Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006

Εν ΟψΗ εΚλΟγΩν / Το ΠρΟξΕνΙό ΜιΑς ΠόΛηΣ


Ξαπλωμένη σε ένα καναπέ όλη τη μέρα διαβάζω ξανά, κάποια από τα αγαπημένα μου θεατρικά έργα .
Ζιώγα για την ακρίβεια «Το προξενιό της Αντιγόνης».
Ετοιμάζομαι για την αυριανή ηλίθια μέρα. Τι πλάνη!
Πόσο δεν με αφορά πια,πόσο δεν τους πιστεύω. Όλα είναι τόσο άσχημα ,θυμίζουν προξενιό. Προξενιό μια πόλης που χρειάζεται άμεσα κάποιον να την βάλει σε τροχιά.
Το προξενιό περιλαμβάνει μόνο άσχημα πρόσωπα αντρών και γυναικών, ανέραστα βλέμματα γεμάτα άπνοια, πλην μερικών εξαιρέσεων...Προξενεύουν ότι πιο άθλιο και αδιάφορο,άνευρο και παλιακό υπάρχει. Να ψηφίσω λοιπόν τι, και ποιον; Κάποιον που θα μεταμορφώσει τον βάτραχο που κοάζει, σε πόλη; Οι πόλεις, λένε, αλλάζουν. Τι πλάνη! Μα όλοι αυτοί πάσχουν από πολιοεγκεφαλίτιδα(φλεγμονή της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου), αν δεν πάσχουν βέβαια από εγκέφαλο. Γιατί να τους ψηφίσω;Για το πύον τους; Αλήθεια τι τους καίει τα σωθικά, και έπειτα τι θέλουν, πρώτα από αυτούς και μετά από μας. Άνθρωποι χωρίς φόδρες, κούφιοι. Αν τους χτυπήσεις στην πλάτη πάω στοίχημα, πως θα βγάλουν και τον ανάλογο κούφιο ήχο. Σκέφτομαι τον Γιάννη Αγιάννη που έγινε δήμαρχος,έχοντας αλλάξει το όνομά του, για να μην τον καταδιώκει το παρελθόν του. Επειδή είχε προσφέρει πάρα πολλά στην κοινότητα στην οποία ζούσε, οι άνθρωποί της τον τίμησαν εκλέγοντάς τον πρώτο πολίτη της και του ανέθεσαν την ευθύνη να την διοικεί. Νιώθω βαθύτατα τον ρόλο που του έδωσε ο Ουγκώ, ένας απελπισμένος και πεινασμένος άνθρωπος κλέβει ένα καρβέλι ψωμί για να χορτάσει την πείνα του. Στο παράπτωμά του θα απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ποια δικαιοσύνη; Μια δικαιοσύνη που αιώνες τώρα εξακολουθεί να μην έχει για μέτρο της τον άνθρωπο. Μια δικαιοσύνη που δίνει αφορμή να κριθούν νόμοι, θεσμοί, γραμμένοι και άγραφοι κανόνες, ιερά και όσια, ακόμα και σήμερα. Ο δήμαρχος Μαγδαληνής θα μείνει ξάγρυπνος ένα ολόκληρο βράδυ αγωνίας και ηθικής ταλάντευσης πριν καταλήξει στο τι πρέπει να κάνει και όταν ξημερώσει τα μαλλιά του θα έχουν γίνει κάτασπρα. Υπάρχει πουθενά σήμερα κανένας τέτοιος δήμαρχος για να ψηφίσω;
Ακόμα και τα πρόσωπα των υποψηφίων δεν με εμπνέουν πια. Θυμίζουν περισσότερο τραγουδιστές σκυλάδικων. Ιδίως η Πιπιλή ,ο Ντινόπουλος και ο Σπυρίδων, είναι σα να τραγουδάν το χορωδιακό άσμα «οι πόλεις μας αλλάζουν πρόσωπα»,στο σκυλάδικο με το όνομα «Υπερνομαρχία δράσης». Οι "Άθλιοι" του Βίκτωρος Ουγκώ σήμερα είναι επίκαιροι όσο ποτέ, αφού οι συνθήκες που δημιουργούν την ταραγμένη παγκόσμια πραγματικότητα που ζούμε τους φέρνουν έξω από την πόρτα μας. Πόσοι "Αγιάννηδες" καθημερινά δεν αλλάζουν πατρίδες, ονόματα, θρησκείες για να γλιτώσουν από τον κατατρεγμό; Και πόσες φορές η ανθρωπότητα και οι ηγέτες της, στο όνομα του διεθνούς δικαίου, ή της δικαιοσύνης που βολεύει, δεν γίνεται ο "Ιαβέρης" που τιμωρεί χωρίς έλεος. ...και έτσι με όλα αυτά στο κεφάλι μου με πλησίασε η νύχτα,και με βρήκε σε άλλη στάση στον ίδιο καναπέ, ελαφριά σαν σεντόνι που καλύπτει τα κοιμισμένα σώματα,σαν σκηνικό, σαν ένα βουβό ρόλο. «Η κόρη και ο καναπές»,ή καλύτερα «η ασπόνδυλη κόρη του καναπέ».Αφήνω ένα σπαραχτικό χασμουρητό. Αύριο θα πάω να ψηφίσω και ίσως τότε σηκωθώ. Η κάλπη με περιμένει,το παραβάν ισιώνει τις πτυχώσεις του και γω αναπνέω γρηγορότερα όταν καταλαβαίνω ότι η ηθική ανύψωση του ανθρώπου παραμένει ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα κάθε εποχής.

" Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που αγωνιά κάτω απ' όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ' όλες τις γλώσσες". Βίκτωρ Ουγκό

23 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

blue μου πόσο πολύ συμφωνώ
κι εγώ βλέπω νεκρά ηλίθια ψεύτικα πρόσωπα που αυτογελοιποιούνται όσο μπορούν περισσότερο. Κι ευτυχώς τουλάχιστον πετυχαίνουν το σκοπό τους. Μάλιστα ώρες ώρες που μοιάζουν σαν ανύπαρκτα εικονικά σαρκία, σαν να μην υπάρχεθ πίσω τους άνθρωπος που να τους αντιστοιχεί.
Εγώ ψηφίζω Μαγδαληνή 1000%. Ψηφίζω έρωτες ανεκλπήρωτους κι εκπληρωμένους. Ψηφίζω αφέλεια, αθωότητα και όνειρο. Μαυρίζω οξυδέρκεια, ωριμότητα και ρεαλισμό. Γιατί μόνο η επανάσταση των βρεφών μπορεί να υποκινήσει τη μόνη πραγματική επανάσταση, "τις σταγόνες των αισθημάτων και τα χαμόγελα των χεριών"

Ανώνυμος είπε...

Candy μην τα ισοπεδώνεις όλα, η άποψη αυτή, που αφορίζει τους πάντες και τα πάντα είναι η ίδια άποψη που επιτρέπει να επωάζεται το αυγό του φιδιού. Ασφαλώς σε μεγαλύτερο ποσοστό δεν αδικείς την αλήθεια...

bereniki είπε...

3ereis ti den antexw panw ap'ola? to sunostismo apo ta kommatoskula e3w sto proaulio, tous palious gnwstous pou tha sunantisw k tha me rwthsoun oloi ta idia pragmata (pou ousiastika tha ta 3eroun apo ta koutsompolia...), to dromo k to pezodromio gemato xartakia kai diafhmistika fulladia me tis pio wraies photografies twn upopshfiwn (eleos dld...) k genika ta xamogela colgate apo oooolous oswn tha sunantisw aurio! thn euxi "kali psifo" kai to allo to "dagkwto" kai th giagia mou pou tha mas zalizei gia to oti o dhmarxos einai kalos giati den fardine to dromo mprosta apo to spiti tis koris tis na ths xalasei tis plakes sto pezodromio....

elpizw h mama na mageirepsei mousaka aurio... na exoume kai kati na apo-lambanoume!

*mouts*
*****

nosyparker είπε...

Υπάρχει πάντα και η επιλογή "δεν ψηφίζω"

alzap είπε...

Θα ήμουν ψεύτης αν δεν έλεγα ότι συμφωνώ με τον Μπίχλα.
Αλλά πάλι, θα έρθει ποτέ ο καιρός που δεν θα έχουν αλήθεια αυτές οι λέξεις:

" Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που αγωνιά κάτω απ' όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ' όλες τις γλώσσες". Βίκτωρ Ουγκό

Κι αν κάποιος, σε τέτοιους καιρούς, θυμάται τον Ουγκό τότε υπάρχει ελπίδα.
:-)

Καπετάνισσα είπε...

Ανοιχτά παράθυρα στο φως.
Για υποψήφιους και ψηφοφόρους.

Άξιοι και έντιμοι υπάρχουν.
Λιγοστοί, ναι, αλλά υπάρχουν.

Κι οι πελώριες θωριές που μας στοιχειώνουν σε αφίσες, οθόνες κι εφιάλτες, προκαλώντας την αντοχή και την αισθητική μας, θα ξεθωριάζουν, θα ξεβάψουν γρήγορα.

Να βρέχει συχνά εύχομαι.
Να ξεπλενόμαστε.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Μαυρο σε ολους.
Η καλυτερη επιλογη!!!

Unknown είπε...

" Ο άθλιος ονομάζεται άνθρωπος "
Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα.

Εγώ πάντως θα ψήφιζα σίγουρα
τον Δήμαρχο Μαγδαληνής.
Αυτό είναι το ζητούμενο.
Αλλά εδώ έχουμε μπλέξει με θιάσους
καλά οργανωμένους που έχουν οπαδούς. όλοι αυτοί βλέπεις έχουν
παραταξιακή συνήδειση και όχι
συνήδειση ανθρώπου και ανθρωπιάς.

Γιατί το μόνο που είναι όλοι αυτοί
είναι κούφια ανθρωπάκια
που οι οπαδοί τους τους αποκαλούν
κορυφαίους.
Βλέπεις άμα έχεις οπαδούς από
τενεκές ξεγάνωτος που είσαι
μπορείς να γίνεις και γανωμένος.

Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι
να πίνουν τσίπουρο και ούζο
εις υγείαν των κορόϊδων
και πάμε για άλλα !

καλό σου πρωινό
καλή ψήφο !

Ανώνυμος είπε...

100% ΑΠΟΧΗ

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:


Υπάρχει πίσω τους άνθρωπος που τους αντιστοιχεί,αλλά είναι τόσο σίχαμα, που καλύτερα να φαντάζεσαι πως δεν υπάρχει.
Και γω ψηφίζω έρωτες ανεκπλήρωτους κι εκπληρωμένους. Ψηφίζω αφέλεια, αθωότητα και όνειρο. Μαυρίζω οξυδέρκεια, ωριμότητα και ρεαλισμό.
Και γω.




@ Μπιχλα μου, έτερον εκάτερον.




@ bereniki: Ναι όλα είναι κάπως έτσι και ασχημαίνουν κι άλλο με όλο αυτό το γενικότερο μπάχαλο. Και μένα η μαμά μου θα έχει ένα super extra terrestrial κοκκινιστό
Πάντα η μητέρα μου είχε τα καλύτερα κίνητρα.




@ nosyparker:Ναι,υπάρχει.Και ευτυχώς που υπάρχει. Αλλά θα ήταν καλύτερο να μην υπήρχαν τόσοι άθλιοι που να μας στερούν το δικαίωμα του να ψηφίζουμε με ευχαριστήσει και προσμονή για το πραγματικά διαφορετικό.
Τέλος πάντων.




@ alzap:Η ιστορία των "Αθλίων" είναι μία από αυτές τις ιστορίες που επαναλαμβάνονται, όσο γυρίζει αυτός ο πλανήτης και πορεύεται ο κόσμος. Ίσως γιατί ο Γιάννης Αγιάννης και ο Ιαβέρης συνυπάρχουν και παλεύουν μέσα στον καθένα μας. Ίσως γιατί ο άνθρωπος πρέπει να περάσει μέσα από την κόλαση για να βρει τον παράδεισό του.

candyblue είπε...

@ Καπετάνισσα: Να βρέξει να δω τις αφίσες στους δρόμους με τους πολιτικοτραγουδισταραδες, που λέει και ο dr.uqbar, να διαλύονται,να λιώνουν το φτηνό χαρτί τους και να αυτοκαταστρέφονται μαζί με όλα τα κρόσσια τους. Θα αισθανθώ τόσο καλά, όσο αν έβγαζα τις μάσκες όλων αυτών με ένα κλικ.

Πολύ ωραίο το απόσπασμα από την Λιλιπούπολη που έβαλες....Πόσο πίσω με πήγες...


"Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα
και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα.
Όμως στις άλλες εκλογές η ρόδα θα γυρίσει
και όλη η Λιλιπούπολη εμένα θα ψηφίσει."




@ ΠΡΕΖΑ TV: Θα τους εξαφανίσομεν...μαύρο στο Μαυρογυαλούρο.
Το πένθος ταιριάζει στις δημοτικές.





@ Sailor: Εις υγείαν των κορόιδων,καλή ψήφο και σε σένα και σε μένα ,και σε σας παίδες.
Σε όλα τα κορόιδα.

**Εντάξει, ψηφίζω με κριτήρια μυθιστορηματικά, δηλαδή ρομαντικά…
Εσείς με ποια κριτήρια ψηφίζετε;





@ dr.Uqbar: Μωρέ πολύ καλά τα λες εσύ. Έτσι είναι και το ξέρουμε πολύ καλά ΟΛΟΙ.
Και ας κάνουμε τις πάπιες.







@ Άβατον: Και ένα κιλό εμετό,μέσα στην κάλπη. Γιατί πραγματικά όλα αυτά προκαλούν αναστάτωση στην στομαχική μας κοιλότητα και ας κάνουμε την πάπια, λέμε.

Κανείς από όλους αυτούς εκεί πάνω (στο δωδεκάθεο) δεν διαπνέεται από βαθιά ανθρώπινα ιδανικά, και μεγαλόπνοες ιδέες πια.

Ανώνυμος είπε...

Candy, σε αυτές τις εκλογές είμαι πιο απαισιόδοξος από ποτέ, και αυτό οφείλεται σε ένα μόνο πράγμα. Βλέπω ανθρώπους της γενιάς μου να ειβάλλουν στην αρένα με νοοτροπίες ίδιες και απαράλλαχτες με αυτές των παλαιότερων. Νέους ανθρώπους, συντηρητικούς όσο δεν πάει, κολλημένους μέσα στα στενά τους γραβατοκοστούμια, σε ψηλοτάκουνες γόβες με στρασάκια, που δεν είναι ικανοί να αρθρώσουν ολοκληρωμένο λόγο Αναπαράγουν αυτά που τους έμαθαν παπαγαλία οι κομματικές νεολαίες και τα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης" έχοντας ως μοναδική επιδίωξη την δικιά τους αυτοπροβολή. Κανένα σχέδιο δράσης για να γίνουν οι πόλεις μας λίγο καλύτερες.

Ήλπιζα στη γενιά μου, πραγματικά πίστευα ότι μπορεί να φέρει κάτι καινούρια, όμως διαψεύδομαι με τον πιο βίαια απόλυτο τρόπο. Στεναχωριέμαι τώρα προκαταβολικά, γιατί δεν θέλω να δεχθώ όλη την ψυχρολουσία μαζεμένη μετά τις εκλογές. Νομίζω ότι απεχθάνομαι το μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς πολιτικών το ίδιο με τους παλιούς. Φυσικά υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Σκουριά και δυσκαμψία!

Jimmy Bloody Rose είπε...

Οι ιδεολογίες είναι για σένα, για μένα, για όλο τον απλό λαουτζίκο!

Τα κομματόσκυλα σε εθνικό, τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους και ΠΑΝΤΑ θα βολεύουν τον χοντρόπετσο πωπούλι τους!

Να θυμάστε πάντα πως πίσω από κάθε, μα ΚΑΘΕ, υποψηφιότητα, υπάρχει πάντα και ένα ΙΔΙΟΤΕΛΕΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ!

Δεν πήγα να ψηφίσω!
Πολύ αμφιβάλλω αν θα ξαναψηφίσω στη ζωή μου!
ΔΕΝ γουστάρω να συμμετέχω στο παιχνίδι κανενός πούστη νταβατζή!
Οι νταβατζήδες πέθαναν!

Έχω κουραστεί να βλέπω κλίκες!
ΚΛΙΚΕΣ! ΚΛΙΚΕΣ! ΚΛΙΚΕΣ!
Μια ενιαία, διακομματική κλίκα μας ελέγχει!
Όταν πάψουμε να συμμετέχουμε στο παιχνίδι τους, τότε θα είναι καλύτερα!

Διαπλοκή δεν είναι μόνο 10 ονόματα μεγαλοκαρχαρίων!
Διαπλοκή υπάρχει και στα μικρά "ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ ΑΕ"!
Διαπλοκή είναι ακόμη και οι χάρες που ζητάμε εμείς οι ίδιοι, όχι μονο οι άλλοι!
Αυτά!
Πάω στην τουαλέτα να ξεράσω....

Sigmataf είπε...

Τι γαμάτο βιβλίο.
Τι υπέροχη ερμηνεία του Ντεπαρτιε στην ταινία.

candyblue είπε...

@ Sandiago Nasar:Τα είπες όλα. Και ναι,είναι κάπως έτσι. Ξέρω και γω πολλά άτομα της γενιάς μου που έβαλαν υποψηφιότητα και με τρόμαξαν. Με τρόμαξαν γιατί ήταν όλα αυτά που έγραψες.
Σκουριά και δυσκαμψία.




@ Jimmy Bloody Rose: ΚΛΙΚΕΣ! ΚΛΙΚΕΣ! ΚΛΙΚΕΣ!
Έρχομαι και γω παρέα,να ξεράσουμε μαζί
Πολύ απογοήτευση
Άντε να δούμε τι θα γίνει.




@ Sigmataf: Συμφωνώ και επαυξάνω
και για τα δύο
Μακάρι να παίρνανε όλοι ένα μάθημα.

allmylife είπε...

Μπράβο candy.
Για τον Γιάννη Αγιάννη, που θύμισες.
Χρόνια πολλά τον αγαπάω...
Για τα κηροπήγια πρώτα , και για την Τιτίκα μετά.
Θυμάσαι;

alex είπε...

Κυριακή βράδυ.Εμετός.Ο Ψωμιάδης να ουρλιάζει αν και μπροστα σε μικρόφωνο αναμασώντας το πάλαι ποτέ sloganτης ελληνικής αεροπορίας "και οι ουρανοί είναι δικοί μας", πίσω του η Εβίτα Περόν wannabe αλλά κατα βάθος στάρλετ σκυλάδικου γυναίκα του, στο άλλο κανάλι η εκστασιασμένη με τον εαυτό της Φώφη με τρεμάμενη φωνή σαν να βάζει τα παιδιά της για ύπνο υπόσχεται πως "θα είμαστε κάθε μέρα μαζί" κ εγώ στον καναπέ διαβάζω για την παθολογία των πολιτευμάτων.Αλήθεια όλοι αυτοί που υμνούν την αρχαία ελληνική δημοκρατία και περιφέρουν την άγνοιά τους στα κανάλια δοξολογώντας αφαιρετικά γνωρίζουν ότι τα περισσότερα παραδείγματα δημοκρατικών πολιτευμάτων στην αρχαιότητα έχουν αποδειχθεί προβληματικά και οδήγησαν σε ακραιφνή τυραννία ενώ στη σύγχρονη εποχή οδηγούν σε ακραιφνή χασμουρητά?

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

"Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία."
Κ.Κ.

candyblue είπε...

@ allmylife: Τον αγαπάς και συ,όπως και γω,όπως πολλοί από εμάς,γιατί ο έρωτας του Μάριου και της Τιτίκας αντιπροσωπεύει την παντοτινή αγάπη κάθε νέας γενιάς απέναντι στο συμβιβασμό και τη συντήρηση όσων μεγαλώνουν και δουλεύουν για τα κεκτημένα τους.




@ alex: όλοι αυτοί που υμνούν την αρχαία ελληνική δημοκρατία ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι ο χειρότερος εχθρός της είναι η ίδια η δημοκρατία.
Κι όμως πίσω από τα ατελείωτα αυτά χασμουρητά,δεν ξέρω αν τους βλέπεις,οι τύραννοι που χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες.
Καλομελέτα και τσουπ!Να, έρχεται.
(Ωραία τα είπες).





@ VITA MI BAROUAK: Ο αγαπητός μου Καρυωτάκης,πόσο δίκαιο είχε. Φαντάζομαι ότι είχες βρεθεί εκεί...Για να ψηφίσεις. Ας μεταφέρουμε απαλά, απαλά τα κόκαλα του ολόκληρα σε αυτό εδώ το τετραγωνικό.


ΠΡΕΒΕΖΑ

θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και τα κεραμύδια,
θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μες στους θανάτους.


Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίση μια «ελλειπή» μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι,
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.



Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.


Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
«Υπάρχω;» λες, κ' ύστερα «δεν υπάρχεις!»
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ισως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης.


Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Ανώνυμος είπε...

"θα ήταν καλύτερο να μην υπήρχαν τόσοι άθλιοι που να μας στερούν το δικαίωμα του να ψηφίζουμε με ευχαριστήσει και προσμονή για το πραγματικά διαφορετικό."

Ειναι ακριβως το συναισθημα μου των τελευταιων ημερων...και η λυπη και ο θυμος και η απογοητευση που με τον τροπο του καθενας εδω μεσα αλλα και εξω εκφραζει...

διαβαζω, ακουω, αλλα δε σχολιαζω...σα να ειναι μπορα που περιμενω να περασει...δεν αισθανομαι καλα με αυτο, αλλα πραγματικα δε ξερω τι θα μπορουσε να γινει, για να καλυτερευσουν τα πραγματα...

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Ο ήλιος(που δύει μες τη θάλασσα είναι) θάνατος μες τους θανάτους!
Θυμίζει, θυμίζει… το φάκελο που βυθίζεται στην κάλπη… Μπλιάχ! Τί πονηρές που είναι οι λέξεις; Πως τα νοήματα, οι εικόνες, τα συναισθήματα γυρίζουν με μιας κι ακρωτηριάζουν την ψυχή μας;

Ας ξαναγυρίσω στον ήλιο, στη θάλασσα. Βούτηξα στα νερά που ‘ταν καθρέπτης, Candyblue. Ούτε ένα κύμα δεν έπιασε το βλέμμα μου για να στήσω παιχνίδια μαζί του…

Ανώνυμος είπε...

Απαξιώστε τους...

Είναι θλιβεροί οι καιροί,
όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα.

candyblue είπε...

@ Tamara de Lempicka: Ούτε γω...και πίστεψε με, καταλαβαίνω απόλυτα πως νοιώθεις.Απόλυτα όμως.Θα δείξει.



@ VITA MI BAROUAK:Ίσως να ήτανε καλύτερα έτσι.
Για την θάλασσα λέω,όχι για τον ήλιο...ούτε για σένα.
Για την θάλασσα,που ήρεμη θα την δεις κάποτε.Γαληνεμένη όμως,ποτέ.




@ melomenos: Πω πω...πολύ σοφή κουβέντα.
Αφάνταστα αιχμηρή, σχεδόν με μάτωσε.
Είναι θλιβεροί οι καιροί.
Τελεία.