Τετάρτη, Αυγούστου 16, 2006

Οι ΦύΛαΚεΣ ΤωΝ τΕιΧώΝ


Άδειασε κι άλλο η πόλη και ο υδράργυρος αργά και ανεπαίσθητα κατέβηκε λίγες γραμμούλες. Οι αποστάσεις έγιναν πραγματικές για την ταχύτητα των άδειων δρόμων. Η Αθήνα τον 15 Αύγουστο, μια Αθήνα που δεν ξέρω πια...Περνάω όλα τα φανάρια με κόκκινο,όσο βλέπεις στον ορίζοντα της ασφάλτου δεν φαίνεται πουθενά Ι.Χ. Στην Πλατεία Εξαρχείων, μόνο το γωνιακό καφέ είναι ανοιχτό. Η Σόλωνος άδεια. Οι πολύβουες στάσεις της Ακαδημίας χτενίζουν την ερημιά τους. Αστικός ζεστός αέρας και μυρωδιά εξάτμισης. Η Ερμού γεμάτη μετανάστες. Αλβανούς, Ασιάτες και Αφρικανούς στο γωνιακό φασφουντάδικο. Τα αφεντικά λείπουν διακοπές. Στην πλατεία δημαρχείου, στα παγκάκια κάτω από τα μεγάλα φώτα μια οικογένεια Ρωσοπόντιων παρακολουθεί τα παιδιά της να φωνάζουν τρέχοντας στην άδεια πλατεία. Στους γύρω δρόμους τα μαγαζιά έχουν κατεβάσει σιδερένια στόρια. Βουλή ,κι ένα ζευγάρι φωτογραφίζει τους εαυτούς του με φόντο τους τσολιάδες και τα νηστικά περιστέρια. Τέτοια μέρα στην Αθήνα βασιλεύουνε σαν ήρωες από όνειρο οι εναπομείναντες. Λιγοστεύουν κι άλλο τα γαλαζωπά της τηλοψίας φώτα. Γέρνει γλυκά στην αγκαλιά του Αύγουστου η πόλη. Κατευθύνομαι στο γνωστό μας μέρος. Ένα απαλό αεράκι και δύο κοπέλες έχουν βυθιστεί στις βαθιές πολυθρόνες παραδίπλα,σχεδόν κοιμούνται. Αυτή η ήρεμη ελευθερία μου φάνηκε ξαφνικά πολύ πιο ουσιαστική δράση από τυπικές συμπεριφορές διασκέδασης. Φυσάει έξω, κάτι ψιθυρίζει ο Αύγουστος στη νύχτα. Απόψε τα αστέρια είναι δικά μας φιλαράκο και η αγάπη φωτεινό μονοπάτι στα μαύρα όνειρα μας. Όλο το καλοκαίρι ακούω τον ήχο του πολέμου μέσα και έξω μου. Σου εκμυστηρεύομαι πως είμαι σίγουρη πια για το ότι οι νεκροί στους καναπέδες από την τηλεθέαση θα είναι πάντα περισσότεροι από τα θύματα ενός πολέμου. Ξάφνου η σκέψη μου πετάγεται στον αδερφό μου που τώρα δα θα περιμένει τηλέφωνο,στην Α. που θα σφουγγαρίζει για άλλη μια φορά την κουζίνα της,όπως κάθε βράδυ,και στην φίλη ρίζα που θα ξενυχτάει σε κάποιο μεγάλο club στη Χαλκίδα χορεύοντας. Όλοι σκόρπιοι και ταυτόχρονα εδώ. Νεκροί και ζωντανοί. Ξεχασμένοι και μη. «Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε διαρκώς μελλοθάνατοι», μου λέει ο φίλος και με επαναφέρει, σαν να με σπρώχνει πισώπλατα,στο τώρα. Πίνω ακατάπαυστα για να μην μιλάω. Ο νους μου πεταρίζει,το βλέμμα μένει να κοιτάει μακριά...πολύ μακριά. Δεν θέλω να μιλάω άλλο. Θέλω μόνο να αφουγκράζομαι μικρούς, σπάνιους ήχους. Κάποτε επιστρέφω σπίτι και θυμάμαι τον στίχο του Ελύτη: «Φύσηξεν η νύχτα/σβήσανε τα σπίτια/κι είναι αργά στην ψυχή μου.» Ζεστή βραδιά σαν να κολυμπάς μέσα σε χλιαρό τσάι με γεύση γιασεμιού. Το ραδιόφωνο κολλημένο σε ένα τυχαίο σταθμό που κάθε τέτοια ώρα παίζει νέγρικα blues,ένα βιβλίο με περσινές στάμπες αντηλιακού ξαναδιαβάζεται κάτω από το ιλαρό φως του πορτατίφ. Βαραίνουν τα βλέφαρα καθώς βγαίνει σαν καρβέλι το φεγγάρι από το βουνό .Το φως του πέφτει μισό στην άκρη του κρεβατιού μισό στο ξύλινο πάτωμα. Φωτίζει τα πεταμένα από την έξοδο μου ρούχα και τα κάνει να φαίνονται σαν άμφια. Σχεδόν αποκοιμιέμαι κουλουριασμένη, σκεπτόμενη την ατάκα του φίλου μου.

36 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τελικά το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus:Τώρα εσύ διαβάζεις για να δώσεις "candyblue" η διαβάζεις για να πάρεις πτυχίο;
Το ποτήρι είναι γεμάτο μέχρι πάνω...
Σχεδόν ξεχειλίζει....
Άντε, το λιγότερο μισογεμάτο

Old Boy είπε...

Η πόλη προσπαθεί να μείνει λίγο μόνη της. Δείξε λίγη διακριτικότητα κι ασ'την να βγάλει κι αυτή τα ρούχα της.

candyblue είπε...

@Old boy:Θα προσπαθήσω, αν και μου είναι πολύ δύσκολο να μην πάρω μάτι...

(Και αυτή τα ρούχα της;;;;)

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω γενικώς και απροσδιόριστα.

Γιατί να μην βγάλει και αυτή τα ρούχα της;
Τόσοι εραστές ξερνάνε κάθε μέρα πάνω της

Νίκος Παργινός είπε...

H Αθήνα πάσχει αυτές τις μέρες από την ασθένεια της διακοπίτιδας. Αλλά ετούτη η ασθένεια την ομορφαίνει. Ίσως γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν την σεβόμαστε. Ίσως τώρα, όσοι παραμένουν, να καταλαβαίνουν την ομορφιά της που κρύβεται πίσω από την καθημερινή μας ασχήμια...

alex είπε...

Πολύ νωρίς στη ζωή μου ήταν πολύ αργά.Αντιπαραθέτω τη μελαγχολία της Ντυράς στο στίχο του Ελύτη.Αυτό μου έφερε στο μυαλό.

Ganuma...Τον αχινό τον πατάς ή σε σημαδεύει?Το κύμα έρχεται ή φεύγει?Η ζωή είναι γεμάτη τέτοια ερωτηματικά.Απόλαυσε την έλλειψη απαντήσεων.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad είπε...

Δεν θέλω να μιλάω άλλο. Θέλω μόνο να αφουγκράζομαι μικρούς, σπάνιους ήχους..
Σαν τους δικούς σου

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus:Μπλιαχ όμως. Οι εραστές δεν ξερνάνε ποτέ πάνω σε μια τέτοια ερωμένη. Σπονδή κάνουνε στο κρυμμένο χώμα της,κάτω από τους φιδίσιους δρόμους της και τα βασίλεια των νυχτερινών συνοικιών της.
όπως λέει και ένας καλός μου φίλος:


"Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
You'd rather cry
I'd rather fly"

@ Νίκος Παργινός:Η Αθήνα είναι καλά ,πιο όμορφη και πιο ανανεωμένη από ποτέ.
Χτες το βράδυ Φρεσκολουσμένη και αρωματισμένη μας έβαλε στην αγκαλιά της...δε νομίζω ότι βγήκα ποτέ από κει.
Μέσα από το γυμνό της στέρνο σου στέλνω αυτές τις αράδες.
Η Αθήνα πάσχει μόνο από Κυριακίτιδα, οξεία μορφή της οποίας είναι η Κυριακοαπογευματίτιδα,αλλά αυτές είναι χειμωνιάτικες βαριές.


@ alex: Άψογη η μελαγχολία της Ντυράς σαν καλοσιδερωμένο πουκάμισο έτοιμο να φορεθεί από κάποιον που πάει σε μια κηδεία άνευ σημασίας και πνιγηρού συναισθήματος.

@ 2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad:Σε ποια συχνότητα τους πιάνεις;
Κοντά με τους δικούς σου τους έβαλα.

Unknown είπε...

Με έκανες και μελαγχόλησα λιγάκι
χρειάζεται κάπου,κάπου και
η μελαγχολία, είναι απαραίτητο
συστατικό της Ζωής μέσα σ αυτή
την μεγάλη πόλη που γεννήθηκα
Ζω και εξακολουθώ να ζω.

Κατέβαινα την Ερμού και αισθάνθηκα
πράγματι μοναξιά
και στον συρμό του Μετρό ήμουν
μοναχός
ακόμα και στην πλατεία εδώ
που μένω
κάπου, κάπου κάποιος περαστικός
και εγώ πίνω τον καφέ μου
μονάχος μέσα στην ομορφιά της
μοναξιάς

Να είσαι καλά για αυτές
τις όμορφες θύμισες

καλό σου πρωινό
Αυγουστιάτικο

Ανώνυμος είπε...

Κάθε φορά από δω και στο εξής που θα χώνω το αιχμηρό μου στόμα σε κόκκινες πράσινες και μοβ φλέβες-ποταμούς θα σκέφτομαι την ατάκα του φίλου σου,
«Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε διαρκώς μελλοθάνατοι»

Και που ξέρεις μπορεί να τον έχω ρουφήξει κι όλας!

Ανώνυμος είπε...

Μμ…και ενώ περπατάς μόνος και έρημος στην άδεια Αθήνα συναντάς που και που λίγους εναπομείναντες.
Κάποιοι είναι με θλιμμένο ύφος (γαμώτο κ φέτος εδώ!!!), άλλοι με ύφος συντροφικότητας ή αλληλεγγύης (α…τελικά είμαστε αρκετοί εδώ!!!) και άλλοι με ύφος απόγνωσης (ρε παιδιά που θα βρω ένα περίπτερο ανοικτό, ξέμεινα από τσιγάρα!!!)…

Ανώνυμος είπε...

creep said...makari h Athina na htan panta toso idiliaki.mia xara ta les dear candy.Enjoy athens for as long as it's empty.nice to meet you.

Horexakias είπε...

Δεν με πειραζει καθολου να φυλαω την αθηνα.Τι κριμα?Δεν θα αντεξω αλλο,το πολυ μεχρι τελος αυγουστου.Εκει θα μπουκαρουν οι ουνοι και τελος για φετος.Παμε καμμια βολτα?

mortaki είπε...

Από την ώρα που βράδιασε χτες έχω γεμίσει με μπλε!
Να σε λερώσω και σένα?
Και μετά υπόσχομαι να βάλω πλυντήριο! ;p
Φέρε και τα ρούχα της χθεσινής εξόδου!

Horexakias είπε...

χα!Ωραία αυτά τα μπλε μορτάκι?Διαρκούν τόσο λίγο ώστε να προλάβεις να τα απολαύσεις,μέχρι την επόμενη μέρα για λίγο,και άντε πάλι... Ωραίο ε?

candyblue είπε...

~Sailor: Το όνομα μου είναι blue,candyblue

~κοινωφελής κώνωψ:Για σένα είναι ότι πρέπει αυτό που είπε ο φίλος μου, που πολύ πιθανόν να έχεις φουσκώσει την κοιλάρα σου με το αίμα του.
Αίσχος!

~py-thia:Κατέβασέ με λίγο.Δεν θέλω κορυφή.Έχει πολύ μοναξιά η κορυφή.

~thripas:Run Thripa,run..

~Lou:Καλώς ήρθατε στη ζώνη του Λυκόφωτος...
Ένας φίλος μου έτσι είχε κόψει το κάπνισμα.Ήταν δεκαπενταύγουστος και έμεινε από τσιγάρα...

~Anonymous: nice to meet you too!


~Horexakias:Πάμε; Έχω και βέσπα.

~mortaki:Αχ αυτές οι μπλε ώρες με κατέστρεψαν.
Αυτές οι μπλε ώρες και οι τιτάνιες μελαγχολίες που μου δημιουργούν κάποιες φορές..

~dr.Uqbar:Θα τα βγάλουμε πέρα και με αυτόν..κάτι θα κάνουμε.

Horexakias είπε...

Rockabilia ειμαστε οχι mods.BMWR51 λοιπον και αν θες.

harlequinpan είπε...

Great work ! so nice a collage.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad είπε...

Συντονισμένοι είναι πάντα με τη συχνότητα των χτύπων της καρδιάς. Πότε αργά, πότε πιο γρήγορα, μα πάντα εκεί.

Jimmy Bloody Rose είπε...

@νίκος παργινός: Αυτά περί "οξείας διακοπίτιδας" να τα πείτε καλύετερα στους εργοδότες μου!Νυν και πρώην! Δεν καταλαβαίνουν ΤΙΠΟΤΑ!!!
Jimmy Bloody Rose
Κορυδαλλός

candyblue είπε...

@Jimmy Bloody Rose: Ποιοί είναι οι εργοδότες σου να τους τα πούμε ένα χεράκι;;
Ονόματα και αντρέσες...τώρα!


@2 Shots of Happy,1 Shot of Sad:
ΝΤΟΥΠ-ΝΤΟΥΠ
ΝΤΟΥΠ -ΝΤΟΥΠ-ΝΤΟΥΠ ΝΤΟΥΠ

@ harlequinpan:Thank you so much!Your artwork is so impressive too..

@ Horexakia:αααα εσύ είσαι ο ιππότης με το κόκκινο άτι που γουργουρίζει;;

Καπετάνισσα είπε...

Είναι η εκδίκηση των νησιώτικων περιοχών αυτή.
Ξέρετε: Παραθαλάσσιοι τόποι που σφύζουν από ζωή τους θερινούς μήνες, παραδομένοι στην αισθητική της πλαστικής σαιζ λογκ, στις αλήτικες φωνές των πιτσιρικάδων και στα τρεχαλητά των ξενοδόχων και των περί αυτών.

Καλοκαιρινά θέρετρα που ερημώνουν τους χειμώνες και παραδίδονται στο θυμωμένο κύμα να τους γλύψει τις πληγές.

Έτσι κι η Αθήνα.
Απ' την ανάποδη.

Μόνο θαρρώ η άσφαλτος πως καίει παραπάνω.

Jerourios Fantarouris είπε...

Ξύπνησα 2:30 τα ξημερώματα. Ήμουν μούσκεμα στον ιδρώτα. Η ζέστη στο νησί είναι ανυπόφορη. Ανακάθησα στο στρώμα και κοίταξα, σαν απο συνήθεια, το κινητό μου. "Ποιος θα πάρει τετοια ώρα", αναρωτήθηκα. Η Χ. είχε καταφέρει να κοιμηθεί. Έχει μάθει να κερδίζει τη μάχη με τη ζέστη.
Συμπλήρωσα τα χαμένα υγρά του σωματός μου με λίγο κρύο νερό και προσπάθησα να κοιμήθω, δίνοντας σύνεχεια στη μάχη με τη ζέστη. Τη ζέστη και την υγρασία. Κάνενα κλίμα δεν είναι σας της γυμνής σου πόλης.

Ανώνυμος είπε...

@Alex

όταν όλα γύρω μας είναι ΠΑΝΤΑ εκδοχή κάτι άλλου, καλό θα ήταν μέσα απο ερωτήσεις που αντανακλούν όλες τις τάσεις να προσπαθούμε να δώσουμε μια ρεαλιστική εικόνα των πραγμάτων

εγώ το βλέπω μισοάδειο η candy μισογεμάτο..έτσι πάνε αυτά

candyblue είπε...

@ Καπετάνισσα: Σωστά θαρρείς,η άσφαλτος βγάζει δηλητήριο,αλλά η Αθήνα τραβάει μαχαίρι σε όποιον της χαλάσει αυτή την ραστώνη.

Τα νησιά είναι αλήθεια μια άλλη πονεμένη ιστορία.
Μαρίααααα μου,χρόνια πολλά για χτες,ναι;;

@Jerouris: Και καμιά κουβέντα δεν είναι σαν του αδερφού σου.

Ακόμα δεν έφυγες και την ζητάς…

τέλσον είπε...

Αστο διάολο, ζήλεψα...

andy dufresne είπε...

Η Αθήνα τον Αύγουστο είναι πανέμορφη γιατί γίνεται ανθρώπινη.

Δεν φταίνε οι άνθρωποι για την ασχήμια, φταίνε οι τόσοι πολλοί άνθρωποι.

Δεν φταίνε τ' αφεντικά,
έτσι κι αλλιώς,
δεξιά κι αναρχικά,
ίδια είν' τα αφεντικά.

Απολαύστε το όσο λίγο ακόμα κρατήσει.

Ανώνυμος είπε...

''Είναι άσχημη πόλη η Αθήνα
Κρύβει μια ανέκφραστη οδυνηρή αλήθεια
Γι' αυτό την αγαπώ κι ό,τι κι αν γίνει
Εγώ εδώ θα μείνω
Πατησίων, Σταδίου, Ακαδημίας
Δρόμοι που ξεπουλάμε τον γυάλινο εαυτό μας
Και ξέρουμε ποιό κομμάτι μας
Θα μοιραστεί στα δύο
ποιό πλακόστρωτο
Θα μοιραστεί τη διαύγειά μας
Συμβολικά όλα αυτά τα λεπτά μας γδέρνουν''

Ανώνυμος είπε...

candy?

Εγω λέω οτι βαριέσαι στην Αθήνα τον Αύγουστο.

Γι αυτό και ασχολείσαι με το προφανες: "Η Αθήνα τον Αύγουστο".

Αναμένω αυτά που μηρυκάζεις και που είμαι σίγουρος ότι θα ξεφουρνίσεις σύντομα.

(αλλά όχι πριν τελειώσει ο Αύγουστος γιατί θα διαταραχτεί η ησυχία...)

candyblue είπε...

@ τέλσον:Καλό είναι αυτό ξέρεις.Μια υγιής συμπεριφορά ήταν αυτό που ένιωσες.

@ Ανώνυμε:Είσαι τόσο σίγουρος πια για τα 2 αυτά ρήματα που χρησιμοποίησες;Μηρυκάζω και βαριέμαι;
Πόσο καλά μπορεί κάποιος που δεν ξέρω να γνωρίζει 2 ρήματα που έχω στο κάτω μέρος της σόλας μου;

@ andy dufresne:Για όσο κρατήσει θα το ζήσω.Κάθε νύχτα θα τρώω την καρδιά της και θα φτύνω τα κουκούτσια στις νηστικές πλατείες της.

@ Ganuma De Linarus: άσχημη πολή η Αθήνα, περιμένει υπομονετικά όλους εμάς που θα γυρίσουμε,όπως το ρεύμα στην πρίζα.

GLOBAL είπε...

άννα....πάμε;
νομίζω είμαι έτοιμη...

candyblue είπε...

@ globalitsa: Πάμε...
Που και πότε?
Πότε και που?
Και αν δεν είσαι έτοιμη κι άλλο τόσο εγώ θα περιμένω

Jimmy Bloody Rose είπε...

@candy-candy blue!: :)

Ανώνυμος είπε...

Αν εννοείς τις σόλες από τα παλιά σου παπούτσια, ισως και να τισ εχο διαβασει... ;-)

candyblue είπε...

@ Ανώνυμε θα με τρελλάνεις;;;
Τι είσαι ρακοσυλλέκτης ή ο τσαγκάρης μου;;

@Jimmy Bloody Rose: Παρακαλώ?
Πείτε μου.