Κυριακή, Δεκεμβρίου 03, 2006

ΚαΤά ΤοΝ δΑίΜοΝα ΕαΥτΟύ


Όταν μετακομίζω την ψυχή μου
σε άλλες σάρκινες αναπαραστάσεις
κάνω ένα καταβεβλημένο σχέδιο
σε άσπρη κόλλα χαρτί.

Σβήνω τις ματιές που με φλόγισαν.
Τινάζω τα σχήματα αγάπης από πάνω μου.
Χτενίζω τα μαλλιά μου
και παίρνω δρόμους που φαρδαίνουν στο τέλος.

Σκέψεις αναδύονται μέσα από τα γκρίζα μάτια μου.
Καταλήγουν σε ένα κορμί ποθητό, δεν το ξέρω
ούτε το περιμένω, απλώς κινώ.
Οι μπότες μου χτυπάνε την άσφαλτο.

Σφραγίζουν την ψυχή της βίαια
Το σώμα μου άδειο περιφέρεται.
Σήμερα βρήκα ένα δαχτυλίδι σε παλιό σχήμα.

Το φόρεσα στα δύο δάχτυλα του αριστερού χεριού μου.
Τι νέα άραγε σήμερα;
Ποια ψευδαίσθηση θα ζορίσει το μυαλό μου;
Εκτός από σένα φυσικά.......

34 σχόλια:

Jimmy Bloody Rose είπε...

Πολύ καλό!
Καληνύχτα!

harlequinpan είπε...

Performing arts is the field of Superman or Superwoman, it is multi-faceted like a monster that you may have against yourself to please,most of the time you may wear a mask.

The scenes you wish is the possibility of classical drama,actually you faced was a ridiculous joke to butter up people's expectations, tired to waiting... breathing ceased.... loss the need to stimulate the spirit of things....,try to let other people love and hate in the meantime just like the rose you hold in hand,It's often stabbed.

A reciprocating body still in the dark.

Thanks for your translated text, i am very appreciate.

candyblue είπε...

@Jimmy Bloody Rose:Χαίρομαι πολύ,όσο "πολύ" πήρε το "καλό" από την κρίση σου,μετά την ανάγνωση του ποιήματος.




@ harlequinpan:Precisely this. You said it better than me. This poem is a poem that has to do with my previous life .It is simple but also coded
I mention it here to you
Translated
In a way close, to the prototype Greek version.


"When I move my soul in other fleshy representations I make an overwhelmed drawing in a white piece of paper.
I extinguish the glances that flamed me.
I shake forms of love from above me. I comb my hair and move on in streets that are getting farther at the end. Thoughts emerge through my grey eyes. They lead me to a body desirable, I do not know it. I do not wait for it, simply I move on.
My boots strike the road. They violently stamp its soul.
My body empty is drifted. Today I found a ring in an old form. I wore it in the two fingers of my left winger of my hand. What’s the news today? I wonder.
Who hallucination will rush my brain? Apart from you, of course".

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει πολύ, νομίζω ότι κινείται σε δρόμους μελλοντικούς και οδηγεί σε στιγμές που δεν έχεις ζήσει ακόμα, έστω κι αν κρατάει χνάρια από το παρελθόν. Έχω καιρό να βυθιστώ σε κολλάζ...

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Εξαιρετικό. Την καλησπερα μου.

False Poison είπε...

Αυτό το ποίημα θα το κρατήσω...

Ανώνυμος είπε...

Α ρε candy

melomenos είπε...

Το ταξίδι αυτό δεν σταματά ποτέ...!
Με την καρδιά σου και την ψευδαίσθηση
πέταξε πέρα μακρυά...
με λύσσα και με μένος...

καλησπέρα σου

candyblue είπε...

said...

@ tifoeus: Κινείται σε δρόμους και αισθήματα που αποκεφαλίστηκαν από τον χρόνο αόριστο.
Όμως, έμεινε το σώμα και αναδιπλώνεται με νέο κεφάλι και ματιά ανα τους αιώνες των αιώνων
Από δω και στο εξής μπορείς να κάνεις βουτιές μόνο στα κολάζ μου
Το μέλλον είναι αβέβαιο και το τέλος πάντα κοντά...



@ padrazo :Την καληνύχτα μου και μια καλογυαλισμένη ιδέα για το κομοδίνο σου.




@ False Poison:Κρατάμε πάντα ότι μας ταιριάζει...αρά κράτα το σφιχτά μέχρι να αποτυπωθεί το μελάνι στις παλάμες των χεριών σου...



@ To τρίτο πνεύμα: Δε βαριέσαι….



@ melomenos :I'll always be a word man better than a bird man…

Mantalena Parianos είπε...

ΝΑ δω πότε θα μπορέσω να σου γράψω μια γραμμή εκτίμησης που να είναι αντάξια περιεκτική με τα δυο τελευταία σου post, Candy...

μουτς

harlequinpan είπε...

Thank you very much,Candyblue

Very nice poem.

Ανώνυμος είπε...

Οι σάρκινες αναπαραστάσεις μας ειναι τόσο απαραίτητες όσο περνάνε τα χρόνια...

Πολύτιμα πετράδια που χάνονται με τον καιρό.
Όμως ενίσταμαι στο άδειο σώμα.
Ένα σώμα δεν είναι ποτέ άδειο. Μία ψυχή ίσως. Και σίγουρα όχι η δική σου!

Με παίδεψες πάντως κι αυτό δεν μπορεί να είναι κακό...
ps(να τα κρατήσεις τα δαχτυλίδια)

Ανώνυμος είπε...

Η υπόσχεση είναι υπόσχεση.

Μακάρι τα όνειρα να ήταν φτιαγμένα απο δάκρυα για να τα σκουπίζαμε και να τα κρατούσαμε.

teknophile ;)

melomenos είπε...

μακάρι πάντα να εισαι έτσι
και να διαβάζουμε τόσο όμορφους στίχους-σκέψεις απο σένα...
καλό ξημέρωμα!

candyblue είπε...

@ Mantalena Parianos : Νομίζω ότι μόλις το έκανες...
Κάθε σχόλιο σου είναι μια γραμμή εκτίμησης. Και αν δεν το θυμάσαι μπορείς να ανατρέξεις στα παλιά και να δεις.


@ harlequinpan : we have found our way, you don’t have to thank me anymore!
I‘ve already told you that I will bring my candy blues in your town.


@ dr.Uqbar: Έχω κρατήσει τα πάντα από εκείνη την εποχή,εκτός από τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου. Τα δαχτυλίδια,το παίδεμα,την καρδιά του κλόουν και την ψυχή παγόδα...
Έχεις δίκιο να ενίστασαι στο άδειο σώμα,αλλά καμιά φορά η ψυχή σε ελαφραίνει τόσο που ξεχνάς ότι την κουβαλάς μέσα σου...άλλες φορές πάλι η ύπαρξη είναι τόσο μα τόσο βαριά που η πίεση του βάρους της σε κάνει να αδειάζεις...στιγμιαία όμως.
Γιατρέ όλα καλά. Τα έχω όλα στις τσέπες μου!!!


@ teknophile: Κι άλλες φορές η υπόσχεση δεν είναι απλά μια υπόσχεση είναι δέσμευση
Την κράτησες και σε ευχαριστώ. Μακάρι τα όνειρα να ήταν δάκρυα έστω και στη γεύση. Έστω και εκεί.
;)



@ melomenos :Θα το προσπαθώ,όσο μπορώ και όσο αντέξετε μαζί μου. Είμαι δύσκολος άνθρωπος. Το βλέπεις έτσι;

Agobooks είπε...

Πραγματικά καλό! Καληνύχτα και καλή βδομάδα …για αυριο!

Λούκι είπε...

Έριξα στη φωτιά
ότι είχε απομείνει από εμένα
και δε μπορούσα ούτε καν
να θυμώσω.
Όλα είναι μια ανάμνηση
που κινείται αθόρυβα
και στοιχειώνει...

Καλημέρα σου

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε ό,τι κάνουμε για ν’ αλλάξουμε αυτό που είμαστε... σορυ βρε καντυ μου, αργησα να το παρω ειδηση κι εχω μεινει εκει...θα επανελθω γιατι κι εδω εχουμε υλικο για κουβεντα...και καφε ισως?
υπολογιζετε κι εμενα για καινουριες προτασεις (βλ.platforma ) :-) mail και τηλεφ. διαθεσιμα, θα σου στειλω κι εγω...
καλημερα και καλη εβδομαδα!
ΥΓ
(φημες λενε πως ειμαστε και γειτονακια σχεδον...ε?)

Ανώνυμος είπε...

και γω θέλω να μετεμψυχωθώ σε κάτι άλλο...σε κα΄τι που να μην έχει ανάγκη το αίμα για να ζήσει
Και μιλάω καθαρά συμβολικά...


έχεις καμιά σχέση με τον Morrison?
Τι προσπαθείς να μας πεις δηλαδή?
Λες να την έκανα εγώ την ιστορία τότε που σε τσίμπησα?
Αλλά από την άλλη δεν θυμάμαι να τον είχα τσιμπήσει-ούτε καν να τον είχα γνωρίσει
απαλλάσσομαι

weirdo είπε...

Όχι, όχι.. Τα σχήματα αγάπης μην τα τινάζεις ποτέ από πάνω σου.. Ακούς την ανάσα τους, έτσι δεν είναι..; Το νου σου, δεν είναι ψευδαίσθηση..
Καλημέρα..:)

candyblue είπε...

@ N.Ago: Σε ευχαριστώ και πάλι,ελπίζω να είναι αρκετό. Καλή τσαγκάροΔευτέρα βασικά.




@ Λούκι: Κοριτσάκι μου,
να αρχίσω να ανησυχώ ή όχι?
Έφερα πυροσβεστήρα πάντως καλού κακού.




@ Tamara de Lempicka: Ναι σε όλα. Έκανα ήδη την αρχή. Check mail




@ κοινωφελής κώνωψ: Δεν θα το σχολιάσω .Όχι εδώ μέσα. Πάρε 3 τελίτσες,είναι υπέρ αρκετές για αρχή
...


@ weirdo: Την ακούω και καμιά φορά με πνίγει...με πνίγει η αγάπη από την μια και από την άλλη η ελευθερία με μπουκώνει. Για αυτό ίσως κάποιες φορές το σώμα περιφέρεται άδειο .Για αυτό ίσως να παίρνω δρόμους που φαρδαίνουν στο τέλος.

Καλημέρα σε όλους σας

Λούκι είπε...

N' αρχίσεις candy...

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

O Jimakos χτυπάει πάντα... τρεις φορές!!

candyblue είπε...

@ Λούκι: Θα κάνω οτι μου πεις!




@ VITA MI BAROUAK: όχι μόνο 3 αλλά και
213574

Ανώνυμος είπε...

όταν μετακομίζεις την ψυχή σου σηκώνεται ένας γλυκός ορυμαγδούλης που καμιά φορά μπορεί να μετακομίζει κι μερικές άλλες (όπως μπαίνει ένα παλιό δαχτυλίδι σε δυο δάχτυλα. ή δυο δάχτυλα σε μια παλιά πληγή)

Ανώνυμος είπε...

Αrt is more bearable than life

candyblue είπε...

@ northaura: Ναι κάπως έτσι γίνεται,το είπες καλύτερα εσύ.Καλύτερα να κλείνει η πληγή.Δάχτυλο μόνο στη μελανιά και αυτό για να σου θυμίζει τον πόνο που σε έκανε λίγο πιο ανθρώπινο.



@Anonymous:Αυτή η άποψη παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.Πράγματι!

Ανώνυμος είπε...

Είσαι η πιο γλυκειά μου ανακάλυψη σήμερα...

candyblue είπε...

@ argyrenia: Οπότε εξερευνησέ με...με την ησυχία σου

Bliss είπε...

polu omorfo se sunodeia me thn pic!
ka8e protash anaduei apo tis eikones!
m arese!!!!

bebaia eimaste gematoi skepseis
kai sunexeia tis tupwnoume,diatupwnoume,zwgrafizoume,melopoioume...ktl ktl
opoia k an einai auth!

:**** makia sou candy mou!

candyblue είπε...

@Margo: έτσι είναι...και τελικα τώρα που σε βλέπω μου αρέσει που σουλατσάρεις μέσα εδώ...

bereniki είπε...

merikes fores skeftomai ekeinh th bolta pou tha pame, kai skeftomai oti den tha exw tipota na sou pw! giati auta pou skeftomai ta diabazw edw... ta 3ereis hdh k auta pou den 3ereis ta exeis psiliastei!

ma ti lew? EIMAI POLYLOGOU! olo kai kati tha brw na lew :P

makia
*****

candyblue είπε...

Εγώ πάλι νομίζω ότι θα έχουμε να πούμε πολλά, γιατί στην ουσία αυτά που γράφω είναι κάποια λίγα πράγματα από αυτά που είμαι ή έχω ακόμα να πω. Φαντάζομαι το ίδιο και συ.
Από την άλλη τώρα,νομίζω ότι κάτι θες εσύ

1.Να πάμε εκείνη την βόλτα
2.Να μην πάμε εκείνη την βόλτα, γιατί δεν θα έχουμε τίποτα να πούμε
3.Κάτι που θα έπρεπε να έχω ψιλιαστεί αλλά αδυνατώ

Τι?

bereniki είπε...

na pame polles polles boltes!
selw boltaaaaaaaaaaaa :)

(eutuxws plhsiazoun oi diakopes!)

*****