Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006

LaSt ExIt To BaByLoN


Πόσο κοστίζει μια βαριά κουβέντα; Ένα απαίσιο μειδίαμα από αυτά που τρέφει τόσο συχνά στα λακκάκια του,όταν με κοιτά. Παρατηρώ με μάτια που καίνε τον ίδιο αυτό άνθρωπο που κάποτε θαύμαζα και μου φαίνεται σαν ένα εμετικό υπερχείλισμα υποτέλειας.
Ναι, γιατί είναι υποτελής στην κυκλοθυμία του και στα ξεδιάντροπα καμώματα του.Είναι ένα κωλόπαιδο με ένα υπερφυσικό εγώ και ένα φθισικό αίσθημα αγάπης για τους άλλους.
Είναι τόσο κακομαθημένος που σχεδόν όλοι επιθυμούν να τον χαστουκίσουν. Καμιά φορώ απορώ πως είμαι τόσο καιρό ανεκτική μαζί του και γιατί του τα συγχωρώ όλα αυτά τα απαίσια καμώματα.
Μπορεί να ακούγομαι σαν πικραμένη γεροντοκόρη. Όταν όμως ο λόγος μου βρίσκεται κάτω από την επήρεια του κεντρικού μου συστήματος, που παίρνει διαρκώς φωτιά σαν πετρελαιοκίνητη γεννήτρια,πως μπορώ να βρω καταφύγιο στο ανώτερο εγώ μου
και στη μεγαλοψυχία μου, που απλά δεν υπάρχει .Βαδίζω στα 34και βλέπω με τρόμο πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μπορώ να τους κερδίσω μόνο με αυτό που πραγματικά είμαι.
Όλοι θέλουν κάτι άλλο από σένα. Ένα κομμάτι δεν είναι ποτέ αρκετό. Κι άλλα, κι άλλα και πάντα άσχημα και βρόμικα,ποτέ διάφανα και περιποιημένα.
Από την άλλη, παρατηρώ πως υπάρχουν απίστευτα πολλά όρνια που ορέγονται τη ροδοκόκκινη σάρκα του νου μου και με τα δικά τους ξόρκια με κάνουν να τους προσέχω και να πέφτω σαν σιδεράκι στο μαγνητικό πεδίο τους.
Αυτό με κάνει να κολλάω άπρεπα σε αυτούς,να τους προσέχω και να ερωτεύομαι πάνω τους αυτό που εγώ δεν έχω και δεν είμαι.
Έτσι τείνω στο να γίνω πάλι μια σκοταδόψυχη σκύλα, μια ερεβομανής,που για να λυτρωθεί από την τύφλωση του σκότους αναγκάζεται να γράφει για ευνουχισμένα βλέμματα που δεν μπορούν να δουν τίποτα από αυτά που τους δείχνει αυτή. Εγώ δηλαδή.
Αναγκάζομαι να γράφω για κορίτσια που μοιάζουν με ξέπνοες πεταλουδίτσες της νύχτας,που αν αγγίξεις για λίγο τα φτερά τους και πάρεις την καφετιά τους πούδρα,θα ξεψυχήσουν. Για αγόρια που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και μοιάζουν τόσο με αρσενικές πουτάνες,για δουλειές που θυμίζουν ξεκοιλιασμένες γάτες στην άκρη ενός αυτοκινητόδρομου και για φιλίες που κοντεύουν να σε κολλήσουν έρπη, ή που στην καλύτερη, απαγχονίζονται στη μέση του δρόμου για να σε κάνουν να τις θυμάσαι. Και αν καταφέρεις να τις κρατήσεις ζωντανές, αυτές ξερνάνε αγχωμένες σε κάθε στροφή, όλα όσα ζήσατε.

Τομάρια τελικά. Όλοι τους είναι τομάρια. Όλα ξεκινάνε με βάση τον εαυτό τους,τον συμπλεγματικό εαυτό τους,αυτόν προστατεύουν. Απανθρακώνουν τα συναισθήματα σου και συνεχίζουν θρασύτατα, με το καρβουνάκι που απέμεινε από αυτά, να ζωγραφίζουν μεγαλεία για να εντυπωσιάσουν την επόμενη λεία τους,αδιατάρακτοι.
Τα τομάρια!
Πόσα delete πρέπει να κάνω πια...κοντεύει να κρασάρει το σύστημά μου. Πόσο πιο κει μπορώ να αποτραβηχτώ,στα σπήλαια της μεταπλαστής ψυχής μου!
Μεταπίπτω και μεταμελούμαι γιατί ρυπαίνω την εικόνα της ζωής μου με ελπίδες που δεν είναι δικές μου,με άχρηστα πρόσωπα και ζωές που ανήκουν σε αχρείους.Στειρεύω γιατί παρασχολούμαι με ανούσια συστήματα επίλυσης προβλημάτων που ανήκουν σε ανισόρροπους «γλεντζέδες» και που κατά βάθος δεν με αφορούν.
Κάποτε γογγύζω βλέποντας όλα αυτά και κατανοώντας, για άλλη μια φορά, το λάθος μου. Θα μπορούσα να τους έχω χρησιμοποιήσει εγώ πρώτη, σαν στόκους, στις τρύπες των τραυμάτων μου.

Σιγά τα τομάρια σας βρε...όσο και να προσποιείστε δε θα γίνετε ποτέ φρουτόδεντρα,δε θα δώσετε ποτέ καρπούς, παρά μόνο σκουριά και χαλασμένα στομάχια.



ΦΛΟΙΣΒΟΣ: Ο ελαφρός ήχος από μικρά κύματα που χτυπούν στην ακτή.

52 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η διαδικασία αυτή, που πραγματοποιείται μέσα σου έτσι όπως με χειρουργική ακρίβεια περιγράφεις με αφορά άμεσα.
Δεν ξέρω πόσους άλλους εκφράζει, πόσοι βρέθηκαν σε ίδιες θέσεις, στο αποτράβηγμα από το μακελειό των τομαριών και των άδειων βλεμμάτων.

Πέρασα εγχείρηση για αυτά που λες. Αναγκάστηκα να ψάξω βαθειά με γυμνά χέρια μέσα στους ιστούς μου με το αίμα να ρέει ασταμάτητα. Νύχτες ολόκληρες έψαχνα θραύσματα ηθικής που μου γαμούσαν το σύστημα.
Ποτέ δεν τα ξεφορτώθηκα όλα.
Είναι ακόμα εκεί.
Κι αυτούς που προστατεύεις θα προστατεύεις, και τα τομάρια θα υπάρχουν. Μη χαραμίζεις όμως τη ματιά σου πάνω τους.
Χωρίς προσοχή παθαίνουν σηψαιμία.

And eventually they die!

(εδώ αφιέρωσες αγαπητή!)

Ανώνυμος είπε...

Τι να γράψω για αυτό το ξέσπασμα; Τίποτα! Μόνο ότι έβαλα τον Αγγελάκα να μου τραγουδάει για πολλοστή φορά"Σιγά μην Κλάψω".

Λούκι είπε...

"Μη χαραμίζεις όμως τη ματιά σου πάνω τους".
Σωστό και αυτό, αλλά όταν είσαι υποχρεωμένος να βρίσκεσαι αρκετές ώρες της ημέρας μαζί τους, τι κάνεις; Πως μπορείς να προστατευθείς από αυτή τη σαπίλα; Πως μπορείς στην τελικά να επιβιώσεις;
Από την άλλη όπως θα έλεγε ένας τύπος για μένα: "καλύτερα να μην μιλάω γιατί είμαι άσχετη..."
Ίσως είναι ένας από αυτούς...

nosyparker είπε...

Η οργή συχνά είναι καλή κινητήρια δύναμη. Ειδικά όταν αρχίζει να καταλαγιάζει.
Πόσο θα ήθελα να εκτυπώσω αυτό το κείμενο και να το στείλω στον δικό μου μαλάκα να το διαβάσει...

Ανώνυμος είπε...

blue μου
με στεναχωρεί που σ ακούω έτσι αν και ίσως όλο αυτό δείχνει προς την κατεύθυνση της κάθαρσης -όπως λέει κι η nosy ο καθένας πρέπει να γλυτώσει από τον μαλάκα ή την μαλάκα του -παρά τη "μαυρίλα" πάντα αναδίδεις τη "μπλεότητα" σου

Ανώνυμος είπε...

Έτσι κι αλλιώς εμείς τα έλκουμε όλα. Αρκεί να πάρεις το μάθημα σου.Αυτοί θα στο δώσουν, γι αυτό είναι εκεί. Πάρτο και φύγε. Έτσι κι αλλιώς έχουν να πάρουν κι αυτοί το δικό τους.

Ανώνυμος είπε...

Πάντα το καλό τραβάει το κακό και αντίθετα.
Ξέρεις τι γίνεται συνήθως όμως;
Επειδή πάντα παίρνεις πίσω ότι δίνεις,θα έρθει η στιγμή που θα πάρουν αυτά που δώσανε,μα τότε θα είναι αργά.
Ακόμα και να τους φτύσεις.

Το πλήρωμα του χρόνου,αν έχεις ακουστά αγαπημένη μου candy. Το πλήρωμα του χρόνου τους αποτελειώνει όλους αυτούς και τότε γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.


Θα συμφωνήσω με τον dr uqbar
Χωρίς προσοχή παθαίνουν σηψαιμία.

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

λένε πως η οργή είναι ένα στάδιο του πένθους

candyblue είπε...

@ dr.Uqbar: Πόσο δίκιο έχεις για άλλη μια φορά.
Λίγο πριν διαλυθώ και τους κατεδαφίσω μαζί μου, ακολουθώ αυτή την τακτική
Αποκοπή-αδιαφορία-ξεφόρτωμα στα βράχια.
Κανείς ποτέ από αυτούς δεν κατάφερε να με νικήσει,με όλη την σημασία της λέξεως,απλά να, κάποιες φορές πρέπει κάπως να τα βγάλεις από μέσα σου. Έτσι όπως τώρα εδώ. Καλύτερα εδώ παρά μέσα μου,καλύτερα να πάθουν σηψαιμία αυτοί,παρά εγώ
Εννοείται!

όλα και πάντα τα κρατάω μέχρι ένα ορισμένο σημείο
όταν γαμήσουν και την τελευταία τρύπα του σημείου αυτού,γίνομαι ένα τεράστιο κωλόπαιδο.






@ Axenbax :Μου φτάνει που κατανοείς και συμπάσχεις,μου φτάνει που γράφεις 3 αράδες και έτσι με βοηθάς να φωτίσω άλλες πλευρές ενός άλυτου προβλήματος που λέγεται"το ίδιο λάθος"

Απαντάω με Αγγελάκα και γω τραγουδώντας χαιρέκακα ."Θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα, και η καρδιά μου στο φως θα χιμήξει
θα φύγω μακριά, θα πετάξω ψηλά, θα πετάω σ' ασύλληπτα ύψη, και τότε πια δεν μπορεί
Αυτή η χλωμή, αυτή η φτηνή η τιποτένια μου θλίψη, θα μείνει ορφανή, θα γυρνάει σαν τρελή
θα ζητάει να με βρει και δε θα με βρίσκει, Κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει
δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει"



@ Λούκι: Τελικά κάπως μπορείς και επιβιώνεις. Το Λούκι το φυλάω πάντα για αυτούς. Επειδή οι συναναστροφές μου είχαν να κάνουν πάντα με τέτοιους συμπλεγματικούς και γελοία ανειλικρινής τύπους έμαθα να κρατάω έναν άσσο στο μανίκι.
WATCH ME




@ nosyparker: Όλα πάντοτε φτάνουν στην πηγή τους .Θα φτάσει και αυτό.




@ markos-the-gnostic:όταν μαθαίνεις κάποια πράγματα που υποψιαζόσουν αλλά παρέκαμπτες για να κρατήσεις λίγο ακόμα ζωντανή την σχέση μαζί τους,για το καλό τους,για να δυναμώσουν αυτοί-μεγάλες πόρνες με πουλημένο έρωτα και ψυχή- και ξαφνικά η αλήθεια σου φέρνει το βρομερό της χνώτο...τι κάνεις?
Τρέχεις μακριά,αλλά με τον δικό σου τρόπο.
Και μένα με στεναχωρεί να είμαι έτσι, αλλά με ευχαριστεί κι όλας που άνθρωποι σαν κι εσάς μου στέκονται καλύτερα και από κάποιους υποτιθέμενους φίλους μου.
Ξέσπασμα είναι-μαυρίλα με πολύ κόκκινο θυμού
Θα φύγει και θα επικρατήσει το μπλε
Πολύ, πολύ σύντομα!
Σε ευχαριστώ πολύ.









@ blondie: Έτσι είναι,όπως το είπες. Τα παίρνεις και φεύγεις .Ζω για την στιγμή που όλα αυτά τα τομάρια θα πάρουν το μερίδιο τους .Θα το σκάσω από την μπόχα τους αυτή τη φορά στο υπόσχομαι.







@ κοινωφελής κώνωψ: Κοράκια που σε κοιτάζουν ώρα μέσα στα μάτια για να σου πάρουν την ψυχή,μεσιέ. Συνεχίζω όμως γεμάτη θυμό και σύννεφα,θυμό και σύννεφα και βλέπω τα τομάρια,γελοία και οκνηρά να στέκονται στην άκρη του γκρεμού μου και να χοροπηδάνε με χάρη. Θα πέσουν-θα ξεχαστούν και θα γίνουν όπως ήταν πριν τους δώσω την προσοχή μου,ένα παχουλό-μεγάλο τίποτα.
Πως να θυμώσεις τελικά σε ένα μεγάλο τίποτα?


@padrazo:Έχουν δίκιο,πενθώ τα τομάρια τους γιατί σκοπεύω να τα ξεφορτωθώ.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Δεν σε πηραν και τα χρονια!!!!

Ανώνυμος είπε...

Χμμμμ...επειδή σε ξέρω και επειδή το έχω ξαναζήσει αυτό μαζί σου,άσε με να σου θυμίσω πως υπάρχουν 3 ειδών άνθρωποι γύρω σου.
Αυτοί, που όταν σε βλέπουν χτυπάνε τα χέρια τους,χειροκροτώντας σε
Αυτοί, που όταν σε βλέπουν χτυπάει η καρδιά τους
Και αυτοί που όταν σε βλέπουν χτυπάνε το κεφάλι τους

Εσύ γιατί ανησυχείς τόσο πολύ αφού τα τομάρια κάποτε θα βρεθούν στο νούμερο τρία?

Θα πάρουν ότι τους δίνεις όπως είπε και η Blondie
όπερ έδη,από τα 3 το μακρύτερο!

Don’t worry, someday will be our payday.

candyblue είπε...

@ΠΡΕΖΑ TV:Τα τομάρια είναι άλλα,δεν είναι ο άντρας μου. Ευτυχώς. Τα τομάρια που περιγράφω εγώ είναι τριγύρω μου-στην δουλειά-στην λυκοφιλία-στην τυχαία συνάντηση-σε μια νέα γνωριμία.
Εκεί είναι μακριά από τα του σπιτιού μου
Ο άντρας μου είναι το καλύτερο παιδί
Για να μην παρεξηγούμαστε κι όλας.


@ lolipop:Ναι μωρέ το ξέρω,έτσι είναι απλά είπαμε,ξεσπάω
ήδη νοιώθω καλύτερα. Θα περάσει.

alzap είπε...

Θα είμαι όσο ειλικρινής μπορώ.

Δεν περίμενα ότι μπορείς να γίνεις τόσο βίαιη. Δεν λέω ότι είναι λάθος, λέω ότι εκπλήσσομαι. Αδικαιολόγητα; Ίσως.

Λέω επίσης ότι τρομάζω. Γιατί κάποια απο τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις και απεχθάνεσαι, τα αναγνωρίζω και στον εαυτό μου.

Απο την άλλη, εύχομαι με όλη μου τη καρδιά να βγεί αληθινό το σχόλιο της lolipop. :-)
Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Αμαν βρε κοριτσακι, ημουν ετοιμη να φωναξω "Ποιος, Ποιος σε πειραξε να παω να τον δειρω!" Αρχιζει κι ο αλλος τα περι λάιβ εγχειρησεων με τα αιματα, και εχω σοβαρο λογο που δεν μπορω να τ'ακουω αυτα. Στην τεταρτη δεκαετια της ζωης μας καποια πραγματα δεν θα επρεπε να τα εχουμε αποδεχτει, αφου ειναι δεδομενα,γιατι εκλησσεστε? Απο την αλλη, αμα ψυχαναλυεσαι και νιωθεις καλυτερα και σου περναει, μπραβο που εχεις βρει τροπο να εκφραζεσαι!

Λυπαμαι αν καποιος σε στεναχωρεσαι, χαιρομαι που σε διαβαζω, ελπιζω να ειστε καλα....φιλακια

Ανώνυμος είπε...

Όταν θυμώνεις ο λόγος σου γίνεται απίστευτα ζωντανός. Να θυμώνεις πιο συχνά. Έτσι κι αλλιώς κάνει καλό στην υγεία...

Καλημέρα

weirdo είπε...

Αγαπημένη καραμελένια, σε νιώθω, όσο δεν φαντάζεσαι.. (το είδες, άλλωστε..) Ξέβρασες όλη σου την οργή εδώ.. (Μπορεί κι εκεί - ακόμη καλύτερα..) Ξέρεις, αυτό που πονάει πιο πολύ είναι όταν κάποια ιδανικά σου αρχίζουν ένα-ένα να γκρεμίζονται.. Σαν κουκλόσπιτο από τραπουλόχαρτα.. Σε ξεσκίζει αυτό.. Σε πείσμα των καιρών(εξακολουθώ να το πιστεύω, ίσως γιατί παραμένω το ίδιο ρομαντική όσο και στα 10 μου) ότι υπάρχουν άνθρωποι που, ναι, μπορείς να τους κερδίσεις με αυτό που πραγματικά είσαι..
Μόνο που συχνά κρύβονται κι αυτοί, γιατί αισθάνονται όπως κι εσύ..
(Η οργή και ο θυμός, πάντως, ξεπλένουν ένα μέρος από τη λέρα, έτσι..;)
Μια αγκαλιά και μια χαμογελαστή καλημέρα..

Ανώνυμος είπε...

Μια βασική που πρέπει να υιοθετήσεις, τώρα που βαδίζεις στα 34 σου όπως γράφεις, είναι να μην περιμένεις τίποτα από τους άλλους. Οσο κοντά και αν βρίσκονται. Αν μπορέσεις να το χωνέψεις αυτό τότε τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα.

candyblue είπε...

@ alzap:



Είναι λογικό να εκπλήσσεσαι, αφού όταν γράφω κείμενα για το ποστ προσπαθώ να είναι σε ένα άλφα ρυθμό με μια άλφα γραφή και κυρίως να μην μπλέκονται και πολύ με την αληθινή μου ζωή. Όταν κρατάω χαμηλούς τόνους,ή τόνους candyblue τέλος πάντων, έρχεται ξαφνικό στον καθένα σας ένα τόσο αληθινό κομμάτι πραγματικότητας που αχνίζει.
Απλά κάποιες φορές, τις περισσότερες απλά δεν με ξέρεις,νευριάζω απίστευτα με όλους αυτούς τους υποκριτές. Κυνηγάω τους Φαρισαίους καιρό τώρα. Αλλά πάντα με προφταίνουν αυτοί! Δεν σε ξέρω καλά σχεδόν καθόλου για να μπορέσω να σε χαρακτηρίσω κάπως έτσι. Από τα λίγα που έχουμε ανταλλάξει πιστεύω πως είσαι ένας θαυμάσιος άνθρωπος,πολύ πολύ πονεμένος και φοβισμένος ενίοτε,αλλά τι να σου?

Εσύ ξέρεις καλύτερα.




@Pink Panther:Εκπλήσσομαι γιατί κάποιοι άνθρωποι υποκρίνονται τόσο καλά και είναι τόσο ανίεροι που δεν τους προλαβαίνω.
Εκπλήσσομαι που ενώ είναι αγαπητικοί της τέχνης –την θάβουν σε άλλους και κουνώντας πίσω από την πλάτη τους στίλβωνα μαχαίρια. Εκπλήσσομαι γιατί ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος που έχει πάρει την ψυχή σου ολόκληρη και το βλέμμα σου,να σε αντιμετωπίζει σαν χρησιμοποιημένη σερβιέτα και να μην νιώθει χάλια με αυτό.
Εκπλήσσομαι που το μονό που τους νοιάζει είναι η επαγγελματική τους καταξίωση,το εύκολο χρήμα και όχι η κάλυψη της τεράστιας συναισθηματικής τρύπας που έχουν και χάσκει χρόνια εκεί κάτω. Απορώ με όλη αυτή την υποκρισία, την μεταλλαγμένη φιλοδοξία και την δειλία κάποιων που κατά τα άλλα έχουν το θράσος να ζουν.

Απορώ με τον μαζοχισμό κάποιων που γουστάρουν να προσκυνάν, σε τελική, ότι σταυρώνουν.
Και έπειτα απορώ με μένα...Που ξέρω οτι στους ανθρώπους δίνεις μόνο 2 ευκαιρίες. Τη μια να σε γνωρίσουνε και την άλλη να σε γαμήσουνε....Εγώ δίνω πολλές παραπάνω και αφήνω τους άλλους μόνο να με γαμάνε
Το δις εξαμαρτείν....με φτύνει ξεδιάντροπα και απαξιεί να ασχοληθεί μαζί μου πια
Με μένα τα βάζω ...


@Vromios:Ναι είναι λογικό ο λόγος μου να γίνεται αλλιώς,είναι σα να με ακούς live. Είναι πιο κοντά σε μένα και πιο μακριά από την περσόνα της candy.
Δεν ξέρεις πόσο συχνά θυμώνω και πολύς κόσμος θαρρώ που έχει κάποιες ευαισθησίες.
Σε ευχαριστώ πολύ πάντως


Καλημέρα




@sourfou: "Δεν μπορεί να περιβάλλεσαι μόνο από τομάρια και παρτάλια"

Κι όμως δυστυχώς μόνο αυτοί μείνανε,ρίξε μια ματιά και συ γύρω και θα δεις τι επικρατεί.
Βέβαια, από την άλλη είμαι οργισμένη και όχι λίγο, πολύ οργισμένη. Αλλά πιστεύω ότι όταν όλο αυτό ξεφουσκώσει και κοιτάξω γύρω μου πάλι παρτάλια θα δω Και τότε θα κοιταχτούμε για τελευταία φορά στα μάτια και μετά delete...η μεγάλη μου απόλαυση...
Ξέρεις πόσους ζωντανούς έχω θάψει εγώ?
Πόσοι ανήκουν στο νούμερο 3 που λέει και ή lolipop?


Καλώς μου ήρθες αν και το ποστ αυτό δεν ήταν και ότι καλύτερο για να σε υποδεχτώ.






@ weirdo: Κουνάω καταφατικά το κεφάλι και ανταποδίδω την αγκαλιά. Συμπλέουμε.




@ Μπίχλα: Δεν περιμένω τίποτα από κανένα,ιδίως τέτοιους τύπους τους έχω γραμμένους. Η αχαριστία μου την σπάει και η δικιά μου επίμονη να αλλάξω προς το καλύτερο σκάρτους ανθρώπους. Αφού υπάρχουν και τα σκουπίδια ,που τους θέλουν πιο πολύ από μένα...
Αν περίμενα το παραμικρό κι όλας από αυτούς θα είχα πάει με ένα μ΄ ένα καλάσνικοφ και θα καθάριζα 5-6 έτσι για να ησυχάσουμε και να ξεβρομίσει η περιοχή!!!

Που λέει και μια φίλη μου.

melomenos είπε...

ηταν μέρες που έβλεπα μια οργή να σε κατακλύζει και ξέσπασες εκφράζοντας κοινές θέσεις μαζί με μένα και με πολλούς άλλους συνταξιδιώτες που σε διαβάζουν.
όταν σε είχα πρωτοδιαβάσει πριν 2 μήνες περίπου σου είχα στείλει ένα γνωμικό σαν πρώτο σχόλιο γιατί είχες πάλι μια τέτοια έκρηξη οργής κι όχι άδικα!!!

"Είναι θλιβεροί οι καιροί,
όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα."

καλημέρα σου
(μύρισε σαββατοκύριακο!)

Ανώνυμος είπε...

για μενα παντως , οταν βρεθηκα σε αντιστοιχη κατασταση , το δυσκολο δεν ηταν να πατησω το delete σαν απαντηση σ'αυτους, μα να κανω την οριστικη διαγραφη συναισθηματων μεσα μου....κατι σαν την εγχειρηση του dr... μονο που γινεται χωρις αναισθητικο και ποναει...καθε φορα που αφηνεσαι να σου συμβει,,,
μα δεν εισαι η πρωτη, ουτε θα ειμαι η τελευταια...
κι επειδη η φυση εχει προβλεψει για την ισορροπια των πραγματων, σιγουρα καθε τελος ειναι ευκαιρια για μια καινουρια αρχη...
οποτε αν εσενα τωρα η ζυγαρια σου γερνει απ'τη σαπιλα και την υποκρισια, μπορεις ν'αρχισεις να χαιρεσαι γιατι....σκεψου τι σε περιμενει σε λιγο, προκειμενου να ισορροπησει η ζυγαρια σου...

;-)

Ανώνυμος είπε...

Όταν ραγίζει ο καθρέφτης τα είδωλα είναι πάντα παραμορφωμένα.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως είναι λάθος.

alzap είπε...

candy, νομίζω ότι κατάλαβα.
Βεβαίως δεν εννούσα ότι εσύ με χαρακτηρισες έτσι. Είπα ότι αναγνώρισα μόνος μου, στον εαυτό μου κάποια απο αυτά τα χαρακτηριστικά.

Κι επειδή δεν με ξέρεις Θα μου επιτρέψεις μια-δυο διευκρινήσεις;

Ναι φοβάμαι κατά καιρούς, διάφορα πράγματα.

Δεν ήμουν ποτέ και δεν είμαι πολύ πονεμένος. Μέχρι σημείου αναισθησίας δηλαδή.

Δεν θέλω να είμαι και δεν είμαι "θαυμάσιος" άνθρωπος.
Έχει γεμίσει ο τόπος ¨θαυμάσιους" ανθρώπους και θέλω να ξεχωρίζω.
:-)
Καλημέρα.

candyblue είπε...

@ melomenos: "Είναι θλιβεροί οι καιροί,
όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα."


Το θυμάμαι αυτό το ρητό,μου το είχες γράψει σε παλαιότερο ποστ που είχε να κάνει με την υποκρισία των εκλογών
Πόσο πολλή πραγματικότητα κουβαλάει μέσα του...
Αλλά, από την άλλη, ξέρεις τι λέω,πως ηλίθιοι γινόμαστε όταν αφήνουμε τους άλλους να μας πάρουν τα μέτρα για να μας φορέσουνε τις αλυσίδες.
Ξαναλέω, με μένα τα έχω περισσότερο, παρά με όλους τους ζοχάδες που έχω μαζέψει στην ζωή μου και τους δίνω τροφή αντί να τους στείλω στο διάολο...και ακόμα παραπέρα.


@ Tamara de Lempicka: Μακάρι καλή μου,μακάρι.
Είναι όλα τόσο αισιόδοξα και λυτρωτικά όταν τα παρουσιάζεις έτσι
Μακάρι.



@ I.P.Potis:Δεν είναι λάθος,καλά το είπες. Είναι η πιο καθαρή και αληθινή εικόνα που είδε ποτέ κανείς. Το ξέρω,αλλά από την άλλη το μετά έχει ένα θέμα...το μετά, αυτό που περιγράφει η tamara και ο dr.uqbar.
Δε βαριέσαι, θα φτάσουν και οι ίδιοι σύντομα στο σημείο μηδέν,στο σημείο δηλαδή που και αυτοί θα σιχαίνονται τον εαυτό τους αργότερα.
Όπως είπα και στον dr.uqbar, όλα τα κρατάω μέχρι ενός ορισμένου σημείου, όταν γαμήσουν και την τελευταία τρύπα του σημείου αυτού,γίνομαι ένα τεράστιο κωλόπαιδο.



@ alzap:Εντάξει λοιπόν.Το δέχομαι. Σε δέχομαι,κρατώντας τους προσδιορισμούς κρυμμένους μόνο για μένα....
:)

Ανώνυμος είπε...

δεν ειναι η δικη μου αισιοδοξη παρουσιαση, ειναι η φυσικη ροη των πραγματων...
;)

Ανώνυμος είπε...

Γλυκιά μου αγάπη ,πάψε να ασχολείσαι με το θυμό που σου βγάζουν αυτοί οι κλοσάρ τύποι,δεν τους βλέπεις πόσο απελπισμένοι,συμπλεγματικοί,δειλοί με τρεμάμενα άκρα και κίτρινο χρώμα στο πρόσωπο. Δεν τους βλέπεις πως έρχονται στο φως σου να καούν,τόσο καταθλιπτικά απελπισμένοι,δυστυχισμένοι και μόνοι,χωρίς όμορφα πράγματα δίπλα τους,γεμάτοι υποκρισία απέναντι στους ίδιους τους, τους εαυτούς. Αυτοί κάποια μέρα θα εκραγούν και θα σε γεμίσουν απίστευτη δυσωδία και χαλασμένα πράγματα. Φύγε από κοντά τους. Βρομάνε κατάθλιψη και αλκοόλ(τους συντηρεί ξέρεις γιατί έτσι αντέχουν τον εαυτό τους και την μίζερη ζωή που έχουν)
Μιλάω σκληρά το ξέρω αλλά λέω αλήθειες γλυκό μου πλασματάκι,όπως και συ.
Δεν αξίζει για κανέναν και τίποτα τόση οργή. Δεν είναι καν δικοί σου ζοχάδες, αλλωνών είναι ,που τους έφτυσαν και αυτοί,οι προκάτοχοι τους, και τώρα χτυπάνε πόρτες κοριτσιών και αγοριών για να μείνουν κάπου. όλοι είναι για αυτούς σωτήρες. Τους βλέπεις, που τραυλίζουν,δεν ξέρουν τι και ποιον να ξεχωρίσουν,μηδέν κριτήρια... Είναι για λύπηση και είναι πολλοί. Ορφανοί από αισθήματα,οι πτωχοί,με χαμηλή αυτοπεποίθηση,καημένοι, που επιζητούν λεφτά για να θρέψουν τα ξίγγια της καρδιάς και του πνεύματος τους,και διευθυντικές καρέκλες για να βάλουν τις φαρδιές τους λεκάνες
Τι δουλειά έχεις εσύ με αυτούς. Το μονό που μπορείς να τους κάνεις είναι να τους προσπεράσεις χαμογελώντας και έτσι να τους αφήσεις να βυθιστούν στην μιζέρια τους
Είσαι φίλη μου καλή,σε ξέρω και στα λέω γιατί γνωρίζω, ότι μονό με αυτή την «γλώσσα» ξεκολλάς.
Άντε φτάνει τόσο!!

Ανώνυμος είπε...

Welcome to the club......Τελικά είμαστε πολλοί.
Εμένα μου την βιδώνει γιατί σε παρόμοιες καταστάσεις δεν λέω κουβέντα εκείνη την ώρα και μετά σκάω μόνος μου. Τώρα αυτό δουλεύω στον εαυτό μου. Να τους σπάω τα μούτρα εκείνη την ώρα.
Καλύτερα να τους κατεδαφίζεις χωρίς προτού διαλυθείς

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς και ο άντρας σου είναι το καλύτερο παιδί...
Σε ανέχεται!

Προφανώς και όλο αυτό κρύβει και τη γνώση "της άλλης όχθης". Πόσες φορές έχεις παίξει κι εσύ αυτόν το ρόλο αλλά δεν το ομολογείς;

"Θα πέσεις-θα ξεχαστείς και θα γίνεις όπως ήταν πριν σου δώσουν την προσοχή τους,ένα παχουλό-μεγάλο τίποτα...

Μπορώ αν θες να γίνω και eponymous. Αλλά δε θες!

Ανώνυμος είπε...

"Πόσο κοστίζει μια βαριά κουβέντα;"
Είναι τσάμπα και άνετα θα σου την έλεγα τώρα με τις παπαριές που γράφεις. Γιατί για να πληρώσω να σου πω ότι είσαι ανεγκέφαλη δεν θα το κάνω.
Το κείμενο μήπως είναι τελικά η αυτοκριτική σου και δεν το έχεις ακόμα καταλάβει?

candyblue είπε...

@ Tamara de Lempicka:Ζήτω στην φυσική ροή των πραγμάτων.




@ lolipop: (...)



@ Jimsiv: Συμφωνώ,και αυτό κάνω.Είπαμε ένα ξέσπασμα είναι.Δικαίωμα.




@ Anonymous:όλοι ανεχόμαστε άλλους ανθρώπους...πως αλλιώς?Αλλά δεν μιλάμε για τον άντρα μου,μιλάμε καθαρά σε επαγγελματική βάση.Απορώ γιατί ανακατευεις πράγματα που εγω έχω ξεκαθαρίσει.
Ναι θα ήθελα να γίνεις επώνυμος,γιατί να μην θέλω?
Καλυτερα μωρέ,να μιλάμε ίσα

candyblue είπε...

Μπορεί...για να το λες κάτι θα ξέρεις όπως και γω για να γράφω όλα αυτά κάτι θα ξέρω
Αλλά καλά είναι να μιλάμε ανοιχτά,μωρέ.Ποιος ο λόγος της ανωνυμίας?

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι έτσι καλή μου

Όλοι άνθρωποι είμαστε με λάθη και με πάθη
κάποιοι πιο χαμένοι από άλλους
κάποιοι σε διαφοετικούς δρόμους
ο καθένας τραβάει τα ζόρια του

μη πιστέψεις ποτέ ότι κάποιος ηθελημένα φέρεται με τρόπο που πληγώνει
άνθρωπος είναι
συγχωρεσε του τα λάθη του
καταλαβε το δράμα του
απομακρύνσου και προστάτεψτε τον εαυτό σου, ναι
φυλάξου
δώσε μόνο όσα ξέρεις ότι αντέχεις να χάσεις ή να αναγεννήσεις
αλλά μη βάλεις κακία μέσα σου και μη ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τους άλλους
θα χάσεις την ανθρωπιά σου

φιλιά
και συγνώμη για το μαμακίστικο σχόλιο μου

candyblue είπε...

@ αλκιμήδη: Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια,τα μαμακίστικα είναι και τα πιο νόστιμα καμιά φορά.
καταλαβαίνω το δράμα τους,που λες και συ και προσπαθώ να απομακρύνομαι αν και έχω την ανάσα τους στο σβέρκο μου και προστατεύω,όσο μπορώ, τον εαυτό μου.(βλέπε το ανώνυμο σχόλιο ας πούμε)





Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια!
Ακόμα και τα ανώνυμα χοντρών κουράδων!(Αλήθεια εσενα ποιος σε ανέχεται?)
Τραβάνε και αυτές τα ζόρια τους.

Horexakias είπε...

-Anonymous:Και η αυτοκριτικη της να ειναι,εσενα τι σε νοιαζει?Αμα δε τη γουσταρεις, μη τη διαβασεις.Ζηλευεις μαλλον που δεν μπορεις να κανεις και'συ αυτοκριτικη ε?.Κριμα ρε γαμωτο.

Καπετάνισσα είπε...

Η πραγματικότητα σας καλωσορίζει...

Ο κόσμος μας Κάντυ μου.
Οι άνθρωποι γύρω.
Ω, ναι. Είναι έτσι όπως λες κι αλλιώς, είναι, είναι...
Απλώς, είναι άλλοι.
Μας πικραίνει που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας.
Που θα τους θέλαμε αλλιώς.
Θα ελπίζαμε να ήταν αλλιώς.

Αλητεύουν μέσα μας, αλωνίζουν στη ψυχή μας και στραγγαλίζουν ό,τι κι αν έχουμε επενδύσει σ' αυτούς.

Και μεγαλώνουμε.
Και καταλαβαίνουμε με τον καιρό ότι δεν υπάρχει γιατί και πως.
Απλά, είναι έτσι. Άλλοι.
Και δυναμώνει η αντίληψή μας και μαθαίνουμε να τους αναγνωρίζουμε ευκολότερα.

Δρόμο. Μακριά.
Αν χρειαστεί, δανειζόμαστε την πανοπλία του Δόκτωρα.
Ατσαλώνουμε.

Και αράζουμε, εκεί που υπάρχει αγάπη.
Μόνο.

Λούκι είπε...

@Μπίχλα,
Γιατί τόση πίκρα;
Πάντοτε ελπίζεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε στηρίζουν και συ με τη σειρά σου τους στηρίζεις. Αν δεν πρέπει να περιμένουμέ τίποτα από κανένα...ας γυρίσουμε τότε στις σπηλιές!!!!

Ανώνυμος είπε...

@anonymous

"Πόσο κοστίζει μια βαριά κουβέντα;"

Μισό λεπτό να σου βγάλω το κόστος: μικροπρέπεια + δειλία + κατινιά = ΕΞΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG?

Αλλά candy η καλύτερη διαφήμιση, είναι η "αρνητική διαφήμιση"

Keep on girl and let anonymous vanish in his/her
anonymity

O.

Ανώνυμος είπε...

Μικρή μου λυπήσου τον ανώνυμο...χρήζει ψυχιατρικής βοηθείας...
Πρέπει να έχει ανάγκη από άλλα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι που μιλάνε κάτω από την μάσκα της ανωνυμίας είναι αφόρητοι και επικύνδινο μέσα στην ηλιθιότητα τους.
Ένα άντε γαμήσου, που μπορεί να είναι και ευχή για αυτόν από μένα...

Νομίζω ότι πολύ ασχολήθηκες. Και ξέρεις τι είδα, ότι αυτά που την πείραξαν είναι η αλήθεια που έχει πάρει από σένα, το παχύ μεγάλο τίποτα ,που κανείς δεν προσέχει.

candyblue είπε...

@ Horexakias:Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη σου. όπως βλέπεις είσαι ένα καλό παιδί που με αντέχεις...Η αφαιρετική μέθοδος ενός ευνουχισμένου χοντράνθρωπου.
Τον ξέρω τον ανώνυμο, είναι φίδι κολοβό, που νομίζει ότι δεν τον έχει κανείς καταλάβει.
Την αγνοώ καιρό τώρα και αυτό θα συνεχίσω να κάνω

Η σιωπή είναι η πιο τέλεια έκφραση της περιφρόνησης




@ Καπετάνισσα: Αλητεύουν μέσα μας, αλωνίζουν στη ψυχή μας και στραγγαλίζουν ό,τι κι αν έχουμε επενδύσει σ' αυτούς.


…Ακόμα και αυτό το μεγάλο τίποτα.
Ξέρεις κάτι όμως; Μάχαιρα έδωσες μάχαιρα θα λάβεις...
Ή καλύτερα ότι σπείρεις θα θερίσεις.






@ Anonymous: Εσύ είσαι καλός ανώνυμος και φίλος της φίλης μου, άρα και δικός μου φίλος.

Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη
Αλήθεια.
Όλους πολύ, πολύ, ήταν κάτι που δεν περίμενα και μου έδωσε δύναμη.





@ lolipop: ΚΑΛΑ, ΚΑΛΑ ΣΤΑΜΑΤΑΩ
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ

Kallioph είπε...

μήπως τελικά εμείς οι ίδιοι θέλουμε κάτι άλλο από εμάς. εμείς οι ίδιοι μήπως ζητάμε άλλα κι άλλα και δεν μας φτάνει τίποτα. ψάχνουμε διαρκώς να βρούμε κάτι, να ξεφύγουμε από κάτι.. μήπως ο κόσμος είναι απλώς ένας καθρέφτης;
μήπως είναι κάτι σαν τεστ. προβιβαστήκατε κυρία μου. περάστε αύριο για τα πρακτικά ζητήματα..
ή κοπήκατε. τα λέμε σέναν χρόνο.

"Μεταπίπτω και μεταμελούμαι γιατί ρυπαίνω την εικόνα της ζωής μου με ελπίδες που δεν είναι δικές μου,με άχρηστα πρόσωπα και ζωές που ανήκουν σε αχρείους.Στειρεύω γιατί παρασχολούμαι με ανούσια συστήματα επίλυσης προβλημάτων που ανήκουν σε ανισόρροπους «γλεντζέδες» και που κατά βάθος δεν με αφορούν."

και σου ρουφούν την ενέργεια. καλά.. πού βρίσκονται οι πλανήτες πάλι..
αυτό το νιώθω και γω πολύ έντονα.
εκεί που λες στα σπήλαια είναι καλό μέρος για να προστατεύεσαι απ αυτούς ενόσω η ενέργειά σου επιστρέφει και σε βρίσκει

το delete δεν ξέρω αν παίζει.. τίποτε δεν χάνεται.. μεταμορφώνονται απλώς και συνήθως δεν αναγνωρίζουμε καν τη νέα μορφή..

homelessMontresor είπε...

Αφού μπορείς ακόμα να ξεχωρίζεις και να οργίζεσαι με τη σαπίλα που υπάρχει γύρω μας είσαι σε καλό δρόμο, φαντάσου να την είχες συνηθίσει!

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί που σήμερα βάζουν στόχο την ψυχή σου είναι αυτοί οι ίδιοι που χθες χτύπησαν την πόρτα της και εσύ τους την άνοιξες...δικοί σου καλεσμένοι ήταν.
Μετά καταλαβαίνεις ότι δεν τρύπωσαν εκεί για να μοιραστούν αλλά είχαν έναν και μόνο στόχο..το πλιάτσικο.
Και αύριο στους επόμενους το ίδιο θα κάνεις..γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πλασμένοι να μαζεύουν ξύλα για να ζεσταθούν οι άλλοι και στο τέλος να πεθαίνουν οι ίδιοι από το κρύο.
Δεν βαριέσαι ρε Άννα..υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί(ή αρνείται) να κάνει 2-3 βήματα πέρα από τον μίζερο εαυτό του..και αυτό το βαφτίζει ισχύ..
κάποια στιγμή όμως και το πλιάτσικο τελειώνει...

Δ.

Alkyoni είπε...

....πραγματικά άφωνη..
τόσο αποσχολημένη με τα "δικά" μου που έχασα αυτό εδώ
θα θελα να το χα γράψει να το χα πει...ή έστω τώρα πριν γίνουν όλα αυτά να χα κάνει κάτι...
(δεν ξέρω τί θ αποφασίσεις...δες το δικό μου ποστ...θα ναι η συνέχεια του αν θα μείνεις)
θέλω να πιστεύω πως είναι αλήθεια τα λόγια του παντράζο... κι αν είναι το πρώτο στάδιο...άλλα 4 μείνανε
ο αλζάπ λέει δεν περίμενε πως μπορούσες να γίνεις τόσο βίαιη...
τα χω ζήσει.. τίποτε δεν με εκπλήσσει πια..
καλή σου μέρα....

candyblue είπε...

@ Kallioph: Τι άλλο να θέλουμε από το να μας φέρονται καλά,και όμορφα;Τι άλλο να θέλουμε από λίγο δίκιο και κατανόηση. Ο επαγγελματικός τομέας είναι ένας νευραλγικός τομέας που μας απασχολεί πολλές ώρες την ημέρα. Τι άλλο να θέλουμε,ξέρω γω?


Από την άλλη κάποιες φορές όντως το delete είναι μια προσωρινή ευχαρίστηση,ένα προσωρινό ξέφωτο αγαλλίασης. Μετά μεταμορφώνονται,όπως λες και συ, και συνήθως δεν αναγνωρίζουμε καν τη νέα μορφή...






@ homelessMontresor: Ναι,νομίζω πως είναι μια υγιής αντίδραση που ενοχλεί πολλούς αρρώστους ψυχικά. Αλλά δεν θα το βάλω κάτω. Δεν θα γίνω ένα με αυτούς και την σαπίλα τους.





@ Ganuma De Linarus: Straight to my heart, το σχόλιο σου. Εκεί πήγε και χώθηκε. Ναι έχεις δίκιο έτσι είμαι,μεταφέρω ξύλα για τους άλλους και γω παγώνω...
Κάποτε το πλιάτσικο τελειώνει και πολύ θα χαρώ να δω τα μούτρα τους από μια μεριά...

Δημήτρη, αυτό που θα έπρεπε να μας τρομάζει είναι η σιωπή και η ύβρις...
Αλλά τα πράγματα έχουν τόσο πολύ αλλάξει που μας τρομάζει το καλό και το όμορφο.
Είχε πει κάποτε ο Χατζιδάκις «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος πάει να πει ότι του μοιάζει και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη. Να μας τρομάζει η ομορφιά.»





@ Alkyoni: Δεν μπορώ ρε γαμώτο, εγώ ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω...Είναι στην φύση μου να πολεμάω τους Φαρισαίους μάλλον.


Τέλος πάντων μερικές φορές τα γεγονότα ρίχνουν την διάθεση,όπως ο αντίθετος άνεμος τους χαρταετούς.
Θα μου περάσει με τον καιρό...ήδη μου πέρασε ο μεγάλος θυμός.
Θα πάω στο ποστ σου να δω και τα δικά σου δίκαια.


************************************

Καλημέρα σε όλους και ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη

Δείξατε για άλλη μια φορά πόσο σημαντικοί και πόσο εντάξει είσαστε απέναντί μου.

Ανώνυμος είπε...

Όπως σου είπε και κάποιος άλλος..εσύ κοίτα να αλλάξεις ρότα..οι άλλοι την έχουν καταβρει μια χαρά..μην περιμένεις τίποτα..μην επενδύεις πολλά...
ακόμα και εδώ μέσα(που δεν ξέρω κανέναν) τα λόγια είναι εύκολα και οι πιθανοί καταπατητές(χαράς, ψυχής-βάλε όποια λέξη θες εσύ) μεταμφιεσμένοι
(βάλε και μένα μέσα για να έχει πιο μεγάλη αλήθεια το αυτό)
Καλή μέρα και σε σένα.

allmylife είπε...

Φύγε κάντυ - αστους πίσω!
Η μολέ σου σκόνη αρκεί για να τους κάνει παράλυτους.
Και πρόσεξε:
" να οι αντίπαλοι ολοένα εκστρατεύουν - άλλοι με τις κοινωνικές τους θεωρίες - πολλοί κραδαίνοντας απλώς λουλούδια"

Μ' αρέσεις θυμωμένη!

allmylife είπε...

μολέ=μπλέ

Ανώνυμος είπε...

Mην δίνεις σημασία.
eventually they die!
Πάμε παρακάτω τώρα,εκεί που κάτι άλλο αχνοφέγγει.

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus: Άλλαξα ρότα,δεν περιμένω τίποτα από κανέναν ποτέ δεν περίμενα, έτσι πως το λένε κάποιοι, άλλωστε.

Ίσως και αυτό να είναι κάτι που ενοχλεί,απλά καμιά φορά πιστεύω στην καλοσύνη των ξένων και εκεί καίγομαι.
Έχω πάντα πυροσβεστήρα όμως. Κι ένα καράβι που με περιμένει όταν ετοιμαστώ για αλλαγή πορείας.





@ allmylife:Εφυγααααααααααααααααα

Μπήκα σε ένα καράβι,όχι αληθινό καράβι,αλλά από αυτά που φτιάχνει ο νους κάθε τόσο για να δραπετεύει και δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω.
Βαθιά αναπνοή και δρόμο, είπα καθώς ανέβαινα την μπουκαπόρτα του.


«Μην πίπτεις κοριτσάκι,λέω κάθε τόσο, μην πίπτεις,

καμία οπισθοχώρηση στα όνειρα μας".
Δηλαδή τι; Δεν χαράζει τίποτα στο βάθος.... αλλά όχι πια. Πάντα χαράζει....


Σου αρέσω θυμωμένη? καλό αυτό γιατί είμαι πολλές φορές μέσα στην ημέρα έτσι. Αν σου αρέσει αυτό σου αρέσει ένα μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα μου!






@ κουνουπάκι: είμαι ήδη αλλού και όσοι έπρεπε να εξαφανιστούν,εξαφανίστηκαν από μέσα μου...Το έκανα,έκανα την εγχείρηση που περιέγραψε στο πρώτο σχόλιο ο dr.uqbar
Τώρα και αυτοί θα ανήκουν στο νούμερο 3,που είπε και η lolopop.Θα χτυπάνε κάποτε το κεφάλι τους στον τοίχο.
ευχαριστώ σε

bereniki είπε...

ouf....... grafeis ola auta pou thelw na pw..
na pw? na ourlia3w sta moutra tous brizontas thelw...
alla den to kanw.
...les na tupwsw ta logia sou kai na tous ta moirasw?...
to skefthka arxika alla den aksizei na diabasoun kati toso kalo...
ouf!!!!
ti na pw... oi anthrwpoi einai kakoi, zhliarides kai to mono pou theloun einai na se ekmetalleutoun! to lew ston eauto mou kathe bradu! ....otan bgainw eksw to ksexnaw gamwto!!!! kseroun na se ksegelane oi atimoi!

einai kai kaloi h8opoioi... prepei na to lew kai auto kathe bradu!

tespa.
xese autous pou theloun kati apo sena.
asxolisou me autous pou theloun esena. oloklhrh!

den exw kati allo na pw!
makia :)

*****

Summertime είπε...

Τι έχασα? Πολλά, όπως φαίνεται Candy.
Τι έχασες? Μόνο λίγη ησυχία. :)

Χωρίς να ξέρω ποιος ή τι σε πλήγωσε και πόσο - το πώς δεν έχει σημασία αφού πάντα συμβαίνει σε όλους μας - γράψε τους εκεί που δεν πιάνει η θαυματουργή μπλε μπογιά σου.

"And me, I keep on living
caughted somewhere there between
the reason and the meaning,
the vision and the dream".
[Carole King]

Ε! Cheer up a little - σου αφιέρωσα ένα blues.
:)

candyblue είπε...

@ bereniki: "xese autous pou theloun kati apo sena.
asxolisou me autous pou theloun esena. oloklhrh!"


Άργησα αλλά μπήκα ήδη σε αυτό το παιχνίδι.Και πίστεψε με είναι πολλοί και καλοί.Πάντα εκεί ήταν,εγώ έκλεινα τα μάτια και τους έχανα.

ΒΟΛΤΑ?
***********************************




@ Summertime: Ληγμένες φιλίες,δειλές παρουσίες που κρυβονται πίσω απο το δαχτυλό τους,βολεμένοι άνθρωποι,μίζεροι και ρουφιάνοι πληροφοριών,σκάρτοι συνάδελφοι,κυρίως αυτό, σκάρτοι συνάδελφοι,γιατί το ποστ έχει να κάνει κυρίως με αυτούς.
Τους βαρέθηκα όλους μεσιέ,γνωστό αυτό το συναίσθημα φαντάζομαι.
Είμαι καλύτερα τώρα και βάζω σε αυτό και την δικιά σου συμπαράσταση.
Τους γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι,μπλε μελάνι.




"Τα δαχτυλίδια του καπνού μου είναι γαλάζια σαν τις νότες σου απόψε".

bereniki είπε...

BOLTA?

HAHAHHAHAH ELIWSAAAAAAAAAAAAAAAAAA!

mh me prokaleis giati den to xw se tipota na zhthsw bolta sti germania! :PPPP

*****