Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2008

ChAnEl No 5


Ενυδατικές στην επιδερμίδα. Γενναιόδωρα ντεκολτέ. Αλμύρα στα νύχια, στις γραμμές της ζωής μου, στις άκρες των μαλλιών και των βλεφάρων μου. Έγινε βράχος πια το καλοκαίρι και γω κόλλησα πάνω του σαν πεταλίδα. Έχω το κύμα της κρυμμένο κάτω από το κούμπωμα του δεξιού μου σκουλαρικιού.
Στη δουλειά ωράρια σπασμένα, γέλια και φιλιά σε διαδρόμους και σε πόρτες. Όλοι μιλάν για διακοπές και γω μειδιώ. Πόδια βρεγμένα κάθε βράδυ από το λάστιχο της βεράντας. Απέμεινα φύλακας και κηπουρός της Βαβυλώνας μου. Υπάρχουν μέρες που κάποιο βουνό καίγεται. Πάντα πια κάτι καίγεται. Πάντα κάτι, μέχρι όλα να γίνουν μαύρα. Μέχρι όλα να μοιάσουν στις ψυχές μας,επιτέλους.
Πέρναγα δίπλα από την φωτιά τις προάλλες, εκεί στα Γλυκά νερά, και έκλαιγα σα να έχανα κάποιον. Μύριζα τον καπνό και έβλεπα την φωτιά σαν πληγή ανοιχτή και κατακόκκινη να βιάζει με μανία τις κόμες των πεύκων. Και ήταν ότι χειρότερο έχω δει τους τελευταίους μήνες. Και αλήθεια έκλαιγα γιατί έμοιαζε με ουρλιαχτό αυτό που εισέπραττα, αλλά ποιος νοιάζεται. Με αυτές τις φωταψίες άλλωστε δεν θα νυχτώσει ποτέ.
Πατρικό. Ώρα μπλε. Λυκόφως αλλιώς. Ποτίζω κι εκεί τα φυτά της μαμάς. Πέφτουν στάχτες και αστέρια. Πάλι από κάπου μακριά ακούγεται ένα ασθενοφόρο. Στο βάθος κάποιων κήπων 2-3 άνθρωποι καθισμένοι σε αυτοσχέδια τραπεζοκαθίσματα πίνουν, τρώνε και μιλάνε χαμηλόφωνα .Κλωστές λευκές κρέμονται από τον ουρανό. Σαν ξεφτισμένα ρούχα αρχαίων ψυχών.
Στα απέναντι μπαλκόνια κόσμος χτυπάει τα μαχαιροπίρουνα σα να επρόκειτο για κάποιο ξεχασμένο σύνθημα. Σε ένα γαλάζιο εφηβικό δωμάτιο, κάπου πιο πέρα, βλέπω μια κοπέλα να χτενίζει τα μαλλιά της στο πλάι. Στα συρτάρια του δικού μου εφηβικού δωματίου, φλογερές επιστολές αποσυντίθενται.
Φτάνω στο μπάνιο και πλένω τα χέρια μου με σαπούνι λεβάντας.
Έχω ανάγκη να μυρίσω κάτι παλιό. Ανοίγω τα συρτάρια της μαμάς. Ψάχνω. Τίποτα παλιό. Ανοίγω την μικρή αποθηκούλα. Ψάχνω τις παλιές τσάντες της και μέσα στην κοιλιά μιας καφέ δερμάτινης βρίσκω το άρωμα της Chanel No 5, που φόραγε κάποτε.
Κάποτε. Εγώ και αυτή κάποτε. Με εκείνο το κάποτε άρωμα στα χέρια και στα φιλιά της. Στα βαθιά καλοκαίρια όλων μας, τότε που έκρυβα τον ουρανό στην τσέπη μου και τα κοχύλια που έβρισκα στο βάζο με την μαρμελάδα βερίκοκο.
Και τόσο αβίαστα έκανε η Chanel No 5 τη νύχτα μου, ένα μεγάλο flash back που με κατάπιε και με ξέβρασε στο κόκκινο αυτοκίνητο μου να οδηγώ με το άρωμα της Chanel μαμάς στα στενοσόκακα της μνήμης. Πόσα χρόνια κατάπια από τότε μέχρι σήμερα. Πόσα απαγορευμένα λεπτά έσβησα πατώντας τα σαν γόπες άφιλτρων τσιγάρων που καπνίστηκαν μισά.
Πόσα χρόνια.... πόσα λιμάνια, πόσα καλοκαίρια σκόρπια. Πόσοι άνθρωποι χαμένοι και πόσοι άλλοι πεταμένοι στο recycle bean.Πόσα νέα αρώματα φορέσαμε από τότε. Πόσα καινούργια αστέρια είδαμε. Πόσα νέα μάθαμε και πόσο ιδρώτα χάσαμε για το τίποτα. Πόσα ακόμα θα έρθουν να μας βρουν και πόσα χιλιόμετρα ζωής θα κάψουμε κάτω από τις σόλες μας.
Ρε συ μαμά....Τι κουραστικό να είμαστε άνθρωποι!

28 σχόλια:

Το Ψωλικό Εξπρές είπε...

me ekanes na klapsw....se euxaristw!

Γιώργος Π. είπε...

''Τι κουραστικό να είμαστε άνθρωποι!'' πολλή όμορφο…
[τα κολλάζ σου είναι όλα φοβερά]

etalon είπε...

καλο μηνα αγαπημενη
το κειμενο απιστευτο
πως λειτουργει καποιες φορες...

ξερω γω; είπε...

Συχνότητες στο παλιό ραδιόφωνο, σκιές στο ξεβαμμένο τοίχο που εμφανίζονται ξανά κάθε καλοκαίρι...
Κι είμαστε εμείς οι συχνότητες και οι σκιές που εμφανιζόμαστε και εξαφανιζόμαστε μέσα στις λέξεις...
Μας βλέπεις;

Καλό σου μήνα!

bereniki είπε...

auta ta tzitzikia pou tragoudane mesa sti nyxta omws poso me ksekourazoun....
makia glykia karamelitsa :)
tzitzitzitzitzitzitzitzitzi...
*****

Dee Dee είπε...

Με κλεβει παντα ο τροπος που παρομοιαζεις καταστασεις. Εξαιρετικα ευστοχο καραμελενια μου. Ειναι δυσκολο να ειμαστε ανθρωποι;;; Ισως επειδη κρυψαμε καπου τα ενστικτα μας .

Καλημερα δροσερη σου ευχομαι!

maira είπε...

Είναι η φύση...(μας)... που καταστρέφεται κι όλο αλλάζει.
και
Είναι η φύση μας που όλο καταστρέφει και δεν λέει να αλλάξει!
Ασφυξία από τις στάχτες στα ρουθούνια μας.

Πήγα να βουτήξω το δάχτυλό μου λίγο στις μυρωδιές σου...και αυτές με βούτηξαν ολόκληρη.
Ευχαριστώ candyblue
Υπέροχο κείμενο !!!

candyblue είπε...

@ anypopti:Εγώ σε ευχαριστώ που μου το είπες.







@ George: Είναι λες; Το ψάχνω ακόμα. Πείραμα είναι που όλο εξελίσσεται.
Σε ευχαριστώ πολύ πάντως.







@ etalon: Καλό μήνα. Αν και πάτησε τα 3 ήδη. Πως λειτούργησε αλήθεια σε σένα;
Δε λες...νομίζω πως θα θελα να ξέρω.








@ Άρρωστη Ερινύς: Σας βλέπω και σας ακούω ταυτόχρονα. Συντάσσω έτσι νέες προτάσεις που οδηγούν σε νέα καλοκαίρια .Πιο ξεβαμμένα και πιο γυαλιστερά.
Ναι ευτυχώς, σας βλέπω.

candyblue είπε...

@ bereniki : Και οι γρύλοι και ο γκιόνης...και αυτά υπέροχα.






@ Dee Dee :Ο τρόπος αυτός είναι η αλήθεια μου. Έτσι κάπως τα βλέπω. Δοκίμασε να μυρίσεις κάτι παλιό,κάτι που να σε παραπέμπει στην παλιά σου μαμά. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μύρισε το και μετά γράψε ότι σου έρχεται στο μυαλό.

Τα ένστικτά μας τα σκεπάσαμε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της.
Και από μένα μια ακόμα δροσερή καλησπέρα.






@ maira del mar: Είναι και μια νέα φύση πιο κάτω όμως που στέκεται αποκαλυπτικά πράσινη μπροστά μας. Είναι η φύση που δεν μπορέσαμε να σώσουμε αλλά ούτε και να γεννήσουμε ποτέ.
Είναι αυτό που μας θυμίζει πως άνθρωποι δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ.

Το δάχτυλο πίσω από το αυτί, όπως κάνουν με τα βαριά αρώματα.

gina είπε...

Ωραία Κείμενα!!
Καλή συνέχεια
g

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!


Άφωνος!!!!!!!!!!!

Filotas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
candyblue είπε...

@ gina:Χίλια ευχαριστώ για την ανάγνωση που τους έκανες.





@ κοινωφελής κώνωψ: Λες ε;
Για κάτσε να πάω να το ξαναδιαβάσω.





@ Angelito:Μπορεί να υπάρχει κάτι αρχικό εδώ. Μπορεί να έκανα μια βουτιά εκεί στα πίσω νερά...
Και ίσως τελικά σα να με πρωτοσυνάντησες απόψε.
Χαίρομαι που σε ξαναπετυχαίνω εδώ.

faraona είπε...

TΑ ΚΟΛΛΑΖ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΙ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΣΑΝ ΛΕΠΙΔΙ...που χαρασει μαλακα και ματωμενα τους δρομους των λεξεων.

την καλησπερα μου

Ανώνυμος είπε...

Α ρε φιλενάδα να ξερες τώρα τι μου αναμόχλευσες.
πόσο πίσω με πήγες. Μόνο ερείπιο πια εκεί πίσω.
Αλλά τα αρώματα αξέχαστα

Θυμάσαι τις συκιές στα χαλάσματα;

Ηλιας....Just me! είπε...

Πανέμορφο ταξίδι στο παρελθόν....βουτιά προς τα πίσω μαζί με γνώριμα αρώματα και εικόνες που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ γιατί πολύ απλά είναι ριζωμένα σαν πεταλίδες πάνω σου... Τα κύματα του χρόνου δεν πρόκαιται ποτέ να στα ξεκολήσουν, μόνο να στα "αλατίσουν", αλλά θα είναι πάντα εκεί πέρα... καλό καλοκαίρι Candy μου, να είσαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις τόσο όμορφα ενσταντανέ του παρόντος και του παρελθόντος σου!

Θράσος είπε...

Εκπληκτικό...
Ελπίζω να ζήσουμε πολλά καλοκαίρια ακόμα, να δούμε πολλά αστέρια ακόμα, να ονειρευτούμε και να ερωτευτούμε όσο δεν έχουμε μέχρι στιγμής...
Τι γλυκόπικρο κομμάτι...σαν το φετινό καλοκαίρι

Aurangel είπε...

ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.
ANGEL KISS

efoudi είπε...

εχω βουτήξει μέσα στο καλοκαίρι..μια μεγάλη βουτιά με ανοιχτά μάτια..

και βλέπω

ένα τόπο
ένα νησί που μοιάζει σαν να μην έχει ρίζες στη γη..

και ταξιδεύω κι εγώ πίσω στο χρόνο..πάντα το έκανα

και βλέπω

τους φίλους,τον εαυτό μου..σκόρπια χαμόγελα και βλέμματα σε ένα πίνακα απο φελλό..να μαρτυρούν εποχές ανέμελες,όμορφες,που ζούν για πάντα..

έτσι συμβαίνει τα καλοκαίρια..ταξίδια στο χρόνο
ρίξε κι εσύ ένα μήνυμα στο μπουκάλι
να ταξιδέψει στο χρόνο..

babismel είπε...

πηγα rockwave με την ανιψια μου να ακουσει marky ramone (μιας και παιζουμε ramones oποτε βρισκομαστε). το αυτοκινητο το αφησαμε καπως μακρια και περπατησαμε μεχρι τον χωρο. στην επιστοφη μυριζανε τα χορτα.μυριζει χωριο μου ειπε.ειμαστε μυρωδιες, εικονες, και οτιδηποτε προκαλει την μνημη μας. ζουμε στο παρον εχοντας εφοδιο το παρελθον.σε κλασματα δευτερολεπτου περασανε πολλες εικονες απο τα παιδικα μου χρονια στο χωριο και οχι μονο.χαμογελασα.ειναι ομορφο να εισαι ανθρωπος.θυμασε και προχωρας.βρεχεις να ποδια σου ξανα και ξανα στη θαλασσα. αφηνεις την αρμυρα να σου τραβα το δερμα το καλοκαιρι.γλυφεις το παγωτο που σταζει.θυμασε ερωτες, καλες και κακες στιγμες.ειναι ομορφο να νιωθεις ετσι.και ναι.ειναι κουραστικο να ειμαστε ανθρωποι.οσο κουραστικο ειναι καθετι που μας κανει δημιουργικους.καθετι που μας βαζει σε αναζητηση.ειτε μεσα στο παρελθον ειτε στο μελλον.thanxxx!!-) ειναι (κουραστικο) να βγαζεις τις σκεψεις σου αλλα δες τα σχολια και πως βαλανε καποιους (κουρασμενους) ανθρωπους να σκεφτουν. ευγε!

music is my drug είπε...

δεν μπορώ να περιγράψω την έκρηξη μου στην τελευταία έκφραση....ένα ευχαριστώ κι από εμένα....

candyblue είπε...

@ faraona: Και συ φτιάχνεις υπέροχα πράγματα και πολύ κοντά στα χρώματα της ψυχής μου. Και συ μιλάς με όμορφα λόγια.
Χάρηκα που σε συνάντησα.







@ lolipop: Πάντα στ χαλάσματα βγαίνουν οι συκιές. Αν δεις γεμίσματα σε χωριά και σε χώρες νησιών πάντα δίπλα φυλάει τσίλιες μια συκιά.
Ωραίες οι αναμνήσεις. Ιδίως όταν το χτες γίνεται κουβάρι με το σήμερα.

Σε φιλώ γλυκιά μου.








@ Ηλιας....Just me!: Κάνω ότι μπορώ για να με ακολουθείτε στα ταξίδια μου και να έχω την όμορφη παρέα σας. Κάνω οτι μπορώ για να κρύβω εκείνο το νυστέρι που έχω ανάμεσα στα χέρια και τρομάζει τα πλάσματα και τα καλοκαίρια μαζί.

Να περνάς και συ καλά και να μυρίζεις ότι έχει η φύση να σου δώσει. Αν κάτι μένει από κάπου ή από κάποιον είναι ένα αφηρημένο άρωμα.

candyblue είπε...

@ Θράσος: Γλυκόπικρο ναι, σα να ρουφάς το νέκταρ του γιασεμιού. Θα ζήσουμε ακόμα. Τα πολλά βάλτα εσύ , να τα έχεις. Ψάξτα. Ακόμα κι αν δεν σου τα δίνει εύκολα κανείς.






@ Aurangel: Σε ευχαριστώ πολύ. Να θυμάσαι να περνάς όποτε θες. Όλες τις εποχές του χρόνου!

candyblue είπε...

@ efi: Να σου πω ένα μυστικό; Κανένας τόπος δεν έχει ρίζες έξω από εμάς.
Εμείς γεμίζουμε με ρίζες τους τόπους και τους ανθρώπους που κρατάμε χρόνια δίπλα μας.

Μακροβούτι και γω με μάτια ανοιχτά. Να με τσούζει η αλμύρα. Να με θολώνει ο βυθός και όλα να είναι το ίδιο εκεί και το ίδιο παραπέρα.
Ετοιμάζομαι για διακοπές και θα μείνω και γω σε εκείνο το σπίτι που επισκέφτηκες πρόσφατα.









@ babismel:Είναι κουραστικά όμορφη και κουραστικά αβάσταχτη η ύπαρξη με ότι σέρνει από πίσω της .Είναι μαγεία όμως να ξέρεις πως υπάρχεις από το αίμα των άστρων. Είναι μαγεία να ξέρεις ότι με τόσες μυρωδιές και αναμνήσεις σχεδόν μπορείς να ξαναφτιάξεις από την αρχή τα πάντα. Μόνο και μόνο επειδή τα έχεις ζωντανά μέσα σου, όπως κάποτε τα είδες .Όπως είναι μαγεία κάποιος να ανοίγει ένα λογαριασμό μόνο και μόνο για να πει 3 κουβέντες σε μια κοπέλα που έγραψε αλλες 3 αλήθειες της.
Σε ευχαριστώ. Πολύ.








@ music is my drug: Εγώ ευχαριστώ γιατί μπορείτε και νιώθετε ακόμα κάποια πράγματα. Γιατί μπορείτε ακόμα και παλεύετε αυτή την κούραση του να είμαστε άνθρωποι με τον δικό σας τρόπο. Και αυτό το ξέρετε εσείς καλύτερα από τον καθένα.

Χαίρομαι που ξαναβρέθηκες εδώ!

babismel είπε...

οι αρχαιοι μας προγονοι (ο αριστοτελης νομιζω) ειχε πει οτι για να φτασουμε στο (τελος) (το τελειο) πρεπει να βαζουμε παντα το ερωτημα (μετα τι?) καθε φορα που ολοκληρωνουμε εναν στοχο, σκοπο. ετσι ερχεται και η προσωπικη ολοκληρωση. δεν πισευω οτι φτιαχνουμε απο την αρχη πραγματα και καταστασεις. ειναι πιο απλα. εφοδια ειναι για τον επομενο σκοπο. για το επομενο βημα στο μοναδικο μας (τελος). στην μοναδικη ουσιαστικη αγωνια που πρεπει να νιωθουμε. πως θα αποκτησω περισσοτερο φως. και πως αυτο θα το μοιρασω σε οσο το δυνατο περισσοτερο κοσμο.
...κοιτα πώς ανοιγουν πορτες και πού σε οδηγουν καποιες λεξεις...ομορφο συναισθημα!!!-))
μεχρι τωρα (αμπελοφιλοσοφουσα) με φιλους, παρεα με μεζε και κρασι ή κανοντας μεγαλες βολτες στο κεντρο...
αναρωτιεμαι τι θα γινοτανε αν αυτα τα σχολια τα λεγανε οι ανθρωποι που μαζεψες εδω, αγνωστοι μεταξυ τους, σε μια τυχαια συναντηση καπου...σε ενα καφε πχ....θα μπορουσε να το κανει ταινιακι ο πικασο με τον μπουνιουελ παρεα!!!

Ανώνυμος είπε...

σ ευχαριστώ φιλενάδα.

σε φιλώ κι εγώ...

Ανώνυμος είπε...

εΙ ΨΙΤ....Κάποιος μου έκλεψε το nickname μου και τα φιλιά μου
:(

Κάποιος σου κάνει πλάκα candy.

candyblue είπε...

@ babismel :Από κοντά οι άνθρωποι δαγκώνουν περισσότερο και από τα χειρότερα θηρία. Δεν είναι εύκολο πια να κάνεις τέτοιες κουβέντες από κοντά. Είχα μια πρόσφατη εμπειρία και μου έδωσε μόνο λύπη.

Συμφωνώ με το «μετά τι;»
Όταν είπα πως φτιάχνουμε πράγματα από την αρχή εννοούσα, πως με το να έχεις δυνατές μνήμες μπορείς να αναβιώσεις παλιές καταστάσεις που σε σημάδεψαν. όταν θυμάσαι κάτι το βιώνεις ξανά .Ίσως όχι όπως τότε, σίγουρα όχι όπως τότε, αλλά είσαι ικανός να το φέρεις πίσω με κάποιον τρόπο.


Ίσως κάποτε βρεθεί ένα θέμα περίεργα όμορφο που να μπορεί να γίνει μικρού μήκους.





















@ Χαρά: Ε και; Μπορεί έτσι αυτός να ικανοποιείται.
Δεν βαριέσαι. Μπορεί να μην έχει και τίποτα καλύτερο να κάνει.
Άστον λοιπόν να το χαρεί.


p.s Και σου είπα να μην αφήνεις σχόλια από τον δικό μου υπολογιστή....