Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007

2007 μ.Χ


Είναι εντυπωσιακό το που μπορεί να βρεθεί ζωή. Η Α. και γω με τα πολύχρωμα βισκόζ φορέματα και τα περίεργα καλσόν,φιλοσοφούμε τρώγοντας χτεσινά ψίχουλα ζυμωτού ψωμιού. Η σκέψη μας είναι ακόμα μεθυσμένη. Κάτω από τα βλέφαρα η μάσκαρα που ξέβαψε μας δίνει μια αίγλη παριζιάνικης κραιπάλης σε ένα pin up ενσταντανέ. Ξημέρωσε. Το πρώτο φως της νέας μέρας, αδύναμο ακόμα, καίει τις φλέβες στο σώμα μας. Κάποιες κομμένες από τα γυαλιά του σπασμένου παρελθόντος μας. Τα μάτια και τα πνευμόνια μου πονάνε. Αναπνέω τα σπάργανα,βλέπω το νέο φως με δέος. Το κάψιμο της μέρας,το τσούξιμο της ύπαρξης που τεντώνεται μπροστά μας.
«Είναι εντυπωσιακό το που μπορεί να βρεθεί ζωή»,της ξαναλέω,«μέρη επάνω στον πλανήτη μας που θεωρούσαμε ότι είναι αδύνατον να υπάρξει ζωή, βρέθηκαν γεμάτα με αποικίες βακτηριδίων και όχι μόνο. Στα ανεξερεύνητα βάθη των ωκεανών, υπάρχουν πλάσματα που ζουν. Καρδιές που χτυπούν κι ας μην ακούγονται».
Με κοιτάει με εκείνα τα αδηφάγα μάτια της που μοιάζουν με κρατήρα σβησμένου ηφαιστείου και ετοιμάζεται κάτι να μου πει.
Ξαπλώνω στον μεγάλο καναπέ και την ακούω να μιλάει. Από την ξύλινη σκάλα, που οδηγεί στα πάνω δωμάτια, κάτι αντρικά πέλματα διαγράφουν μια ανεξιχνίαστη πορεία, παραπατώντας. Κάποιος αδειάζει την ψυχή του μπροστά σε ένα γεμάτο τασάκι. Η χτεσινή νύχτα είχε την μυρωδιά της βανίλιας και το χρώμα του κεχριμπαριού. Θύμιζε όνειρο χωρίς ήχο.
Χειμώνας με γεωγραφία Λεχαίου. Δευτέρα απόγευμα, πρώτη ημέρα του 2007.
Το στομάχι να δένεται κόμπος, το κεφάλι το τυλίγει ένας ήπιος πυρετός από την χτεσινή έξαψη,δυο-τρεις σκέψεις χάνουν το δρόμο τους.
Είναι όμορφα το χειμώνα εδώ πάνω. Ο αέρας μυρίζει ξύλο και πριονίδια. Καλό κόκκινο κρασί, περσινό, γιατί το φετινό ακόμη γίνεται στα κελάρια, διπλοβρασμένο τσίπουρο κατευθείαν από τα καζάνια, με μεζέ από τα χέρια της Ο. και την πολύ καλή μεγάλη μας, παρέα. Γύρω από το αναμμένο τζάκι και τα αιχμηρά χαχανητά του "τώρα", ξορκίζουμε νοσταλγικές επιδημίες και αφροδίσια νοσήματα της μνήμης, που κολλήσαμε ο ένας τον άλλον χτες. Μαζί με την χρονιά που έφυγε αποχαιρετήσαμε στιγμές και πρόσωπα που έφυγαν μαζί της. Πρόσωπα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δικά μας, που στέκονται πια στην απέναντι όχθη και γίνονται σκιές, για να ρίχνουν πάντα το δικό τους φως στο χρόνο που φεύγει. Το κλίμα έχει λίγο βαρύνει. Το σκάω από ανάμεσα τους. Πάω στον καθρέφτη του μπάνιου και ΜΟΥ μιλάω με εκείνη την υποβρύχια γλώσσα μου,(voice off).Φυλάξου, οχυρώσου,μην ξανοίγεσαι. Προσοχή στις κακοτοπιές. Προσοχή σε ποιους θα δώσεις την ψυχή σου και φέτος. Κυρίως αυτό. Όχι άλλους βάλτους ψυχικούς και ηθικούς. Όχι άλλη έπαρση. Προσοχή σε ότι σε ελκύει,μπορεί να είναι τζούφιο(πάλι).Έχω ανάγκη από γήινα χρώματα και πράγματα. Με κούρασαν τα σύννεφα και η θέα από τις ψηλές ταράτσες. Ζαλίστηκα και μέθυσα από αιθέρα,οξυγόνο και παχιά κρύα όνειρα με γεύση πρωτεΐνης. Θέλω να νοιώσω το βάρος μου. Τα πόδια μου στο έδαφος.Τι κι αν είμαι αερικό; Έχω δικαίωμα να εναποθέσω το άχθος μου στη γη. Φωνάζουν το όνομα μου.Το κεφάλι μου γεμάτο γαλάζια απόνερα ονείρων με κάνει να ζαλίζομαι όλο και περισσότερο. Κοιτάω το αιματώδες μανόν στα νύχια μου,παίρνω μια βαθιά ανάσα και εμφανίζομαι με ένα τεράστιο χαμόγελο, τρέχοντας με φόρα στην αγκαλιά του Λ.
«Από τέφρα γίνονται οι ανατολές», του λέω στο αυτί.
2007 μ.χ και ο ήλιος ακόμα καίει πορτοκαλοκίτρινος,ο ουρανός άλλοτε γαλάζιος άλλοτε μουντός ξαπλώνει το κορμί του από πάνω μου. Δέντρα και πουλιά υπάρχουν ακόμα. Τα αυτοκίνητα πολλαπλασιάζονται και οι δρόμοι συνεχίζουν να μικραίνουν. Τα χέρια μου ακόμα δουλεύουν και στέκομαι όρθια στα πόδια μου. Ακόμα νοιώθω και ακόμα γεμίζω με σοφία. Τίποτε δεν έχει αλλάξει και όλα είναι τόσο ξένα. Από μακριά, έτσι όπως τα κοιτώ, μοιάζουν με καύκαλα σε παλ αποχρώσεις. Άκακα!
Οι γάμπες της άνοιξης πλησιάζουν και γω ανάσκελα ξεκινάω και φλερτάρω μαζί τους.
Καλή χρονιά!



Le temps est si clair que je tremble qu'il ne finisse

34 σχόλια:

Mantalena Parianos είπε...

Τα καινούρια χρόνια, Candy!
Nα σου φέρουν ανθρώπους, αλήθειες και στιγμές σαν κι αυτές. Για τις λέξεις σου δεν ανησυχώ, τις έχεις όλες να τρίβονται στα πόδια σου, πρόθυμες.

Καλή χρονιά
Ωραίο δεν είναι να κάνεις σάμπλινγκ στιγμών όταν αγαπάς και αγαπιέσει όπως εσύ;

μουτς

Mantalena Parianos είπε...

*και αγαπιέσαι

(με συγκίνησες πάλι παλιοκόριτσο)

bereniki είπε...

oui oui ouiiiiiiii!!!!
kali xronia!
hremi xronia!
wrimi xronia!
treli xronia!
..xronia gemati peripeties!
.....8A TA EXEI OLA FETOS! OK?

(kapws san diafhmisi programmatos thleoptikou kanaliou mou akougetai :P!)

TO 2007 8A TA EXEI OLAAAAAAAA ;)

(k twra paw na ksana-diabasw ekeini tin sunomilia sou me ton ka8reuti gia na prosgeiw8w ligaki :))

makia
*****

Λούκι είπε...

Τυχερούλα, εσύ κατάφερες και έτρωγες τα ψίχουλα από το προηγούμενο βράδυ! Εγώ πάλι έπρεπε να φτιάξω πρωινό για αρκετό κόσμο...
Ούτε την πρώτη μέρα του χρόνου δεν με άφησαν στην ησυχία μου εμένα και τα κατσαρολικά μου!
Καλή Χρονιά, ρεεεεεε...

zouri1 είπε...

πολυ ωραιο.!

Ανώνυμος είπε...

Ο χρονος ειναι γρηγορος ισκιος πουλιων
Τα ματια μου ορθανοιχτα μεσ'στις εικονες του
Γυρω απ'την ολοπρασινη επιτυχια των φυλλων
Οι πεταλουδες ζουν μεγαλες περιπετειες
Ενω η αθωοτητα
Ξεντυνεται το τελευταιο της ψεμα
Γλυκια περιπετεια Γλυκια
Η Ζωη.

hotel iris είπε...

καλή χρονιά, ό,τι ποθείς.

Ladychill είπε...

Candy μου,
υποδέχθηκες το νέο χρόνο γράφωντας κάτι πολύ όμορφο.
Και εγώ όπως κι άλλοι βρήκα πολλά σημεία να πιαστώ αλλά θα πω μόνο ένα: συμφωνώ οτι και τα αερικά είναι φορές που έχουν ανάγκη τη γη για να πατήσουν...πολύ μάλιστα!

Σου εύχομαι να βρεις αυτά που θέλεις και όχι όσα δε θέλεις στους επόμενους δώδεκα μήνες!

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Ποτε δεν εμπιστευομουν κανενα.
Καλη χρονια να εχουμε!!!!

candyblue είπε...

@ Mantalena Parianos: Μπήκες σαν σταγόνα μελιού και πρώτη έσπασες το ρόδι. Κοιταχτήκαμε.
Χιλιάδες ρουμπίνια σαν τις λέξεις σου ξεχύθηκαν τότε και όλο το commentologio γέμισε νεογέννητες ελπίδες,χωρίς μαχαίρια, ροδαλά σώματα χωρίς κομμένες φλέβες από τα γυαλιά του σπασμένου παρελθόντος και χωρίς μελανιές από μπουνιές αγάπης και έρωτα.
Χαμόγελο χωρίς ψεύτικες συσπάσεις,μυρωδιές από φρέσκο και παγωμένο αέρα,και λίγα ηλεκτροφόρα σύρματα στο πίσω μέρος των βροχερών μας κρανίων.


Καλή χρονιά
είναι ωραίο να α κάνεις σάμπλινγκ στιγμών και να αγαπιέσαι και αυτό να το ενισχύουν περισσότερο κάποιοι άλλοι που το βλέπουν πίσω από το τζάμι και συγκινούνται με αυτό.

Πόσα φιλιά μπορείς να αντέξεις?
Τόσα και άλλα τόσα σου δίνω
(σε ευχαριστώ)



@ bereniki: Το 2007 θα τα έχει όλα
Αυτά και άλλα τόσα,βάζεις στοίχημα?
Κάτσε να πάω τώρα να ξαναδιαβάσω και γω εκείνη την χτεσινή συνομιλία για να μην φουσκώσω με αέρα και καρφωθώ σε φρούδες ελπίδες λεπίδες φωτός.




@Λούκι:Νια ρε θα την έχουμε,γιατί μας αξίζει,όλα μας αξίζουν γιατί είμαστε μέρος του. Θα μπούμε με τις μπάντες πριν ακόμα ξημερώσει στο μέρος του νέου χρόνου και θα του πάρουμε τα αυτιά
Ντουμ –ταρα- τα -τζουμ...σαλπίζω από τώρα το όνειρα μου μέσα στο μικρό του αυτί

Δικά μας όλα
(πότε θα πιούμε εκείνο το κόκκινο βραστό κρασί?)







@ thripas:Καλύτερα που δεν πιάστηκες,δείχνει μια νέα αρχή. Προς το καλύτερο μεταξύ μας 
Δείχνει και σεβασμό προς τους μεγαλυτέρους σου(άντε να, το είπα εγώ,για να μη λες)
Και πάνω από όλα την καλή ποιότητα του χαρακτήρα σου.
Πάρε και την μετάφραση(ή κάτι που μοιάζει με αυτό)
«Ο Χρόνος είναι τόσο καθαρός(Φωτεινός) που φοβάμαι ότι δε θα τελειώσει»
Αντρέ Μπρετόν






@ zouri1: Και φρεσκότατο, σαν παστάκι!

candyblue είπε...

@ lyk83: Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών,αυτό είναι αυτό ακριβώς.
Ίλιγγος δευτερολέπτου.
Πολύ όμορφο απόσπασμα αυτό που μου παρέθεσες, σαν και αυτά που εύχομαι να ξεβάψουν από το βιβλίο του 2007 στο μπλουζάκι της ύπαρξης μας.
Πολλά φιλιά.




@ tifoeus: Και συ και συ...τι μόνο εγώ;
Όλοι αξίζουμε ένα κυνηγητό από αυτά που μας γεμίζουν και που ακόμα δεν μας έκατσαν
Καλή χρονιά σου.




@ Ladychill: Ανταποδίδω την τελευταία ευχή. Αλλά όπως είπα και στη Λούκι θα μπούμε εκκωφαντικά και μετά θα χαλαρώσουμε. Πρώτα σαστίζεις τον νέο χρόνο και μετά ζητάς
Πρώτα του δείχνεις τι και ποιος και μετά ζητάς
Κάποτε τα παίρνεις όλα
Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς
Και κάποτε η γη τραβάει με όλη της την δύναμη τα κουρασμένα αερικά.




@ ΠΡΕΖΑ TV: Ε μα ναι, έτσι πρέπει... αλλιώς δεν ζεις.
Υπάρχεις υποφέροντας

μεταξύ μας, ούτε στον εαυτό μας δεν μπορούμε να έχουμε,αλλά μια καλύτερη χρονιά νομίζω ότι μας αξίζει και μπορούμε να έχουμε.

Κολοκύθι είπε...

Η καλύτερη περιγραφή για ένα τέτοιο ξημέρωμα. Πραγματικά σκέφτομαι τι γίνεται λάθος και όλοι έκείνη την ώρα σκέφτοντουσαν έτσι - είμαι σίγουρη.

-Απλωμένο χέρι σε άγνωστες παλάμες - Αυτό μας σωζει.

Καλή χρόνια κάντυ :-)

Ανώνυμος είπε...

I cant give you all my dreams
Nor the life I live.
You and I wont friendship miss,
Thats all we got to give.

Who will take your dreams away
Takes your soul another day.
What can never be lost is gone,
Its stolen in a way.

Please, dont stand too close to me,
Can you hear my heart ?
Take my woe and lean on me
When were not apart.

Now our mission is complete
And our friends are hid.
Evil things brought down by the light,
Life goes on until the end.


marianne faithfull

Tο είχαμε στα αυτιά μας αυτό,
το είχαμε και ας μην το ακουσαμε ούτε μία φορά κανονικά.
Life goes on until the end...

καλή χρονιά και διαδυκτιακά, γλυκιά blue.

Καπετάνισσα είπε...

Τόπο στα νειάτα Κάντυ. Στα καινούργια και πρωτόγνωρα. Έχουν και γερές πλάτες να φορτώσουμε πάνω υλικά ονείρων κι αποσκευές μελλοντικών ταξιδιών. 2007 λοιπόν. Σαν (;) ψέμμα.
Μα γω θα στα θώ στις άμυνες που υψώνονται γύρω μου/σου βουνά. Εκείνο το "Φυλάξου... κακοτοπιές...κλπ", μπορείς να μου το στέλνεις τρις εβδομαδιαίως σε μέιλ να μη ξεχνιέμαι;
Ακριβώς, εν είδει αντιβιωτικού.
Κι έρχεται μετά το αγαπημένο Κολοκυθάκι και λέει παραπάνω για τις άγνωστες παλάμες. Ναι.
Εντάξει... Και το χέρι που αιμορραγεί;
Ξέρω, μη πεις. Σςςς...
Συνωμοτώ με το χρόνο.
Μου'πε λοιπόν, πως ήρθε καιρός για χατήρια.

Μα θαρρώ πως εννοεί πως από μόνη της η ζωή, για χατήρι λογίζεται.
Ας το χώσω στην τσέπη καλού-κακού.
Στην πάνω τσέπη, αριστερά.

Λούκι είπε...

Κόκκινο κρασί το Σ/Β; Πως σου φαίνεται ως ιδέα;

Ανώνυμος είπε...

Υγεία- υγεία- υγεία και ας ακούγεται τόσο τετριμμένο...αυτό είναι που έχουμε πια ανάγκη
όλα τ'άλλα τα καταφέρνουμε με ένα δικό μας,όμορφα περίεργο τρόπο

Χάρηκα που τα περάσατε τόσο παραμυθένια...Και απορώ πως μπορείς να μεταμορφώνεις την κάθε στιγμή σε ποίηση, το κάθε λεπτό σε ίαμβο

Σου αφιερώνω αυτό το ποίημα της Αγγελάκη Ρουκ μιας και μου θύμισε κάτι από σένα.
Μη με ρωτήσεις τι
Το μέσα βλέμμα σου. Αυτό

Ευτυχισμένο το νέον έτος λοιπόν** πεντάμορφη.***



****** ******** ******

"Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή


την κατασκοπεύω
μήπως καταλάβω πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε όλοι εμείς
πώς οι αξίες γεννιούνται και επιβάλλονται
πάνω σε αυτό που πρώτο λιώνει: το σώμα

Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να αισθάνομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή ή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω
χώμα, αέρα, ρίζες, κρατάω
Να φεύγουν τα περιττά λέω

Να μπω στον ουρανό του τίποτα, με ελάχιστα




Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

Unknown είπε...

Καλησπέρα

Όπως πάντα έξυπνη και εντυπωσιακή

Πολύ μου άρεσε
Οι γάμπες της Άνοιξης
και το φλερτ μαζί τους

Καλή Χρονιά ευτυχισμένη δημιουργική

Καλό σου βράδυ
φιλιά και αγάπη

Μετά την μπονάτσα πάντα
έρχεται η καταιγίδα

candyblue είπε...

@ Κολοκύθι:Λάθος εκτίμηση γίνεται...ευχόμαστε να είχαμε κοπιάρει αυτό που χάσαμε και δεν λογαριάζουμε αυτό το τέλειο που θα’ ρθει να μας βρει. Από φόβο για το άγνωστο...αλλά τελικά δεν δίνω σημασία. Έχω καταλάβει πως έστω και κάτω από τον ίσκιο της ελπίδας η ζωή περνιέται για τρανή.


Καλή χρονιά...και οι παλάμες μου ανοιχτές αν το ζητήσεις




@ lolipop: Life goes on until the end. Όχι άλλοι γκρεμοί το 2007.Σε έβαλα και πάλι γύρω από τον λαιμό μου...κασκόλ για τα κρύα βράδια του ύπνου όταν το κεφάλι μένει έξω από τα όνειρα. Παγωμένο...
Σε αγαπώ.
Πολύ.




@ Καπετάνισσα: Ναι καπετάνισσα,από μόνη της η ζωή, για χατίρι λογίζεται.
Και τιμωρείται όποιος σπαταλάει αυτό το χατίρι,όποιος δεν το λογαριάζει και δεν του χαϊδεύει τα μαλλιά
Για αυτό και γω μια βαθιά ανάσα θα πάρω και τίποτε άλλο
άντε κι ένα γυάλινο μάτι...από αυτά που μπορείς να βλέπεις μακριά, σαν την γυάλινη σφαίρα ένα πράγμα.

Σπάργανα παντού,θα τολμήσω να τα αρπάξω αυτή τη φορά
καλορίζικο το νέο έτος



@ Λούκι: Λες εσύ τώρα ε;
Θα εξερευνήσω την γαλάζια σου πρόσκληση με το γυάλινο μάτι μου και θα σου πω.




@κοινωφελής κώνωψ: Αγαπημένη ποιήτρια…αγαπημένος και συ

Σε ευχαριστώ πολύ,το ξέρα ότι θα μου το αφιέρωνες τελικά.
Κρίμα που δεν ήσουν στον Ίαμβο του 3ημερου.
Always on our mind.


@Sailor:Να βάλω τότε τα καλά μου και να περάσω στην μεγάλη σάλα για να την υποδεχτώ

Τι όμορφα λόγια...Αν σου άρεσαν οι γάμπες της(είσαι ο μόνος που το σχολίασε και χαίρομαι κρυφά)στις κάνω δώρο
Είναι εύγλωττες...οι πιο εύγλωττες γάμπες. Κι έτσι κάθε φορά που θα νοιώθεις μοναξιά θα σου μιλάνε

2007 μαγικές στιγμές.
Καλό σου βράδυ,καπετάνιε

Ανώνυμος είπε...

"Θέλω να νοιώσω το βάρος μου. Τα πόδια μου στο έδαφος.Τι κι αν είμαι αερικό; Έχω δικαίωμα να εναποθέσω το άχθος μου στη γη."

Καλή μου, αγαπημένη μου candyblue,
με τους πιο πάνω στίχους (πολλά ποιήματα είναι σπαρμένα μέσα στο κάθε σου κείμενο), φτιάχνεις τόσο ωραίες, ζεστές φωλίτσες όπου κουρνιάζω όταν αρχινάν οι ανέμοι και τα ουρλιαχτά του κόσμου.
Ένα μικρό παιδάκι είμαι ώρες ώρες τι νομίζεις; Ή ένα αερικό που το βαραίνει το άχθος του εαυτού του..

Δέντρα και πουλιά υπάρχουν ακόμα
και από τη στάχτη γίνονται ανατολές...

Χρυσή χρονιά

(Σύθαμπο)

Ανώνυμος είπε...

Αβίαστες σκέψεις χείμαρρος οι λέξεις.
Και ναι,από τέφρα γίνονται οι ανατολές...
Μέσα από την στάχτη μας ξαναγεννιόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

kai sy mia anatoli eisai...

na eisai kala na maw zestaineis
kali xronia panemorfh candy mas

Άβατον είπε...

Από λάβα γίνονται οι ανατολές...

MaYaMaYa είπε...

κάθε σου λεπτό να'ναι ένα μικρό κόσμημα στην αγαπημένη κρυψώνα της καρδιας και του μυαλού σου. Να αγαπάς, να αγαπιέσαι μέχρι το τελευταίο σου κύτταρο και να σε έλκει κάθε τι όμορφο, λαμπερό και αληθινό!

καλή χρονιά!

candyblue είπε...

@ Anonymous: Και παρ'όλα αυτά είπες στον Θεό να μου δώσει κι άλλη ποίηση...Εγώ φταίω τώρα;
Εσύ φταις, που ανακαλύπτεις την ποίηση εκεί που δεν υπάρχει ή μήπως υπάρχει;
Μικρή κυρία,αυτό το βουνό της ζωής εδώ μπροστά σας, έχει πολλές τέτοιες φωλίτσες. Στις δικές μου μπορείτε να περάσετε από ένα βράδυ μέχρι μια ολόκληρη ζωή.


Χρυσή χρονιά,ναι. Για όλους τους μέσα μας βασιλιάδες.
Νομίζω πως είμαστε βασιλιάδες...του παραμυθιού.




@ Mirca: Φοίνικες με ματωμένες ψυχές που αν τις καλοκοιτάξεις θυμίζουν χρώματα ανατολής. Φοίνικες γεμάτοι προσδοκίες,γεμάτοι χέρια και ανοιχτά μάτια .Όλο καταβροχθίζουμε πόνο-χρόνο-εικόνα-ήχο-και μαύρα σύννεφα και όλα αυτά τα διυλίζουμε σε πόνο-χρώματα-ανάσες-νέες αφίξεις και μαύρο, σαν πηγμένο αίμα,έρωτα.
Είναι ωραία, όμως, είναι ωραία.
Γιατί από τέφρα γεννάμε και μεις μέσα μας κάθε νέα Ανατολή.

Είναι ωραία...




@ sonotonK: Και συ...γιατί μόνο εγώ; Και συ. Όλοι.




@ Άβατον: Από λάβα τα παραναλώματα...οι Ανατολές θα χαθούν σε ένα τόσο μεγάλο παροξυσμό ενέργειας...
Θα χαθούν,ναι! Από λάβα γεννιέται ο «θάνατος του μετά». Σκέψου το.



@ MaYaMaYa: Τελικά πάντα εκεί καταλήγουμε.
Πάντα έτσι.
Και όσοι δεν προλαβαίνουμε,πάντα αυτό επιθυμούμε. Και είναι και αυτό μια κατάληξη. Ένα «Δέλτα»,γιατί ποτάμια είναι οι επιθυμίες μας.


Και συ, καλή χρονιά...να πέσει επάνω σου με τέτοια φόρα που να σου αφήσει
κάθε πρωτεϊνούχο στοιχείο που θα την χαρακτηρίζει.


Πόσα φιλιά θες?
Πάρε 2007!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Unknown είπε...

Καλημέρα

Καλή Χρονιά και δημιουργική

Πολύ όμορφη περιγραφή
όπως πάντα βεβαίως βεβαίως

καλό πρωινό
φιλιά και αγάπη

Ανώνυμος είπε...

Μ αρέσει που βλέπεις την άνοιξη να έρχεται. Από τα πιο αισιόδοξα που έχεις γράψει και ας μην είναι, τελικά , αληθινό. Εχει πολυ΄χειμώνα μπροστά candy

candyblue είπε...

@ Sailor: Ανταποδίδω....
:)


@ Μπίχλας: Είναι πολύ αληθινό.Για μένα μιλάω,εσύ μπορείς να βλέπεις το χειμώνα περισσότερο και μπόλικο, αλλά εγώ βλέπω ακόμα και καλοκαίρι.
Για αυτό λέω,για μένα μιλάω.
Χαίρομαι πάντως που σου άρεσε.

markos-the-gnostic είπε...

blue μου συμφωνώ ότι πρέπει και τα αερικά ν αποκτούν σάρκα και οστά και να χαίρονται και το πέρασμα τους απ τη Γη. Κι εγώ επίσης ανυπομονώ για τις γάμπες της άνοιξης και το ακροδάχτυλα του καλοκαιριού...

Unknown είπε...

Καλό απόγευμα

Είσαι αγαπημένη

Τι να κάνω

Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Είναι απίστευτα τα συναισθήματα που νοιώθεις χωμένη μέσα σε τούτο το λαγούμι.
Σαν να λάμπει κάτι στο σκοτάδι...

Θα'ναι καλή αυτή η χρονιά με τέτοιες λέξεις, κι ας τραγουδάει η υποβρύχια φωνή σου η γαληνευτική.

Καλή Χρονια

Ανώνυμος είπε...

Tetoia les sthn Anoi3h kai erxetai panda sta mallia sou
Tetoia les gia ta podia ths kai ta exeis na soulatsaroun stous diadromous ths psixhs sou

filia
apo mia agnosti...san to agnantema toy neoy xronou-agnosto kai auto

Tamara de Lempicka είπε...

να'μαι κι εγω...αργησα? Ηρθα ομως...εμεινε κανενα ψιχουλο ζυμωτου ψωμιου? Έφερα χρωματα κι 7 ονειρα σπασμενα για να συναρμολογησουμε...υλικο για κουβεντα και δημιουργια...τι λες? αρκει να με πας σ'εκεινο το μερος που μου υποσχεθηκες...

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic: Αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε.
Τα ακροδάχτυλα του καλοκαιριού που λες ήδη ώρες, ώρες μου ζεσταίνουν την πλάτη και τα πάνω βλέφαρα.
Τι καλά που τα ανέφερες,το είχα ανάγκη.



@ Sailor: Να με κρατήσεις εκεί στην χώρα των αγαπημένων
Και ας έρχεσαι και ας πηγαίνεις...





@ dr.Uqbar: Ναι ε? Πάνω που έψαχνα κατάρτι να δεθώ...



@ Anonymous: Τέτοια λες και χωρίς να σε ξέρω σε συμπαθώ ήδη
Και μόνο που ανέφερες την άνοιξη και συ μέσα στις μυτερές κορυφές του Γενάρη.




@ Tamara de Lempicka: Εσύ κυρά-τρομάρα θα φας πολύ ξύλο...χμμμμ
Που ήσουνα και σε περιμέναμε με ανοιχτές αγκάλες;;
Αλλά ξέρω πολύ καλά...
Θα σε πάω σε εκείνο το μέρος όταν και συ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ.
ΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ?

Tamara de Lempicka είπε...

Apopse!!!!!!???????