ΞύΠνΑ ,φΤάΣαΜε!

Πάλι βαλίτσες,πάλι όνειρα με τιρκουάζ μαγιό,πάλι αντηλιακά και ψάθες...Εισιτήριο στο πορτοφόλι. Πάλι νύχτα με πορτοκαλί σκοτάδι έξω.To σκοτάδι της πόλης που δεν νυχτώνει ποτέ. Σε λίγο πάνω στη μηχανή θα ξεβάφουμε από μαΐστρο και ξημέρωμα μέχρι το λιμάνι.
Η Άνδρος αυτή τη φορά είναι η αιτία,όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Μουσείο Γουλανδρή, Χώρα, Άχλα, οι Μένητες που πήραν φωτιά, ο Πιτροφός με το μπαράκι που έπεσε από τα άστρα. Με το δισάκι μου στον ώμο αποχαιρετώ σας και την σκονισμένη Αθήνα για άλλη μια φορά.
Μόνοι με το σώμα μας, έτσι απλά. Συντροφιά με ξινισμένα σταφύλια ή ένα πιάτο φακές με θαλασσόνερο και τη μελαγχολία που ανακύπτει από τα ποιήματα των ποιητών με την κακή υγεία.
Τραβώντας, κάθε τόσο, από το σουτιέν το μηδέν και το άπειρο,περπατώντας ξυπόλυτοι με αλάτι στα τσίνορα και στάχυα στα μαλλιά μας.
Και όλα αυτά πριν ο ήλιος μας κάψει τα σώματα.
Πριν το βλέμμα τρυπήσει την θάλασσα.
Πριν το φεγγάρι μας καρφωθεί σαν παρανυχίδα στην πλάτη.
Πριν όλα μείνουν έτσι για πάντα στο λιμάνι της επιστροφής.
Πριν χαθεί το εύκρατο "τώρα" στο γόνιμο υπέδαφος του υδαρούς Σεπτέμβρη.
Πριν λεπτύνει το σώμα των ημερών.
Πριν χαθεί η γεύση των σκονισμένων τειχών της πόλης της Παλλάδος.
Το άρωμα της πίσσας των ασάλευτων δρόμων
Και η άψη της αιώνιας θάλασσας.

Το λαδάκι του ποστ, μην σωθεί!