Πέμπτη, Ιουνίου 04, 2009

Να Ο ιΟύΝηΣ!


Τα πρώτα σπάργανα του Ιουνίου φωσφορίζουν στο στέρνο μου σαν ελαφριά πεταλουδόσκονη.Ο κόσμος που ονειρεύομαι έχει άφιλτρα βλέμματα, λουλουδάτα κοντομάνικα πουκάμισα, Τίτο Πουέντε στη διαπασών και ξένοιαστη ανεμελιά. Απέραντες πεδιάδες με ζαχαροκάλαμα, λιπόσαρκες γυναικείες φιγούρες γεμάτες ιδρώτα και μεθυσμένα αγόρια να οδηγούν αργά στην λάβρα του μεσημεριού κάτι ξεχαρβαλωμένες κόκκινες σεβρολέτ του 60.
Το καλοκαίρι μου αρέσει γιατί σταματάει τον χρόνο. Μιλάω για τον χρόνο μέσα μας που δε φαίνεται και που προχωράει μαζί μας. Για τον χρόνο που μας αλλάζει μέρα με την μέρα. Σαν μπει το καλοκαίρι αλλάζω. Δε βιάζομαι. Ούτε κινούμαι. Μόνο αναπτύσσομαι. Παρατηρώ με πειθαρχεία τον κόσμο που πάει κι έρχεται. Ένα ζευγάρι που ψωνίζει φρούτα εποχής, έναν επαίτη στις ζεστές πλάκες του κέντρου, μια κομψή κυρία που σηκώνει το χέρι της να καλέσει ταξί. Κυκλοφορώ καμουφλαρισμένη σε σταθερή εικόνα, σε ακίνητο καρέ παρατηρώντας με χάρη την αποκλειστικότητα που έχουν οι άνθρωποι να μπερδεύουν τα πάντα. Κάποιοι ενώ έχουν την λάμψη το παίζουν άνθρακες. Κρύβονται μέσα στο πλήθος περιμένοντας να τους ανακαλύψεις. Μέχρι την μεγάλη ανακάλυψη θα πορευόμαστε με τα ξέκολα της τηλεόρασης και τους συγκαμένους πολιτικούς. Με τα νεκρά μας συναισθήματα και τους τιτάνιους παρασιτικούς μας φόβους που καταργούν όση γοητεία μας έμεινε. Ξέρετε είναι κρίμα γιατί όλες οι αρετές οι οποίες μας ανέθρεψαν δεν αξίζουν τίποτα. Όσο πιο ευγενικός και πιο καλός είσαι τόσο πιο πολλούς δυνάστες θα μαζέψεις γύρω σου
Δεν είναι εξωφρενικό;
Καλύτερα λοιπόν να ακολουθήσω τα ζικ -ζακ και τις παχιές καμπύλες. Αρνούμαι την ευθύτητα. Η ευθύτητα είναι επιγενόμενη. Και εγώ ένας πλάνης που όλο θέλει να της ξεφεύγει.
Και κάπως έτσι, απαλά και αεράτα μπήκε ο Ιούνης μέσα μου. Τρώγοντας κεράσια και δείχνοντας μου φωτογραφίες μικρών Κυκλάδων γεμάτες άμμο και ξερολίθι. Τόπους που δεν έχουν στιγματιστεί από τίποτα. Το τίποτα ήταν πάντα για μένα μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Και κάπως έτσι ξεκινάει το κέρασμα στο αιώνιο καλοκαιρινό φως. Και το καλοκαιρινό φως έχει θεραπευτικές ιδιότητες, όπως η ασπιρίνη.

Μην βαρύνεστε λοιπόν. Δικά μας όλα.

12 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

ιιι μου έφερες τις Κυκλάδες στο δωμάτιο..
Ακόμη κάνει κρύο εδώ..
Όσο πιο καλός είσαι, τόσο περισσότερους δυνάστες θα έχεις..
σωστό..
Καλό μήνα!!

Dee Dee είπε...

Τρωγοντας κερασια υποδεχτηκα κι εγω τον Ιουνη :)

Θα μου επιτρεψεις να προτιμησω την ευθυτητα .... οχι απαραιτητα απο καλοσυνη, αλλα απο τεμπελια. Δεν εχω και καλη μνημη για να θυμαμαι τους ελιγμους μου :)

Το καλοκαιρι μεγαλωνει η μερα κι εχω την ψευδαισθηση οτι εχω περισσοτερες ωρες να εκμεταλλευτω.... ενω κοιμαμαι την ιδια ακριβως ωρα με τον χειμωνα :)

Καλο καλοκαιρακι να εχουμε!!

xxx

Ανώνυμος είπε...

Αυτά που περιγράφεις είναι όλα τόσο αληθινά!
Καλό μήνα!

Ανώνυμος

Horexakias είπε...

...και 'γω κερασια τρωω!!!!
...δεν εχω σεβρολετ αλλα σκαραβαιο!!
Καλο καλοκαιρι ρε Αννα.

TeddyBoy είπε...

Ωραία τα λες.
Πάντα οι φαινομενικά άνθρακες προκαλούσαν το ενδιαφέρον μου (και την αποδοκιμασία των οικείων μου προς εμένα).
:-(

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Τα διαμάντια απο τους Ανθρακες γίνονται. Και τα καλοκαίρια γίνονται για να ξεγελάμε τον χρόνο.
Το μόνο που δεν ξέρω είναι ως πότε...

(Με 3,4 στους οικολόγους ετοιμάζω τη ιδιωτική μου πυρασφάλεια)

Ηλιας....Just me! είπε...

Αυτό που οφείλω να παρατηρήσω (εκτός του ότι για μια ακόμα φορά με καθήλωσες με αυτά πυο γράφεις) είναι ότι όλοι μέσα σε αυτήν την bloggoκοινωνία αναζητούμε μια αλλαγή! Ίσως είναι ίδιον του καλοκαιριού και αυτό, αλλά ελπίζω αυτή η αλλαγη που διαφαίνεται πίσω από το σταμάτημα του εσωτερικού μας χρόνου και τις παχιές καμπύλες που ακολουθούμε να έρθει και να μας ανταμείψει με κεράσματα καλοκαιριού και ηλιοβασιλεμάτων, κόκκινων σαν το αίμα....

Εξάλλου, όλα δικά μας είναι....

Dee Dee είπε...

Που σουρτουκευεις ;;;

Σε επιασε ο Ιουνης απο τα μαλλια; ;)

xxx

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Και που είσαι ακόμα. Ετοιμάσου. Θα σου φέρω όσο καλοκαίρι μπορώ να συγκρατήσω στις χούφτες μου.
Φαντάζομαι πως τώρα πια δεν έχει κρύα. Αν και ο Ιούνης είναι πολύ άστατος φέτος.






@ Dee Dee: με κόκκινα δόντια και κερασοχειλένιες, πόσο παιδικό. Μου αρέσει.
Πόσο μου αρέσει που νυχτώνει αργά, νωχελικά, σαν να βαριέται η μέρα να φύγει από την αιώρα της.

Όσο για την ευθύτητα σαφώς και είναι προτιμότερη, αλλά να, κάποιες φορές κάνει τους άλλους να τρέχουν μακριά. Και δεν το θέλω καθόλου αυτό.
Καλό καλοκαίρι , αν και καθυστερημένα.

candyblue είπε...

@ Ανώνυμος : Είναι ότι βιώνω γύρω μου.







@ Horexakias: Τα ροδάκινα και τα βερίκοκα που βρήκα στο ψυγείο ήταν σαφώς καλύτερα από τα κεράσια που έφαγα. Πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Καλύτερος ο Σκαραβαίος. Έχει και φοβερά κουμπάκια να πειράξει κανείς.

Ανταποδίδω την ευχή. Μέσα από την καρδιά μου.

candyblue είπε...

@ TeddyBoy: Εμείς πάντα ξέρουμε καλύτερα. Άσε τους οικείους σου να σε αποδοκιμάζουν. Ποτέ δεν θα μάθουν αυτό που εσύ βλέπεις .Ο καθένας με την αλήθεια του






@ "Αισθηματική ηλικία": Ναι, από τους άνθρακες γίνονται, μόνο που παίρνει πολλά χρόνια.
Άσε που θέλει εξάσκηση να μάθεις να προβλέπεις.
Τα καλοκαίρια γίνονται για να λύνονται οι σάρκες, να μειώνονται οι άμυνες και να ανταμώνουν οι άνθρωποι. πιο χαλαρά και άφοβα.

Τον χρόνο τον φοβούνται όσοι ασχολούνται με αυτόν. εμένα δεν με ενδιέφερε ποτέ σαν υπόθεση. Και δεν είμαι πια και τόσο νέα.

candyblue είπε...

@ Ηλιας....Just me! Αυτό που οφείλω να παρατηρήσω είναι πως σκας σαν το κύμα. Πότε ξαφνικά, πότε καταλαγιασμένα. Εκεί που κανείς δεν ξέρει ότι υπάρχεις, εκεί σκας.
Μου αρέσει να καθηλώνω. Γιατί να πω ψέματα; Αλλά πιο πολύ μου αρέσει να ξέρει ο άλλος γιατί καθηλώθηκε.
Εγώ ζω την αλλαγή μου, καιρό τώρα. Και μπορεί να πονάει, όπως πονάει κάθε δέρμα καθώς φεύγει και ανανεώνεται, αλλά μόνο με πόνο πάει κανείς μπροστά.

Όλα δικά μας.( τα πάντα όλα! )






@ Dee Dee: Με υφάρπαξε φιλενάδα. Αλλά πόσο να του αντισταθώ και γω;