Τρίτη, Νοεμβρίου 03, 2009

έΝα ΤαΞίΔι Κι ΕπΕιΤα ΠίΣω


Τα μάτια τσούζουν. Ελάχιστες ώρες ύπνου. Η αναπνοή αδύναμη. Σχεδόν άπνοια. Αεροδρόμια που αλλάζουν με ταχύτητα φωτός. Τα μάτια πάντα τσούζουν. Μυρωδιές αλλιώς φερμένες ως εδώ. Στα μέσα μου σκάει το φως της Βαρκελώνης σαν εξαντλημένο πυροτέχνημα. Βαλίτσες που μοιάζουν με παχιά, αλλόκοτα, κατοικίδια που τα σέρνεις με το ζόρι από πίσω σου. Παλιά δωμάτια ξενοδοχείων. Ανακαινισμένα. Όλα αλλιώς πια.

Πρώτο μπάνιο. Να φύγει από πάνω μου το κράμα της Αθήνας. Το νερό έχει μπόλικη ποσότητα χλωρίου. Μυρίζω πισίνα. Βάζω μια μπλούζα μακό και κοιμάμαι έναν ύπνο βαθύ. Εσύ δίπλα μου με παρατηρείς. Το ξέρω κι ας κοιμάμαι.
Η πόλη, μας δίνεται σιγά, σιγά. Τα πόδια αρχίζουν και πονάνε. Ώρες ατέλειωτες καταγράφονται στους δρόμους της. Φαγητά στο πόδι. Καταπίνω εικόνες. Φουσκώνω την κοιλιά μου με βλέμματα καταλανών και τα χωνεύω πίνοντας λίγο από το αίμα τους. Σαγράδα Φαμίλια η κατασκευή της λένε πως θα τελειώσει το 2030.Εχει ξεκινήσει από το 1882.Οι κολώνες που στηρίζουν το εσωτερικό του ναού μοιάζουν με δέντρα σεκόγιας.
Ανεβοκατεβαίνω δρόμους και μουσεία. Καμπαναριά και σκάλες σπιτιών που εκτίθενται σαν γυαλισμένα ψαροκόκαλα. Ανεβοκατεβαίνω λόφους και παραλίες. Μια συνεχόμενη κίνηση. Σταματάω μόνο μεθυσμένη, κάτω από την λιπαρή υγρασία που αφήνει ο νότος στην τελευταία στάση του μετρό.
Ο κόσμος εκπνέει μια αίολη καθημερινότητα από τα ρουθούνια και πιπιλάει μια χρωματιστή αφηρημάδα που την παίρνω, όταν την πετάει στο τασάκι, και την φοράω για κασκόλ. Τις νύχτες βάζει μια ψύχρα. Πάντα η ψύχρα είναι η ίδια παντού. Πλατεία Jaume.Με μια ζαλάδα από τις πάμπολλες σαγκρίες χωνόμαστε όσο πιο βαθιά γίνεται στο μετρό. Ένα ζεστό μπάνιο μας περιμένει και μια αγκαλιά ύπνου μέχρι αργά το άλλο μεσημέρι.

Η ώρα είναι 12 και μισή. Μια ώρα πίσω ακόμα από την ώρα πίσω που άφησα την Κυριακή τα ξημερώματα στην Αθήνα. Ζέστη. Κοντομάνικα και μια υγρασία ελαφριά σαν παμπάλαιο σάλι γυναίκας που μου ανατριχιάζει το σώμα. Καλοκαίρι ακόμα στο Guel park.30 βαθμοί. Πανηγύρι. Νότος εδώ βλέπεις. Γεύση από γρανίτα λεμόνι. Μουσικές ξενικές. Κόσμος από τα πέρατα της γης. Χιλιάδες γλώσσες .Με ρωτάς αν μπορώ να μαντέψω σε πόσα λεπτά τρελάθηκαν οι άνθρωποι στον πύργο της Βαβέλ. Κι εμείς που μιλάμε την ίδια γλώσσα καταλαβαινόμαστε άραγε; Μπερδεμένα πράγματα και το καλοκαίρι, κοίτα να δεις που γαντζώθηκε στα πλευρά του χειμώνα και δεν λέει να φύγει.

Αποχαιρετάμε την Βαρκελώνη με ένα ποτήρι θολής σαγκρίας. Placa del rei. Ώρα τοπική 11:14. Μια συστάδα φοιτητών μαζεμένη στα σκαλιά του μουσείου ιστορίας. Ένας τύπος με κιθάρα και σγουρά μαύρα μαλλιά τραγουδά ισπανικά τραγούδια. Ο σενεγαλέζος σερβιτόρος διασχίζει το δρόμο σαν να περπατάει πάνω σε ένα αόρατο σχοινί. Πλησιάζοντας παρατηρώ πως ισορροπεί τα ποτήρια της μπύρας στο κεφάλι του. Του δίνω κι εγώ μια παραγγελία. Κάποια από τα παιδιά στα σκαλιά καπνίζουν αλγερινό χόρτο. Ξαπλώνουν κατάχαμα σε slow motion κοιτώντας το φεγγάρι που αλήθεια τώρα, εδώ μοιάζει να είναι κρεμασμένο ανάποδα. Έρχονται και κάποιοι με κρουστά. Αλλάζει ο ρυθμός. Αλεγκρία.Το κρασί κατεβαίνει πιο εύκολα. Σχεδόν σαν αίμα εισχωρεί βαθιά. Και είναι όλα τόσο αλλού όπως ήταν όταν τα αντάμωνα την πρώτη φορά.

Ωραίος που είναι ο κόσμος όταν γυρνάς την γη εδώ κι εκεί.

22 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Και πόσο ωραία είναι τα ταξίδια..

Καλημέρα!!!!!

Τέτοιο καιρό τόση ζέστη;;;

b|a|s|n\i/a είπε...

τι απίστευτη πόλη η βαρκελώνη!
τόσες εικόνες! τόσες ευωδιές!
απλά απίστευτη!
καλημέρα σου! καλό μήνα!

xryc agripnia είπε...

Ομορφιές...

κοινωφελής κώνωψ είπε...

τι απιστευτο stencil.Δεν βρηκες κι αλλα;

Παγιδα η πόλη ολοκληρη ε;

DukeTravellington είπε...

εγώ δεν θα συμφωνήσω με αυτά ?

Ανώνυμος είπε...

kai mesa apo tis lexeis sou akoma kaluteros.

pote anebaineis pano?

t.k

Dee Dee είπε...

Τα ταξιδια ειναι μαγεια!! Εχω πολυ καιρο να ταξιδεψω και μου εχει λειψει πολυ.

Ευτυχως που υπαρχει το διαδυκτιο. Οπως λεει και η roadartist στην τελευταια της αναρτηση, ειμαστε ενα κλικ μακρυα απο ολα!

Με ενα κλικ βρεθηκα στην Βαρκελωνη μαζι σου. Αδιακριτα μπηκα ακομη και στο δωματιο σας και ηπια μαζι σας σαγκρια.

Μεσα απο το flickr βρισκομαι συχνα ενα κλικ μακρυα απο ολο τον κοσμο που μου αρεσει συχνα να σεργιανιζω :)

Καλως μας ηρθες!

xxxx

efoudi είπε...

ωραία ευωδιά..ταξιδιάρικη.
πόσα βήματα έκανες πάνω στα δικά μου?

alzap είπε...

Εγω ξέρω ότι οι φίλοι δεν είναι για να μας λένε που πήγαν αλλά για να μας σέρνουν εκει που ΘΑ πάνε.
Τώρα θα μου πεις που, και κυρίως ΠΩΣ, να σέρνεις τον ελέφαντα αλλά αυτό είναι άλλης τάξης πρόβλημα...
ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩ λέμε.
ΑΦΟΡΗΤΑ!

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Ταξιδεύεις και το μυαλό σου λύνεται, σκορπάει εδώ κι εκεί και το μαζεύεις πιο πλούσιο.
Τα ταξίδια στην ανατολή παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον βέβαια, αλλά και αυτά προς τον ευρωπαϊκό νότο καλά είναι.
Είχε ζέστη ναι, με κοντομάνικα all-day.





@ b|a|s|n\i/a: Μόνο απίστευτη;
Από τις πιο τραβηχτικές πόλεις. Και μου άρεσε που όλο σε έκανε να κοιτάς ψηλά. Γεμάτη λεπτομέρειες και μυστικά που σου φανερωνόντουσαν όταν το μυαλό σου ήταν αλλού.
Απλά απίστευτη!

Καλή εβδομάδα

candyblue είπε...

@ archive: Σαν μέσα από καλειδοσκόπιο






@ κοινωφελής κώνωψ: Παγίδα κι έπεσα μέσα της…
Βρήκα πολλά περίεργα. Τα φύλαξα όλα σε ψηφιακή μορφή. Αυτό που έβαλα είναι το καλύτερο όμως.

candyblue είπε...

@ DukeTravellington: Ρωτάς η ανακοινώνεις;






@ Ανώνυμος: I ll always be a world man better than a bird man
14 Νοέμβρη (για λίγο…)

candyblue είπε...

@ Dee Dee : Άσε τα ταξίδια και τα κλικ και πες μου τι απέγινε εκείνο το μωρό που ταξίδευε μέσα μου.
Ξέχασα να ρωτήσω αν και όλο το σκεφτόμουν.
Να πω να σου ζήσει; Λυτρώθηκες;

Η αλήθεια είναι πως τα ταξίδια τα κάνουμε εμείς!

Καλώς σε βρήκα







@ efoudi: Αυτό αναρωτιόμουν και γω κάποια βράδια την ώρα που τα άλμπουρα τρυπούσαν σαν βελόνες το φεγγάρι.
Την ξεψάχνισα. Αυτό μόνο σου λέω.

candyblue είπε...

@ alzap: Να μην ζηλεύεις… Εκεί δεν θα πας; Δεν σε ξεσήκωσα λίγο; Λίγο τόσο δα;
Ένα προορισμό δεν σου έβγαλα;
Άλλωστε γιατί να γυρίζεις τον κόσμο όταν η γη γυρίζει από μόνη της; Έρχεται αυτός σε σένα
Ε?
Ε?

Unknown είπε...

Καλησπέρα

Πράγματι είναι όμορφος ο κόσμος
και η ζωή όταν γυρνάς εδώ και εκει

Καλό σου βράδυ

DukeTravellington είπε...

@ ζαχαρωτούλα, εννοείται πως συμφωνώ με τα αναφερθέντα μέχρι εκείνη τη στιγμή... εγώ δεν θα συμφωνήσω με αυτά ?... Ο Travelling(ton) ? ... ο όσο-μπορώ-από-άποψη-χρόνου μέγιστος ταξιδιώτης ? Τα ταξίδια είναι πάντοτε απίθανα (όπως και όποτε γίνονται), πόλεις σαν τη Βαρκελώνη ήταν, είναι και θα είναι μαγικές και ονειρεμένες με Sagrada Familia κλπ κλπ - και μ' έχετε ξεσηκώσει η αλήθεια είναι γιατί είναι από το 1998 που έχω να την επισκεφθώ...
τέλος μου άρεσε η απάντησή σου @alzap για την Γη που γυρίζει κι έτσι οι προορισμοί έρχονται σε σένα... convenient, isn't it ?

DukeTravellington είπε...

... αυτό που πάντοτε μου τη δίνει με τα ταξίδια είναι αυτό το κομμάτι του τίτλου σου "... κι έπειτα πίσω".... Αυτό να μη συνέβαινε, να ήμασταν συνέχεια σ' ένα ταξίδι... βέβαια, οι κυνικοί θα πουν, και η ζωή ένα γοητευτικό ταξίδι αναζητήσεων, εκπλήξεων κλπ είναι... δεν γίνεται να μην συμφωνήσω.

Dee Dee είπε...

καραμελενια μου γεννησα πριν ενα μηνα περιπου :):)

Εχω ενα υγιεστατο μελαχρινο κοριτσακι που μας εχει παρει τα μυαλα :):)

Πριν καποιες αναρτησεις ειχα βαλει και φωτογραφιες, πανε να δεις εδω ...

http://katkag.blogspot.com/2009/10/blog-post_29.html

Φιλιααααα

candyblue είπε...

@ Sailor: Εσύ θα το ξέρεις πολύ καλύτερα αυτό άλλωστε.
Γουλιά καφέ, καλημέρα







@ DukeTravellington: Να ξαναπάς. Έχει αλλάξει πολύ, προς το καλύτερο ακόμα.
Η απάντηση στο alzap είναι απάντηση για να χαμογελάσει. Αυτό άλλωστε δεν πρέπει να κάνουμε αν ο άλλος θέλει αλλά δεν μπορεί για κάποιο λόγο;
Να του το κάνουμε πιο βολικό όλο.
Άσε που η γη γυρίζει και ο κόσμος έρχεται μπροστά σου όντως.


... αυτό που πάντοτε μου τη δίνει με τα ταξίδια είναι αυτό το κομμάτι του τίτλου σου "... κι έπειτα πίσω"....

Μα αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα ήταν και τόσο ταξίδια. Αυτό το πίσω είναι που τα κάνει να υπάρχουν. Σκέψου το λίγο. Αλλιώς θα ήταν αποίκηση.


Η ζωή είναι δρόμος.

candyblue είπε...

@ Dee Dee : Τις ειδα τις ειδαααααααααα. Και διάβασα ότι είχα χάσει.
Ομορφηηηηηηηηη πολύ όμορφη. Αν και δεν με τρελαίνουν τα παιδιά καθόλου, αυτό μου τράβηξε την προσοχή.
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΛΟΙΠΌΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΧΟΡΤΑΣΕΤΕ


Καλή νέα αρχή
Φιλιά πολλά!!!!!!!

ΚΑΤ είπε...

Πω πω..
Ομορφο Ταξιδι, δεν ξερεις τι μου προκαλεσες τωρα!..Ακουσα,ειδα αυτα που παρουσιαζεις 2 φορες απο κοντα..Τριτη απο μακρυα..Μονο με μια τσαντα στην πλατη.Σε καθε γωνια της σου προσφερει και μαγικο, αλλα αληθινο και φυσιολογικο, κατι ησυχο αλλα ταυτοχρονα φαντασμαγορικο με πολλα πυροτεχνηματα και χρωματα..

Πως καταφερες να χωρεσεις τις χιλιαδες σκεψεις του δευτερολεπτου, σε μια εικονα?

Μεγαλο Ταξιδακι, ομορφο Ταξιδι..

candyblue είπε...

@Κατ: Σχεδόν την ερωτεύτηκα την πόλη εκείνη για αυτό την χώρεσα μέσα μου κι έπειτα στις λέξεις μου, ή ίσως να προϋπήρχε μέσα μου-ποιος ξέρει από πού- χωρίς εγώ ποτέ να το είχα φανταστεί.

Και γω θέλω πολύ να ξαναπάω κάποτε