Τετάρτη, Ιουνίου 21, 2006

ΘεΡιΝό ΗλΙοΣτΑσΙο



Πολλή ζέστη σήμερα. Κάθομαι μόνη,ολομόναχη μέχρι και η μιλιά μου με εγκατέλειψε.
Έχεις γίνει ακλόνητο σημείο της σκέψης μου. Ο αποδυναμωμένος εσωτερικός μου κόσμος γλεντάει τον πόνο μου.
Είναι ανώμαλος και κουτσός ο κακομοίρης. Κοιτάει τις αφίσες στους δρόμους και μου κλοτσάει το στομάχι.
Ζέστη πολλή και σήμερα και νομίζω πως τα έχω πια χαμένα...Το πιάτο στην κουζίνα γεμάτο μελιτζάνες με υπέροχα πένθιμα χρώματα με κοιτάει ικετεύοντας να το καταπιώ
Πολλή ζέστη σήμερα και το καλοκαίρι του" Λεωφορείο ο Πόθος"μου έρχεται στο μυαλό. Ο αλπακάς σαν ύφασμα δροσερό που λέει ο Μιτσ. Η γεωγραφία του ιδρώτα στο χακί μπλουζάκι του Μάρλον Μπράντον. Μόνο όποιος έχει βιώσει τέτοια ζέστη μπορεί να γράψει για αυτήν. Οράματα της ηδονής ,καλοκαίρια με ζέστη στη βεράντα,ανεμιστήρες να παίρνουν τις κουρτίνες,μπανιέρες και νερά να τρέχουν,σώματα γυμνά να κάνουν μπάνιο και μετά να αναζητούν μια πετσέτα.
Παίρνω ένα περιοδικό και το ανοίγω στην τύχη. Πέφτω διάνα,διαβάζω για το θερινό ηλιοστάσιο:"Κάθε Ιούνη,συνήθως στις 21,του μήνα ο ήλιος φθάνει στο λεγόμενο θερινό ηλιοστάσιο,που δεν είναι παρά ένα συγκεκριμένο σημείο της εκλειπτικής τροχιάς.
Εκείνη τη μέρα ο ήλιος ανεβαίνει όσο το δυνατόν ψηλότερα στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου,δίνοντας τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου,αλλά και το σύνθημα για την έναρξη του καλοκαιριού. Θερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου(για όλους τους εραστές του φωτός)
Τις σύντομες νύχτες του Ιούνη νωρίς το βράδυ ψηλά στον ουρανό κυριαρχεί ο αστερισμός του Βοώτη. Σε αυτόν βρίσκουμε το λαμπερότερο αστέρι τον Αρκτούρο."
Κολλάω στις μαύρες γραμμές σαν να ήταν γραμμένες με σιροπιαστή κόλλα,γεννάω ένα ταξίδι από μέσα τους για να ηρεμήσω την τόση μεγάλη ταραχή στο δήθεν μυαλό μου. Ο πόνος και ο δήθεν εαυτός μου μαζί ξανά.
Να τελείωναν όλα όπως να'ναι και όπου να΄ναι.Στρέφω το τοξωτό μου βλέμμα στην ξέστηθη μέρα. Νομίζω πως την ξεκοίλιασα καταλάθος,και αποστρέφω την ματιά μου.
O ήλιος εδώ και αρκετή ώρα καρφωμένος στη μέση του ουρανού υπογραμμίζει με το φως του τα βλέμματα και τα μαλλιά των περαστικών και γω σκέφτομαι το θερινό ηλιοστάσιο, που όταν ήμουνα παιδί το φανταζόμουνα σαν ένα μακρινό, ξερό αγρό με σπασμένη γη, γεμάτη σταφύλια, ζέστη και πεταλούδες. Κάπου στη μέση του πουθενά
Είχα ένα τέτοιο μέρος κάπου στο μυαλό μου που το ονόμαζα έτσι και εκεί έβαζα έννοιες που δεν μπορούσα να καταλάβω
Κάπου έχει είχα βάλει και την γλυκιά μας έαρ, που πίστευα τότε, ότι ήταν μια γλυκιά κοπέλα που αγαπούσε κάποιον Ιησού που πέθανε μετά,αφού έδυσε ένα νέο αστέρι το κάλλος, που λογικά πρέπει να ήταν το ίδιο φωτεινό και μεγαλειώδες όπως ο ήλιος.
Πολλή ζέστη σήμερα και τίποτα από ψυχή σήμερα.
Άντε ρε Αρκτούρε τράβα έξω τη νύχτα να σε δω. Άντε

16 σχόλια:

Фе́ммe скатале είπε...

Και τα μικροσκοπικά μου μάτια εκεί θα είναι...ραντεβού;

candyblue είπε...

@Maria_Adouaneta :Ναι!
Θα συναντηθούμε εκεί
Θέλω πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Candyblue τα πάντα αναιρούν τον ισχυρισμό σου. Πως είναι δυνατόν να είσαι άδεια από ψυχή και να γράφεις τέτοια πράγματα; Θα έλεγα ότι ο κόσμος δεν χωράει τη ψυχή σου, όχι πως εσύ δεν έχεις ψυχή. Οπως θα έγραφε και ο λαϊκός ποιητής, είναι μικρός ο ντουνιάς για να χωρέσει τον αναστεναγμό σου. Βέβαια πρόκειται για λέξεις, αμφίσημες ενίοτε, που δημιουργούν παρεξηγήσεις.
Κακώς candyblue, πολύ κακώς, μου θύμισες το θερινό ηλιοστάσιο. Διότι είναι πράγματα, όχι λέξεις, που μπορούν να γίνουν μόνο μία μέρα το χρόνο γιατί έτσι τους αρμόζει. Εσύ τώρα μου θύμισες ότι αφού δεν έγιναν σήμερα, δεν τους αξίζει να γίνουν ποτέ.
Εγώ candyblue, που δεν με ξέρεις, φαντάζομαι το θερινό ηλιοστάσιο με χρυσά στάχια να λυγίζουν στον άνεμο. Ναι, είναι πολύ πεζή εικόνα. Ούτε καν ένα σύννεφο για να ρίχνει μία ποιητική σκιά. Αλλά ας βάλω και σένα μέσα στην εικόνα. Να τρέχεις μέσα στα στάχια. Μόνο μην πηγαίνεις, καλή candyblue, κοντά στα ψηλά.

candyblue είπε...

@ Anonymous :τα κόβουν τα ψηλά στάχια για να μην ξεχωρίζουν.Το ξέρω καλά αυτό ,παρά τρίχα.Θα τραβήξω από την άλλη μεριά,από το ποτάμι..κι αν πέσω ξέρω να κολυμπάω.Καλά.
Έχεις βάρκα ξένε να με πας στην άλλη οχθη?

Ανώνυμος είπε...

Candyblue η βάρκα είσαι εσύ. Αντε ίσως χρειαστείς κάποιον να τραβήξει λίγο κουπί. Αλλά εσύ είσαι η βάρκα. Αν με αφήσεις να σπάσω τη σαμπάνια πάνω σου, να σε λούσω με αυτήν, μπορεί να σου δώσω και όνομα.

Ο Καλος Λυκος είπε...

Τρομακτική ζέστη και βροχή...Ο Μπράντο has nothing on me σήμερα...

Περιμένω την νύχτα, μπας και βρώ την δύναμη να βγώ γιά κυνήγι...

Περιμένω...

Ανώνυμος είπε...

Ο μόνος τρόπος για να το αντιμετωπίσεις είναι να αφεθείς στα κύματα που καίνε..αυτά που σαν πίδακας μεταφέρουν την ακτινοβολία από εκει πάνω, σε εμάς εδώ κάτω στα χαμηλά.
Δεν ξέρω δηλαδή και αν έχεις άλλη επιλογή.
Τουλάχιστον έχουμε και την νύχτα για παρηγοριά που δεν αυτές τις ακτίνες να μας καρφώνουν, να μας διαπερνούν.
Αφέσου και στην νύχτα λοιπόν..εκεί μπορείς να περπατήσεις χωρίς να βυθιστείς

Και λογικό είναι να αισθάνεσαι άδεια από ψυχή. Δικαιολογημένα δυσανασχετείς.
Το απέραντο είναι τόσο άπιαστο που μερικοί το εξομοιώνουμε με το μηδέν.
Αυτό που δεν ξέρεις, αυτό που δεν ελέγχεις πάντα θα σε πνίγει...

candyblue είπε...

@ Ο Καλός Λύκος: Εγώ βρήκα τη δύναμη να λοξοδρομήσω προς τα άστρα σήμερα..αυτή την μικρή νύχτα που μόλις τώρα διανύω.


@ Ganuma De Linarus:"Αυτό που δεν ξέρεις, αυτό που δεν ελέγχεις πάντα θα σε πνίγει..."
Αυτό το κρατάω πιο δυνατά στις χούφτες μου,αυτό που μοιάζει με δικιά μου αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Ότι γράφω είναι και δική μου αλήθεια.

Το θέμα είναι ''να γαληνεύεις καθώς τραντάζεσαι'' ( Ω.Χ. )

Ανώνυμος είπε...

Λάθος εκ παραδρομής ( Ω.Σ.)

Ανώνυμος είπε...

Μ ' αρέσει η τρέλα του καλοκαιριού!
Αρχίζω το ταξίδι με έντονο αίσθημα φυγής. Δεν ξέρω αν φεύγω εγώ ή τα πράγματα από εμένα. Έτσι για να μη τα βαριέμαι ή με βαριούνται κι αυτά.
Το καλοκαίρι δεν ντρέπομαι για την παρατεταμένη μου εφηβεία, που με ταλαιπωρεί αλλά και την ταλαιπωρώ χρόνια τώρα...
"Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι"

Σημ.
Το κολάζ είναι τέλειο !!!!!
Ένας νέος Giuseppe Arcimboldo (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1573)στα ελληνικά blogs?

candyblue είπε...

@ Συνάδελφε Μαρία: Υπερβάλεις Μαρία...
Αλήθεια πάντα έτσι όμορφα γράφεις ή σε έχει ξεσηκώσει το αίσθημα του καλοκαιριού?

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν γράφω ωραία σίγουρα όμως έχω ωραία μαλλιά!!!!

GLOBAL είπε...

πώς πας από ζέστη (μέσα κι όξω) σήμερα; στον Φάρο, στον φάρο σου λέω.

candyblue είπε...

Πάω μια χαρά απο ζέστη.40C τουλάχιστον
Και από διάθεση επίσης.
Στο φάρο εισαι?
Εγώ δουλειά..τελευταίο βραδινό για αυτη την εβδομάδα.

hardrain είπε...

σχολιάζω μόνο και μόνο για να πω πως δεν σχολιάζω,αλλά διαβάζω.

Οι αισθήσεις, δεν έχουν ανάγκη από γνώμες. Είναι.