Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2006

C' eTaIt IcI


Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι 21 και 52 ακριβώς.
Στην σκηνή, σαν θεατρικό αντικείμενο, ένας άνδρας
κρατάει στην αγκαλιά του,ένα ακορντεόν που κλαίει χαμηλόφωνα. Αναπνέω περιμένοντας το κρεσέντο. Αγγίζω το τζιν μπουφάν που ντύνει τους ώμους μου,περιμένω. Και ξάφνου το ακορντεόν θυμώνει. Τελεία.
Ο Λυκαβηττός χειροκροτεί. Με βιασύνη ψάχνω να σταμπάρω την περσινή μου αγάπη στις μπροστινές θέσεις. Έπεσα πάνω της όταν μπήκα. Ο Ξ. με χαιρέτησε εγκάρδια,είχα κοντά ένα χρόνο να τον δω. Τον είχα σχεδόν ξεχάσει.

Καταναλώσαμε όλη την περσινή χρονιά με μουσικές αφιερώσεις και ταξίδια δίπλα στο ράδιο. Ο Ξ μου ,είναι μουσικός παραγωγός. Πάει και αυτό.
Η μουσική του Tiersen ανακατεύει την βότκα λεμόνι μου.
Αναμοχλεύει μνήμες και αισθήματα θαμπά σαν το χρώμα του γλυκάνισου .Φώτα κόκκινα,κάποιο βιολί πήρε φωτιά και αλυχτάει ο αφέντης το ακολουθεί σπασμωδικά,φώτα μπλε το στοιχειό βγήκε από τα πλήκτρα και γαργάλησε τις μασχάλες μας. Η κιθάρα με ένα απίστευτο ηλεκτρισμό γρατσουνάει την κρούστα που έπιασαν στο δέρμα τα συναισθήματα. Ανανεώνει τα κύτταρα μου.

Τι θεϊκή μουσική,θαρρείς και αυτός ο άνθρωπος κάνει παρέα στα μουσικά του όργανα,τους μιλάει και αφού τα σαγηνέψει τραβάει την μορφή του μουσικού αποτελέσματος από το μπράτσο και του δίνει σχήμα. Το λαξεύει μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά επάνω στη σκηνή. Καταναλώνω το ποτό μου σχεδόν αποσβολωμένη. Κοιτάω τα παιδιά πουλιά που κάθονται στα βράχια. Σαν κουρούνες χτυπάνε τα φτερά τους πάνω από τα κεφάλια μας.
Η μορφή σου βουίζει από τώρα στα αυτιά μου,ανατρέχω σε παλιές πληγές και ρωτάω αν έχουν κλείσει, σε παλιές ρωγμές γεμάτες λουλούδια,πάντοτε στις ρωγμές μου φυτρώνουν λουλούδια. Η μουσική δυναμώνει, κομμάτια γνωστά αλλιώς παιγμένα, υπό την πίεση της ηλεκτρικής παραμόρφωσης. Τα ντραμς φλυαρούν για ένα περίεργο έπος,σε θυμάμαι μα δεν μπορώ να σε σκεφτώ.

Ο μπασίστας που είναι σκυφτός σα να ψάχνει κάτι κάτω από το τραπέζι αναγουλιάζει το μέσα μου βυθό, ο κιθαρίστας παίζει με το δοξάρι και ανοίγει στοιχειωμένες πόρτες γεμάτες μνήμη, η μικρή στα πλήκτρα βγάζει από τα μαύρα τρελές ξωθιές που τραβάνε τα πόδια των μουσικών και σπρώχνουν τα χέρια τους βαθιά μέσα στη φόδρα της μουσικής. Που πήγα;Σε ποιον τόπο έχω φτάσει μεσιέ Yann; Που είναι το μαύρο μου παλτό,η χιονισμένη μου ψυχή; Το σώμα του Tiersen μεταμορφώνεται,παίρνει το σχήμα ενός ακορντεόν,καμπουριάζει ανοίγει ξανακλείνει...τον θαυμάζω,τι καλά να μπορούσα και γω να κρατήσω στην αγκαλιά μου σαν ερωμένες όλα αυτά τα όργανα!
Υγρασία,απόλυτη υγρασία μαζί με βιολί και ψυχή. Σε τόσα όνειρα διάλεξα ένα. ΕΣΕΝΑ... Πίνω γουλιές από νότες και φώτα από μουσικές συγχορδίες και ξόρκια.
Είναι ιερή η στιγμή που ο χρόνος περνά .Ιερή η στιγμή που ο χρόνος περνά.
Θα μπορούσα να μείνω μαζί του άλλα τόσα βράδια ,άλλα τόσα χρόνια και να τον ακούω, να τον βλέπω να δίνει σχήματα κυκλικά στο σώμα, τετράγωνα και τρίγωνα στην μουσική.
Να μείνω εκεί που ήταν αυτός, μέχρι την παρθενική αυγή, μέσα στην οποία μια αρχαία σφίγγα,αυτή που πρωτογνώρισα χρόνια πριν, περιπλανιέται στην κόρη του ματιού σου.CETAIT ICI.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Α candyblue και εσύ συνηθιζεις, συχνά πυκνά τώρα τελευταία, να παίζεις ακορντεόν με την ψυχή μου, πλην όμως δείχνεις να κωφεύεις στο τραγούδι που βγάζει. Θα μου το δανείσεις για να καθίσω ως αόματος οργανοπαίκτης σε μια γωνιά του δρόμο σου; Δεν θα σε δώ, αλλά, ως συνήθως θα σε αισθανθώ να περνάς. Δεν θα σε ακουμπήσω, στο υπόσχομαι. Να σε μυρίσω θέλω. Και μετά όλα αυτά θα τα κλείσω με δύναμη μέσα στο ακορντεόν...τρα λα λα λα candyblue το τραγούδι σου, κάθε μέρα και διαφορετικό λα λα λα

GLOBAL είπε...

Zhleuw ta autia sou pou akousane auth th mousikh.
Kalo upno candynenia.

candyblue είπε...

@ anonymous..θα τα κάνω όλα αυτά αρκεί να μου υποσχεθείς οτι θα με αφήσεις να σε πάρω μαζί με το τραγούδι μου.
Για πάντα όμως!

Ανώνυμος είπε...

Μία καληνύχτα με J' y suis jamais alle...χωρίς σκέψεις.
Το ρολόι πάγωσε για λίγο

Ανώνυμος είπε...

Λόγια, λέξεις...Global μπορείς να φύγεις λίγο? Ευχαριστώ...
Λοιπόν candyblue...

Ανώνυμος είπε...

Στον επόμενο τόνο η ώρα..πάλι η ίδια θα είναι..
To κουτί του ονείρου άνοιξε.

candyblue είπε...

@ global έλα εδώ να την ακούμε παρέα
Απάντησα για το καρπουζι σου στο προηγούμενο post μου.
Είδα τον ραράκο..χμμμμμμμ


@ Ganuma De Linarus...Ε ναι λοιπόν! To κουτί του ονείρου άνοιξε.

Ανώνυμος είπε...

...

Ο Καλος Λυκος είπε...

Πάντα ανοιχτό να μείνει...πάντα γλυκά όνειρα να βγάζεις από μέσα του...πάντα όταν ξυπνάς να ανακαλύπτεις πως δεν είναι μόνο όνειρα, πώς εγιναν πραγματικότητες και αλήθειες...

Ανώνυμος είπε...

Το κουτί κλείνει με Τuxedomoon και Fiorello Reprise.
Οι τίτλοι τέλους θα πέσουν με La Ritournelle του Tellier...
Έτσι είναι αυτά τα κουτιά...ανοίγουν και κλείνουν και ευτυχώς δεν κάνουν θόρυβο.
Στον επόμενο τόνο, η ώρα μπορεί πλέον να προχωρήσει...

GLOBAL είπε...

Έφυγα για λίγο ανώνυμε.
Αν θελήσεις κι άλλο να μου το πεις, δεν με πειράζει.

Candyblue χμμμμμμ πίσω.

Ανώνυμος είπε...

global φυγε πάλι σε παρακαλώ και χτύπα το κουδούνι πριν γυρίσεις. Ετσι? Αντε, αφού με καταλαβαίνεις εσύ, ξέρεις πολλά...

GLOBAL είπε...

Δεν χτύπησα το κουδούνι για το παραπάνω ποστ. Βούτηξα μέσα να προφυλάξω όσο μπορώ την Candyblue.

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα, global, είναι ότι δεν έχεις καταλάβει ποιος κινδυνεύει περισσότερο.

GLOBAL είπε...

Δεν έχει σημασία.
Άλλωστε όλοι μας κινδυνεύουμε.
Το θέμα είναι να είναι τη μία ο ένας, τη μία ο άλλος, γιατί αν είμαστε όλοι μαζί γάμησέ τα.

candyblue είπε...

Το θέμα του post πάντως είχε να κάνει με την συναυλία του yan tiersen,με τον έρωτα και την μουσική του έρωτα.Έστω

Έτσι,για να μην ξεχνιόμαστε!

GLOBAL είπε...

χαχαχαχα χορεύεις λοιπόν;

Ανώνυμος είπε...

Εγώ global θα ήθελα να χορέψω με την candyblue, αλλά, ντρέπομαι πολύ. Αν βγουν σκαμνάκια με ρόδες ίσως να της το ζητήσω. Είμαι πολύ κοντός γαμώτο...

Ανώνυμος είπε...

μερικές φορές σε ζηλεύω γιατί ολοκληρώνεις πράγματα που εγώ έχω στο μυαλό μου...απο την άλλη όμως ξέρω ότι στο επόμενο τηλέφωνο ή συνάντηση θα μου τα πεις τόσο παραστατικά που θα νομίζω ότι έζησα και εγώ εκείνες τις στιγμές. Έχεις αυτό το ΄χαρισμα ή κατάρα όπως θέλεις πάρτο...Γεννάς πάθη και μίση με τις λέξεις σου...
Αγαπημένο Ξ.... Σε αφήνω στις μουσικές σου....

12234 είπε...

Ευτυχώ για όλους μας το κουτί συνεχίζει να είναι ανοιχτό... Τάνια Τσανακλίδου σε μεγάλες στιγμές και η μαγεία συνεχίζεται!

Πεινάω...μαμά... Γερνάω... μαμά...

Ανώνυμος είπε...

Ανάλογα από ποιά πλευρά το κοιτάει κανείς το κουτί...

candyblue είπε...

@ Ganuma De Linarus -Έλα μην μου παραπονιέσαι..είμαι λίγο πεσμένη αυτές τις μέρες,λόγω γιαγιάς
Δεν έχω πολλή όρεξη για τίποτα
Καταλαβαίνεις πως είναι αυτά.

Ανώνυμος είπε...

Άσε με να παραμιλώ καμιά φορά...

12234 είπε...

Ganuma De Linarus - Σύμφωνώ απόλυτα!

candyblue είπε...

@ yellow lemon tree,Καλώς ήρθες στην παρέα μας νέε.Καλή αρχή

12234 είπε...

candyblue σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα ...παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό την όμορφη παρέα σας ...οπότε νιώθω κι εγώ μέρος της...
Καλή συνέχεια σε όλους!