue είπε...

Και μεις έχουμε Παοκτσίδες εδώ,διότι η καταγωγή μας είναι εκ του άνωθεν.
Βορειοελλαδίτες γονείς παρακαλώ.
Αλήθεια είναι αυτό με τα όνειρα που λέτε. Και γω νομίζω ότι ονειρεύομαι πιο συχνά από ότι θα έπρεπε ακόμα και τώρα που σας γράφω. Το καλό είναι ότι υπάρχει διέξοδος,από την φρικτή πραγματικότητα στην οποία όλοι λίγο πολύ βαλτώνουμε και κολλάμε ελονοσία από το κουνούπι της κίτρινης και βαρετής μας καθεμέρας .Όχι για όλους αυτό.

Τελικά είχα απόλυτο δίκαιο για το χιούμορ σας. Δουλεμένο και κυνικό όπως αρμόζει,τηρουμένων των αναλογιών.

όσο για την εμφάνιση μου,τι να πει κανείς. Όλα σχετικά είναι. Σίγουρα πάντως δεν είμαι η Μόνικα,(κρίμα για εσάς κύριε ανώνυμε άλλα΄ουτε και η Βασιλειάδου ρε γαμώτο).

Αλλά εσάς τα πρότυπα σας θα είναι άλλα. Είδα και ο Ζαγοράκης τι παιδί επέλεξε. χμμμμμ

Ανώνυμος είπε...

Candy, καθυστέρησα λίγο να το δώ γιατί ήμουν απών και απέχων από οτιδήποτε έχει σχέση με τεχνολογία!
Τώρα είμαι πιο fan από ποτέ.
Υπέροχο κείμενο, με εκφράζει!
Θέλω να γίνω κακός άνθρωπος,για να μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ.
Αλλά μετά το ξανασκέφτομαι και λέω πως το βράδυ το χρειάζομαι για πιο ευφάνταστες ασχολίες.
Άλλωστε όταν θέλω είμαι όσο κακός χρειάζεται, αυτός ο δοσομετρητής κακού είναι καταγεγραμμένος στο γονίδιό μου.

Ευχαριστώ!
όλους!
If you got the blues paint it Red (just for a post)

@ λούκι το εικαστικό blog καλή ιδέα!

candyblue είπε...

@ Sandiago Nasar: Εμείς ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε και μας τιμήσατε.
Χάρηκα που σου άρεσε η φρικαλέα αυτή ιστορία. Δεν ήταν και τόσο εύκολη στην ανάγνωση της, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή την διάθεση μου γέννησε η σύνθεση σου.

Η αλήθεια είναι πως και γω προτιμώ να κάνω πιο ευφάνταστα πράγματα το βράδυ, αλλά λέμε τώρα.





@ thripas:Δεν σε απέφευγα καλέ, απλά προτιμώ τα πατατάκια με την ρίγανη, ενώ εσύ έτρωγες τα σκέτα...

Και σιγά μην ήσουνα Θεσσαλονίκη εσύ. Σίγουρα θα είχες διάβασμα.
Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λογάκια και μην στεναχωριέσαι και τόσο για τα ψάρια, για τις γοργόνες να στεναχωριέσαι περισσότερο.
Επανήλθες μου φαίνεται.
Τα παιδιά και η οικογένεια σε χαιρετούν, με το χαμόγελο της Colgate.

candyblue είπε...

έτσι..έτσι!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε φιλε,παρατηρηση δεχοσανθαν ουχι διοτι καταναλωνατε συσκευασμενα γεωμηλα μετα αεριουχου αναψυκτικου αμερικανικης προελευσεως αλλα διοτι μετα ρευοσασταν δυνατα αφηνωντας ταυτοχρονα επιφωνηματα ευχαριστησης και ηδονης.
Φιλτατη οικοδεσποινα,θα ητο παραλλογο να αιτηθω την καταργηση της πιστοποιησης γραμματων(word verification);
Ειναι αρκουντως σπασαρχιδικο

candyblue είπε...

Αγαπητέ συνταξιδιώτη το Word Verification μπαίνει προς αποφυγή των λεγόμενων spam. Είναι δίχτυ ασφαλείας...
Αυτοί, και κάθε λογής χακεράδες, δεν μπορούν να δουν τα γράμματα άρα και να υπεισέλθουν εντός του commentologiou.

Ανώνυμος είπε...

οι χακεραδες μπορουν να τα δουνε διοτι ειναι κοινοι θνητοι οπως εσεις(θα ελεγα και εγω αλλα εγω ειμαι the god of mayhem....my ass).Tα προγραμματα που δημιουργουν αι χακεραδαι δεν μπορουν να διαβασουν τα γραμματα.
Ητο μια μικρη διορθωσις.
Anyway που λενε και στα ελληνικα,οπως αγαπατε. :)