Μέρες αργίας και τα σκέλια της με περιμένουν με εκείνο το μπλε τους φως που αναβλύζει γύρω από τους υγρούς της κόλπους. Μέρες αργίας και τα άστρα γλείφονται μεταξύ τους γυαλίζοντας συνέχεια την στεριά τους.
Αχινοί,μυτερά βράχια, πεταλίδες, φύκια στα μαλλιά και κοάσματα βατράχων στις ξέρες μου. Στην άκρη των ματιών μου τραυματίζεται η έκσταση.
Η Νάξος πρώτη στη σειρά με ένα λευκό σεντόνι αγουροξυπνημένη και γεμάτη σημάδια περιμένει την γεύση μου.
Κι έπειτα η Αμοργός μεθυσμένη και ξενυχτισμένη από ξέπνοες υποσχέσεις με παρατηρεί κρυμμένη πίσω από ένα μυτερό βράχο.
Φεύγω ανενόχλητη. Μέρες αργίας αποδεσμεύουν τις τοξίνες από το σώμα μου. Λύνουν τα μαλλιά μου και βάζουν 4 μποφόρ στις κουρτίνες της ψυχής μου.
Τίποτα δεν με νοιάζει. Μόνο η αγάπη.
Μικρά σακίδια στέκουν προσοχή στο ξύλινο πάτωμα παραγεμισμένα με ξεπλυμένα μπλουζάκια και ριγέ κοντά σορτς. Δύο ζευγάρια πέδιλα. Ένα φόρεμα χωρίς ετικέτα. Κρέμες σώματος, ένα μοβ μολύβι ματιών και ο δείκτης προστασίας στην τσέπη.
Αποσπάω τον εαυτό μου σε δύο κομμάτια. Σε αυτόν που πάει και σε αυτόν που περιμένει την επιστροφή του.
Τραβάω σε εκείνα τα νησιά για να πιω το αίμα των άστρων και να αφεθώ στην ραστώνη ενός χωροχρόνου που δεν φυτρώνει στις πόλεις πια. Πάω να συναντήσω το σώμα μου συντροφιά με ξινισμένα σταφύλια. Τραβώντας, κάθε τόσο, από το σουτιέν το μηδέν και το άπειρο,περπατώντας ξυπόλυτη με αλάτι στα τσίνορα και στάχυα στα μαλλιά.
Τα πρωινά θα πλησιάζω νυχοπατώντας τις αμμουδιές μήπως και καταπιώ λίγη γαλάζια αντιβίωση θαλάσσης για να ρευτώ αργότερα αφρόψαρα με γεύση σκουριάς.
Και τα βράδια υπόσχομαι να την συναντώ γυμνή και να της πετάω ερωτόλογα σαν ξερά κομμάτια ψωμιού, για να τα μαλακώνει. Και μα την αλήθεια μου θα την ευχαριστώ βαθύτητα γιατί ενώ ποτέ δεν μου άρεσαν οι συμβουλές αυτή με βοήθησε χωρίς να πει ούτε μία λέξη. Η θάλασσα μου.
Φεύγω παίδες. Καλή αντάμωση σε δύο εβδομάδες. Τρέχω σπαταλώντας όλο το φως και το οξυγόνο που μου δόθηκε. Πριν ο ήλιος κάψει τα σώματα.
Πριν το βλέμμα τρυπήσει την θάλασσα.
Πριν το φεγγάρι καρφωθεί σαν παρανυχίδα στην πλάτη.
Το λαδάκι του ποστ, να μην σωθεί!
25 σχόλια:
Καλή ξεκούραση υπό τον ήχο των κυμμάτων!
...Το παραπανίσιο "μ" στα "κύμματα" δεν είναι ορθογραφικό λάθος! Απλώς ο ποιητής θέλησε να δείξει ένα πλεονασμό στα "κύμματα".
"Μμμ, κάτι κύμματα!"
Για φάγωμα!
:P
;)
Καλά να περνάς!
Koριτσακι,να δωσεις φιλια στο νησι μου.
Αννούλα, στο λέω από δω, (κάτι συμβαίνει με το ηλ. ταχυδρομείο μου και δεν ξέρω πότε θα διορθωθεί):
Τον Αύγουστο, Θεού θέλοντος,
θα είμαστε Αθήνα..
Εύχομαι να περάσεις όμορφα τις διακοπές σου!
xxxxx
Καλες διακοπες και δροσερες μερες να περασεις κανοντας βουτιες.
Καλη ανταμωση!
καλη ξεκουραση ..
απολαυσε τον εαυτο σου ...
μπλουδάκι καλές διακοπές. θα περάσει μήπως κι από Σύρο;
πλατς!
Καλή ξεκούραση και γύρνα πίσω με φορτισμένες μπαταρίες ;-)
μμμμμμμ...
έχεις αραδιάσει όλ τα αγαπημένα μου...
μπλε φως, ξέρες, γεύση, νάξος, θάλασσα, αμμουδιές, φεγγάρι, θάλασσα...
εύχομαι μυαλό και κορμί να συναντηθούν όπου πας.
αέρα στα πανιά σου!
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
μα θα γίνω βαρετός.
Στείλτα σε κάποιο εκδοτικό οίκο....
Ποτέ δεν ξέρω τι να γράψω
Ολα καλά, μονο μια απορία: Γιατί σπας τον εαυτό σου στα δύο; Γιατί ένα κομμάτι να οτ χαρεί και ένα μείνει πίσω να το περιμένει; Η μήπως το απολαμβάνει εξίσου από τις θύμησες που θα έχεις από αυτήν την άκρως καλοκαιρινή εξόρμηση; Οι απορίες θα λυθούν (ελπίζω) σύντομα. Καλα να περάσεις και να μαζέψεις πολλες εικόνες και εμπειριες στη χούφτα σου να τις μοιραστείς εξίσου όμορφα μαζί μας! καλό σου καλοκαίρι!
Yes,So pretty!! So beautiful!!!
Ανυπομονώ..
ωραία "φυσάει" εδω μέσα...
@ Jimmy Bloody Rose: Και με τέτοιο αέρα είχα μόνο τα κύμματα....με 300 «μ» Ήταν όμορφα πολύ αν εξαιρέσεις τον υπερβολικό αέρα που έτρεχε σαν πεινασμένος πάνθηρας, ναι ήταν όλα καλοκαιρινά και φωτόλουστα.
@ archive: Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σπίτι στην χώρα, για το λαθραίο βλέμμα μου πάνω στα πράγματα σου. Τις λαθραίες αναγνώσεις βιβλίων σου, λαθραία αφή στα ρούχα και τις πετσέτες σου. Σου έχω αφήσει και γω ένα χαρτάκι στο ψυγείο. Διάβασε το.
@ Ηλιόδεντρον: Και γω Αθήνα θα είμαι πέρα από κάποια 3ημερα εκτός.
Θα ιδωθούμε. Ειδοποίησε με όταν κατέβετε.
Έφτιαξε το mail σου;
Οι μέρες αργίας μου ήταν όμορφες όπως όλες οι αργίες του κόσμου.
@ faraona: Σε είδα μέσα σε μια διάφανη μπουρμπουλήθρα .Κράταγες χάντρες στα χερια και όστρακα σε ένα μακρύ σχοινί που κρεμότανε από τα μαλλιά σου.
Κάτι νομίζω πως μου είπες αλλά δεν κατάλαβα...
@ Frodo: Έκανα ότι μπορούσα και ήταν τόσο καλά, που να, δες με, δεν μπορώ ούτε ένα βήμα να κάνω σωστά τώρα μέσα στην πόλη.
@ markos-the-gnostic:Τελικά αλλάζει η θάλασσα μαζί με την απώλεια των κορμιών μας από μέσα της.
@ Mantalena Parianos: και τις δύο φορές κοίταξα στο λιμάνι μήπως και σε έβλεπα κάπου να καθαρίζεις το βλέμμα σου από τις τοξίνες της πόλης .
Και τις δύο φορές φυσικά δεν σε είδα
Πλουτς!
@ nosyparker: Πιο φορτισμένες δεν γίνεται...Αλλά φαντάζομαι ξέρεις πόσο εύκολα όλα ξεφορτίζονται εδώ.
@ maya: μπλε φως, ξέρες, γεύση, θάλασσα, αμμουδιές, φεγγάρι, θάλασσα πολλαπλασίασε τα στο βλέμμα μου ξανά και ξανά και φαντάσου κάπως έτσι την άφιξη μου.
Αν και δεν συναντήθηκαν τα δυο τους τα απόλαυσα το καθένα ξεχωριστά.
@ Θράσος: Έχεις αρχίσει και μου αρέσεις εσύ.
Σε ποιον εκδοτικό οίκο να τα στείλω; Ιδέα δεν έχω. Εσύ πιστεύεις αλήθεια πως θα υπάρχει κάποιος που θα τα δεχτεί; Εγώ πιστεύω πως όχι. Λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να δουν κατάματα τις λέξεις μου και να πουν «Να και κάτι όμορφο»
Ιδέα δεν έχουν πια οι άνθρωποι. Και όλοι όσοι σε πλησιάζουν κατά βάθος θέλουν κι ένα αντάλλαγμα .Σε αυτό σου μιλάω εκ πείρας.
Έχω στείλει όμως σε εκδοτικούς άλλα γραπτά μου και αναμένω. Τα ποστ μου είναι δύσκολα πολύ. Δεν μπορεί να τα διαβάσει ο καθένας και να τα ευχαριστηθεί. Πρέπει να με παρακολουθεί από καιρό ή να ταυτιστεί με κάτι από όλα όσα γραφώ
Γιατί στα ποστ μου γραφώ εβαπορέ και κωδικοποιημένα. Είναι μια γραφή πειραματική που όλο την εξελίσσω. Δεν είναι διηγήματα ούτε μυθιστορήματα. Για αυτό δεν τα έχω στείλει πουθενά εκτός.
@ Ηλιας....Just me! Σπάω τον εαυτό μου στα δύο γιατί είμαι αερόπλασμα κι αν δεν αφήσω τα πόδια μου εδώ θα χαθώ σε παραδείσους και κολάσεις .Πάντα υπάρχει ο εαυτός που αφήνουμε πίσω. είναι αυτός που φοράμε με τα χίλια ζόρια (γιατί πια δεν μας κάνει) όταν επιστρέφουμε στις εργασίες μας και στις τοξίνες του άστεως.
Ήταν καλά, σχεδόν υπέροχα!Πάντα είναι καλά όταν βρίσκομαι μέσα της.
Καλό καλοκαίρι και σε σένα
@ harlequinpan: Is it? Maybe because I am in the… “Summer time and the living is easy”
@ Me:Moir: «Να ανακατέψει ο αέρας τα μέσα και τα έξω μας» Ναι το θυμάμαι πολύ καλά αυτό. Μου άρεσε όταν το είπες.
:)
@ efi:Που να δεις τι γινόταν τόσες μέρες εκεί έξω. Αφού καταφέραμε και επιβιώσαμε....
Όμορφα σε σύνολο όλα. Οι καταλυτικές οδηγίες σου ήταν αν το λουκουμάκι μαζί με τον γάργαρο νερό στο ποτήρι μετά την ανάβαση.
Και ευχόμαστε να υπάρχει και συνέχεια!
μήπως είσαι από κάποιον άλλο πλανήτη Άννα? και η πραγματικότητα εμφανίζεται στα μάτια σου πίσω από κάποιον Matrix-like filtering wall? Καταφέρνεις και εκφράζεις τα πιο καθημερινά πράγματα με τον πιο "εξωγήινο" τρόπο... είσαι γλύκα !
@ DukeTravellington: Σσσσσ! Μην καρφωθούμε!
Είμαι ναι.Μακρυνός κι όλας πολύ.
Τα κύτταρα μου είναι μπλε και δεν μπορώ να κάνω τίποτε για αυτό.
Δημοσίευση σχολίου