Κυριακή, Σεπτεμβρίου 30, 2007

35 mm FiLm StRiP


Έφυγα κρατώντας 4 σκηνές στα χέρια μου. Όλες σε 35 mm.Εσύ ακολουθούσες από πίσω με την μηχανή. Και έμοιαζε το μπροστινό φανάρι της σαν πανσέληνος με φως λυχνίας. Με ακολουθούσες πιστά μέχρι που η υγρασία σε κάλυψε και σε έχασα. Δεν σε έβρισκα πια. Ούτε στο δεξί καθρεφτάκι μου. Αγαπάω κάθε είδους υγρασία. Εκτός από την υγρασία των πνευμόνων. Είναι μια τέλεια, υπέρκομψη Madame που κάθεται πάνω σε όλα, με τέτοια χάρη, που σου φέρνει ανατριχίλες. Προτιμάει τις γυάλινες επιφάνειες,τις γωνίες των τοίχων και τα ερμάρια των σπιτιών. Μου αρέσει και η υγρασία της ύπαρξης,αρκεί να υπάρχει έπειτα ο ήλιος της ψυχής να την εξατμίσει με το φως του.

Το κεφάλι μου μέσα έχει ακόμα αποσπάσματα ταινιών και υπότιτλους. Τα μάτια μου ψάχνουν να διαβάσουν την επόμενη σειρά. Έχει ακόμα ένα έγκαυμα, σαν ληγμένο ιδανικό και μια αυλαία κόκκινη, ίδια με ανοιξιάτικο αίμα. Οι νύχτες πρεμιέρας γύρισαν την πλάτη και χάθηκαν στην στροφή του χτες. Τελείωσαν αφήνοντας μου και πάλι το αίσθημα ενός έντονου μετεωρισμού. Ας είναι. Έτσι κι αλλιώς μια ζωή σαν ταινία ζω με το έτσι θέλω. Δεν θα μου λείψει τίποτα. Κάποιος φίλος με ονειρεύτηκε. Με είδε να χάνομαι πάνω σε εκείνη την πράσινη σκάλα και να γυρίζω μόνο για λίγο να τον δω. Του έβγαζα την γλώσσα και μετά έκανα φούσκες με το σάλιο μου. Ερχόντουσαν λέει κατά πάνω του και όποια έσκαγε στα μούτρα του,του άφηνε σημάδι. Και εγώ όλο ερχόμουνα και όλο έφευγα. Και μετά έγινα ένα μωβ αστέρι,από αυτά που κατοικούν στις πιο σκοτεινές γειτονιές του ουρανού. Και έπειτα, έτσι ξαφνικά, σαν μωβ αστέρι που ήμουνα, έσκασα με έναν μεγάλο θόρυβο και άφησα λέει μια μωβ σκόνη παντού. Κράτα έναν κόκκο της για πάντα στον δεξί σου κρόταφο και έλα να γείρεις μέσα μου σαν πλοίο που βουλιάζει.
Ένας μουλωχτός πονοκέφαλος με μουδιάζει. Ξυπνάω πάντα με μια λίμνη μέσα μου. Ασάλευτη και ασημένια, μα καθώς βηματίζω στη νέα μέρα αυτή η λίμνη όλο αποξηραίνεται μέχρι να την ξαναγεννήσω το επόμενο πρωί.
Καλά είμαι. Αλλά μουδιασμένο καλά. Από αυτό το κάλα που λες επειδή είσαι ζωντανός και κάνεις πράγματα όμορφα, που σε γεμίζουν. Η δυστυχία επινοείται μην το ξεχνάς.
Μέρες ζεστές, βράδια υγρά, ζεστά σχετικά. Τα κουνούπια άρχισαν πάλι να τσιμπάνε και τα απέραντα μεσημέρια του θέρους σα να ζωντάνεψαν ξανά. Παρόλα αυτά, οι μέρες όλο συρρικνώνονται. Μοιάζει σαν το καλοκαίρι να ξέχασε πάλι τα κλειδιά του στο τραπεζάκι του χολ και επέστρεψε για να τα πάρει. Μείνε ακόμα λίγο,ακόμα λίγο. Πρέπει κάποτε να αποκτήσω το δικαίωμα να σε εξηγήσω. Χτες το βράδυ εκεί που στεκόσουν έτρεμε η μεγάλη άρκτος και στα μάγουλα της κυλούσαν δάκρυα με γεύση μπίρας. Ξέρεις κάτι; Τελικά κάποιες φορές είναι πιο εύκολο να ικανοποιείς τους άλλους παρά τον εαυτό σου.

Ο Οκτώβρης με μια μπλε σειρήνα στα μαλλιά διασχίζει τα στενά των μπαζωμένων ψυχών μας. Τα παγόβουνα λιώνουν. Θα προκύψουν νέοι μήνες σύντομα, νέα ήθη,νέες εποχές. «Αργεί ακόμα η συνειδητοποίηση», μου λες. Σου απαντάω, «μια ιδέα είναι όλα». Σε κάποια παλιά ασπρόμαυρη ταινία του Μαξ Οφίλς άκουσα την πρωταγωνίστρια να λέει πως οι άνθρωποι έχουν δύο φορές γενέθλια. Μια την μέρα που γεννιούνται και μια όταν συνειδητοποιούν ποιοι είναι. Ακόμα είναι νωρίς για τα δεύτερα γενέθλια. Δεν είμαι σίγουρη αν θα τα γιορτάσω ποτέ. Είμαι σίγουρη για ένα πράγμα όμως και αυτό είναι πως τα πράγματα έρχονται πάντα στην ώρα τους. Ακόμα και οι επαναστάσεις. Έξω και μέσα μας.

22 σχόλια:

Nature είπε...

Όχι στην πιο σκοτεινή γειτονιά! Στην πιο απομακρυσμένη!

fish eye είπε...

σινεμα;;το καλυτερο μου!!

γιωργος είπε...

Σα να έριξες στα χέρια μου το 35mm φιλμ και το έφερα κοντά, να θυμηθώ ξανά και πάλι τη μυρωδιά του. Σαν τους λάτρεις των βιβλίων που πριν τα διαβάσουν οσφραίνονται τις σελίδες τους...

Me:Moir είπε...

Μου θύμισες ένα κομμάτι απο το Mirror της Plath:

"Now I am a lake. A woman bends over me / Searching my reaches for what she really is"

Καλημέρα.

bereniki είπε...

'...τα πράγματα έρχονται πάντα στην ώρα τους..."
ωραία..από δω και πέρα θα περιμένω να έρθει η ώρα τους λοιπόν..
μάκια
*****

parathrhths είπε...

Εξαίρετος τρόπος γραφής , ταξιδιάρικος .

Όλα έρχονται στην ώρα τους με αυτό το ρόλοί , με ένα άλλο όμως

efoudi είπε...

θα σου πω δύο αλήθειες και ένα αίνιγμα.

1.τα κουνούπια ξανατσιμπάνε.ναι.μάλλον έσκασαν απο τη σκηνή μου απο το τελευταίο καμπινγκ.έχω δυο στο γόνατο μου.
2.έτσι κι αλλιώς μια ταινία και η δική μου ζωή.μου αρέσει να την σκηνοθετώ εγώ όμως.

ξύπνησα με μια μώβ μουτζουρίτσα στο χέρι μου..μήπως φταρνίστηκες πάνω μου μωβ αστεράκι;;;

:)

s_k είπε...

καλο μηνα sweetie!

candyblue είπε...

@ Nature: Με παρακολουθείς; Πάνω που έλεγα ότι τα κατάφερα και χάθηκα.







@ φεγγαραγκαλιες: Ωραία τότε. Κάπου θα σε πετύχω εκεί πάνω. Σύντομα.
Καλημέρες-Καλησπέρες






@ γεώργιος-axenbax: Και γω το κάνω αυτό,ακόμα. Τα μυρίζω πριν κόψω εισιτήριο για το ταξίδι τους. Αλλά ή μυρωδιά του φιλμ μοιάζει σαν κάτι τελείως διαφορετικό. Όποιος το κράτησε στα χέρια του γνωρίζει πολύ καλά τι εννοώ.







@ Me:Moir: Τα κοκαλάκια της Plath μετά από αυτό (το τόσο τιμητικό σχόλιο) θα έχουν αλλάξει θέση 298927 φορές.
:)

Καλημέρα και από δω. Φυσάει πάλι και σήμερα.

candyblue είπε...

@ bereniki: Να περιμένεις ναι,αρκεί να έχεις γνώση για τα πράγματα που θες να έρθουν στην ώρα τους.

Πάντα έρχονται!!!!







@ parathrhths: Όλα είναι σχετικά για αυτό και ανεκτά.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Κάποιες φορές είναι βάλσαμο στην επανάληψη της καθεμέρας μας.








@ efi: Ναι κρύωσα καθώς κατέβαινα από τα μαύρα φεγγάρια ,να ρθω σε σας.
Και να τι έκανα.
Σκηνοθέτη, πες στα κουνούπια να ξαναμπούν σε εκείνη εκεί την σκηνή και έλα να δούμε παρέα τα σύννεφα που τρέχουν,μέχρι να αλλάξει χρώμα ο ουρανός και ν γεμίσει με άστρα.







@ fuzzy~burlesque: Καλό μήνα. Και ένα φιλί στον αέρα,δώρο.

markos-the-gnostic είπε...

Σου έχω πει ποια είναι η πιο ριζική επανάσταση. Όλα τα άλλα είναι απλώς οδοντόκρεμες...

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic: Ποια είναι...δεν μου έχεις πει.

Ηλιας....Just me! είπε...

Σε κάποια παλιά ασπρόμαυρη ταινία του Μαξ Οφίλς άκουσα την πρωταγωνίστρια να λέει πως οι άνθρωποι έχουν δύο φορές γενέθλια. Μια την μέρα που γεννιούνται και μια όταν συνειδητοποιούν ποιοι είναι.


Ναι, αυτό το κρατώ! Και περιμένω να γιορτάσω με αυτούς που το αξίζουν τα δεύτερα γενέθλιά μου! Φτάνει να βρω αυτήν την ημέρα όπως λες κι εσύ! Άλλωστε έχουμε ακόμα μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας!

Caesar είπε...

[..και έλα να γείρεις μέσα μου σαν πλοίο που βουλιάζει..]
............................
"Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι..."
(από τον αγαπημένο Σκαρίμπα)

Tamara de Lempicka είπε...

Καλά είμαι. Αλλά μουδιασμένο καλά.

Προσπαθω να κλεισω ημερομηνια για τα δευτερα γενεθλια μου, ομως συνεχεια κατι γινεται και αναγκαζομαι να την αλλαξω...κι εγω δεν ξερω αν θα τα γιορτασω ποτε

kirilias είπε...

35 meres xa0ikan me iliovasilemata
35 xronia mesa se taxidia
35 epoxes pou esvinan i mia tin ali
35 dora pou ta piran alloi
35 fotografies pou perimenes na dis
35mm pou eginan 8mm kai digital
35 imoun mia fora kai perase.

Ανώνυμος είπε...

Μου έλειψες...

Ανώνυμος είπε...

Candy, η μπλε σειρήνα του Οκτώβρη είναι σειρήνα περιπολικού ή ασθενοφόρου;

p/s: Χαίρομαι που με ανέφερες σε αυτό σου το ποστ...

candyblue είπε...

@ Ηλιας....Just me!: Ο χρόνος είναι σχετικός,όπως και το μπροστά. Πάντως ακόμα κι έτσι ,όλα έρχονται στην ώρα τους.







@ CAESAR:Κάποιες φορές όμως ένα κατάρτι το χρειάζεσαι. Μπορεί να θελήσεις να δεθείς πάνω του.







@ Tamara de Lempicka: Δύσκολοι καιροί για ονειροπόλους. Από μας εξαρτώνται τα πάντα. Εμείς γεννάμε θέληση εμείς την πεθαίνουμε.
Οι γιορτές και τα φιλοσοφικά αποφθέγματα τέτοιου τύπου είναι για κάτι ηρωίδες σαν και αυτές του Μαξ Οφίλς.

Μην πιστεύεις κανέναν...όλοι σε μουδιασμένα καλά στηρίζουν τις ζωές τους.







@ kirilias: Κι εσύ πέρασες από δω...απίστευτο. Έκανα 35 προσευχές και 35 σκέψεις μέχρι να με φτάσεις
Και να που με έφτασες. Και γω έτσι ήμουν μια φορά...και πέρασε
Πάμε για άλλα;








@ lolipop:Φιλενάδα ένα τσιγάρο δρόμος είμαι. Σε περιμένω.
Έχω να σου πω μυστικά.









@ κοινωφελής κώνωψ: Καλή ερώτηση. Αυτό με την σειρήνα έχει να κάνει με την ερμηνεία που θέλει να δώσει ο καθένας στον Οκτώβρη του.
Εξαρτάται από σένα λοιπόν

Πότε θα σταματήσεις τις βόλτες στα χέρια και στα πόδια μου;

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Η ατελής καύση είναι μπλε.
Η τέλεια καύση τι χρώμα έχει;...

efoudi είπε...

με κόλλησες όμως κρυολογηματάκι..μπλε..με κουκουλώνει κάτω απο κουβέρτες και φτιάχνω ιστορίες..όπως εκείνες που φτιάχναμε εκει κάτω και μετά μας έπαιρνε ο ύπνος..θυμάσαι;
μόλις γίνω καλά θα΄ρθω να ανέβουμε σε μια ταράτσα να μου τα δείξεις όλα..εντάξει;

;)

candyblue είπε...

@ VITA MI BAROUAK:Επίσης μπλε...όλα εδώ μέσα είναι μπλε. Ακόμα και στ...για τρέχα στον καθρέφτη σου και δες...είσαι όντως μπλε





@ efi : Γίνε καλά και έλα στην ταράτσα μου. Να ξέρεις πως από κει ο ουρανός είναι πιο κοντά από παντού. Απλώνεις τα χέρια και ξεβιδώνεις τα άστρα

Περαστικά!!!!