Παρασκευή, Δεκεμβρίου 28, 2007

... AnD a HaPpY nEw YeAr


Το 2007 όλο και καμπουριάζει την πλάτη του. Έχει συρρικνωθεί σε μέγεθος μικρού καρπού αμυγδαλιάς. Το κοιτάω με κάποια θλίψη. Περίεργα χρόνια. Κυρίως δισύλλαβα με μπόλικο τρόμο να λερώνει το μανίκι τους.
Πλησιάζει το 8 σαν θηλυκό με σέξι καμπύλες. Θυμίζει πολύ αυτές τις γυναίκες που έχουν την δυνατότητα να αντιστέκονται στην σταθερή έλξη της γης. Μπελαντόνα. Άτροπος. Βγάλε το φίμωτρο του χρόνου.
Κοιτάω τις φλόγες στο τζάκι που μανιάζουν. Χωρίς αυτές τα ξύλα δεν θα μπορούσαν να ερωτοτροπούν. Γύρω μου πάλι τα depon χουρχουρίζουν στα γυάλινα ποτήρια. Χαρτομάντιλα, σαν πετάμενα νυφικά μικρού μεγέθους, εδώ κι εκεί. Πλησιάζει το 8 και γω θέλω να κλάψω γοερά. Σιχαίνομαι τους αριθμούς που με πλησιάζουν. Προτιμώ να ερχόταν πάνω μου ο άγνωστος Χ.
Κοιτάω τα δάχτυλά μου. Σα να γέρασαν. Χώνω το τρίτο μέσα στο κέικ βανίλια που μπαγιατεύει μπροστά στο τραπέζι του σαλονιού. Το βυθίζω μέχρι την δεύτερη άρθρωση. Μου λείπεις. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι απλώς ένα αξεσουάρ για να στολίζεις τον κόσμο σου.
-Σαν να μην αργεί η άνοιξη...Την μυρίζεις; Στον αέρα. Την μυρίζεις;
-Στο χώμα την μυρίζω, στις συλλήψεις των σπόρων.
Μου λείπει το νοτισμένο χώμα, οι δροσοσταλίδες πάνω στο φλοιό των δέντρων. Μου λείπει η γη. Το ψιθύρισμα του αέρα ανάμεσα στα φύλλα. Τη νύχτα βγαίνω συχνά στην βεράντα. Σκαλίζω το νωπό χώμα, ψάχνοντας για ιαματικά φυτά. Με αυτό τον τρόπο ξεχνάω την ουτοπία του επίκαιρου. Τον φόβο του επίκτητου πανικού.
Σκέφτομαι την χώρα μου βυθισμένη στο νερό. Την χώρα μου σαν υποβρύχιο βανίλια.
Το ξέρω, είμαι απόκοσμη.
Κάθε βράδυ στα όνειρα μου,σκάβω το χώμα ψάχνοντας να βρω το συστατικό που μου λείπει. Όταν κάποτε το βρίσκω, σαν βολβός είναι,το δοκιμάζω. Μοιάζει με μαύρο υδράργυρο. Και μετά, κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου έχει χαθεί. Σα να μην το έφαγα ποτέ.
Κοιτάζω έξω. Φέγγει αμέριμνος ο κόσμος μας. Βάλαμε στη μελαγχολία φωτάκια. Και γιορτάζουμε γι αυτό. Παράξενος κόσμος. Ποτέ δεν θα τον καταλάβω.
Ωστόσο, σήμερα η μέρα ενοχλείται από ένα εμβόλιμο μπλε μεστωμένης άνοιξης. Πάλι για την Άνοιξη μιλάω. Την ψάχνω στις τσέπες μου μαζί με τα κοκαλωμένα χαρτομάντιλα.
Πλησιάζει το 8 λοιπόν. 2008 χρόνια και ακόμα να καταλάβουμε τι είμαστε. Μικρέ βοηθέ έλα μαζί με αυτά που σου έμαθα. Μην ξεχάσεις να φέρεις μαζί με το κρασί και την ένεση ευδαιμονίας των 100 μιλιγκράμ. Γενναία δόση. Είμαι ντοπαρισμένη. Γιούχου! Πολιορκημένη πάλι από σκέψεις θετικές. Πολιορκημένη από φιλήδονα χαμόγελα και αφεψήματα γεμάτα ροζ χυμούς. Τόση ομορφιά τι να την κάνω; Τόσα μιλιγκράμ στο αίμα μου θα με συντηρήσουν μέχρι εκείνο το μαγιάτικο απόγευμα που θα επανέλθω χαμογελώντας χαρούμενα. Όπως οι μεθυσμένοι στα κράσπεδα της νύχτας!
Εκλογίκευση. Όλα είναι εκλογίκευση εκ των υστέρων.

Ραντεβού λοιπόν ξανά στους ναυαγισμένους παραδείσους του 2008.Ναι, πάλι μακροβούτια θα κάνουμε.
Η χρονιά αφιερώνεται σε αυτούς που παντοιοτρόπως αντιστέκονται.

30 σχόλια:

anyone είπε...

μέτρα τον χρόνο μόνο με τις αναμνήσεις σου...και τότε θα γίνει δικός σου...

και τότε οι αριθμοί θα περνάνε σαν περαστικοί δίπλα σου κι όχι σαν μεθυσμένα αυτοκίνητα κατ'απάνω σου..

καλή χρονιά να έχουμε candyblue μου..
σε φιλώ...

Jimmy Bloody Rose είπε...

Βρε Άννα την ίδια γ... φοβία έχω με το χρόνο!

Μέχρι εκεί γύρω στα 20, θυμάμαι τον εαυτό μου μια ζωή να κυνηγάει το χρόνο, μήπως και δεν προλάβει να μεγαλώσει! Χάνοντας ό,τι θετικό έχει η ηλικία του.

Απ' τα 20 και μετά θυμάμαι τον εαυτό συνεχώς να τον κυνηγούν οι δείκτες του ρολογιού. Και κάθε χρόνος που φεύγει είναι σαν να φεύγουν μακριά και τα όνειρά μου. Σα να γερνάνε κι εκείνα μαζί μου.
Σα να με βαρέθηκαν να τα κυνηγάω και να σηκώθηκαν να φύγουν, να ησυχάσουν μια και καλή από μένα!

Εγώ το μεγάλο πατατράκ με το χρόνο δεν το περνάω την Πρωτοχρονιά, αλλά τον Απρίλη. Τότε συνειδητοποιώ -λόγω των γενεθλίων μου- ότι έχασα άλλον ένα χρόνο!

Candy, καλή δημιουργική χρονιά με υγειά!

Περαστικά και για την ιωσούλα!

Filotas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
efoudi είπε...

να πας σινεμά την πρωτοχρονιά..να δεις- το αστέρι του βορρά - να δεις έναν άλλο κόσμο διαφορετικό..

να ξυπνήσεις την άλλη μέρα και να μην σε πειράζει αυτός ο κόσμος..γιατί δεν ενοχλεί την φαντασία σου..που την χαρίζεις τόσο απλόχερα σε μας με τις γραφές σου σ΄αυτή την οθόνη..

εγώ σίγουρα έχω βρεί το δικό μου "δαιμόνιο"(βλ.movie)..
και του εύχομαι καλή χρονιά!

Ανώνυμος είπε...

Καλές καμπύλες λοιπόν.... εχμ, καλή χρονιά δηλαδή.
Τι σημασία έχουν οι αριθμοί; Αισθητική μόνον φαντάζομαι. Αισθητική!

8 με αγάπη.

harlequinpan είπε...

Happy new year!Candyblue

Ηλιας....Just me! είπε...

Η Άνοιξη είναι κάπου εκεί πέρα Candy μου. Κάπου εκεί έξω και μας περιμένει, μαζί με την φιλενάδα μας την χαρά! Είναι συγκεντρωμένες όλες μαζί σε έναν μεγάλο κήπο με πολλά λουλούδια που είναι ανθισμένα! Και μυρίζουν υπέροχα! Αλλά εμείς, κοίτα ένα παράξενο πράγμα, κοιτάζουμε από απόσταση 100 μέτρων αυτήν την όμορφη εικόνα και χαμογελάμε μέσα στον ήλιο αφληνοντας τα χνώτα μας να κάνουν σχέδια με τον αέρα μας! Φοράμε τα παλτά μας και παρόλο που φαίνεται καλός ο καιρός, δεν μπορείς να ξεγελάσεις την εποχή, είναι ακόμα χειμώνας. Και μάλιστα βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα! Αλλά πολύ απλά φέραμε την Άνοιξη και τις φιλενάδες της σε όλες τις εποχές! it's up to us! Ας αφήσουμε λοιπόν τα υποκατάστατα μιλιγκράμ της ευτυχίας και ας την ψάξουμε μέσα μας! Καλή σου χρονιά, όμορφη και στρογγυλή, σαν μια εκλεπτισμένη γυναίκα με καμπύλες όπως λες!

ΩΣΗΕ είπε...

Θα σ΄ευχαριστούσα για την αφιέρωση... μα αισθάνομαι πως δεν είμαι πια ανάμεσα σ' εκείνους που αντιστέκονται...
μ'όλα ταύτα ΔΕΝ θέλω άνοιξη... όπως κι αν εννοείται αυτή...
άστε μου ένα χειμώνα σ' ενα παράσινο λιβάδι, σε μια δρόμου γωνία, σ' ένα φουσκωμένο στήθος... να κρυώνω, πολύ, πολύ...

Σόρρυ για το μελαγχολικό πρωινό...
Πάρτε με κάποιος σπίτι....

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

bidibis είπε...

Long live the eights

my favorite number

κρίμα που μου το έφαγε ο ωσηε

etalon είπε...

Ξερω
πως η νεα χρονια
θα φερει
εκτος απο τους νεους φοβους
και νεα μωβ φιλιά
και βλεμματα θαλασσινα
κι αγαπη

Ξερω
πως αμεριμνοι
θα πεσουμε πανω της
και
σαν πυροτεχνηματα
θα εκτοξευθουμε
φωτιζοντας ολο το σκοταδι
γι αυτο
καλου κακου
παρτε "σχοινιά φιλίας" μαζι σας
μη χαθουμε καθως θα πεταμε
ευτυχισμενοι....

Unknown είπε...

Καλημέρα

Την πρώτη καλημέρα στην καινούργια
χρονιά την γράφω από το δικό σου
μπλογκ
Να είναι χαρούμενη ευτυχισμένη
και δημιουργική γεμάτη αγάπη
και κατανόηση

καλό πρωινό
το πρώτο του 2008

το φτυαράτσι είπε...

Eύχομαι ο καινούργιος χρονος να σου δώσει Υγεία Ευτυχία και ό,τι άλλο ποθείς...Καλή Χρονιά!!!Την κουλημέρα μου!!!

candyblue είπε...

@ anyone: Ο χρόνος μου άφησε χτες κάτω από το μαξιλάρι ένα μυστικό. Θα στο πω. Η ύπαρξη μου είπε μπορεί να επαναπροσδιοριστεί. ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει πολλά πράγματα. Αρκεί να ακολουθεί την μέσα του πυξίδα.
Πάμε λοιπόν κατά κει;

Καλή χρονιά!





@ Jimmy Bloody Rose: Φταίει ίσως που αφήσαμε τα όνειρα του τότε μισά. Κι έκατσαν μέσα στα ξεραμένα τους ζουμιά παχιές μύγες.
Ξέρεις όμως κάτι; Τα όνειρα συνεχίζονται στο υπερπέραν και νομίζω ότι ποθούν να μας δουν να σκαρφαλώνουμε ματωμένοι κατά πάνω τους.
Βουρ!

Τέλος οι φοβίες. Το μητρικό φίλτρο του καμπυλωτού 8 θα μας φροντίσει.










@ Angelito: Αγόρασα ήδη τους πρώτους βολβούς των νέων όνειρων μου. Θα πάω να τους φυτέψω. έχω και κάτι θαυμαστικά. Για σένα.
Τα μακροβούτια τα έγραψα σαν απάντηση στο μήνυμα που μου είχες στείλει. Καλά το κατάλαβες λοιπόν.









@ efi: Ναι θα πάω να το δω μόνο και μόνο για να δω τι είναι αυτό που θέλεις να μου πεις. Μόνο και μόνο για εκείνο τον διαφορικό κόσμο.
Πάντα μου άρεσαν αυτοί οι κόσμοι. Και πάντα με τρόμαζαν.

Και το δικό σου δαιμόνιο σου αντεύχεται καλή χρονιά με πολλά μανταρίνια και νέο δέρμα. Έχουμε τόσα νέα πράγματα να χαράξουμε πάνω του...

candyblue είπε...

@ Breath Collector: Αισθητική ναι...και ένα τόσο θηλυκό νούμερο μόνο κάτι τέτοιο μας διαβεβαιώνει στα σίγουρα.
Νομίζω, αλήθεια,πως αυτή η χρονιά θα αφήσει στον καθένα από κάτι νέο.
Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ!

Υγεία και πολλή αγάπη. Τα καλύτερα ήρθαν και για πρώτη φορά γκρέμισαν τις πόρτες.







@ harlequinpan: HAPPY NEW YEAR. LET’S CLIMB THROUGH THE CIRCLES OF NUMBER 8
SO FEMININE NUMBER!!









@ Ηλιας....Just me!: Καλή χρονιά και να θυμάσαι πως αν η επιθυμία προκαλεί οδύνες είναι επειδή είμαστε αδέξιοι να αποκτήσουμε εκείνο που επιθυμούμε.
Και γω επιθυμώ να κατακτήσω εδώ και καιρό την καρδιά της άνοιξης...και δεν το έχω ακόμα καταφέρει
Ίσως το 8 με βοηθήσει!

Ότι επιθυμείς...καλή χρονιά πάνω, κάτω και τριγύρω από όλα.










@ ΩΣΗΕ: Έλα, έχω βαθιές τσέπες. Είσαι ανάμεσα σε αυτούς που αντιστέκονται, απλά είσαι τόσο μουδιασμένος και λευκός από αυτή σου την αντίσταση που καμιά συνειδητοποίηση δεν έχει προλάβει να σου χαϊδέψει τα μαλλιά σου.
Αγκάλιασε αυτό το στήθος. Πολύ σώθηκαν από μια τέτοια αγκαλιά. Το 8 είναι γεμάτο καμπύλες .Είναι μητριαρχικό. Θα δεις, θα είναι μια χρονιά γεμάτη γεννήματα.

candyblue είπε...

@ bidibis (aka g.a.n.g) :Ωσηέ γιατί τρως το φαγητό του παιδιού;
Χρόνια πολλά με μπόλικη τρέλα να κάνει piercing πάνω στο καινούργιο μας δέρμα.















@ etalon :έχω απλώσει τα πόδια μου στην κορυφή της πρώτης καμπύλης του 8.Κρέμονται μαζί με την άκρη του κόσμου πάνω του. Διαβάζω για αυτά τα μωβ φιλιά και τα θαλασσινά βλέμματα και σφίγγω με δύναμη την δεξιά μου χούφτα μέχρι να ασπρίσει.
Φτιάχνω ένα σχοινί για σένα.
Μην το αφήσεις να πάει στράφι.

Καλή χρονιά...Αφήνω μια κοφτή ανάσα πάνω στα μαύρα πλήκτρα σου.














@ Sailor: Με τιμά αυτό. Έτσι. Τόσο απλά. Με τιμά γιατί είναι αληθινό και τόσο αγνό. Σαν την ψυχή της αυγής που βρέχει τα πόδια της στην θάλασσα.

Μακάρι αυτό το τόσο γυναικείο 8 να μας κάνει την χάρη. Όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα.












@ το φτυαράτσι: Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Ανταποδίδω.
Εύχομαι να μου δώσει καινούργιο δέρμα και 5 νέους βολβούς ονείρων. Να έχω κάτι να περιμένω να φυτρώσει !

Την καλημέρα μου επίσης!

Ανώνυμος είπε...

να δούμε πότε θα αφεθούμε...

Καπετάνισσα είπε...

Γέλια του χρόνου. Μωρουδίστικα.
Να στήνουμε αυτί, να κρυφοστενάζουμε, να κρεμάμε ευχολόγια στα χείλη.

Του χρόνου του αλήτη, του χρόνου του αντάρτη, του φυγά, του απατεωνίσκου, τεμενάδες δεν θα του κάνω.
Μήτε χατήρια.
Στο γέλιο του το πονηρό και ύπουλο, δε θα τσακίσω τη ψυχή, να'χει να προσμένει, να νομίζει...
Χρόνος, ε;
Άγνωστος Χ Κάντυ, ακριβώς.
Μη γελιέσαι κορίτσι.
Πάντα νέος είναι.
Καμώνεται τον γερασμένο για να του τριβόμαστε και να τον κανακεύουμε.
Φτου σου, ρε!
"Μωρέ" Χρόνε!
Αγέραστος εσύ, αρυτίδωτη η ψυχή μου!

Κι αυτό, είναι αντίσταση!

Αγαπησιάρης να΄ναι.
Ο χρόνος του 2008.
Αυτό λέω.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Καλή δημιουργική χρονια με υγεία και χαρά, δακρυσμένη ψιψίνα!

candyblue είπε...

@ markosthegnostic : Όταν κλείσουμε τα μάτια μας.









@ Καπετάνισσα: μου έλειψαν οι λέξεις σου. Δεν τις εμφανίζεις πια συχνά.
Ούτε μια άσπρη τρίχα στην ψυχή μου κι εγώ.


Κι αυτό, είναι αντίσταση! Ναι.
Η μεγαλύτερη νομίζω. Να είναι αγαπησιάρης και να μας κάνει όλα τα χατίρια. Γυναίκα είναι...μάνα στα μισά του χρόνου της θα γίνει. Ότι γέννημα θες θα στο κάνει.
Θα ναι καλή αυτή η χρονιά να δεις. Όλοι θα αποκτήσουμε από κάτι






@ VITA MI BAROUAK: Από Λέαινα υποβιβάστηκα σε ψιψίνα;
Αυτό θα πει ελληνικό δημόσιο.

Σε ευχαριστώ αγαπητέ μου φίλε. Το ίδιο επιθυμώ και για εσένα.

Dee Dee είπε...

Εγω κυριως αντιστεκομαι στους δικους μου......απο συνηθεια, πεισμα και απο αδυναμια να κανω κατι αλλο......συμπεριλαμβανομαι στην αφιερωση σου;;;;

Με αιφνιδιασες την πρωτοχρονια ;)

Nature είπε...

Καλή χρονιά. Χρωματιστή και γλυκιά σαν το κουτί που περιμένει μ ανυπομονησία να χώσεις τα δάχτυλα σου μέσα,να το ανακατέψεις και να του αλλάξεις χρώμα και σχήμα.
Με μυρωδιές σαν αυτές που αφήνουν οι σταγόνες στις άκρες των δαχτύλων.
Με γεύσεις άγνωστες κολλημένες στον ουρανίσκο.
Με ήχους τολμηρούς να βουίζουν στα αυτιά σου και να σε κάνουν να τρέμεις.
Με ψυχή ορθάνοιχτη να κάνει πατινάζ στα παγοδρόμια των ουρανών φωνάζοντας αλήθειες.

Ανώνυμος είπε...

Υγεία, (γιατί χωρίς αυτή...)
Έρωτα (κινητήριος δύναμις)
Δημιουργική μελαγχολία (=candyblue)εύχομαι για το 2008.
Ψιλοχιονίζει έξω και επιτέλους βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω τα κείμενα των 3 τελευταίων μηνών που έχασα...
Υπέροχα όπως πάντα, υπέροχη συντροφιά και προβληματισμός.

weirdo είπε...

Όμορφο μπλε για τη νέα χρονιά..
Καραμελένιο..
φιλιά

maya είπε...

ήρθα αφού έφυγε το γαμίδι το 2007.
χαίρομαι γι'αυτό.
δεν βάζω πολλά στο σαμάρι του 08.
λίγη περισσότερη ομορφιά θάθελα
και λιγότερη ασχήμια.

νάναι μεγαλύτερη η άνοιξη
απο μόνη της
όχι επειδή σκαλίζουμε το χώμα ψαχνωντας για βολβούς...

κάθε φορά που περπατάω τα σοκάκια σου, λυπάμαι που χάνω κείμενα σου!
μιλάς πολύ βαθιά
κουνάω το κεφάλι σε συμφωνία

άρα ευχαριστώ και γω ευθαρσώς για την αφιέρωση... πολύ απαλά, σηκώνουμε την αντίσταση και την ακουμπάμε στην φρέσκια χρονιά που κρύβει ακόμη όλη της την γοητεία.

πολύχρωμη καλημέρα
:)

candyblue είπε...

@ Dee Dee :Να αντιστέκεσαι. Είναι ότι πιο υγιές μπορεί να κάνει κανείς.
Έτσι κάνω εγώ...αιφνιδιάζω. Με την καλή έννοια.







@ Nature: Όμορφο και τόσο κοντινό με την δικά μου αλήθεια. Κάπου εκεί μέσα σε μωβ εκρήξεις την βρίσκω και την χάνω.
Προσπαθεί να μαζέψει χρόνο και δύναμη και να τα βάλει σε νέο σπίτι. Ίσως το 2008 καταφέρει και βάλει την αλήθεια μου βάλει πάλι σε εκείνο τον δρόμο που το καινούργιο αυτό σπίτι λαμποκοπάει από μακριά.

Σε ευχαριστώ!








@ Κώστας: Καλή χρόνιά και σε εσένα. Εύχομαι το νέο έτος να σε βρει με έναν παραπάνω.
Χάρηκα για το σημείο αναφοράς σου. Πίστεψα πως χάθηκες για κάποιο λόγο.
Τελικά είσαι εδώ.
Περιμένω νέα σου.









@ weirdo: Όμορφο μπλε με κάμποσες μωβ εκρήξεις μέσα του. Η γεύση της καραμέλας πάντα εκεί.
Και εσύ,ότι επιθύμησες να σε πάρει στο κατόπι το 2008!!












@ maya: Γλυκιά μου maya για ανθρώπους σαν και σε σένα φτιάχτηκαν τα γεννήματα στο χώμα.
Είναι νωρίς ακόμα για πολλά, αλλά ναι, θα συμφωνήσω με αυτό που είπες. «νά’ναι μεγαλύτερη η άνοιξη,από μόνη της, όχι επειδή σκαλίζουμε το χώμα ψάχνοντας για βολβούς»

Εύχομαι το 2008 να ξεπετάξει ότι όνειρο ξέχασε να γεννηθεί σε εκείνα τα παλιά χώματα. Να τα υγράνει και να τα κάνει να αναπνεύσουν κάτω από το φως της Άνοιξης, που τόσο αγαπάμε.
Κάνε χώρο στα μαλλιά σου να έρθουν να πλαγιάσουν πάνω τους τα όμορφα!
Σε φιλώ.

maya είπε...

με συγκίνησες.
όταν διάβασα "Κάνε χώρο στα μαλλιά σου να έρθουν να πλαγιάσουν πάνω τους τα όμορφα!" ήταν τόσο ποιητικό και αυθόρμητο.

δεν θα πω τίποτ'άλλο.
όσο μπορούμε να γεμίζουμε δάκρυα απο όμορφα λόγια, είμαστε ακόμη αληθινά ζωντανοί.

σ'ευχαριστώ. θα το θυμάμαι.
χχχχχχχχχχχχ

πολύχρωμη καλησπέρα
ατόφια candyblue

candyblue είπε...

Γλυκιά μου maya...

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά φίλη μου κι από δω
Ας είναι αυτή η πιο δημιουργική και η πιο ερωτική χρονιά σου.

Ανώνυμος είπε...

Να φεύγουν τα περιττά λέω

Να μπω στον ουρανό του τίποτα, με ελάχιστα!!
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.

candyblue είπε...

@ lolipop: Ας είναι ντε...άντε γιατί...Άντε.
Έλα και από δω όμως. Σου έχω και κάτι.








@ κοινωφελής κώνωψ: Αν γίνεται και με τίποτα...Ζήτω η αφαίρεση κουνούπι μου.
Καλή χρονιαααααααααααα