ΚαΛό ΚαΛοΚαΙρΙ

Λίγος ύπνος...τα μάτια μου από κάτω σχημάτισαν κάτι μικρούς κόλπους με μαύρη άμμο.. πίνω μια τζούρα καφέ.. καίγομαι
Η τιμωρία της γλώσσας στην πρώτη γουλιά..συμβολικό,συγκλονιστικό,
κάθε φορά καίγομαι από το ίδιο πράγμα.
Ανοίγω τα ρολά να μπει φως,άπλετο φως και να τα κάψει όλα,να τους αφαιρέσει κάθε σχήμα, με το λευκό,να τα αγιοποιήσει
Αναπνέω την πρώτη του μήνα, όπως σνιφάρει κανείς κοκαΐνη. Γεμίζω τα πνευμόνια μου από σπάργανα Ιούνη. Η μέρα είναι τόσο καινούργια που τα χρώματα της δεν έχουν ακόμα στεγνώσει.Ο πλατύστερνος Ιούνης μου επιτέλους εδώ,μου έφερε κεράσια και τα όνειρα της πικροδάφνης
Κοιτάω τα γυμνά μου πόδια,ξυπόλυτα δροσίζονται στο δροσερό πάτωμα...
Ψάχνω τη θέα στο βουνό μήπως βρω κάποιο σημάδι σου.
Δεύτερη γουλιά καφέ.
Ο ήλιος μου ζεσταίνει την πλάτη,το καλοκαίρι κατοικοεδρεύει στα μαλλιά μου,
γεμάτα πεταλίδες και ξεραμένα φύκια να μπερδεύονται.
Άρωμα θηλυκής αλμύρας στις ξέρες σου,
κοάσματα βατράχων στους υδροβιότοπους τους κορμιού σου.
Πυρακτωμένη καλοκαιρινή άσφαλτος και συ ψηλό κυπαρίσσι με πράσινο βλέμμα.
Το νάμα! το νάμα και που να ξαποστάσω να το πιω; Με χαζεύει ο Ιούνης, με χαιρετάει ο κόσμος,θαυμάζοντας το καινούργιο μου ψάθινο καπέλο. Μα εγώ θέλω να πιω το νάμα.
Ξερό ,καυτό καλοκαίρι,και συ πιο κάτω να στρίβεις το τσιγάρο σου φλερτάροντας.
Σήμερα δεν πάω δουλειά,θα φλερτάρω μαζί σου