Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2007

ΝύΧτΕς ΠρΕμΙέΡας 2007


Εσώκλειστη μέσα σε νύχτες πρεμιέρας. Εκεί εξοστρακίστηκα για άλλη μια φορά. Κλεισμένη μέσα σε αίθουσες που μοιάζουν με καταπιόνα φάλαινας, αφήνω βαθουλώματα ύπαρξης στα βελούδινα κόκκινα καθίσματα. Φέτος οφείλω να παραδεχτώ ότι το πρόγραμμα έχει πολύ καλές ταινίες. Και αυτό μου είναι υπεραρκετό. Τόσο που μπορώ και μπερδεύω τις μέρες,τον χρόνο,τα ονόματα των φίλων και τις ηλικίες των παιδιών τους. Μπερδεύω τα ματιά των άλλων με τα δικά σου και νομίζω πως όλοι οι πρωταγωνιστές είσαι εσύ. Υπεραρκετό. Τόσο που να οδηγώ μηχανικά για το σπίτι επιστρέφοντας ή να ξεχνιέμαι κολυμπώντας μέσα σε ένα θορυβώδη καταρράκτη σκέψεων πάνω στην μηχανή του.
-Σου αρέσει να με βασανίζεις;
-Γιατί να μου αρέσει κάτι τόσο εύκολο;

Μπαινοβγαίνω από αίθουσα σε αίθουσα. Από κόκκινα καθίσματα σε πράσινα και από πράσινα σε μπλε. Δεν επικοινωνώ με την αλήθεια εκεί έξω. Βρίσκομαι καρφωμένη σε εκείνα τα σουρεάλ ξέφωτα. Ξέρεις ποια. Εκείνα που βυζαίνουν το γάλα σου.
Και γω θα ήθελα να περπατήσω μαζί σου στην βροχή,να ακούσω τι θόρυβο κάνουν οι σταγόνες όταν σκάνε στο δέρμα σου,άλλα είμαι φοβητσιάρα. Φοβάμαι τους ανθρώπους και ιδιαίτερα αυτούς τους ξεχωριστούς. Αυτούς που έχουν κάνει μετάγγιση από το αίμα των άστρων και μπορείς να τους ερωτευτείς με ένα απαλό άγγιγμα. Θυμάσαι;

Δεν θέλω να σου μιλήσω. Νοιώθω ότι έχασα ένα μεγάλο κομμάτι σου. Περιμένω σιωπηλή να κατέβεις την σκάλα. Και ξέρεις πως παραμένω σιωπηλή όταν έχω πολλά να πω. Αλλά μπερδεύομαι με τους ανθρώπους όπως και συ. Και συμφωνώ πως αλλάζουν σαν τον ξαφνικό αέρα που δεν ξέρει προς τα που να πάει.
Για αυτό που λες, εξοστρακίστηκα στις νύχτες πρεμιέρας. Μαζί με άλλες χαμένες ψυχές που μεθάνε με τον ασπρόμαυρο παλιό κόσμο και ξενυχτούν σνιφάροντας κόκκους σελιλόιντ. Εξοστρακίστηκα μέσα σε μια και μόνη δέσμη φωτός που αναρουφάει την εικόνα του παρόντος χρόνου σαν να ήταν καπνός που ξαναμπαίνει σε στόμα καπνιστή. Δίπλα μου φάτσες στραπατσαρισμένες,μάτια αναιμικά. Ντυσίματα αταίριαστα στο σύνολο τους. Άλλοι με σανδάλια,άλλοι με παλτά. Ούτε κι ο καιρός δεν ξέρει τι θέλει να είναι. Βγαίνοντας στην χλιαρή υγρασία της νύχτας,τα μάτια μικραίνουν. Το σώμα κρυώνει. Οι άκρες των μαλλιών σγουραίνουν. Ο νους μουδιασμένος πατάσσει την θαμπή αγκαλιά της νύχτας. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο θυμάμαι το Gastone café, όπου χτες ήπια μόνη τον καφέ μου,διάβασα την εφημερίδα μου και έκλεισα το κινητό μου. Δεν περίμενα τίποτα που θα μπορούσε να χαλάσει αυτή την ειδική στιγμή. Αυτή την πρεμιέρα της μοναχικής στιγμής μου, που έμοιαζε με την αίσθηση που έχει κανείς όταν γλιστράει σε ζεστά σεντόνια. Κι έπειτα ήρθαν στα αυτιά μου τα περσινά σου λόγια. Είχες δίκιο. Είμαι αυτόφωτη τελικά. Δεν χρειάζομαι κανενός είδους βαρύτητα και έλξη για να βρίσκομαι γύρω από μία σπουδαία τροχιά.
Και ξαφνικά ο Οκτώβρης, με την γαλάζια σειρήνα στο κεφάλι, αφήνει ηλεκτρικές αναλαμπές έξω από το παράθυρο μου. Ξαφνικά η νύχτα μεγάλωσε την αγκαλιά της και τα μυστικά, που έχω φυλάξει στα παλιά μου παλτά, δεν αντέχουν άλλο την μοναξιά τους και θέλουν να βγουν στην γκιλοτίνα του φωτός.
Ει,ψιτ...εσύ με το τσόχινο καπέλο. Γίνε ηλεκτρόνιο, μπες μέσα στην τηλεφωνική μου γραμμή, φτάσε στη silicon valley και μετά στο λευκό μου μαξιλάρι. Γίνε bit και μετά πάλι σάρκα και πήδα από την οθόνη στην αγκαλιά μου. Θα σου χαϊδέψω τα μαλλιά, θα σου φιλήσω το λαιμό και μετά θα σε αφήσω να φύγεις, γιατί ίσως πρέπει να πας και αλλού και ούτε το φως όπως τρέχει μπορεί να σε ακολουθήσει κάποιες στιγμές.

Θέλω να ξέρεις πως η δυστυχία επινοείται,όπως και η ευτυχία. Ας μην χάνουμε την γοητεία μας για κάτι που είναι καθαρά στο δικό μας χέρι.

28 σχόλια:

Me:Moir είπε...

Υπέροχη (και αυτόφωτη) όπως πάντα :)

Epikouros είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο.. αλλά και μόνο που διάλεξες εικόνα από το "Σούπερ Τσούλες" για το κολάζ, βάζω δέκα στο Post! :-)

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Ασε...Αυτες τις μερες...εκει λιωνω και εγω....

Ανώνυμος είπε...

Νύχτες πρεμιέρας γιούπιιιιιιιιιιι

Και τα γυαλάκια σου πάνε...σε κάνουν πιο σκηνοθέτη. Αυτό το σκισμένο τζιν που όλο φοράς βγάζει μια περίεργη αίσθηση
Κάτι από Παρίσι του 60 ας πούμε? Μια καλλιτεχνική διάθεση περασμένων δεκαετιών

Francoise Hardy...Anna karina

Αυτά τα κενά που η σάρκα φαίνεται...να τσιμπήσω;

Ανώνυμος είπε...

Laisse tomber les filles
Laisse tomber les filles
Un jour c'est toi qu'on laissera

Oui j'ai pleuré mais ce jour-là
Non je ne pleurerai pas
Non je ne pleurerai pas
Je dirai c'est bien fait pour toi
Je dirai ça t'apprendra
Je dirai ça t'apprendra

Ανώνυμος είπε...

Πες αν τολμάς σειρά και νούμερο θέσης σε ένα έργο που θα δεις...

Dare you

candyblue είπε...

@ Me:Moir:Αυτόφωτη...δεν είναι πολύ αισιόδοξη λέξη;
Σε κάνει να πιστεύεις σε αυτήν είσαι δεν είσαι








@ Epikouros: Ναι ναι...με τρέχουν σε τέτοιες ταινίες. Κάνω και χατίρια αν και η συγκεκριμένη είχε πολύ γέλιο και ήταν απίστευτα μπροστά για την εποχή της.








@ ΠΡΕΖΑ TV: Από πέρυσι μαζί λιώναμε και όπως πάμε κάθε χρόνο μαζί θα λιώνουμε μέχρι να γράφουμε με ότι θα μας απομείνει...Δεν έχω δει ακόμα κανέναν με μπλουζάκι preza tv.
:)







@ κοινωφελής κώνωψ: Νύχτες πρεμιέρας γιούπι. Με σκισμένο τζιν και γυαλάκι μυωπίας. Εκρήγνηται ο νους μου σε πολλές σκηνές. Αν ακούς εκρήξεις από το κεφάλι μου θα είναι και άσε τα τσιμπήματα. Είναι για άλλες εποχές. Θα τις στοκάρω τις τρυπίτσες. Άντε








@ Ανώνυμος:Αυτό σου θυμίζω? Και μένα όλα τα κοριτσάκια που έχουν αφέλειες και πιασμένη αλογουρά.









@ λίνα: αχαχαχαχαχαχαχαχ...τι είναι πάλι αυτό;
Δεν φοβάμαι να σου πω. Άλλωστε πολλοί με έχουν δει. Δεν κρύβομαι από κανέναν. Δεν έχω ανοιχτούς λογαριασμούς με το τμήμα ηθών ούτε με την CIA.Αν και δεν είμαι καν από αυτό τον πλανήτη τα πάω μια χαρά με τους γήινους.

Λοιπόν Λίνα Λίνα.... «Το σκάφανδρο και η πεταλούδα» Αττικόν/ Σειρά Υ και Θέση 7
Dare me

Georgios Giannopoulos είπε...

Ενδιαφέρον επίσης έχει το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου που γίνεται

11-21 Οκτωβρίου 2007

Εγώ προσωπικά το προτιμώ από τις Νύχτες Περιμιέρας..

20o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

candyblue είπε...

@ ggia: χε χε...είμαι ενήμερη μην ανησυχείς. Κάθε χρόνο πάω. Να ξέρεις, όπου υπάρχει φεστιβάλ Κινηματογράφου η candyblue πρώτη και καλύτερη.

Σε ευχαριστώ πολύ πάντως που κινείσαι μαζί μου.

Ηλιας....Just me! είπε...

Ζηλεύω αφάνταστα που όλοι πάτε στις νύχτες πρεμιέρας κι εγώ όχι... snif.... Αλλά από του χρόνου θα είμαι κι εγώ από τους πρώτους που θα προμηθευτούν αυτά τα μαγικά χαρτάκια που σε ταξιδεύοπυν σε άλλους κόσμους, σε άλλες διαστάσεις! Κρατήστε θέση και για εμένα!!!!!!!!!!

fish eye είπε...

σινεμα εε!!μμμμ!!

MåvяiÐåliå είπε...

Δε ξέρω γιατί αλλά μου ρθε αυτόματα το Arizona Dream και η κομματάρα «In the death car!»

– άσχετο –

Sigmataf είπε...

Πάμε Δαναό?

adaeus είπε...

Οταν ΖΕΙΣ μπορείς να γράφεις. Και συ ΖΕΙΣ. :)

markos-the-gnostic είπε...

άσε blue τι έχασα. το phantom love. μήπως τό δες;

efoudi είπε...

"..κι εγώ μπερδέυομαι με τους ανθρώπους και συμφωνώ πως αλλάζουν σαν τον ξαφνικό αέρα που δεν ξέρει προς τα που να πάει.."
πάλι η απάντηση ήρθε μέχρι να ξανανοίξω τα μάτια..

τα φεστιβάλ κινηματογράφου είναι κι ένας δικός μου προσωπικός χώρος..όποτε σίγουρα θα βρεθούμε και στις δικές μας βόρειες αίθουσες του νοέμβρη..
κρίμα να χάνω και τις νότιες όμως..ωραία θα είναι.κόκκινος αττικός ουρανός,φεγγάρι δίσκος που σερβίρει επιθυμίες,στα μάτια ακόμη η τελευταία σκηνή της προβολής,ίσως και κάποιος σκεφτικός σινεφίλ που φοράει κόκκινο ρούχο και σου τράβηξε την προσοχή..στριφτό τσιγάρο στο ενδιάμεσο,αμπελοφιλοσοφία,κόσμοι που ενώνονται και γίνονται δικοί μας..

οπότε κι εγώ θα περιμένω..

candyblue είπε...

@ Ηλιας....Just me!:Να μην ζηλεύεις γιατί και γω θα βρω να ζηλέψω κάτι άλλο που κάνεις εσύ και όχι εγώ και θα γίνουμε 2 ζηλιάρηδες που ο ένας θα ζηλεύει κάτι από τον άλλο.
Του χρόνου θα κατέβουμε όλοι μαζί,κομβόι. Υπομονή...έχει τόσα πράγματα καλά εκεί έξω.









@ φεγγαραγκαλιες: Σινεμά...Κάθε χρόνο παίρνω σβάρνα όλα τα φεστιβάλ. Καλομελέτα κι έρχομαι και εκεί πάνω όπου να ναι. Όπως κάθε χρόνο,έτσι και φέτος.








@ MåvяiÐåliå :Τι τρομερή ταινία...και τι αγαπημένο κομμάτι !!! Αλλά περίεργο που σου ήρθε αυτό....για να ξαναδιαβάσω το ποστ έχοντας το ρυθμό του στο μυαλό μου.
Χαίρομαι που έχω ξανά τις λέξεις σου.









@ Sigmataf: Λοιπόν, επειδή έχω βγάλει τα εισιτήρια καιρό πριν θα είμαι Δαναό αύριο Πέμπτη και Παρασκευή επίσης.
Αν θες κι άλλες πληροφορίες mail me

candyblue είπε...

@ adaeus:Πολύ αισιόδοξο αυτό που μου είπες. Λες να είναι έτσι; Χαμπάρι δεν έχω πάρει.





@ markos-the-gnostic: Την απάντηση σου νομίζω ότι την πήρες...χάρηκα πολύ που μοιραστήκαμε τον ασπρόμαυρο κόσμο του Μαξ Οφίλς και θα χαρώ ακόμα πιο πολύ από εβδομάδα.







@ efi: Ωραία τα λες...Εικόνες πλάθεις και συ. «Φεγγάρι δίσκος που σερβίρει επιθυμίες», έπειτα πάλι, «κάποιος σκεφτικός σινεφίλ που φοράει κόκκινο ρούχο και σου τράβηξε την προσοχή... στριφτό τσιγάρο».
Ξέρεις, υπάρχουν αυτά. Τα βλέπω μπροστά μου κάθε νύχτα που σχολάει η τελευταία παράσταση και τυχαίνει να είμαι μέσα της την ώρα που μας συνοδεύει μέχρι την έξοδο. Στο γκρι πεζοδρόμιο,στην σκονισμένη άσφαλτο,στις πράσινες και κόκκινες αναλαμπές των φαναριών,στον κόκκινο και ηλεκτρισμένο αττικό ουρανό
Σήμερα είχε σύννεφα βουβά. Το φεγγάρι σαν τεράστιο φωτεινό depon ίσα που πρόλαβε να καταπραΰνει την κεφαλαλγία μου.
Σα να αλλάζει ο καιρός και κάποια άλλα πράγμα ίσως.
Θα ανέβω στον βορρά σου. Θα σκαρφαλώσω πάλι. Θα μοιραστούμε κόκκους από σελιλόιντ και ανάσα κλειστής αίθουσας;

anyone είπε...

''...Αυτή την πρεμιέρα της μοναχικής στιγμής μου, που έμοιαζε με την αίσθηση που έχει κανείς όταν γλιστράει σε ζεστά σεντόνια....''


αφήνομαι στην προσπάθεια του,να το νιώσω με όλο μου το είναι...

για άλλη μια φορά καταπληκτικό κείμενο...

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Μια ταινία έχω δει μέχρι τώρα. Στα σκαλάκια έκατσα, στα σκαλάκια…Θα δω κι άλλη μια. Δύσκολα βρίσκεις εισιτήριο για τα καλά...

parathrhths είπε...

Καλησπέρα
Πολύ ωραία κολάζ .
Με αρέσει αυτό το ιδιότυπο ημερολόγιο σου , ήθελα με ενδιαφέρον να τελειώσω το διάβασμα του ποστ. σου
Γεια

Ανώνυμος είπε...

χμ....
:)

candyblue είπε...

@ anyone:Θα το νοιώσεις όταν έχεις πολύ καιρό να το κάνεις...όταν ξεκινήσεις να επιλέγεις την μοναξιά όπως ένα φρούτο ζουμερό που έχεις πολύ καιρό να φας και πεθύμησες.

Για άλλη μια φορά σε ευχαριστώ.






@VITA MI BAROUAK: Κακώς...γιατί δεν μερίμνησες; Ε?
Εγώ είμαι χαζή που τρέχω μέρες πριν με το πρόγραμμα στο χέρι σημειωμένο και μουντζουρωμένο
Αλλά από την άλλη και τα σκαλάκια έχουν την χάρη τους.

Αύριο στο «Νούφαρα» και στο « Το Σκάφανδρο και η πεταλούδα»






@ parathrhths: Σε ευχαριστώ γλυκό παιδί. Όποτε θες να περνάς να με διαβάζεις λοιπόν και να παρατηρείς τα μικρά πινακάκια μου.
Είσοδος ελεύθερη

{Σας φιλώ γυναίκες? Σας χαιρετώ άνδρες ?}
Φοβερό? Καταπληκτικό ήταν.





@ λίνα: Ακριβώς έτσι.

Santiago Nasar είπε...

"Φοβάμαι τους ανθρώπους και ιδιαίτερα αυτούς τους ξεχωριστούς. Αυτούς που έχουν κάνει μετάγγιση από το αίμα των άστρων και μπορείς να τους ερωτευτείς με ένα απαλό άγγιγμα."

Πού θα βρούμε μερικούς τέτοιους ανθρώπους γιατί όσο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερες φορές σκοντάφτω πάνω τους...

Υ.Γ. Ζηλεύωωω! Θέλω κι εγώ νύχτες πρεμιέρας!

Aris Grandman είπε...

Δουλεύω σαν τρελλός αυτόν τον καιρό επειδή ετοιμάζομαι για τη Διεθνή έκθεση βιβλίου στη Φραγκφούρτη. Συνεχίζονται ακόμα οι πρεμιέρες?

candyblue είπε...

@ Sandiago Nasar: Και γω όσο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερες φορές σκοντάφτω πάνω τους. Άλλα σκοντάφτω και αυτό είναι ακόμα μια μικρή μαγεία.
Εκείνη την βόλτα που έλεγες στα μέρη μας, θα την κάνεις;

Θα σας κάνουμε και νύχτες και μέρες πρεμιέρας.







@ Grandman:Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι και το τελευταίο τους.
Να δουλέψεις. Άλλωστε σε λίγο έχουμε και το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της «Ε»

Και εκεί θα είναι ωραία.
Καλή διάθεση να φέρεις πίσω.
:)

Bang είπε...

Anatrixiasa gia akoma mia fora!
Mpravo,o tropos sou einai ekplhktikos..

Sorry gia to greeklish!

Filia apo Ispania!

candyblue είπε...

@ ΚΑΤ: Από Ισπανία; Τι κάνεις εκεί; Στην Γηραιά Αλβιώνα,έλα πίσω και πάρε με μαζί σου.

Χαίρομαι τόσο για τα ίχνη σου. Αραιά αλλά ακέραια.