Τρίτη, Σεπτεμβρίου 18, 2007

ΨήΦιΣα ΜόΝα ΛίΖα


Ονειρεύτηκα ότι ήμουν σε εκείνο το λιβάδι που στηρίζεις την πλάτη σου. Έβλεπα την ραχοκοκαλιά σου να φουσκώνει και τους αγκώνες σου να τρέμουν. Όταν ήρθα μπροστά σου έκλαιγες και το αινιγματικό σου χαμόγελο δεν υπήρχε πια.
«Τι έγινε;», σε ρώτησα;
«Κοιτάω την χώρα σου και λυπάμαι που κατέληξες στον πίνακα μου να κρυφτείς».
Θύμωσα λέει τότε και σου φόρεσα μια ξανθιά περούκα,σε μουτζούρωσα σα να είχες γένια,μετά σου έκοψα το κεφάλι και στην θέση του έβαλα μια πανσέληνο. Σε ξανάφτιαξα όπως ήθελα εγώ. Και μετά σε ψήφισα.
Σε ψήφισα για Μάνα μου,για δήμαρχο,για καλύτερη ηθοποιό,για πρόεδρο της δημοκρατίας. Για μπρελόκ στα κλειδιά
μου,για εξώφυλλο δίσκου και σοκολάτας. Σε ψήφισα για ότι δεν φαντάζεσαι.
Λίγο πριν ετοιμάσω τα πράγματα μου και φύγω από αυτόν τον σιχαμένο τόπο....
Και τώρα που έχουν έτσι τα πράγματα,λέω να μείνω και να κηρύξω πόλεμο
σε όλους τους ηλίθιους. Αφού τολμούν και περιφέρονται μπροστά μου γιατί να μην το τολμήσω και γω;

Τα ίδια πάλι και τα ίδια. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι βγάλαμε το ίδιο κ
όμμα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξεχάσαμε κι όλας. Δεν μπορώ να πιστέψω ποιοι είμαστε. Όχι δεν φταίει μόνο η απόκοσμη καταγωγή μου. Φταίνε όλοι όσοι επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους σε σημείο αυτοακρωτηριασμού. Κάνουμε ότι μας κατεβεί στο κεφάλι μόνοι και ανυπεράσπιστοι. Διαλυθήκαμε μόνα Λίζα. Απωλέσθη πάσα ελπίς.
Το κράτος μου δεν υπάρχει πουθενά αποτελεί φαντασίωση γλυκιά μόνα Λίζα,όπως το χαμόγελο σου. Η γεωγραφία της χώρας μου άλλαξε. Αλλάχτε τον χάρτη στα σχολεία. Ζωγραφίστε μια μαύρη κουκκίδα με μια σταγόνα αίμα μέσα της.
Κινδυνεύουμε μόνα Λίζα. Κινδυνεύουμε απίστευτα από την απουσία του κράτους, της χώρας και της ψυχής που μας δόθηκε. Χαμπάρι δεν έχουμε πάρει ακόμα.
Έχουμε καταντήσει σαν τον αρκτικό κύκλο. Λιώνουμε σιγά, σιγά. Αφήνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου της εκάστοτε κυβέρνησης να μας αλλάζει το κλίμα.
Δεν θα πεθάνω εδώ γλυκιά μου. Δεν σκοπεύω να καθηλωθώ πουθενά, ούτε ακόμα στο πανέμορφο τοπίο του πίνακα σου.




{Μ΄άγαπάς λίγο;
πες ρε...με αγαπάς;
πες κι εγώ θα σου χαρίσω το πιο πορφυρό αστέρι}.

Πήρα ένα γράμμα δικό σου μετά από πολύ καιρό κι έλεγες «Φοβάμαι το ξημέρωμα που θα αντικρίσω την κορυφή μου φωτισμένη από τις ακτίνες του ήλιου. Χρυσοκόκκινη να με κοιτάει απελπισμένη από ψηλά και να με φτύνει ανάμεσα στα μάτια. Νοιώθει το φόβο μου και στέλνει παγωμένο αέρα στην ψυχή μου. Με καρφώνει και λυγίζει τα μέσα μου. Χαϊδεύει τις πατούσες μου με τα κοφτερά της βράχια και οι θεοί της, ψιθυρίζουν ουρλιαχτά ανάμεσα στα αυτιά μου.
Έχει άπειρα αστέρια αυτή την στιγμή εδώ πάνω. Σα να έχει πάρτι ο ουρανός. Περπατάς χωρίς φακό. Στ΄αλήθεια κάτι γίνεται. Μαγικές βραδιές με σύννεφα που μοιάζουν με ρουθούνια γαληνεμένων δράκων που κοιμούνται στην αγκαλιά του γαλαξία που μοιάζει με την σειρά του σαν πορφυρό φαράγγι.Έλα κράτα με.»
Δεν ξέρω να κρατάω κανέναν. Δεν έχω χέρια, ούτε πόδια για να φύγω από δω. Έχω μόνο μάτια που κοιτάνε να τρυπήσουν τα σωθικά της πραγματικότητας και να ζήσουν το νου σε ξέφωτα σουρεάλ.
Δεν έχω τίποτα πάνω μου. Μόνο τα κλειδιά της ψυχής μου κι ένα μεγάλο ουρλιαχτό κάθε φορά που πέφτω από τον στόχο της ζωής μου. Καληνύχτα μόνα Λίζα. Θα τα ξαναφτιάξουμε όλα από την αρχή.

23 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Εκανες την καλυτερη επιλογη οσο αφορα τη ψηφο!!!
Τις καλημερες και τα σεβη μου!

weirdo είπε...

Καληνύχτα, Μόνα Λίζα..

zouri1 είπε...

καληνυχτα candyred

γιωργος είπε...

Σαν το "σβύσε τα κεριά Λάουρα, ο κόσμος άρχισε να φωτίζεται με αστραπές" Σαν, όμως. Σαν...
ΥΓ, πιστεύω να είδες την αναδημοσίευση μέρος του κειμένου σου στα Πρόσωπα και Προσωπεία, του Χ.Μιχαηλίδη...
Καληνύχτα...

Παναγιώτης Παπαχατζής είπε...

... μόνο σιωπή...

efoudi είπε...

έχεις δίκιο και το είδαμε ξανά.πάλι τα ίδια.τους έχω βαρεθεί.άστους.έλα να φτιάξουμε ιστορίες που αυτοί δεν θα διαβάσουν ποτέ.γιατί δεν έχουν φαντασία.

"μαγικές βραδυές με σύννεφα που μοιάζουν με ρουθούνια γαληνεμένων δράκων..;"
την ίδια βραδυά βλέπαμε.εγώ ξέρεις στην ταράτσα πάνω απ'τις κεραίες της πόλης.έβλεπα το ίδιο σκηνικό και άκουγα το "όνειρο" του μάλαμα.
αφιερωμένο!

:-)

Παπαρούνα είπε...

"η ζωή σου να το ξέρεις
θα ναι επικυρηγμένη"

adaeus είπε...

Υποκλίνομαι! Δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι.

markos-the-gnostic είπε...

blue ναι έχουμε ευθύνη για τη ψυχή που μας δόθηκε. την πετάμε πολύ εύκολα στα σκουπίδια. νομίζω ότι αυτο το κολάζ αποτυπώνει μια ελπίδα διαφυγής μέσα από ένα κούφιο κορμό και άπειρες διακλαδώσεις μέσα σ ένα τεράστιο δέντρο που περιέχει το σύμπαν και κυρίως τη καρδιά μας...

Ανώνυμος είπε...

Αυτό είναι κείμενο συγγραφέα και όχι μπλόγκερ...

Σ’ ευχαριστώ εκ βαθέων για το γραπτό σου. Ήταν ένα ακόμα προβληματικό μεσημέρι για εμένα (κύκλος εσωστρέφειας και επαναπροσδιορισμού βλέπεις...) Προσπαθώντας να ξυπνήσω, ρουφώντας άκεφα τον καφέ, σκέφτηκα να αναβάλλω λίγο ακόμα την αρχή της εργασίας, για τέταρτη συνεχόμενη ημέρα δηλαδή...

Ήμουν τυχερός! Απίστευτο κείμενο candyblue. Ανασταίνει και νεκρούς. Αλλά έτσι είναι! Ο πραγματικός συγγραφέας γράφει για ότι αισθάνεται, όπως αισθάνεται. Κι εσύ αισθάνεσαι πολλά. Πάρα πολλά...

ΥΓ. Δεν ξέρω τελικά αν αξίζει τον κόπο να μείνει κανείς και να παλέψει ή αν είναι προτιμότερο να ρίξει μαύρη πέτρα... Τα καμμένα μυρίζουν ακόμα!

Καπετάνισσα είπε...

Πριν απ' τη γέννα οι ωδίνες.
Λέω τώρα, περικυκλωμένη από φθινόπωρα.
Λέω...
Πως μπορεί κι ο τοκετός μιας ελπίδας άλλης, να'ναι κοντά.

Caesar είπε...

...............
Κρατώ τον επίλογό σου, εφόδιο για το μέλλον που προβλέπεται άνυδρο, και τα κλειδιά της ψυχής μας, τελευταίο καταφύγιο.
Άλλωστε "Είδα τα καλύτερα πνεύματα της γενιάς μου αφανισμένα απ' την τρέλα..." όπως έγραφε στο «Ουρλιαχτό» ο Α. Γκίνσμπεργκ.

fish eye είπε...

εισαι απιστευτη..!!

alzap είπε...

:-)

candyblue είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV:Είδες που όλοι έχουμε πάντα επιλογές;
Φιλιά πολλά...είμαι νύχτες πρεμιέρας όλο. Θα σε πετύχω λες πουθενά;








@ weirdo:καληνύχτα, γλυκιά περίεργη κοπέλα.








@ zouri1:Που αλητεύεις εσύ;






@ γεώργιος-axenbax :Σαν να μοιάζει λες ε? Μπορεί και να είναι κάπως έτσι.
Ναι την είδα. Τον κατευχαρίστησα.
Χαίρομαι που την είδες και συ.





@ Παπαχατζης Παναγιωτης:Σιωπή, δεν μπορείς να φανταστείς πόσα λέει...







@ efi :Το έβαλα και το άκουσα. Σκεφτόμουνα το σκηνικό και το πόσα πολλά πράγματα μπορεί να δένουν εμάς τους ανθρώπους.
Σε ευχαριστώ γλυκό κορίτσι.

candyblue είπε...

@ παπαρούνα: Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει







@ adaeus: Έχω εγώ να προσθέσω κάτι λέγοντας ευχαριστώ.







@ markos-the-gnostic :Το δέντρο της ζωής. Το φάγαμε όλο πια. Τίποτα δεν έχει απομείνει.
Περιμένω ακόμα να διαλέξεις ημέρα ε?







@ Κώστας: Μου φτάνει που σε κάνει να νοιώθεις έτσι. Νομίζω ότι τέτοιες αντιδράσεις, από άγνωστους, μα και τόσο κοντινούς μου ανθρώπους με κάνουν να θέλω να ξεπερνάω όλο και περισσότερο τον εαυτό μου.
Ναι ακόμα αισθάνομαι πολλά και λέω να τα γράφω διατηρώντας την ακεραιότητα τους.
Σε ευχαριστώ πολύ,ξανά.







@ Καπετάνισσα: Εμείς ακόμα να περικυκλωθούμε από φθινόπωρα...ακόμα και οι ωδίνες τρέχουνε προς τον βορρά παρατώντας την γέννα στην μέση.
Μακάρι να είναι κοντά.
Μπορεί να σώσει πολλούς αυτό.

Τι κάνει η θέρμη σου?







@ CAESAR: Αγαπημένη γενιά αυτή...
Να τον κρατήσεις τον επίλογο μου για ότι θες εσύ. Μιας και γράφτηκε μπορεί πια να κυκλοφορεί ελεύθερος σαν ότι θέλει και αυτός που τον κυκλοφορεί έχει και την ευθύνη.
Πολλά φιλιά καίσαρα.





@ φεγγαραγκαλιες:Πόσο πολύ όμως?






@ alzap: Και από μένα όχι μόνο ένα...πολλά, πολλά. Όσα χρειάζεσαι για να σου πάει καλά η μέρα
:-)

kostas_patra είπε...

Δεν σου γράφω στο τέλος από ψώνιο, θέλει καιρό να συνέρθω από την χαρακτική γραφή σου και να δώ τι τατουάζ μες στο μυαλό αφήνεις.

Ας την αφήσουμε ήσυχη την ανδρογυνοκόρη
Να βρίσκεται μες στο λούβρο της ή σε σκιερές προθήκες,
Αυτή που κάποτε έζησε ως άνδρας ταλαντούχος,
Σοφός και μάντης και επιστήμονας, ο μέγιστος μαγίστρος
Να διατηρεί χαμόγελο, τον κόσμο να φοβίζει,
Σαν εκείνο τον μάντη τον τυφλό που τα ξέρε όλα απ΄έξω,
Να διατηρεί χαμόγελο αινιγματικό
Γιατί αυτή το ξέρει

Πως όσο και αν λεν τα κόμματα,
Πως αλλαγή θα φέρουν,
Ποτέ καμιά παράγραφος
δεν έκλεισε με κόμμα,
ούτε με κόμμα αρχινά
καμιά καινούρια φράση,
μόνο το ίδιο συνεχά,
το νόημα σε προτάσεις,

και αν από τα κόμματα
βλέπεις εσύ κομμάτια
ήτανε κάποιος κάποτε που πε στον τισαφέρνη
πως όταν τα μαθηματικά εφαρμοστούν στο πλήθος
και διαιρώντας τους πολλούς
τους κάνεις μπακλαβάδες
παίρνεις γλύκα τους εύκολα
όλη τη δυναμή τους
γιατί είναι από το θεό
πάντα καταραμένοι
ποτέ να μην μονιάζουνε,
να κάνουν κάτι αντάμα
μόνο οι χιώτες δύο δυό
να πορπατούν στο δρόμο
για να σηκώνουνε ψηλά στον ώμο τους τον ξένο.

Μην την εμπλέκεις με πολιτική,
Γιατί θα την ντροπιάσεις
Και μόνη θα βάψει τα μαλλιά
Πόρνη μην την γνωρίσεις,
Ξανθιά το ψέμα να μιλά
πιο εύκολα χωρίς ήθος,
και για ασσύμετρες απειλές
να μας αχαμνοκρατάει.

Ωραία και ψεύτρα είναι και αυτή
Αν δείς τα δυό τοπία,
Στο ένα πατάει σε νερό
Το άλλο στον αέρα,
ψευδαίσθηση ο ορίζοντας
μα σε κοιτάει στα μάτια
και λέγει σου το μυστικό
πως τίποτα δεν θα χαθεί
πως όλα δικά μας θα ναι
γιατί με λάσπη και νερό και πίστη και τόσα χέρια
θα ξαναχτίσει ο άνθρωπος το μέλλον που του αρμόζει
για να το ευχαριστηθεί και να το ξαναχαλάσει
πλημμυρίδα άμπωτη, ψυχή σεληνιασμένη,
όλα τα θέ, μα τα χαλά, τίποτα δεν του φτάνει,
ζήλεψε τον δεινόσαυρο και την κακή του μοίρα.

Sigmataf είπε...

Δεν ξέρω να κρατάω κανέναν......... Έχω μόνο μάτια που κοιτάνε να τρυπήσουν τα σωθικά της πραγματικότητας και να ζήσουν το νου σε ξέφωτα σουρεάλ.

guerrero7,62 είπε...

Σαν μελλοντικος ηγετης της ελλαδας(μετα την επανασταση)και αφου βαλω το κρατος επι της χειρουργικης κλινης θα σε συγχωρεσω αγαπητη candy candy :ΡΡΡΡ

candyblue είπε...

@ kostas_patra: θέλει καιρό και για μένα να συνέρθω από την δική σου χαρακτική γραφή και να δω τι τατουάζ μες στο μυαλό μου αφήνεις.
Σε μελετάω. Είναι σαν να μιλάει ένας κλασικός πίνακας ζωγραφικής,που απεικονίζει αγρούς,φύση και οικογένειες που φύγαν ανεπιστρεπτί.






@ Sigmataf: Νύχτες πρεμιέρας...έλα να βάλουμε στοίχημα αν θα με βρεις χωρίς να βοηθήσω. Να ένα σουρεάλ ξέφωτο.





@ guerrero7,62:Εσύ θα τις φας. Δεν είπαμε να ρίξεις γκαζάκια?

Ηλιας....Just me! είπε...

Μακάρι να εμφανιζόταν μια μόνα Λίζα να μας σώσει από την κατάντρια μας Candy.... Κι εγώ δαγκωτό θα της έριχνα! Δαγκωτό Μόνα Λίζα λοιπόν!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Βρε συ, είχα την εντύπωση ότι σου χα σχολιάσει...

Το βρήκα και το δα στην "Ε" το κείμενο...

candyblue είπε...

@ Ηλιας....Just me!: Μπορεί και να εμφανιστεί. Ποτέ δεν ξέρεις τι ανατροπή μας καρτεράει στην γωνία.
Να το εύχεσαι!


@ VITA MI BAROUAK : Εσύ όλο νομίζεις.
Τελείωσε η παρουσίαση. Στο λέω να το ξέρεις. Κανονίσου και συ. Ο ελεύθερος μου χρόνος τώρα ξεκινάει.
Προς το παρόν αυτή την εβδομάδα είμαι εσώκλειστη στις νύχτες πρεμιέρας.
Με κατάπιε πάλι αυτή η φάλαινα αίθουσα και όλο βλέπω ταινίες την ώρα που με χωνεύει.

Χάρηκα που βρήκες την «Ε».