Στην παραλία. Σε μια πετσέτα.
Το αρσενικό και το θηλυκό.
Απέναντι στο κύμα.
Το θηλυκό σε εμβρυακή στάση,
Ακουμπάει μισό στην πετσέτα, μισό στην κοιλιά του αρσενικού.
Το αρσενικό ανάσκελα, ρεμβάζει.
Από μακριά μοιάζουν σαν λιοντάρια ύστερα από μεγάλο δείπνο.
Ύστερα από ζευγάρωμα.
Ήρεμοι, σχεδόν νυσταγμένοι.
Χωνεύουν την θέα της θάλασσας.
Αφουγκράζονται το κύμα.
Τον αέρα μέσα στα μαλλιά.
Τον έρωτα που όλο μεγαλώνει.
Πάνω σε μια πετσέτα, απέναντι από τη θάλασσα.
Το αρσενικό και το θηλυκό.
Απέναντι στο κύμα.
Το θηλυκό σε εμβρυακή στάση,
Ακουμπάει μισό στην πετσέτα, μισό στην κοιλιά του αρσενικού.
Το αρσενικό ανάσκελα, ρεμβάζει.
Από μακριά μοιάζουν σαν λιοντάρια ύστερα από μεγάλο δείπνο.
Ύστερα από ζευγάρωμα.
Ήρεμοι, σχεδόν νυσταγμένοι.
Χωνεύουν την θέα της θάλασσας.
Αφουγκράζονται το κύμα.
Τον αέρα μέσα στα μαλλιά.
Τον έρωτα που όλο μεγαλώνει.
Πάνω σε μια πετσέτα, απέναντι από τη θάλασσα.
τΟ φΡοΥτΟδΕνΤρΟ τΟυ GoDaRd
Όποτε θέλω να δώσω μια γροθιά στην ολόγιομη πραγματικότητα ανατρέχω στις ταινίες του αγαπημένου μου GODARD.Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου
πως σημασία δεν έχει η φόρμα αλλά η λεπτομέρεια των στιγμιότυπων στη ροή του χρόνου,και έτσι προσπαθώ να μη φτύνω
τη θεωρία της τέχνης και τη θεωρία της τέχνης μέσα στη ζωή.
Pierrot le fou
Le mepris
Vivre sa vie
A bout de souffleΣτα παγωμένα νερά του αισθητικού εκλεκτισμού.
Το συναίσθημα της αφύπνισης,του ονείρου με άρωμα σελιλόιντ,η τρέλα της νιότης,το κάλεσμα του πνευματικού και ηθικού αναρχισμού.
Όλα εκεί, κρεμασμένα στο δέντρο του Godard,κάθε καλοκαίρι αγκαζέ με την Άννα Καρίνα και τις βιαστικές γαλλικές διαδρομές που αφήνουν οι μαύρες μπαλαρίνες της.
31 σχόλια:
κι εμένα μαρέσουν πολύ οι λεπτομέρειες στη ροή των ταινιών του Γκοντάρ και τρομερά οι διάλογοι του
αρσενικό και θηλυκό....
Μας βάζεις τωρα και Quiz?
:)
Masculin, féminin
Τα Παιδιά του Μαρξ και της Κοκα-κόλας
H αγαπημένη μου.....
To τέλος ηταν αναπάντεχα
out of the (Candy)blue..
Y.Γ. Που ειν το Γυφτακι;;
το ξαπόστειλες;;
:(
@ ergotelina: Xαίρομαι που γνωρίζεις.
Αλήθεια.
Τον έχω πολύ ψηλά το Godard...και είναι σπάνιο να βρει κανείς σήμερα κόσμο που να του αρέσουν οι ταινίες του.
Το γυφτάκι κάνει μπάνια…είναι σε άδεια…
Από Σεπτέμβρη πάλι.
εκτός αν μπαίνει με περίεργα ονόματα και δεν το έχω πάρει χαμπάρι.....
;)
@ Μάρκο: Έτσι ακριβώς.Ωραία μαζευόμαστε σιγά σιγά.
εδώ είμαι, δεν έχω τι να σου πω, αλλά εδώ είμαι εντάξει;
Γκοντάρ! Μου αρέσουν οι άνθρωποι που μετατρέπουν σε μνημειώδεις τις μικρές στιγμές της καθημερινότητας, δίνοντάς έτσι την πραγματική αξία που αρμόζει σε αυτές τις στιγμές. Έτσι, μια απλή κίνηση των δακτύλων πάνω στα μακρία μαλλιά μπορεί να μετατραπεί σε ένα θαυμαστό έργο τέχνης. Οι ταινίες αυτές ίσως αποτελούν μαθήματα ζωής (Για όσους μπορούν να τις εκτιμήσουν).
Α! την Παρσκευή στην ΕΤ1, νομίζω στις 12:00 έχει το "Pierrot Le Fou"...
Godard! Χα! Ήμουν σχεδόν σίγουρη πως θα σου άρεσε! :D
Στις λεπτομέρειες...εκεί που οι υπόλοιποι προσπερνούν...
Και Γκονταρ, και Τρυφω, και ΡιβεΤ, και Ρομερ, και Σαμπρολ και...και...και η νουβελ βαγκ σύσσωμη.Ωραιος κιν/φος...
Kαι οντως τη παρασκευη εχει "pierro le fou" ΕΤ1 στις 24:00.
@ global:Εντάξει λοιπόν. Μου αρκεί.
@ Sandiago Nasar:ραντεβού την Παρασκευή λοιπόν. O "Pierrot le fou"
είναι η αγαπημένη μου. Μετά όλες οι άλλες! Ξανά και ξανά.
@ 2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad:Και η Άννα Καρίνα. Η μούσα και γυναίκα του (για αρκετό καιρό).Έχω αντιγράψει το κούρεμα της. Τρελαίνομαι για τα γαλλικά χτενίσματα των ταινιών της δεκαετίας του 60.Τότε που η αφέλεια ήταν ολόκληρη θρησκεία.
@ mortaki: Εκεί κάτω,εκεί μέσα,εκεί πάνω,εκεί πέρα, εδώ δίπλα. Εκεί που βρίσκεται η λεπτομέρεια για τον καθένα από εμάς.
@ Horexakias:Μαζί. Αγκαλιά -καναπέ και TV.
Καλημέρα. Πόσο μου αρέσουν αυτά τα κολάζ που φτιάχνεις κάθε μέρα. Μεγάλο ταλέντο. Όσο για το αρσενικό και το θηλυκό στην παραλία... μας έβαλες σε σκέψεις
Καλημεροφιλί!
ΣΑΒΒΑΤΟ 05/08/2006 00:00
ΤΑΙΝΙΕΣ / Ποιητική
Ο ΤΡΕΛΟΣ ΠΙΕΡΟ (1965)
"Ένα αριστούργημα του Γκοντάρ. Ίσως το πιο ποιητικό, ρομαντικό και απελπισμένο φίλμ του. Ο κινηματογράφος είναι η συγκίνηση, λέει ο Φούλερ μέσα στην ταινία. Ο Γκοντάρ χρησιμοποιεί ένα κολάζ από αναφορές, πολιτισμικές, φιλολογικές εικαστικές και φιλμικές, που εκρήγνυται μέσα σε μια «κραυγή» ελευθερίας, ρυθμού, χρωμάτων και αισθημάτων."
Οι μαύρες μπαλαρίνες της Άννας Καρίνα και πάλι στο δρόμο μου...Έτσι το ξανάγραψα επειδή χάρηκα και επειδή λαχτάρησα Γκοντάαααγγγγγγγ
Και επειδή λείπουν οι γείτονες και μπορώ να κυκλοφορώ όπως θέλω και να φωνάζω όσο θέλω.
χαχαχαχα...ααα! μάλιστα!
Κάνουμε ότι θέλουμε εεεε?? ;)
Εσύ είχες μαζέψει χτες μετά τις δώδεκα όλα τα αστεράκια πάνω από το σπίτι σου και έγραφες το όνομα σου στον ουρανό εε?
..και με ένα τρίποδα ...να δεις τι μαγικά μπορείς να κάνεις...ειδικά όταν "βλέπεις με την καρδιά"...
.....ναι…εγώ.
Έπαιζα με την κοιλιά του ουρανού,τον γαργαλούσα .Μετά τα άστρα μετακινήθηκαν και γίναν όλα σκουλαρίκια(λες και βγαλμένα από τη μαύρη εκείνη βελούδινη φόδρα σε πάγκο μικροπωλητή)
Ένα μάλιστα έπεσε με οξεία υπογλυκαιμία στο μπαλκόνι μου
Το μάζεψα και άρχισα να το μασάω...με πήρε έτσι ο ύπνος. Τώρα που ξύπνησα,το χαμόγελο μου είναι πιο φωτεινό.
"...άστρο με υπογλυκαιμία..."
και
"...σκουλαρίκια (λες και βγαλμένα από τη μαύρη εκείνη μαύρη εκείνη βελούδινη φόδρα σε πάγκο μικροπωλητή"...
κάθε πρωί μόλις ξυπνήσουμε μισή ωρίστα δεν είχες γράψει ότι έχουμε την καλύτερη γραφή??? ;)))
ΙΣΧΥΕΙ!
Γέμισε το commentologio από ζαχαρωμένα λόγια(μιαμ) και από το πρόσωπο σου...
Σε ευχαριστώ τόοσοοοο πολύ.
Πάω δουλειά...Πάω να φτιάξω κανένα τρέιλερ για την δέκατη εντολή..
σε φιλώ
Έκανα χρόνια κολάζ, τα δικά σου μ'αρέσουν!
καλημέρα!
ποσο πολύ μ' αρέσουν αυτα που διαβάζω εδώ μέσα... πόσο πολυ...
Μ' αρέσει που συναντώ ποιητές παντού.
Με παρηγορεί και με φλογίζει.
Ποιητές στο χαρτί, στις νότες, στη σκηνή, στη μεγάλη οθόνη.
Ποητής και αντικομφορμιστής ο Γκοντάρ.
Έχω μάλιστα την αίσθηση ότι επιχειρεί "κιν/φικά κολάζ" στις ταινίες του.
Κοινή γλώσσα Candyblue μου...
Εκείνη η ταινία π.χ (άντε πάλι κρίση αμνησίας),που αναποδογυρίζει την αποστειρωμένη οικογένεια και πετάει στα μούτρα μας τη μικροαστική υποκρισία βάζοντας τη σύζυγο να εκδίδεται, φανερώνει ποιητή με γλώσσα αψιά κι αυτό με κερδίζει.
Μ' αρέσει -που λες- που συναντώ ποιητές παντού.
Ακόμα και μες στα πληκτρολόγια...
ειναι παραξενο στο 2006 ο Γκονταρ να δικαιώνεται μεσα απο μια συναισθηματική οτική. Ταυτόχρονα ειναι παρήγορο αυτες οι παρεες να κάνουν την ιστορία τους, ιστορία μας.
Εργοτελίνα αγαπημένη μου, Σειρήνα των λέξεων, λύθηκα από το κατάρτι, βγήκα από τη θάλασσα και ήρθα να σε χαιρετήσω, έστω και αρμυρός με φύκια στα μαλλιά και μυξούλες στη μύτη.
Πράγματι, όπως ορθώς σε πληροφόρησε η οικοδέσποινα, απολαμβάνω τις θερινές μου διακοπές σε ένα νησί του Αιγαίου, ψάχνοντας τα λόγια του Ελύτη για τον έρωτα στο αρχιπέλαγος.
(Αν αισθανθείς τώρα κάτι περίεργο, έχει η candy σακούλες πάντα έτοιμες για χρήση).
Παλαμάρια χοντρά (με το συμπάθειο) οι ιδέες, τις λύνω και σαλπάρω στη θάλασσα των λέξεων. Και το φουγάρο του βαποριού, βραχνό καπνίζει, σαν τον ποιητή που την αυγή ανάβει το πρώτο του τσιγάρο, αφήνοντας τα φλέματα και τις ροχάλες να πέσουν ως δάκρυα στην πυρακτωμένη πέτρα.
Candyblue έχεις ξεσκιστεί στα ωραία κολάζ ρε τώρα τελευταία.
Για τον Γκοντάρ δεν ξέρω, έναν Γκουιντάρ ήξερα που ήτανε τερματοφύλακας, αλλά δεν πρέπει να έχουν σχέση. Πολύ ωραία, όλα πολύ ωραία
Candy με το μυαλό που έχεις δεν σου ταιριάζει η δουλειά που έχεις.Κι αν μου επιτρέπεις τη χοντράδα ούτε οι συνάδελφοι.
Ξεχωρίζεις εκεί μέσα.
@ Alexandra: Να είσαι καλά,σε ευχαριστώ πολύ,
εύχομαι να μην το χαλάσω... Για κανέναν!
Τα δικά σου κολάζ πως μπορώ αν θέλω να τα δω?
@ LiBeRo3:Stay tuned then!Έχω πολλά ακόμα να πω!
@Καπετάνισσα:
"Μ' αρέσει -που λες- που συναντώ ποιητές παντού.
Ακόμα και μες στα πληκτρολόγια...
Και μένα και συ είσαι ένας από αυτούς. Για μένα!!
@ Seven Film Gallery:Κι όμως...κάποιοι ακόμα το κάνουν. Ευτυχώς!!
@ΓΥΦΤΑΚΙ: Είμαι σε πολύ- πολύ καλή διάθεση και φόρμα. Και λέω να το κρατήσω αυτό το στιλ... Βασικά γιατί μου κάνει καλό!
Ο Ελύτης είχε πάντα δίκιο, όπως όλοι οι μεγάλοι προφήτες...(μιλάω πάντα για τον έρωτα στο αρχιπέλαγος).
Υπάρχει...αλήθεια, υπάρχει.
@ Alex: Τι δουλειά θα μου ταίριαζε λες?
πιστεύω πως η δημιουργία των μικρών διαφημιστικών σε ένα σταθμό είναι κάτι πολύ δημιουργικό και όμορφο
όχι?
Υπάρχει χώρος γιά ένα πιγκουίνο;
Τα κολάζ σου είναι πραγματική ποιήματα!
@ ovi:Αν εσύ νοιώθεις καλά εδώ μέσα... τότε υπάρχει άπλετος!
Στέλνω δέκα φιλιά, δέκα καλημέρες και δέκα ευχές να συνεχίσεις να είσαι αυθεντική...
α! και να πεφτουν αστεράκια στη βεράντα σου... ;)
Νομίζω πως θα μπορούσες να γίνεις συγγραφέας γιατί κ έχεις να πεις και θα το πεις ωραία( αν το επέτρεπες στον εαυτό σου φυσικά).Μήπως να έγραφες κανένα σενάριο, να το σκηνοθετούσες και να μας καλούσες μετά στη βίλλα σου στο Μαλιμπού ή θα κάνεις ότι δεν μας ξέρεις?
@ alex: Κάτι γράφω...κάτι γράφω...
Μια νουβέλα ας πούμε!
Αν είχα βίλα στο Μαλιμπού, ή οπουδήποτε αλλού, θα είχαμε κάθε μέρα πάρτι και μπλα- μπλα…
Όχι και ότι δεν σας ξέρω δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος εγώ έτσι κι αλλιώς!
Δημοσίευση σχολίου