dEsTrOy atHens

Αμάλθεια λένε το ξωτικό του ύπνου μου. Κάθεται κάτω από το κρεβάτι μου ή έξω από τις γρίλιες και με φυλάει όταν κοιμάμαι. Προχτές την φώναξα και βγήκε πίσω από το κομοδίνο. Το φως του πορτατίφ ιλαρό έπεφτε πάνω στα μπερδεμένα της μαλλιά. Αμάλθεια...δεν κοιμάμαι πια όπως παλιά. Βλέπω όνειρα με φόνους,ναι εγώ φονεύω,και όλο τρέχω μέσα τους χωρίς να ξέρω που πάω. Χτες είδα ότι ορθώθηκε κατά πάνω μου μια λευκή αρκούδα. Παραλίγο να με δαγκώσει στο λαιμό άλλα πρόλαβα και την δάγκωσα στο μάγουλο δυνατά. Τόσο, που πόνεσαν τα σαγόνια μου.
Και αντί να βγάλει αίμα έβγαλε γεύση Toblerone.Λευκής Toblerone.Τι θα κάνω τώρα πια Αμάλθεια;Πως κατάντησαν έτσι τα όνειρα μου; Χάλασε ο ύπνος μου.
Για αυτό σε φώναξα χτες. Τρόμαξα τόσο που νόμιζα ότι με παράτησες. Έτρεξα σε παλαιότερα όνειρα να σε βρω. Έψαξα πίσω από την μεγάλη πράσινη βιβλιοθήκη του Κ. που είχα ονειρευτεί πέρυσι,αλλά δεν σε βρήκα. Κατατρεγμένη πέρασα από την τελευταία νύχτα της γιαγιάς μου. Τι φοβισμένο όνειρο και αυτό. Τράβηξα τα σκεπάσματα σε φώναξα αρκετές φορές αλλά τίποτα. Κοιμήθηκα τρία τέταρτα πίσω από την μικρή πλάτης της γιαγιάς. Την αγκάλιασα σα να την είχα ξανά. Κατέληξα να φτάσω στο ποτάμι που ο Α. έτρεχε με ένα μεγάλο ποδήλατο. Τον χαιρέτισα και του θύμισα ότι σε λίγο θα έπεφτε. Την ώρα που έπεφτε ξεπρόβαλλε η Λευκή Αρκούδα.
Αμάλθεια. Με δάγκωσε σου λέω...Άκουσα τότε έναν θόρυβο κάτω από το κρεβάτι μου. Σαν κάποιος να σερνότανε. Τρομαγμένη και σε στάση εμβρύου,περίμενα. Και τότε είδα το σκοτεινό περίγραμμα της μάζας σου να εμφανίζεται πίσω από το κομοδίνο. Με καθησύχασες χαμογελώντας μου. Μύρισες τα μαλλιά μου και φύσηξες κάτι από πάνω τους.
Σου είπα μόνο κοιτώντας σε χωρίς να βγάλω άχνα, πόσο πολύ μου έλειπε ο ύπνος μου. Πόσο πολύ κουραζόμουνα την μέρα που φτάνοντας στη νύχτα τόσο κουρασμένη αδυνατούσα να κοιμηθώ. Καμία βιταμίνη δεν θα με έκανε καλά. Τόσα σου είπα μόνο βλέποντας μέσα από τα μάτια σου. Κίτρινα ήσαν θαρρώ. Έμεινες δίπλα μου μέχρι που με πήρε ο ύπνος.

Το άλλο πρωί κάτω από τα μάτια μου βρισκόταν ένα σύννεφο λευκό,σαν αναποδογυρισμένο άτι. Οι οπλές του τρύπαγαν τα γαλάζια ξέφωτα. Το κεφάλι του κοίταγε τις γλάστρες της βεράντας μου. Βγήκα έξω χωρίς ασπίδα. Ανέπνευσα με δύναμη τα σπάργανα της μέρας. Ήξερα πάλι πως θα πήγαινα στη δουλειά όπου θα έφευγα βράδυ,ότι μέχρι να τελείωνε το πρόγραμμα της παρουσίασης θα δούλευα όλα τα Σαββατοκύριακα του μήνα, ότι δεν θα έκανα τίποτε άλλο,παρά μόνο Τρέιλερ με υπέρλαμπρο περιτύλιγμα. Ότι θα χαμογέλαγα με μεγάλη πίεση κάνοντας ασκήσεις γέλιου λίγο πριν μπω μέσα. Ότι από την ώρα που θα μπω θα είμαι το κοριτσάκι πίσω από το ταμείο που αναλαμβάνει το αμπαλάζ των πακέτων προκειμένου να είναι ελκυστικά και γενναιόδωρα προς το μάτι και τις προσδοκίες που κρύβουν. Άλλοι όμως σκέφτομαι είναι κάτι χειρότερο, η μούχλα που χρειάζεται το ροκφόρ του αφεντικού. Απόγευμα στο Γκάζι με ψύχρα.1η μπιενάλε της Αθήνας.Destroy Athens. Destroy me.Για πόσο μπορείς να φλερτάρεις με την αποσύνθεση που σου δίνει η γνώση της αλήθειας; Να μπορούσα να αναδομήσω την πόλη, λες, και στο στόμα σου έχεις ένα μεγάλο πτώμα. Βράδυ με την ανάφλεξη στο κεφάλι συνεχίζουμε για ένα ποτό. Σε μια ταράτσα. Δίπλα μου άνθρωποι σαν λάδι σε καμβά. Κοιτάζουν τα μαύρα πνευμόνια του ουρανού και ξεχειλίζουν αγάπη. Δώσε μου λίγο χώρο από τον τοίχο σου να κρεμάσω την συγνώμη μου.
Ακολουθούν πολιτικές συζητήσεις. Κανείς δεν ξέρει τι θα ψηφίσει. Αν θα ψηφίσει.Apolitique. Και γω δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Τι να αγαπήσω. Τι να αφήσω. Τι να κρατήσω. Τι να ζητήσω και από ποιον. Τι να φορέσω. Πως να αναπνεύσω και αν θα ζήσω σε αυτόν τον ανάπηρο τόπο
Αχ, Αμάλθεια μου λείπει κι όλας η φύλαξη σου. Πως το είπες αυτό χτες καλή μου; Η πλήρης ελευθερία του ευτελούς, η κοπριά της μαζικής προβολής, είναι το ιδανικό λίπασμα για να ανθίσουν πολλά λουλούδια.