Δευτέρα, Οκτωβρίου 13, 2008

ΕγΩ κΑπΟτΕ...


Παρόλα τα άσχημα που σαπίζουν στον σκουπιδότοπο της περιφερειακής μου ζωής, είμαι καλά.
Παρόλο που ο κόσμος χωρίζει αντί να ενώνεται, χαμογελάω ακόμα. Και χαμογελάω τόσο αληθινά που τα χείλια μου αγγίζουν τα αυτιά μου.
Και σκέφτομαι τα λόγια της όσο εκείνη η θαλασσινή γυναίκα θα αντικρίζει τον δικό της τόπο αλλού.
«Γιατί έχεις ομορφιά. Αυτό μόνο μην ξεχνάς. Κι οφείλεις. Σου δόθηκε για να την προσφέρεις. Και αυτή θα σου επιστρέφεται πολλαπλάσια».
Μακάρι και εσένα. Πολλαπλάσια να σου επιστρέφεται. Η δικιά σου.
Και μπαίνω στις ράγες μου ξανά, με σκουριασμένα πόδια, εκτροχιασμένη καιρό τώρα. Και πατάω με τον δείκτη μαλακά το μαξιλάρι τις νύχτες να δω αν είναι μέσα του κανένας. Και την ακούω που έρχεται σαν φλοίσβος και μου λέει ψιθυριστά, «την τελεία που έβαλες να την κρατάς με δύναμη σαν πινέζα στο μάτι του άλλου.»
Λέξεις με εκχυλίσματα αλώβητης αγάπης εκπορευόμενες από ποδοπατημένες ψυχές που μοιάζουν πια με κουφάρια σκοτωμένων ζώων στην άσφαλτο. Έτσι κατάντησαν να μοιάζουν οι ψυχές!
Λαμπερές ψευδωνυμίες~Τι από όλα όσα θέλεις μπορείς να είσαι; Τι από όλα θέλεις να είσαι; Τόσα ψέματα που να χωρέσουν πια;

Φυλάξου! Είμαι ότι πιο δυνατό γνώρισες ποτέ! Φυλάξου γιατί τρέχω καταπάνω σου με την ταχύτητα δέκα κομητών!

Σκέφτομαι τον πορφυρό σου θρόνο και εύχομαι να σε τσακίσει μια για πάντα.
Γιατί ανήκεις στους γκρεμούς του. Στην σάρα του. Ξέρω πιο πολλά από όσα πίστεψες ποτέ. Και γεμάτη συμπόνια μιλάω στον ουρανό λέγοντας του πως ποτέ δεν θα γίνω τα πάντα που ήθελες, ούτε καν το πιο λευκό και παχουλό συννεφάκι.
Και στo τελείωμα της μέρας ξεντύνομαι με λύπη πίσω από την πλάτης της νύχτας μου κλαίγοντας. Και σωπαίνω λέγοντας της πως ποτέ δεν θα γίνει η πιο υγρή μου νύχτα. Εκείνη που τα αστέρια της θα στάζουν έρωτα και αγάπη και κάποιος σε μια πόλη μακρινή ελπίζοντας σε αυτά θα ανοίγει τα μέσα του
για να θολώσουν από την υγρασία τους.«Αν πεις ένα μεγάλο ψέμα και συνεχίσεις να το επαναλαμβάνεις, ο κόσμος αναπόφευκτα θα το πιστέψει».

Οδηγάω δαγκώνοντας τα χείλια μου. Κοιτάω δήθεν αδιάφορα τα συννεφοχώραφα που ματώνουν στη δύση.
Κι όμως αν την είχα εδώ θα την κράταγα από την μέση και θα την φίλαγα. Σπάζοντας το δείλι σε χίλια γαλαζοπράσινα κομμάτια. Όλα δικά μου. Σοβάδες λευκού πόνου από το σώμα μου. Να θυμηθώ να το κλειδώσω ξανά.
Παχαίνει πάλι η σελήνη και ανυπομονώ να γεμίσω ξανά τις κούπες των ματιών μου με δικό της φως. Μέχρι να με τσούξουν. Σαν ιώδιο να με τσούξουν.
Μαζεύω την ψυχή μου με το φαράσι και την βάζω στην τσέπη μου. Σφυρίζω ένα σκοπό αδιάφορα και ανάλαφρη πια περπατάω μέσα στον κόσμο.
-Δεν είναι δυνατόν να ζήσει μικρή μικρή αλήθεια μέσα σε ένα μπαλόνι ψέμα;
-Όχι αν είναι γένους θηλυκού. Έλα να σπάσουμε το μπαλόνι».
-Πες μου ένα ψέμα.
-Αυτό που διάβασα ξανά σε ένα πετάμενο χαρτί σε σχήμα σαΐτας. «Είσαι ότι πιο όμορφο είχα ποτέ μου. Και δεν θα τα παρατήσω έτσι απλά. Θα παλέψω και θα κάνω ότι μπορώ».
-Και τώρα θέλω να ακούσω το μεγαλύτερο που σου έχουν πει.
-Σ αγαπάω.
-Και μένα!

Κάποτε θα σου αποδείξω πως είναι να είσαι ο βασιλιάς της ζούγκλας. Κάποτε θα αισθανθείς αυτό που αισθάνονται όσοι πέσουν πάνω του. Εγώ, ο σύμμαχος των τεμαχισμένων ιστών της ψυχής σου.
Κάποτε!

21 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

να χαμογελάς. τόσο αληθινά που τα χείλη σου να αγγίζουν τα αυτιά σου. εσύ τώρα και κάποτε...

Hfaistiwnas είπε...

Να είσαι πάντα δυνατή! Και με τον έρωτα μέσα στη ζωή σου..

candyblue είπε...

@ b|a|s|n\i/a: Εγώ κάποτε θα χαμογελάω τόσο που τα δόντια μου θα συνθλίψουν την σάρκα αυτουνού που θα βρίσκεται απέναντι μου. Τώρα προς το παρόν χαμογελάω.
Και σκέφτομαι την γλυκύτητα του σχόλιου σου.








@ Hfaistiwnas: Πάντα δυνατή είμαι. Σαν άλλος βασιλιάς μιας άλλης ζούγκλας που ούτε που φαντάζεσαι. Και πάντα με τον έρωτα. Και τότε και τώρα .Η πύκνωση μου είναι το γράψιμο, να το θυμάσαι και να μην σε βάζει σε σκέψεις περίεργες. Πάντα δυνατή.
Να γλυκαίνεις το βλέμμα σου, όσο μπορείς.

maya είπε...

Και στo τελείωμα της μέρας ξεντύνομαι με λύπη πίσω από την πλάτης της νύχτας μου κλαίγοντας.

και μόνο γι'αυτό Φυλάξου!

γιατί άμα δεν φοβάσαι να εκτροχιαστείς
να τσαλαπατηθείς
να διαβρωθείς απ'την ίδια σου την θλίψη

το χαμόγελο σου θα έρθει παντοδύναμο
και κανείς ελάχιστος δεν θα κρατηθεί όρθιος.

ένα φού και διαλύονται...
αν δεν ήταν θλιβερό
θάταν ενδιαφέρον.

την αντοχή δεν την ελέγχεις γαμότο...
δεν είναι φορές που θες νάσαι αδύναμη...?
να τρέχουν να σε προστατεύσουν?
...ανώμαλη σκέψη! αχαχαχα
φεύγω...

το κείμενο σου υπέροχο.
τόσες εικόνες. σκληρό και γλυκό μαζί.

χχχχχχχχχχχχ

Ανώνυμος είπε...

fatus olous

candyblue είπε...

@ maya:Η αδυναμία είναι γαλιφιά. Κανείς δεν είναι αδύναμος πραγματικά όταν απειλείται ή εξαπατάται. Αδύναμοι είμαστε μόνο όταν μας το επιτρέπουμε ή όταν κάποιες φορές η τύχη μας χτυπά αλύπητα.
Ότι και να ’ναι έχω μια συμβουλή να δώσω σε μένα αλλά και σε όποιον άλλο.
Κάτι που έλεγε η γιαγιά μου και μάλλον και πολλές άλλες γιαγιάδες φαντάζομαι.
«Μην αφήσεις ποτέ αυτό που σε τρώει να σε χορτάσει»
Για αυτό κι έτσι τελικά όλοι από αυτοάμυνα φυλαγόμαστε και γλιτώνουμε στο παρατσάκ.

Επίσης έχω εκτροχιαστεί τόσες φορές που δεν θυμάμαι πια πως είναι η αίσθηση του να μπαίνεις σε ράγες. Είμαι παιδί του αέρα όσο κι αν πασχίζω να γειωθώ.
Παντοδύναμο χαμόγελο, αληθινό. Κανείς που είναι ψεύτικος δεν μένει δίπλα μου.
Με ενοχλεί η μυρωδιά του ψέματος, όσο κι αν την κουκουλώνουν με καρυκεύματα αγάπης!
Και κάποτε ορμάω. Κι αν αργώ είναι γιατί πιστεύω πως η αγάπη νικάει το ψέμα και η αλήθεια πάντα έρχεται μπροστά. Σφαλιάρα σου σκάει. Παφ! Στα μούτρα.
Τπτ δεν φοβάμαι. Μόνο την κοροϊδία της ψυχής.
Και αυτό γιατί αυτά που κάνω μπορούν να συνθλίψουν. Για μένα φοβάμαι. Για το τι μπορώ να κάνω.

Εσύ πάντως συνεχίζεις να είσαι υπέροχη και τόσο αληθινή. Και αυτό είναι αρκετό για τώρα
Σε ευχαριστώ!





@ κοινωφελής κώνωψ: Σιγά σιγά. Έχει μια διαδικασία όλο αυτό.

maya είπε...

απ'όλα που είπες
που όλα τα κατανοώ και θέλω να χειροκροτήσω - πώς να το πω αλλοιώς??-
αυτο με σείει σήμερα
και το ακούω με μια φωνή κρυστάλλινη:

Παντοδύναμο χαμόγελο, αληθινό. Κανείς που είναι ψεύτικος δεν μένει δίπλα μου.

ό,τι πιο υγιές έχω ακούσει τελευταία.

(είναι συγκυρίες? είναι τυχαίο?
είναι εντελώς πολύχρωμη δίνη
που ξαφνικά
έχω αστραπές ειλικρίνειας δηλ.ομορφιάς
σε διάφορους τομείς της ζωής μου?
και τώρα τα λόγια σου...
έχω μείνει μαλάκας!

δεν φαντάζεσαι πόσο...
απαπα...

όνειρα γλυκά! εντελώς όμως!
χχχχχχχχχχχ

maya είπε...

υγ.φοβάμαι ότι δεν βγάζω νόημα απόψε...
είμαι μέρες σε μια διαδικασία πτήσης...
μάλλον μαλάκωσε και η σκέψη μου μαζί...

ζητώ επιείκια!
(θυμίζω λίγο τα παιδιά των λουλουδιών...)

tovenito είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=TWbom-eVNdI&feature=related

fetus είπε...

Καημένο μου εγώ ...
Υπέροχη ζωή ...

maira είπε...

Εσύ τώρα...
με παλιά, μα ανακυκλώσιμα κομμάτια ψυχής προς το παρον θα φτιάχνεις τον νέο πλακούντα που θα τρέφει τις εμβρυϊκές νέες σκέψεις και ιδέες σου με υλικά και ουσίες της ομορφιάς σου.

Εμείς τώρα...
θα περιμένουμε τη γέννηση του νεογνού εαυτού σου
καθώς...θαλάσσια η χερσαία ή όπως και νάναι... θα ταξιδεύουμε τη ρέμβη μας σε τοπία ΑΛΗΘΙΝΑ. Μακριά από κομητείες ψεύδους και φασματικά δαιμόνια, που με δεξιοτεχνικά, τυφλά από αγάπη συστήματα, πληκτρολογούν ΄΄αγάπη΄΄.

Υπερσκελίζεις το ψέμα. Πως να το ισοφαρίσεις;;;;

Υπεράνω...

«ταξιδεύει ήδη το χαμόγελό σας

από στόμα σε στόμα»

Στο ά-σχημο κι αδιόρατο,εμείς απαντάμε απλά με σχήματα ορατά όμορφα. Η φύση ( του καθένα) , ως γνωστόν, αναλαμβάνει την εκδίκηση.

Εμείς ας ασχοληθούμe με την δικιά μας φύση. Φύση Ομορφιάς...

Περιμένω με λαχτάρα και τους νέους καρπους σου....

Αγκαλιά μεγάλη κι αληθινή

(το ξέρεις άλλωστε)
και σκαστά κύματα στο μάγουλό σου

candyblue είπε...

@ maya:Να το λες και να το ξαναλές. Κανείς που είναι ψεύτικος δεν μένει δίπλα μου.
Τυχαίο δεν είναι τίποτα. όλα για κάποιο λόγο γίνονται, μην νομίζεις. Να μας αφυπνίσουν από μεγάλο ύπνο!
Εύχομαι η βροχή να ξεδιψάσει το χώμα σου(μετά από τόσες αστραπές ειλικρίνειας).
Μπορεί να είσαι ερωτευμένη...ο έρωτας αναχαιτίζει. Μήπως για αυτό η διαδικασία πτήσης.
Ζώνη ασφαλείας πάντα γιατί οι κακοτοπιές ακόμα και στον έρωτα συμβαίνουν










@ tovene592: Ναι , κάπως έτσι, κάτι τέτοιο και πάλι όχι ακριβώς!
Σε ευχαριστώ για το λινγκ!
Χαμογέλασα διάπλατα όταν το είδα να εξελίσσεται μπροστά μου

Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις...

candyblue είπε...

@ Fetus: Η και το αντίστροφο....εξαρτάται την φάση του ενός εκάστοτε.








@ maira del mar: Εγώ τώρα που έγινα έτσι από τα χιλιάδες λάθος ονόματα και τα μεγάλα κατακόκκινα ψέματα περιμένω στην άκρη του δρόμου να φανεί η μοναδική αλήθεια και να με μαζέψει.
Αυτή με τα μαύρα κοντά μαλλιά, και τα ορειβατικά παπούτσια. Αυτή που δεν φέρνει σε κανέναν από αυτούς που ξέρω μέχρι σήμερα αλλά είναι η ελάχιστη και μοναδική μου αλήθεια. Αυτή που κοίταξα καλά τα μέσα της και αποφάσισα να θέλω να τα κρατάω μια ζωή.
Περιμένω να φανεί με την κανονική της φωνή, το κοριτσίστικο πρόσωπο και όλα όσα μου υποσχέθηκε.
Η αλήθεια μου έχει το τηλέφωνο μου και ξέρω ότι δεν θα χάσει ούτε λεπτό.
Γιατί εγώ αγαπάω την αλήθεια μου και μόνο.
Όσο η αλήθεια το ψέμα!


Αγκαλιά μεγάλη κι αληθινή. Αυτό ξαναπές το.

Δελτίο ομορφιάς:Τα μπισκοτάκια με γέμιση φραγκοστάφυλου που έφαγα σήμερα το βράδυ!

Me:Moir είπε...

Έχεις τόση ομορφιά γύρω σου, μέσα σου, αυτήν να σκέφτεσαι και να χαμογελάς. [Και τους ανθρώπους που σε αγαπάνε και σε περιμένουν πώς και πώς :)]

Christos είπε...

Την καλημέρα μου. Απλά και προς το παρόν.

Χ.Μ

lakis είπε...

Σα νερό ρυακιού είναι το κείμενό σου. Ρέει απαλά ανάμεσα σε συναισθήματα και εικόνες και τους δίνει ουσία. Βράδυ καλό

candyblue είπε...

@ Me:Moir: Τώρα πια ναι. Μόνο σε αυτήν! Αλλά και σε ότι προκύψει. Πάντα έτσι λειτουργούσα εξάλλου.
Με περιμένουν το ξέρω....Το εισιτήριο λέει πάνω Σάββατο 15.Σου έρχομαι. Θέλω “πάρτι candyblue”!:)









@ Christos: Την δέχομαι με θέρμη. Και περιμένω το παρακάτω βήμα σου.









@ Λάκης Φουρουκλάς - Lakis Fourouklas: Αν κοιτάξεις καλά θα δεις μέσα του μικρές, μικρές δίνες κι αν ίσως κάποτε βάλεις τα πόδια σου μέσα θα νοιώσεις την δύναμη των υπόγειων ρευμάτων του. Είναι αλλόκοτο το νερό μου...μη νομίζεις!
Καλημέρα!

gina είπε...

σε διαβάζω ακόμη
και ότι διαβάζω μου αρέσει!
g

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Καλησπέρα,

Έχω μια πρόσκληση για σένα και τους φίλους σου…

Βραδιά αφιέρωμα στους Beatnik*

Προβολές, ομιλίες, bebop, απαγγελίες, αυτοσχεδιασμοί, happenings και πολύ αλκοόλ…

H καλλιτεχνική ομάδα BAROUAK
και η εταιρία παραγωγής GUERRILLA CINEMATOGRAPHY
διοργανώνουν βραδιά αφιέρωμα στους Beat, την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, από τις 19:00 και μέχρι αργά το βράδυ, στο χώρο της εταιρίας (Νεμέας 8, κοντά στη στάση Αττική του Μετρό)

ΧΑΡΤΗΣ και περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ:
http://barouak.blogspot.com/

nosyparker είπε...

Σαν να πόνεσα που σε διάβασα candy. Και αγρίεψα και δάκρυσα λίγο. Κι έχω έναν κόμπο στο στομάχι πια. Όμως χαίρομαι που λες πως είσαι δυνατή και πως χαμογελάς ακόμα.

candyblue είπε...

@ gina:Και μένα μου άρεσε αυτό που διάβασα μόλις από σένα!
Χαίρομαι που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τόσο καιρό εδώ, δίπλα μου, αλλά και τόσο αλλού. Αλήθεια το λέω. Χαίρομαι!










@ VITA MI BAROUAK:Μάλιστα...για να δούμε αν θα τα καταφέρω. Παρουσιάζει κάποιο φαλλοκρατικό ενδιαφέρον!








@ nosyparker: Εγώ να δεις τι πόνο έχω μαζέψει. Γενιές ολόκληρες ξεκληρίζει, αλλά να σου πω κάτι; Δεν πειράζει για καλό ήταν. Συμβαίνει πάντα στα καλά παιδιά να πέφτουν σε καλοστημένες παγίδες. Μόνο που η δικιά μου ήταν και είναι μεγαλύτερη και να δες που όλοι εκεί μέσα θα βρεθούνε μια μέρα. Είμαι δυνατό παιδάκι εγώ, μην με φοβάσαι. Τα άφησα ήδη πίσω.
Ψιτ...όλα καλά!!!!!!!!!!!