Καθόταν δίπλα μου,σιωπηλός και μαύρος. Περιμέναμε στην τουαλέτα ενός club,Παρασκευή βράδυ και οι δυο να πάρουμε σειρά. Με κοίταζε, τον κοίταζα. Στην αρχή τελείως αποσπασματικά,στη συνέχεια επίμονα,όπως κοιτάει κανείς τα γλυκά σοκολάτας στην βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου. Υπογραμμίζαμε με το βλέμμα μας την διαφορετικότητα μας. Σκεφτόμουνα πως αυτός όταν γεννήθηκε ήταν μαύρος,όταν μεγάλωσε ήταν μαύρος,όταν κάθεται κάτω από τον ήλιο παραμένει μαύρος, όταν κρυώνει είναι πάλι μαύρος, το ίδιο και όταν τρομάζει. Κι όταν θα πεθάνει(εκεί χαμήλωσα τρομαγμένη το βλέμμα)πάλι μαύρος θα παραμείνει. Εγώ από την άλλη, όταν γεννήθηκα ήμουν ροζ,όταν μεγάλωσα ήμουν άσπρη,όταν κάθομαι στον ήλιο ροδοκοκκινίζω ή ενίοτε μαυρίζω,όταν κρυώνω γίνομαι μπλε,όταν τρομάζω κιτρινίζω, όταν αρρωσταίνω γίνομαι πράσινη ή λευκή σαν πανί και όταν θα πεθάνω(εκεί χαμήλωσε ενστικτωδώς εκείνος τα μάτια του) θα γίνω γκρι .Ναι γκρι,το ξέρω καλά αυτό,το έχω δει. Αλήθεια γιατί αποκαλούμε τους μαύρους έγχρωμους και όχι εμάς;; Η πόρτα άνοιξε,μια κοπέλα με μεθυσμένο βλέμμα και μπερδεμένα μαλλιά,ανασκουμπωνόταν ακόμα. Το καζανάκι έτρεχε και κομμάτια χαρτιού υγείας είχαν πέσει στα λερωμένα λευκά πλακάκια. «Περάστε», μου είπε ο μαύρος, «εγώ αντέχω ακόμα». Ντράπηκα χωρίς να ξέρω το λόγο,τα μαγουλά μου κοκκίνισαν. Αυτός παρέμενε ακόμα μαύρος. Ίσως θα ήθελα να του είχα πει όλα όσα είχα σκεφτεί την ώρα που πέρασα σιωπηλά μαζί του. «Δεν πειράζει και γω αντέχω ακόμα»...του είπα. Γέλασε αμήχανα και έκανε να μπει. Από την διπλανή πόρτα μια γυναίκεια φωνή τραγούδαγε «Σαν κατακάθι σκοτεινό /Σαν αδειανό ποτήρι /Σαν το παιχνίδι το διπλό /Σαν ψεύτικο χατίρι». Κοιτάχτηκα στον μεγάλο καθρέφτη. Είχα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και το βλέμμα ενός σκοτεινού δωματίου. Είμαστε το ορατό μέρος του παραδείσου είπα. Σκορπισμένοι με την διαφορετικότητα μας εδώ και κει, πάνω μας και μέσα μας,επιζούμε και επιζητούμε τον κοινό παρονομαστή, «Σαν το παιχνίδι το διπλό, σαν ψεύτικο χατίρι».
37 σχόλια:
OYAOY!!! :-)
Πανέμορφο candy ;-)
Ουάου και από μένα, αλλά όχι από θαυμασμό.
Ωραίο τo clopy paste σου το σημερινό, μόνο να προσέχεις την άλλη φορά, να μην είναι κάτι τόσο ευρέως γνωστό στο Νετ όπως αυτό.
"Όταν γεννήθηκα ήμουν μαύρος.
Όταν μεγάλωσα ήμουν μαύρος.
Οταν αρρωσταίνω είμαι μαύρος.
Οταν γεράσω θα είμαι μαύρος.
Οταν πεθάνω θα είμαι μαύρος.
Οταν γεννήθηκες ήσουν ροζ.
Οταν μεγάλωσες έγινες άσπρος.
Οταν αρρωσταίνεις γίνεσαι κιτρινος.
Οταν γεράσεις γίνεσαι γκρι.
Οταν πεθάνεις γίνεσαι μωβ.
ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ *ΕΜΕΝΑ* ΕΓΧΡΩΜΟ ;! "
Αυτό είναι το αυτούσιο κειμενάκι, που δεν είχες την τσίπα να πεις ότι δεν είναι δικό σου.
Ξέρω ότι θα σβήσεις το σχόλιο αλλά δεν πειράζει. Σε έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό.
Μετά τιμής ο συνήγορος του blogger
rodia & nosy ;)
anonymous:
έλα βρε σώπα...είναι γνωστό σε όλους αυτό. Δεν γίνεται να κλέψω κάτι το οποίο είναι τόσο γνωστό. Το τοποθέτησα με ακρίβεια σε ένα μοναδικό δικό μου νυχτερινό ενσταντανέ.
Μάλιστα για να ξέρεις και συ. Η κανονική version του είναι αυτή:
When I was born, I was black.
When I grow up, I'm black.
When I'm ill, I'm black.
When I go out in the sun, I'm black.
When I'm cold, I'm black.
When I die, I'm black.
But you -
When you're born, you're pink.
When you grow up, you're white.
When you're ill, you're green.
When you go out in the sun, you go red.
When you're cold, you go blue.
When you die, you're purple.
And you have the
nerve to call me coloured
(Tongue Forest - And You Got The F... Nerve To Call Me Coloured,το αντίστοιχο τραγουδάκι)
φημολογειται οτι οι λέξις ειναι του malcolm x
Καλά έκανες και ταράχτηκες
Η άγνοια βλέπεις...
Ρε συ φιλενάδα τι θα γίνει?
Κάθε φορά που θα μπαίνω να σε διαβάζω θα στην πέφτει πάντα και ένας ανώνυμος?
Γιατί δεν σβήνεις τα ηλίθια και συμπλεγματικά κόμεντς τους?
Καημένα παιδιά αν είχαν μια αγάπη, μια οικογένεια
όπως εμείς,όχι κάτι δύσκολο,απλά πράγματα ή κάτι να ασχολούνταν(αν ψόφαγε ακόμα και η μάνα τους ρε παιδί μου) θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Θα είχαν κάτι πιο σοβαρό να κάνουν στην ρημάδα την ψόφια τους ζωή
Το θέμα με σένα είναι ποτέ πρόλαβες και εξαπλώθηκες τόσο και έκανες εχθρούς
Από το σχολείο σε ζηλεύανε τα άλλα παιδάκια
(ιδίως οι κοπέλες μιας και πάντα ξεχώριζες...ο τρόπος σου βασικά...υπέροχος)
Το έφερες ακόμα και δω?
Και όποιος ακόμα δεν έχει μάθει το στιλ σου απορώ γιατί σε διαβάζει
Ρε συ δεν πιστεύω να διόρθωσες καμιά πλύστρα στο μπλοκάκι της να της έκανες καμιά υπόδειξη και να ασχολείται ακόμα με σένα
Για σκέψου...
Τέλειο ποστ candy!
Κοινός Παρονομαστής:
κι οι δύο αντέχετε ακόμα...
πανέμορφο
once upon a time.
καιρό έχουμε να τα πούμε.
Η ώρα έφτασε.
Εμπρός για τα παραμύθια μας.
Πολύ όμορφο ποστ!
Όλα τα χρώματα χρειάζονται για τον πίνακα της ζωής!
κοινωφελής κώνωψ said...
Ναι είναι πολύ γνωστό το coloured. Εννοείται ρε ανώνυμε που βιάστηκες για clopy paste.
Η candy ποτέ,θα ήθελες πολύ?
ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΜΠΑΘΕΙΑ?
Anonymous(εντελως λέμε)
get a name
get a life
Δεν είμαστε όλοι άσχετοι σαν και σένα ώστε να μην το ξέρουμε. Και πίστεψε με καταλάβαμε όλοι τι έκανε η candy....μας υποτιμάς λέγοντας πως είναι ευρέως γνωστό
Everybody knows that
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ.
Ρε candy,σβήνε τα εμπαθή και φαρμακερά σχόλια ανώνυμων παλλακίδων ,χαλάνε την παρέα μας και την ατμόσφαιρα εδώ μέσα.
Απορώ με την ανοχή σου ρε κορίτσι μου.
Kαι με την γραφή σου.. ταξίδι ολόκληρο με πήγες πάλι.
Καληνύχτα σου!
talkin'bout reverse racism...
Η πλακα ειναι οτι οι υπερφιλελευθεροι στη mother of all politicaly correctness αμερικη βλεπουν τον κοπο τοσων ετων να τους γυριζει στα μουτρα.
Πριν κανα χρονο σε σχολεια της μεκκας της πολιτικης ορθοτητας california,λευκος μαθητης καταφερε να απογορεψει σε μαυρους/αφροαμερικανους/εγχρωμους/νεγρους/αραπηδες/ συμμαθητες τους να φορανε μπλουζακια με τη σταμπα "black is beautiful"!
Σε αλλα σχολειο λευκος μαθητης καταφερε να φορεσει μπλουζα με το συνθημα(φετιχ των νεοναζιστικων και λοιπων white supremacists,KKK)proud to be white.Οταν αποβληθηκε εφερε ως ενσταση το οτι συμμαθητες τους φορουσαν μπλουζακια με το συνθημα "proud to be black" χωρις αυτοι να αποβαλονται.Τελικα δικαιωθηκε.
Δεντρο χριστουγεννιατικο δεν στολιζω ποτε,οχι για λογους αντικομφορμισμου αλλα γιατι βαριεμαι,η δε συμβια μου μετα απο 5 χρονια κοινης ζωης ειδε και αποειδε και μια και δεν καιγετε και αυτη ιδιαιτερα για γιορτες δεν στολιζει μονη της.
Ουτε τα χριστουγεννα με λενε τιποτα ιδιαιτερο.
Τα λατρευα σαν παιδακι,σαν εφηβος αλλα εχασαν την λαμψη τους οταν χαθηκαν και οι 2 εβδομαδες διακοπων μολις τελειωσα το σχολειο.
Ειδικα τα τελευταια 14 χρονια εχουν και μια εξτρα αγωνια και λογο τσακωμου:Ποιος μαλακας θα μπει υπηρεσια παραμονη Χριστουγεννων και Πρωτοχρονιας.
Ευτυχως που οσο γερνας και προστιθενται σαρδελες στα πετα σου,υπαρχουν αλλοι νεαροτεροι με λιγοτερες sardines να χωθουν....
Talkin'bout military hiercacy...
Παρολα αυτα θεωρω ακρως κουλη την αποφαση ορισμενων χωρων να μην στολισουν χριστουγεννιατικα τις πολεις γιατι δεν θελουν να προσβαλλουν τους μη-χριστιανους!!!!
Πως ακριβως θα προσβληθει ενας μη-χριστιανος απο το δεντρο;;;
Εγω παλι που σαν μισανθρωπος προσβαλλομαι απο το κλιμα αγαπης-βλακειας-χριστουγεννιατικων ασματων-ηλιθιων μουλικων να τσιριζουν-κινησης στους δρομους και του ηλιθιου ελαφιου ονοματι Rudolf τι πρεπει να κανω;
megalo xamogelo super extra diarkeias kai polles kalhmeres :)
...epizoume k epizhtoume koino paranomasti....!
polu m'arese auto! an ontws o kosmos einai ftiagmenos me mathimatiko tropo, kapoia stigmh tha th broume thn akrh! mou ti dinei pou to paradexomai alla isws fanoun k kapou xrhsimoi autoi oi mathimatikoi pou tosa xronia brizw :PPPP
makia
*****
Ηθελα να στείλω ένα γράμμα
μια μέρα σαν κι αυτή χειμωνιάτικη
με μια ατμόσφαιρα μουντή και καλοκαιρινή!
Η «διαφορετικότητα μας» Candyblue που ανέφερες μου έδωσε το ερέθισμα!
“Εγω από το Αιγαίο μ’ένα βότσαλο στο χέρι
σε ένα πεντελικό μάρμαρο να γράφω
σε αδέρφια έγχρωμα να στείλω
σε ριζοχώραφα της ανατολής
δίπλα από τις καλαμιές που θροϊζουνε
σε όχθες του Νείλου, του Μισσισιπή
σε Μαροκινούς παππούδες σιωπηλούς στην θάλασσα του χρόνου
πανω απο σφυριά κι αμόνια σε παιδιά της Αφρικής
σε παιδάκια που θα ξεχυθούν με πουλάρια νεογέννητα
στους κίτρινους αγρους της Αριζόνας
σε βόλτες στο Κογκό και στην Κένυα με τα ζαρκαδόπαιδα
σε πίκρες των κίτρινων μανάδων στις όχθες του Γιάγκ-Τσέ
που πλανιόνται μετρώντας στην λάσπη τ’ αχνάρια τους
Στην πίκρα του ερυθρόδερμου που γλιστράει σιωπηλός στην καλύβα του
στον ορφανό Σέρβο που τριγυρίζει στις φτωχές συνοικίες
αφουγκράζοντας την οργή του…
σας γράφω από την χώρα του Ομήρου
που κάθε φορά που ο ήλιος πέφτει
και ο ουρανός μας δακρύζει άστρα παίρνοντας την θέση του
η καρδιά μου ανασαίνει δίπλα σας...
και ανάμεσα στους κόκκους των σταχυών στις θυμωνειές
θα βρείτε την καρδιά μου!”
Πολύ όμορφο candyblue(black) μου άλλαξε την διάθεση
Καλημέρα σου
Καλημέρα
Όπως πάντα σε φόρμα
για αυτό σε λέω έξυπνο μουτράκι
Καλό σου πρωινό
φιλιά και αγάπη
από το μπλε και το γαλάζιο
Πάρα πάρα πολύ ωραίο. Ασε τους ανώνυμους να κουρεύονται.
Lolipop & κοινωφελή: Νομίζω πως αρκετά ασχοληθήκαμε με την υπόθεση του ανώνυμου. Μην δίνεται τόση σημασία σε μια μπουμπού φύση και θέση ξανθιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση ή σε κάποιον major αυνάνα που πίστεψαν πως ανακάλυψαν την Αμερική
Αυτός έγινε ρεζίλι...επί τούτου δεν έσβησα το σχόλιο. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται το προφανές,ονομάζεται ηλίθιος,όπως αυτός ή αυτή. Μάλλον για γυναίκα την κόβω. Κι αν βιάζεται τόσο να μιλήσει φανταστείτε πως θα οδηγεί κι όλας.
CANDY, ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ
Lolipop, μαζέψου και μην δίνεις πληροφορίες για τα σχολικά μου χρόνια. Δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
@ koolkiller-ess:Ναι αυτός θα μπορούσε να είναι ένας κοινός παρονομαστής. Για πολλούς από εμάς γενικότερα.
@Sigmataf: Που είχες χωθεί και δεν σε έβλεπα? Ήρθε λες η ώρα,η ώρα ήταν πάντα εκεί,πιστή στο ραντεβού της...Αλλά κάποιες φορές δεν ερχόταν καν,ξέρεις τι έμαθα για αυτήν ?
Once upon a time…….
@homelessMontresor:Και το ουράνιο τόξο σαν κερασάκι μετά την μεγάλη βροχή
@ guerrero762: Λοιπόν θα σου πω εγώ κάτι για την μανούλα Αμερική…
Δεδομένου ότι η μνήμη προσδιορίζει το "είναι" του καθενός(προσώπου ή έθνους) και δεδομένου ότι η μνήμη είναι η α-λήθεια (η μη λήθη δηλαδή ), οι Αμερικάνοι την έχουν βάψει.
Μεγάλα κωλόπαιδα,τα μεγαλύτερα σε κάθε ηλικία. Τους ξέρω καλά.
Αυτή την ιστορία που περιγράφεις την είχα διαβάσει και με είχε εξοργίσει. Εκεί, πολύ ευχαρίστως, έπαιρνα το Guerrero σου και έκανα party.
Όσο για τα Χριστούγεννα έχω και γω την ίδια άποψη με σένα. Και μη μου μιλάς για υπηρεσίες γιατί ο άντρας μου ήταν 12 χρόνια στην πολεμική αεροπορία. Άσε ξέρω τα πάντα πολύ καλά. Σπάσιμο νεύρων.
@ bereniki: Ο θεός δεν παίζει ζάρια.Εγώ είμαι σίγουρη ότι θα φανούν χρήσιμοι κάποια μέρα. Πιστεύω στην μαθηματική άκριβεια. Μου έχει βγει στην πράξη άπειρες φορές.
@ melomenos και συ την δικιά μου .Μόλις σκιαγράφησες την απόλυτη έκφραση ελευθερίας και αυτό ήταν ένα φωτεινό ξέφωτο σε αυτή την τόσο μουντή ημέρα.
Καλημέρα.
@ Sailor Φιλιά και αγάπη και σε σένα...όλα μπλε
Και μια τζούρα καφέ που ακόμα αχνίζει δίπλα μου
Ναι σηκώθηκα, μετά από πολύ καιρό αργά...
@ advocatus diaboli: Καλημέρα. Χαίρομαι που σε βρήκα στα χωράφια μου...είδες πόσο μεγάλωσαν τα στάχυα μου;Ξαναπέρνα όποτε θες
Όσο για τους ανώνυμους...είναι να γελάει κανείς!
Ω!εισαι συζυγος πρωην(εστω)συναδελφου;!;!
@ guerrero762: ω ναι!Για περισσότερα mail me.Ποτέ σε κοινή θέα.
"Κι όταν θα πεθάνει(εκεί χαμήλωσα τρομαγμένη το βλέμμα)πάλι μαύρος θα παραμείνει. Εγώ από την άλλη, όταν γεννήθηκα ήμουν ροζ,όταν μεγάλωσα ήμουν άσπρη,όταν κάθομαι στον ήλιο ροδοκοκκινίζω ή ενίοτε μαυρίζω,όταν κρυώνω γίνομαι μπλε,όταν τρομάζω κιτρινίζω, όταν αρρωσταίνω γίνομαι πράσινη ή λευκή σαν πανί και όταν θα πεθάνω(εκεί χαμήλωσε ενστικτωδώς εκείνος τα μάτια του) θα γίνω γκρι"
Πως φαίνεται όμως ότι είσαι σκηνοθέτις...αυτό είναι ένα κινηματογραφικό απόσπασμα... ε?...ε?
Σαν εικόνα λειτουργεί εξίσου δυνατά και άμεσα όσο και σαν γραπτό
Εύγε καντίσιμο
Candy νομίζω ότι από τη στιγμή που το θέτεις ως θέμα, δηλαδή από τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς με βάση το χρώμα, αυτό αποδεικνύει ότι στη συλλογική μας συνείδηση, επομένως και στην ατομική, έχουν εισχωρήσει θέματα ρατσιστικής φύσεως. Δεν εννοώ ότι είσαι ρατσίστρια, προς Θεού, αλλά αποδεικνύεται ότι μας έχουν μάθει να ξεχωρίζουμε τους μαύρους ως κάτι διαφορετικό.
Εγω παντως στη φυτεια βαμβακιου που ειχα στη Alabama μια χαρα συμπεριφερομουν στους μαυρους....:ΡΡΡΡ
ωραία μεταγραφή candy και πολύ ωραίες οι εικόνες για μένα που το συναντώ πρώτη φορά.
@ sonotonK: Εμ,σιγά που δεν θα φαινότανε...έτσι είναι αυτά δεύτερη σάρκα Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές η πραγματικότητα αυτοσχεδιάζει καλύτερα από την στημένη εικόνα-ιστορία. Και είναι τότε που θέλεις να ουρλιάξεις από χαρά και ικανοποίηση μην ξέροντας τον κυρίως λόγο.
@ Mπίχλας: Μα ναι, έτσι δεν είναι? Και τους πλούσιους το ίδιο και τους φτωχούς και τους μαλλιάδες από τους καραφλούς και τους χοντρούς από τους αδύνατους και τους μικρούς από τους μεγάλους και τους Αλβανούς από τους Έλληνες και όλα πάνε φαύλος κύκλος, κάπως έτσι, μέχρι να πατήσουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοπεποίθησης,σαν νεράντζι που γίνεται λιώμα κάτω από ρόδες θηριώδους φορτηγού.
@ guerrero762: Μα ασφαλώς!Ήμουνα σίγουρη για αυτό.
@ tifoeus:Χαίρομαι,ειδικά για σένα που το συναντάς πρώτη φορά Κάπου όλα αυτά δεν είναι ένα ψέμα αλλά μισή αλήθεια... Εννοώ πως έγιναν κάπως έτσι όλα μέσα στο μυαλό μου προχτές το βράδυ.
Μην κακολογείτε τους ανώνυμους!
Η ανωνυμία είναι συνυφασμένη με την ύπαρξή μας και τα επώνυμα αποτελούν το άλλοθι.
Είμαι ένας επώνυμος ανώνυμος. Ε και?
Ζηλεύω τους μαύρους διότι μπορούν να κάνουν ηλιοθεραπεία χωρίς να νιάζονται για τον δείκτη προστασίας του αντιηλιακού!
@για τον ανώνυμο
die hab ich satt!
Για σένα Candy,
ο φίλος μου Mattius είχε το κείμενο αυτό πάνω από το προσκεφάλι μας, μιας κ εκείνος ήταν έγχρωμος και εγώ λευκή...
Καληνύχτα
...άλλωστε όλων μας οι ρίζες από τη μητέρα Αφρική κρατάνε...
proud to be black!
(Ελπίζω να μη βγεί ο homo anonymous και μου πεί ότι το έκλεψα από τη γνωστή καμπάνια)
..Σκορπισμένοι με την διαφορετικότητα μας εδώ και κει, πάνω μας και μέσα μας,επιζούμε και επιζητούμε τον κοινό παρονομαστή..
Χαίρε candyblue
όπως πάντα με γλυκιά φωνή και υπέροχα κολάζ
Κάτι αντίστοιχο είχα βιώσει πριν 2 χρόνια όταν είχα επισκεφθεί την Ν.Αφρική...μόνο που εκεί εγώ ήμουν ο "Μαύρος".
Όσον αφορά το ένα, ναι. Είμαστε όλοι κατά βάσει μαύροι. Και τα ουράνια τόξα πάντα έβλεπαν μέσα από τα διάφανα δέρματα.
Για το άλλο τώρα...είναι τόσο πιο εύκολο το να κρίνεις από το να γράφεις. Σκανδαλωδώς πιο εύκολο...
@ anonymos:Μου παρουσιάζεις μεγάλο ενδιαφέρον...Κρίμα που δεν ανανεώνεις πια το blog σου.
@ Λούκι:Ναι όσοι έχουν διαφορετικό χρώμα σου μαθαίνουν πολλά παράδοξα.
@ Sandiago Nasar:Φουβού τους ανώνυμους και δώρα.....
(καλό)
@ Kallioph: Χαίρε και σε σένα,το ίδιο μαγευτική είσαι,όποτε περνάς από δω...μας παίρνει το άρωμα σου.
@ Άβατον: pretty scary μου ακούστηκε αυτό.
@ dr.Uqbar: Και τα ουράνια τόξα πάντα έβλεπαν μέσα από τα διάφανα δέρματα????
Εγώ θα προτιμήσω να ρωτήσω κάτι τέτοιο.
Καλή μου Candyblue...
To ιστολόγιο μου δεν αποτελεί απόπειρα δημοσίευσης. Είναι απλά ενδεικτικό του χαρακτήρα μου και των αναζητήσεών μου. Ο μόνος λόγος που τις αναφέρω είναι διότι επιμένουν σ' αυτό οι συζητητές μου. Επιμένουν στην εικόνα.
Κατά τα άλλα είμαι άνθρωπος των σχολίων, όπως λέει και ο dr. Uqbar. Ή αλλιώς του διαλόγου και της συζήτησης. Αναζητώ δεν προσπαθώ να πείσω.
Να δεις που σιγά-σιγά από μπλέ γίνεσαι ουράνιο τόξο!
Χαμογελαστή σε βλέπω, δακρυσμένη λέαινα…
Είναι όμορφο το συναίσθημα να αισθάνεσαι ξεχωριστός. Όσο απαίσιο είναι να σε ξεχωρίζουν, βάζοντάς σε στο περιθώριο. Δεν θα ήθελα ποτέ να είμαι μειονότητα, αν και πολύ φοβάμαι ότι είμαι μειοψηφία.
Καλησπέρα :)
ναι ειναι δυσκολο να εισαι μειονοτητα και μειοψηφια.ακομα χειροτερο να εισαι μοναδικος.
Οπως εγω που ειμαι ο τελειοτερος αντρας που υπαρχει,πανεμορφος,πανεξυπνος,πολυταλαντος,πλουσιος.
Αισθανομαι την μοναδικοτητα μου καθε μερα και ολοι με ζηλευουν.χαχαχαχα(σαρδονο γελιο)σκουληκια,ειμαι ο ηλιος που σας δινει φως :ΡΡΡΡΡ
Πόσο σ' αγαπώ μωρέ Candyblue για όλα τούτα που κουβαλάς κι εκθέτεις εμπρός σε μάτια διψασμένα (κι άλλα πεινασμένα, δυστυχώς), αλλά και για κείνα που ποτέ δε θα μαρτυρήσεις...
Κόσμος καμωμένος για τους πολλούς, τελείωσε.
Ή, κόσμος φτιαγμένος για να μας κάνει "πολλούς".
Οι διαφορετικότητες δυστυχούν.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Και μια από τις ασταμάτητα αιμορραγούσες πληγές του μέλλοντος θα είναι η αρρωστημένη ομοιομορφία.
blue μου κατά βάθος όμως έχεις κι εσύ το δικό σου χρώμα, το μπλέ...
το παιχνίδι το διπλό, χμ, πολύ ενδιαφέρον, απ το παιχνίδι που άρχισε η πτώση των πρωτοπλάστων...
@ anonymos: «Ο μόνος λόγος που τις αναφέρω είναι διότι επιμένουν σ' αυτό οι συζητητές μου. Επιμένουν στην εικόνα.»
Επέτρεψε μου να μπω και γω σε αυτούς. Να ‘σαι σίγουρος ότι κατάλαβα απόλυτα.
@ VITA MI BAROUAK: Ποτέ δεν ξεφεύγω από το φάσμα του μπλε...μου έλειψε το χρώμα μου. Πριν στο κόκκινο,τώρα δα στο μαύρο. Ξενιτιά
Δακρυσμένη λέαινα....Τι όμορφο!!!! Καιρό είχα να το ακούσω.
@ Σεξ+Πυρ: Γεια σου ξανά...Τα είπες εσύ καλύτερα όλα μέσα σε 5 αράδες. Αυτό είναι και το νόημα του ποστ.
@ guerrero762: Λοιπόν θα σου δώσω τρία χαπάκια. Το κόκκινο το πρωί -το πράσινο το μεσημέρι- και το κίτρινο λίγο πριν κοιμηθείς. Γιατί αλλάζεις την σειρά τους?(ήλιε μου?)
@ Καπετάνισσα: Πόσο δίκιο έχεις. Και τι δεν θα έδινα να καταλάβουν μερικοί τα λόγια σου και με αυτά να χτίσουν ένα καλύτερο μεθαύριο. Γιατί το αύριο είναι πλέον χτες.
Αυτό το: «Πόσο σ' αγαπώ μωρέ Candyblue», το λάτρεψα!!!
@ markos-the-gnostic: Από εκείνο το παιχνίδι μέχρι σήμερα όλα τα χατίρια είναι χαλασμένα. Κι όλα τα χρώματα μαζί. Το μπλε το διάλεξα γιατί εύκολα γίνεται μαύρο. Τόσο εύκολα, όσο εύκολα γίνεται και άσπρο. Αλήθεια τι θα γινόταν αν το μήλο είχε χρώμα μπλε?
Μην το πεις στην Εύα!
(το από πάνω ποστ.... δικό σου. Προέβλεψες το χρώμα του, για αυτό)
Δημοσίευση σχολίου