Αλίμονο στους ανθρώπους που είναι άνθρωποι επειδή δεν μπορούν να είναι κάτι άλλο.
Se todo...Μάτια υγρά. Λίγα σύννεφα κι ένας ήλιος που ζεσταίνει τα μαλλιά μου και τους βάζει φωτιά. Και γω θα σου βάλω φωτιά να καείς. Θα δεις!
Ραντεβού στο θησείο με την mario.Με το δίπλωμα της ψυχολογίας στα χέρια για απόδειξη. Πάντα τα ήξερα όλα για αυτό δεν ρώταγα τίποτα. Έστεκα ακίνητη σαν γάτα μπροστά στην τρύπα του ποντικού και παραμόνευα. Η ανατροπή. Ήσουν η πτυχιακή μου ρε χαζό και τώρα εγώ πήρα άριστα και συ ήδη ξεχάστηκες.
Πόσα λάθη πέρασαν από εκείνη την μέρα που σε είδα τελευταία φορά; Πικρή σοκολάτα. Μάτια υγρά και μετά δάκρυα που γίναν γέλια και φτάσαν μέχρι το άπειρο. Γέλια που έβγαλαν χιλιάδες νότες που μου θύμισαν εκείνους τους στίχους… sé todo. Πόσο φτωχοί είναι οι άνθρωποι; Πόσο στείροι;Ούτε που ξέρουν αν μισούν ή αν αγαπάν. Πόσο δυστυχισμένοι είναι οι άνθρωποι. Πόσο;
Τόσο δυστυχισμένοι όσο κι εκείνο το αστέρι με την πιο μακριά γενειάδα που πρόδωσες. Οξεία πυώδης δυστυχία.
Καημένο παιδί σε λυπάμαι για αυτά που δεν είσαι και τόσο θα ήθελες. Σε λυπάμαι γιατί η ζωή σου υπάρχει μόνο στην σφαίρα του φανταστικού. Γιατί δεν ξυπνάς μα ούτε κοιμάσαι και ποτέ. Σε λυπάμαι γιατί είσαι μια τιτάνια συναισθηματική κράμπα που βρομάει ανθρωπίλα, ανίκανος για όλα. Είσαι ένα μεγάλο βαρετό ψέμα. Ένα καταραμένο κρίμα. Δεν θα ευτυχήσεις ποτέ. Καλύτερα!
Game over.
Και η μέρα κύλησε όμορφα, με ένα χαμόγελο μεγάλο καρφιτσωμένο στα χείλη. Οι φίλοι κατέφθασαν ξανά στο μεγάλο σαλόνι μου και η αγάπη βρήκε τον δρόμο που είχε χάσει προσωρινά. Ένα μικρό παιχνίδι πού επινόησες για να με οδηγήσεις στο πιο όμορφο άρωμα που μου έκανες δώρο. Ένας βιαστικός πόνος στην καρδιά.
Η μικρή Ελένη. Η φίλη που παντρεύτηκε, ο μικρός μου αδερφός που μπήκε στην επικράτεια των 30.Πτώματα τσιγάρων στο τασάκι. Ολοκαίνουργιοι άνθρωποι που έφτασαν για να με πάνε μεγάλα ταξίδια και τα ξεχασμένα γέλια που έγλειψαν και γυάλισαν τα δόντια μου. Τα ασταμάτητα δώρα και η δουλειά που κόπασε αφήνοντας μου πίσω ότι πιο όμορφο είχα να δω. Η αλήθεια έρχεται πάντα και σε βρίσκει γιατί είναι μπροστά. Κάποτε θα σε κάνω εγώ να τρομάξεις.
Game over.
Από λάθος ή από θαύμα προκύπτει το ότι είμαστε ακόμα εδώ. Ζωντανοί εννοώ.
Με τόση φθορά στο πετσί μας.
Η ζωή που μας δίνεται είναι ένα δώρο και όπως όλοι ξέρετε μαζί με το δώρο μας δίνεται πάντα κι ένα μαστίγιο. Εμείς αποφασίζουμε που να το χρησιμοποιήσουμε.
Τα λόγια της ξανά και ξανά στα αυτιά μου λίγο πριν τον ύπνο. Έβγαλα την μάχαιρα και έκοψα κάθε δεσμό. Κάθε ράμμα, κάθε μικρή και ανυποψίαστη κλωστή που είχα μπαλώσει. Λύθηκε από πάνω μου όλη η σάρκα. Έπεσε κατάχαμα με θόρυβο. Θέλω να ζήσω έτσι όπως θα ζω κάθε αύριο. Όχι κάθε αύριο, κάθε τώρα. Μόνο το τώρα μπορούμε να αγγίξουμε.
Game over.
