Κυριακή, Αυγούστου 17, 2008

ΠαΝσΕλΗνΟς Σαν...


Το τέλειο κοκτέιλ. Αυταπάτες σε σιέλ αποχρώσεις, σύγχυση με λίγα φύλλα μέντας πατημένα, και μπόλικες δόσεις φόβου που παγώνει σαν νιφάδα σε απίστευτα σχέδια.
Σκούρα η θάλασσα με το διάδημα της αγίας πανσελήνου και από ψηλά ο κόλπος ένα πιάτο μαύρη σούπα.
Μαζί και χώρια από όλα και από όλους. Απολαμβάνω το μαγικό κοκτέιλ που μου αφήνει τρύπες παντού. Μπάζει ξαφνικά, όταν το νοιώθω να συμβαίνει ακριβώς από πάνω μου. Παρατάω το ποτό στη μέση και καρφώνω το βλέμμα μου μεσουρανίς. Ένα πρόσωπο λιπαρό γεμάτο φως και από πάνω του ένα μαύρο βέλο.
Το κινητό κουρνιάζει στο χέρι μου. Σου στέλνω ένα μήνυμα.

-Κοίτα την έκλειψη, σου γράφω, σχεδόν προστακτικά
-Σαν φαγωμένος λιόσπορος, μου απαντάς.
-Σαν νύχι με γαλλικό μανικιούρ,παίρνω σειρά εγώ
-Σαν βλεφαρίδα κολλημένη σε ντεκολτέ.
-Σαν πρόσωπο σταχτί, κουρασμένου εργάτη με φωσφοριζέ τσουλούφι.
-Σαν μπλάνκο σε κοσμικό λάθος.
-Σαν μεσοφόρια αγγέλων πετάμενα στην ράχη ενός καναπέ.
-Σαν μισοτελειωμένη πρόταση.
-Σαν ένα κομμάτι τρέλας που φωσφορίζει αμέριμνο στις καμένες καμπύλες της λογικής
-Σαν σκουριά σε δαχτυλίδι αρραβώνων.
-Σαν κοιλιά φάλαινας δολοφόνου που έχει αφήσει αφάγωτο μόνο ένα κομμάτι ανταρκτικής.
-Σαν μια παρένθεση που δεν κλείνει .Σαν εισιτήριο με ανοιχτή επιστροφή.
-Σαν μισοτελειωμένο χάδι λευκού χεριού πάνω σε πρόσωπο νέγρας.
-Σαν αποτύπωμα από χείλια στο στόμιο ενός μπουκαλιού.
-Σαν περίεργο βουλοκέρι στη πιο μυστική ουράνια επιστολή.
-Σαν ισορροπία στο σύμπαν που παραπατάει.
-Σαν κομμάτι από χωράφι χλωμού σίτου που σώθηκε από την πυρκαγιά του πιο απόκοσμου αστεριού
-Σαν μισόκλειστο παντζούρι το μεσημέρι.
-Σαν τον ήχο από το στρίγκλισμα των φρένων ενός ανοιχτού αμαξιού, που μας μοιάζει.
-Αυτοκίνητου που τρέχει μόνο του στη νύχτα.
-Στη νύχτα που θα μου μείνει αξέχαστη με όλο αυτό.

Έπειτα νύχτωσε κι άλλο. Βάθυνε η ουλή. Τραβήχτηκαν κι άλλο μέσα μου τα ράμματα που έχω. Γλίστρησε η μαύρη μουντζούρα από το λιπαρό πρόσωπο της πανσελήνου και η φωσφοριζέ περισπωμένη έγινε ολόκληρη τελεία. Και το φως με μαστίγωνε τόσο, που δεν άντεχα να κάτσω λεπτό παραπάνω.
Έφτασα σπίτι ξυπόλυτη, τρέχοντας, μέσα από πλαγιές και σκίνα. Πήρα το σαμπουάν και λούστηκα με το φως της. Γέμισα με την φωτεινή της πίσσα όλες τις τρύπες που έχασκαν. Πάτησα κι άλλο μέσα τις ουλές μέχρι που χάθηκαν και ξάπλωσα μέσα στις σαπουνάδες αναπνέοντας όσο πιο βαθιά μπορούσα.
Είναι πολύ όμορφο να μαγεύεσαι κάποιες φορές.

17 σχόλια:

Τάσος Κάρτας είπε...

"... κι είναι η ησυχία
μια έκκριση εσωτερική
που με εναρμονίζει με τα γύρω.
Παρακολουθώντας τον ύπνο της φύσης
βλέπω άγρυπνη τη λογική της σιωπής
να συμπεραίνει όνειρα
και μαντεύω λίγο την άγρια εγκατάλειψη
στους στίχους...
Το πένθος της απουσίας
γίνεται μια κίνηση λυτρωτική
κι η νύχτα φανταχτερή
υπονοεί ελαφρότατα μυστικά
μια κοινωνία εσωτερική
από άφατες εμπνεύσεις"
(απόσπασμα από τον ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ της Κατερίνας Αγγελάκη-ΡΟυκ)

maya είπε...

οι πολλοί βλέπουν.
θεατές.
λίγοι αφήνονται να μαγεύονται.
είσαι τυχερή.


καλημέρα!

Dee Dee είπε...

Πηγαμε σε ενα ζαχοραπλαστειο και με κερασε ο Δ κανταιφι με παγωτο. Μετα περπατησαμε σε μια προβλητα και με ζουμ 48x προσπαθουσαμε να εχουμε ακινητο χερι για να φωτογραφησουμε το φεγγαρι. Κατι καταφεραμε, σ' αυτο ομως που ειχαμε πληρη επιτυχια ειναι στην καλοπεραση! Δεν ειναι υπεροχο;;

bereniki είπε...

makari na meinw magemeni gia panta :)
mouts
*****

Sigmataf είπε...

Na poyme kalo Φθινόπωρο 'ή όχι ακόμα?


χε~

Καλως ξανα συναντηθήκαμε....

;)


Πάμε για άλλον ένα μαγεμένο γύρο?

Hfaistiwnas είπε...

Ήταν μαγεύτηκη η πανσέληνος..
και φέρνει τόσο συναίσθημα...
σου βγαίνει και μετά θες να το διώξεις και να μείνει μια ανάμνηση μόνο..
Τόσα πολλά "σαν"... στιχομυθία με φαντασία..

candyblue είπε...

@ Iason Fernazis: Όμορφα στοιχειωμένο!
Καλώς όρισες στα μέρη μου.







@ maya: Κανείς δεν βλέπει πια. Είμαι σίγουρη για αυτό που σου λέω. Κανένας δεν αναγνωρίζει πια την ομορφιά έξω από τον τεράστιο εγώ του.
Είπαμε...μας φτιάξαν σκάρτους.

Είμαι τυχερή που έρχομαι από άλλον πλανήτη ίσως.
Φιλιά

candyblue είπε...

@ Dee Dee :Είμαστε ζωντανοί όσο όλα αυτά συμβαίνουν και μας χωράνε. Αυτό είναι υπέροχο.
Γύρισες?







@ bereniki:Το γι απάντα είναι κακή πρόβλεψη. Για όσο...

candyblue είπε...

@ Sigmataf: Όχι ακόμα. Έχω άλλη μια εξόρμηση 4 ημερών στην Άνδρο όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή για την έκθεση. Όταν γυρίσω μάλλον τότε θα πούμε.

Πάμε για πολλούς!!!








@ Hfaistiwnas: Τόσο συναίσθημα που σχεδόν σε μετεωρίζει και σε κάνει να την ακουμπάς.
Σαν ένα στρογγυλό διαστημικό ψυγείο καταψύκτης που έχει φυλαγμένα πάνω του όλα των σκέψεων τα δάκρυα.
Θα την εκτίμησες την μαύρη την σκιά της φέτος και είμαι σίγουρη πως κάτι σου θύμισε και σε πλήγωσε κι όλας.
:)

Hfaistiwnas είπε...

Την εκτίμησα.. θυμήθηκα και βγάζω από τη μνήμη μου αμέσως..
Η παρομοίωση με το ψυγείο πολύ μου άρεσε.. πρωτότυπη..

efoudi είπε...

¨..σαν περίεργο βουλοκέρι στην πιο μυστική ουράνια επιστολή.."

ψάξε ψάξε δεν θα το βρείς...

αχ,αυτά τα "σαν" πόσο μας έλειψαν...

bereniki είπε...

swsti... opws panta mikri, glukeia, sofi karamelitsa!
phra dyo omorfa paramythia shmera k se thumithika!
makia **

Dee Dee είπε...

Δεν εφυγα ακομα καραμελενια μου. Μονο 2 μπανια της μισης ωρας εκανα ολο το καλοκαιρι :):)

Την Δευτερα λυνω πανια ομως, 10 μερες ξεκουρασης!!

Καλο απογευματακι!

nosyparker είπε...

Πολλές ουλές κι άπειρες τρύπες ρε συ... γιατί;

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas:Πρωτότυπο είναι κάθε τι που αγγίζει περίεργα τον καθένα μας





@ efi:Θα τα έχετε από δω και στο εξής. Το κεφάλι το έβαλες μέσα εσύ ή όχι ακόμα;

candyblue είπε...

@ bereniki: Τα παραμύθια είναι αδυναμία μου και όταν τα διαβάζω αλλά και όταν τα ζω.







@ Dee Dee:Εύχομαι να ανταμώσεις αυτό που έχασες ολόκληρο εκεί πέρα. Πέρασαν οι 10 μέρες;
Δεν ξέρω...και γω γύρω τριγύρω ήμουνα.

candyblue είπε...

@ nosyparker:Εσύ ρωτάς; Και συ πέρασες μια εποχή μέσα από άπειρες ουλές και τρύπες. Είναι η φάσεις εκείνες οι άσχημες που περνάμε όλοι σαν να ήταν ίωση. Κάποιες φορές, δεν είναι η ζωή ωραία για όλο τον κόσμο.
Νεόνυμφη!