Τρίτη, Ιουνίου 23, 2009

ΤοΥ ΕνΕσΤώΤος


Μ’ άρπαξε από τα μπράτσα ο Ιούνης και με έβαλε σε ένα ξελιγωμένο αμάξι που όλο έσβηνε. Ο τόπος μύριζε αγριομέντα και πρωινή υγρασία. Οι δεκαοχτούρες με ζάλιζαν τα πρωινά. Η σπάθη των αγγέλων με ηρεμούσε καθώς μικρά μουδιάσματα ξαγρυπνούσαν στις άκρες των δαχτύλων μου.
Και ύστερα η άπνοια του βλέμματος, το κάψιμο από τον ήλιο, η αλμύρα που ασπρίζει το δέρμα, η βουή και τα άσκοπα πέρα δώθε των σωμάτων.

Με φίμωσε ο Ιούνης. Και χωρίς να έχω πια πολλές λέξεις μαζί μου, με γύρισε ανάμεσα στα πόδια της Πελοποννήσου και με άφησε να κοιμηθώ κάτω από ευκάλυπτους και λεμονιές. Με μια σκηνή και μια αιώρα κάτω από τα αστέρια. Και με ένα φακό κεφαλής να διαβάζω μυθιστορήματα κάτω από τον παφλασμό των κυμάτων στον μικρό κόλπο της «καλόγριας.
Τα πρωινά ξύπναγα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα και παρατηρούσα την αντανάκλαση του ήλιου στις σκιές του προσώπου σου. Μάντευα το άνοιγμα στο βήμα σου, καθώς τσαλαπατούσες την ξεραμένη γη, και τα πεσμένα φύλλα των ευκαλύπτων λύγιζαν σαν λυγερόκορμες γυναίκες, που χόρευαν στους ήχους του περάσματος σου. Οι διαδρομές μεταγγίζουν μυστικά στους εκλεκτούς.
Η Μάνη στο βάθος πιο πέτρινη από ποτέ και οι θάλασσες εκεί με άλλα χρώματα συγκλόνιζαν το βλέμμα μας καθώς τις πλησιάζαμε διστακτικά.

Με υφάρπαξε σχεδόν ο Ιούνης. Με πέρασε γύρω από τους ώμους του και με γύρναγε μέχρι όλα να γίνουν ένα. Σπαράγματα από καθημερινά μονόπρακτα, εντάσεις, έρωτες, σιωπές, και σερενάτες της βροχής.
Από μακριά τα ξέκολα της ΤV δίνουν μικρές παραστάσεις και μας αφήνουν να βλέπουμε και εσείς τα παρακολουθείτε και με αυτά πορεύεστε και συνεχώς φουμάρετε ένα σωρό άλλοθι, μα ένα σωρό. Καθάρματα πολιτικής αραγμένα στην διαφθορά φαρδαίνουν τις λεκάνες τους. Πόσους ηλίθιους χωράει ακόμα αυτός οι τόπος. Γαμώτο.
Κι έπειτα, καθώς δαγκώνω πρόστυχα την σάρκα ενός ροδάκινου, έρχεται η συμπόνια.
Η συμπόνια είναι παρηγορητική για όποιον πάσχει. Τους συμπονώ κατά βάθος. Και τα ζουμιά του ροδάκινου στάζουν και μου λερώνουν το λευκό φανελάκι.

Πόσα στρέμματα θα καούν και φέτος λέτε;

Πόσο ακόμα θα είμαστε ζωντανοί κάτω από τέτοιες θερμοκρασίες;

Μάλλον έχουμε ηττηθεί προτού ακόμα γεννηθούμε δεν εξηγείται όλο αυτό αλλιώς.

Κάπου άκουσα πως η ωραιότητα θα ξαναβρεθεί. Μακάρι. Αλλά και να μην ξαναβρεθεί καθόλου δεν με νοιάζει μιας και ο Ιούλιος σκάει σαν κύμα στην αυλόπορτα.

14 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Διακοπούλες ε;
Και περνάς καλά, μπράβο σου κοριτσάρα!
Να το απολαύσεις χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα,γίνεται; Ξέχασέ τα όλα!

xryc agripnia είπε...

Το κολαζ ειναι ΤΕΛΕΙΟ!

(αλλα αυτο το φρουτο τι το ηθελες μεσα στο κειμενο?)
:P

Mας ελειψες,σκατο.

Κολοκύθι είπε...

ένιωσα τα ζουμιά από το ροδάκινο.
σε ευχαριστώ :-)

bereniki είπε...

"Με υφάρπαξε σχεδόν ο Ιούνης. Με πέρασε γύρω από τους ώμους του και με γύρναγε μέχρι όλα να γίνουν ένα. Σπαράγματα από καθημερινά μονόπρακτα, εντάσεις, έρωτες, σιωπές, και σερενάτες της βροχής."

σα να τα βάζεις όλα στο μίξερ και γίνονται ένα... και μετά τα πίνεις άσπρο πάτο με ένα κίτρινο καλαμάκι σε ποτήρι με ομπρελίτσα, τα χωνεύεις καλά και πας για τα επόμενα!
εγώ το φαντάζομαι πράσινο αυτή τη φορά το μίγμα μου! (γι'αυτό διάλεξα και κίτρινο καλαμάκι! :P )
'γεια μας!
ματς
*****

Ανώνυμος είπε...

Σε διαβάζω και οι τέσσερις τοίχοι έρχονται τόσο κοντά ο ένας στον άλλο, που δε χωράω πια αναμεσά τους...με σπρώχνουν κάπου εκεί κοντά σε σένα.
Καταβροχθίζω μια φέτα καρπούζι και σε χαζεύω που λερώνεσαι!

Χ.Θ

κοινωφελής κώνωψ είπε...

είναι Η ΕΠΟΧΉ ΠΟΥ Ο ΒΥΘΟΣ ΔΙΑΣΤΕΛΕΤΑΙ

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas : Διακοπούλες σπαστές, μικρές, σαν τον ξαφνικό λόξυγκα.
Έχω πάρει σβάρνα τις διαδρομές και μου αρέσει αυτό. Είναι μια εκτόνωση από όλη την χειμερινή τρέλα.
Το απολαμβάνω και προσπαθώ, όχι και τόσο εύκολα, να μην σκέφτομαι τίποτα. Και αυτό εξάσκηση θέλει.
Εσύ για που θα το βάλεις φέτος;







@ archive :Ναι και μένα μου άρεσε πολύ, η αλήθεια είναι. Είναι σαν ηλιοθεραπεία, σαν λάβρα μεσημεριού, σαν βερίκοκο, σαν σαν σαν…. Καλοκαίρι είναι.
Τι έχουν τα ροδάκινα; Μια χαρά είναι. Κάτσω να δω αν έχω αφήσει τίποτα στο ψυγείο.

Σας έλειψα, αλλά έρχομαι όμως μεθαύριο. Για να δω πόσο πολύ σας έλειψα……….

candyblue είπε...

@ Κολοκύθι: Δεν είναι η απόλυτη ευχαρίστηση και μετά το απόλυτο σίχαμα να κολλάς;






@ bereniki :Πολύ διαστημικός συνδυασμός. Μου αρέσει. Θα τον έπινα πολύ ευχαρίστως τον χυμό σου.

candyblue είπε...

@ Ανώνυμος: Σε κατάλαβα. Ξέρω ποια είσαι .Και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που οι τοίχοι σε σπρώχνουν εδώ.
Ευτυχώς έχω μπόλικες καλοκαιρινές εικόνες σου με φρούτα και μπορώ να τις αναπαράγω και να φαντάζουν αληθινές. Σαν να είσαι εδώ, όπως ήσουν κάποτε.
Πολλά φιλιά, Χ.Θ






@ κοινωφελής κώνωψ: Είναι η εποχή που από παντού μπαίνει εκείνο το αεράκι που τα παίρνει όλα λίγο πιο μακριά!

Και σαφώς ο βυθός διαστέλλεται.

Hfaistiwnas είπε...

Δεν ξέρω ακόμη.. μπορεί μόνο στο πατρικό μου, Καρπενήσι..

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas :Πανέμορφο μέρος.Λένε ότι έχει περίεργη ενέργεια.
Είναι από τα λίγα μέρη που δεν έχω εξερευνήσει

efoudi είπε...

αφησε τα ροδάκινα στην πόλη σου κι έλα!!

music is my drug είπε...

έτσι...:)

καλό καλοκαίρι εύχομαι....

candyblue είπε...

@efoudi: Αν ε εξαιρέσεις τα φίδια(και αυτά που έχουμε στον κόρφο μας) ήταν μια πολύ ταξιδιάρικη βραδιά!!!





@ music is my drug: Και ακόμα καλύτερα.
Ανταποδίδω καλοκαιρινές ευχές.
:)