Κυριακή, Αυγούστου 31, 2008

LeS fEuIlLeS mOrTeS


Από κάπου μακριά βρέχει. Που θα θάψουμε φέτος το άψυχο σώμα του καλοκαιριού; Έκανα έναν πρόχειρο λάκκο στην μεγάλη ζαρντινιέρα της βεράντας μου. Ίσως εκεί.
Η γάτα μου μπλέκεται στα πόδια μου συνέχεια. Την διακατέχει μια μικρή αμηχανία εν όψη βροχής. Γατί του Απρίλη...τι περιμένεις; Αυτές τις μέρες ζύμωσα το πρώτο μου ελιόψωμο. Με βοήθησες και συ. Υπάρχεις στο σχήμα των ελιών μου και κάθε φορά που πάω να δαγκώσω μια μπουκιά σε αναγνωρίζω.
Το πρώτο μου κρύωμα έσκασε φέτος μύτη από πολύ νωρίς .Τα πρώτα μου δέκατα και οι μεγάλες αϋπνίες. Κατέβηκα στο υπόγειο και έψαξα να βρω το ανοσοποιητικό μου σύστημα κάτω από τα τυλιγμένα περσικά χαλιά και το χριστουγεννιάτικο δέντρο του περσινού χειμώνα, αλλά δεν βρήκα τίποτα. Έτσι έμεινα άρρωστη να ξεϊδρώνω και να κοιμάμαι σκόρπια, όπως τα χρησιμοποιημένα μου χαρτομάντιλα .Και μην έχοντας τι άλλο να κάνω σε αυτές τις εμπύρετες αϋπνίες μου, φόρεσα το παλιό εφηβικό μου σκάφανδρο και βούτηξα στην αποπνικτική μου ενδοχώρα. Έκοψα με λυπημένες κινήσεις κάτι θεριεμένα αγριόχορτα που μεγάλωναν μαζί με τα θέλω μου και πέταξα κάτι ξεχασμένα κομμάτια κολλάζ μαζί με τα πρώτα νεκρά φύλλα που βρήκα. Έκανα μια αργή αποπαρασίτωση σε κάθε γωνιά που λιμνάζαν παλιότερα ανικανοποίητα Σεπτεμβριανά βράδια και σήκωσα έναν ακόμα πυρετό 38.2 για να τα κάψω.

Δουλεύω πολύ εν όψη του νέου προγράμματος του σταθμού. Έχω δέσει τα μάτια μου, το μυαλό και την καρδιά μου σε εκείνο το μαύρο πληκτρολόγιο και όλο τρέχω πάνω του, μοντάροντας εκπλήξεις και νέα κομμάτια. Έχω απονευρώσει τους πιο μεγαλοδύναμους νευρώνες μου και δεν υπάρχω πουθενά αλλού.
Όπως κάθε χρόνο.
Σήμερα σηκώθηκα με κρεσέντα βήχα και με ένα κεφάλι θαρρείς από φρέσκο, υγρό, τσιμέντο. Έβρασα λίγο τσάι του βουνού και τηλεφώνησα πως μου είναι αδύνατον να πάω στην δουλειά.
Έβαλα στο cd Juliette Greco και «Les feuilles mortes», όπως κάνω κάθε φορά που με παίρνει από την μύτη η πρώτη μυρωδιά του φθινοπώρου. Συνέχισα μεVivaldi και «Violin Concerto in A minor» και τελείωσα αναπολώντας τις μεγάλες προσδοκίες μου με Chopin- No.2 in E flat major.
Σε λίγο πλησιάζουν τα γενέθλια μου. Παίρνω το τουφέκι και τους ρίχνω. Πάρτα κάτω.
Να και οι νύχτες πρεμιέρας πιο κει. Πάρτες κάτω και αυτές και κοίτα παραπέρα πάλι εκείνο το τιτάνιο έγκαυμα που βγαίνει από τα σωθικά μου κάθε τόσο θέλοντας να κάψει την ζωή μου σα να ήταν από σελιλόιντ. Το τουφεκίζω και αυτό .Όλα. Να μην με πλησιάσει τίποτα. Όλα. Μέχρι να ξαπλώσουν ακίνητα κάτω από τα πόδια μου και να μπορώ εγώ αυτή την φορά να περάσω από πάνω τους.

Υπάρχει μέσα μου ένας μεγάλος παρασιτικός φόβος. Ένας μεγάλος παρασιτικός φόβος.
Κανείς και τίποτα. Δεν θέλω μιλιά. Μου αρκεί η αλλαγή του σκηνικού μέσα κι έξω μου. Μου αρκεί που στις Μένητες της Άνδρου φέτος έπεσε στις απλωμένες γάμπες μου ένα πλατανόφυλλο σε σχήμα καρδιάς. Μου αρκεί που η κουρτίνα πήρε να κουνιέται λυγερόκορμα ξανά και που στις χούφτες μου κρατάω ακόμα τα ίχνη από τα πρώτα άστρα του σύμπαντος.
Μου αρκεί.

29 σχόλια:

etalon είπε...

Ξημερώνει Σεπτεμβριος
με ξυπνήσαν τα νερα
στο παραθυρο
κι ενα τηλεφωνο
που αφησα αναπαντητο
ετσι λοιπον τελειωνει το καλοκαιρι...

διαβαζω για παρασιτικο φοβο
και εξοικειώνομαι
με τη φραση
τη λεω δυνατα
την ωρα που ξυριζομαι
ετσι να κανω
παει η καρωτιδα

ομως αυτο πια μου φαινεται ευκολο
το δυσκολο ειναι
να βρω αδιαβροχο
ομπρελα
να βγω εξω
να ψαξω
ανθρωπινα πλησιασματα
να ξετυλιχτω απο το σελοφαν
του παρασιτικου φιβου
κι ας εξαπλωθει
τι πειραζει
αφου οι παρενέργειες
θαναι ασήμαντες

βρεχει ακομη
μια ζεστη υπάρχει
μαζι με την υγρασια
σημερα θα πιω καφε
δημόσια

σεπτεμβρης
ο μηνας που θα καταγησω το ιδιωτικο
λεω...

φιλι

Hfaistiwnas είπε...

Σιγά σιγά, και το πέρασμα αύριο στο Σεπτέμβρη θα αρχίσει να μας αποχαιρετά, η αλιώτικη διάθεση του καλοκαιριού.. του χρόνου πάλι..
Όλα περαστικά..

markos-the-gnostic είπε...

δε θες μιλιά ε;
κι εγώ νιώθω ότι έχω τόσο πολλά να κάνω που δεν προλβαίνω ακόμη και να μη δω κανένα σ' όλη μου τη ζωή από δω και πέρα...

Leviathan είπε...

poli omorfa auta pou grafeis kai arketa poiitika...kalo f8inoporo!

Ανώνυμος είπε...

Που είναι η Αμάλθεια σου; Φώναξε την, να μαζέψεις ύπνο. Έτσι πρέπει .Ύπνο. Άσε τα όνειρα για όταν γίνεις καλά.

Περαστικά τερατάκι. Καλό μήνα (στις 2 γενεθλιάζεις ε; Και καλό φθινόπωρο, κι ας είναι και πρόωρο.)

b|a|s|n\i/a είπε...

κανείς και τίποτα
όλα και τίποτα
σιωπές, φωνές
βροχή, ήλιος
ισορροπίες
εύθραστες

candyblue είπε...

@ etalon :Ο Χλωμός Σεπτέμβρης ήρθε και με βρήκε να βήχω. Ξημερώματα. Πάλι μόνο με 4 ώρες ύπνο. Και ήταν σα να προσπαθούσε το νέο μου δέρμα να πεταχτεί από τις συσπάσεις του βήχα. Μέχρι που ή ώρα πήγε 8 και έτρεξα να πάρω τα κατάλληλα φάρμακα.

Αλήθεια ξέρεις αν πραγματικά θες να καταργήσεις το ιδιωτικό;
Μπορεί και να θες. Μπορεί ναι...εδώ εγώ.






@ Hfaistiwnas:Αλήθεια νοιώθω σα να πετάω το παλιό μου δέρμα...ίσως επειδή αυτός ο μήνας είναι και ο μήνας των γενεθλίων μου.
Περαστικά όλα .Έτσι ακριβώς καλέ μου

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic: Κιχ...
Έτσι ήμουνα και γω πριν έτσι σαν και σένα τώρα και ξαφνικά μια μεγάλη έκρηξη. Και μετά το αντεστραμμένο σου εγώ να κρέμεται μπαρουτιασμένο από το ταβάνι και να παρακαλάει να το ξαναβάλεις ίσια
Έτσι και γω, σαν και σένα πριν






@ Leviathan: Καλό φθινόπωρο ναι, αν και ακόμα είναι νωρίς να φθίνουν οι οπώρες.
Αντέχει λίγο ακόμα το φως εκείνο του καλοκαιριού. Λίγο μοναχά.
Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου.

candyblue είπε...

@ κοινωφελής κώνωψ: Έλα ντε που είναι; Βρήκε κανέναν να την τραβάει από την μύτη λες και με παράτησε σε νύχτες λευκές.
Αυτό προσπαθώ, να μαζέψω ύπνο για να αναρρώσω, αλλά όπως βλέπεις δεν είναι δυνατόν.

Ναι στις 2 γεννεθλιάζω. Θέλεις μήπως πάλι να μου κάνεις κανένα περίεργο δώρο και να με τρέχεις σε περίεργα μέρη να το βρω;
Ε;





@ b|a|s|n\i/a:Ναι η αλήθεια είναι ότι πρώτα προηγήθηκε το όλα η τίποτα. Και έπειτα στα γρεμνά, εκεί που όλα πάνε προς τα κάτω και σκορπάνε αμήχανα, έμεινε το κανείς και τίποτα.
Και έτσι πάμε μπροστά. Με απώλειες και με καινούργιους μήνες μέσα στα μικρά τσεπάκια των παντελονιών μας.

Ισορροπίες εύθραυστες αποτελούν μη ισορροπίες
Καλώς ήρθες.

Hfaistiwnas είπε...

Δεν ξέρω πότε θα είναι αλλά να τα χιλιάσεις!!!

Me:Moir είπε...

Φύλλο σε σχήμα καρδιάς?

:))

ΥΓ: Εκείνο το e-mail που σου έστειλα σε απάντηση του δικού σου, πού ακριβώς το άφησες?

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Στις 2 του μήνα είναι. Αύριο. Πρόσεχε με τις ευχές. Καμιά φορά μπορεί και να βγουν!!!!!!!!!
:)



@ Me:Moir: Ποιο κοριτσάκι γκρινιάζει....για να δω!
Ναι, αλήθεια θα το φωτογραφήσω και θα το βάλω στο facebook να το δεις

Άτη είπε...

μου αρκούν οι εικόνες που μου δημιούργησαν τα γραφόμενα σου..

nosyparker είπε...

Το να έχεις τόσα πολλά μα να σου αρκούν τόσα λίγα είναι για μένα ένδειξη ευτυχίας.

efoudi είπε...

καλημέρα candyblue..

αν ήμουν κοντά σου θα 'θελα να έπαιρνα την παρεούλα(ξέρεις ποια)και να ερχόμασταν να σε ξυπνήσουμε το πρωί,να σε τραβάμε μέσα στα σκεπάσματα και να σου τραγουδάμε-να ζήσεις candyblue και χρόνια καλά!-
μετά να πίναμε καπουτσίνους,εκείνους με την καρδούλα στο αφρόγαλα..
συλλεκτικούς..

όπως εσύ...

Hfaistiwnas είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!!
:):):):):):):)
Ότι επιθυμείς να το κερδίσεις.. :)
Ευτυχισμένη πάντα!
Καλημέρα!!!

candyblue είπε...

@ Άτη:Εύχομαι μόνο να σου μείνουν αυτές οι εικόνες. Αν και όλα κάποτε ξεθυμαίνουν





@ nosyparker: Λες; Μπορεί και να είναι τελικά.

candyblue είπε...

@ efi είπε: Ζω στο λάθος μέρος με τις λάθος παρέες μου φαίνεται. Και ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι να μου το θυμίζουν αυτό.
Σε ευχαριστώ πολύ Έφη και μόνο για την εικόνα αυτή!




@ Hfaistiwnas: Σε ευχαριστώ πολύ. Πολύ Πολύ. Ωραία ευχή. Και εύχομαι και γω να πραγματοποιηθεί χωρίς πόνο και μεγάλη δυσκολία.
Καλημέρα και από δω.(γκουχ γκουχ)
:)

maira είπε...

Ευχές... κι από δώ !
Έτσι διπλές
για να σιγουρευτώ ότι θα πιάσουν.... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!

BOSKO είπε...

κι από μένα!
Να τα 'κατοστήσεις!

candyblue είπε...

maira del mar & BOSKO: Η ομορφιά είναι η υπόσχεση της ευτυχίας και εσείς με κάνατε κι ένιωσα όμορφα πράγματα.
Ευχαριστώ και τους δύο για τις ευχές.

>Μαρουλού και σένα ότι επιθύμησες να σε κυνηγήσει με λύσσα εύχομαι!<

Πλεκτά Χειροποιήματα είπε...

...δεν ξέρεις πόοοσες φορές ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό, ένα βαρύ αμώνι να πέφτει πάνω στο στήθος μου, ένα βούισμα στ'αυτιά μου...
Ποτέ δέν σκέφτηκα πως ο πιό σωστός τρόπος να το περιγράψω είναι..."Υπάρχει μέσα μου ένας μεγάλος παρασιτικός φόβος"...

Ευχαριστώ Candy!!!
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Πόσα παραπάνω να ζητήσει κανείς;
Πόσα;

Στα είπα όλα τετ α τετ θες ξανά;

vrefosalata είπε...

ἀγαπητή/έ ἀποτυχημένε μπλόγκερ,

παρακαλώ ἐπισκέψου τόν προσωπικό καί ἀμόλυντο ἰστοχώρο μου για να ψηφίσεις στήν ἀμφιλεγόμενη ψηφοφορία μου.

Μετ' ἀσπασμών,
καλυψῶ

Aντώνης είπε...

Εγώ θα σου έλεγα πως δεν είναι μόνο αρκετά, περισσεύουν κιόλας. Καλό ξεκίνημα ή και καλή συνέχεια γιατί όλα από κάπου έρχονται και κάπου σε πάνε. Αρκει... να μπεις στην τροχιά τους.

candyblue είπε...

@ Merawen:Δεν ξέρεις πόσες φορές και γω τα ένοιωθα όλα αυτά έτσι και δεν ήξερα τι όνομα να τους δώσω. Μέχρι που ήρθε από μόνο του και κάθισε μέσα μου και χαρτογραφήθηκε ο φόβος. Ένα ξημέρωμα που ήμουνα άρρωστη και τόσο ευάλωτη.

Και γω ευχαριστώ!






@ lolipop: Τσουκ!
Πολλά ακόμα....
Και όλα τα θέλω από δω και στο εξής Τετ α τετ

candyblue είπε...

@ vrefosalata:Μπαααα Δεν τολμώ! Ίσως όταν κι αν γίνω επιτυχημένος/η
να σου κουβαληθώ.







@ Aντώνης: Σε αυτή την φάση που βρίσκομαι τίποτα δεν περισσεύει. Όλα είναι less και tight.Κρατάω με αγάπη το καλό ξεκίνημα που μου εύχεσαι. Θα μου χρειαστεί.

Όπως και η τροχιά!

I.P.Potis είπε...

Καλό φθινώπορο δεσποινις.

candyblue είπε...

@ I.P.Potis:καλό φθινόπωρο mr Potis

Χάρηκα που φτάσατε ξανά μέχρι εδώ.