Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006

ΈτΣι ΞαΦνΙκΑ


Έτσι ξαφνικά ο Οκτώβρης μας πήρε μέσα στον μπαζωμένο του ουρανό, κάτω από τη ζεστή μασχάλη του. Έτσι ξαφνικά θα υποστούμε το βαρεμένο σουλατσάρισμα στα παλιά σχολεία για να ψηφίσουμε. Ενώ το σκότος θα δαμάζει τις ψυχές μας.
Έτσι ξαφνικά ο Ρέμος θα συνεργαστεί με την Μαρινέλα, ενώ όλοι εμείς θα σπάμε τις ενδότερες συνεργασίες μιας ανέλπιστα βρώμικης ζωής.Έτσι ξαφνικά η νύχτα μεγάλωσε το μαύρο της σημείο, σε πιο μαύρο ακόμα. Το γάλα έληξε σήμερα,τα ρούχα ακόμα να στεγνώσουν,τα θέλω μου χωρίς σωματική και ψυχική γεωγραφία καίνε το πρόσωπο τους στον καθρέφτη. Μύρισε καμένο λάστιχο.
Έτσι ξαφνικά βρεθήκαμε σαν χώρα στην τρίτη θέση,με τους περισσότερους παχύσαρκους στην Ευρώπη, έτσι ξαφνικά τα καρύδια καίνε το λίπος αν καταναλωθούν μετά το φαγητό. Έτσι ξαφνικά τις δέκα πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου έπεσε στο λεκανοπέδιο τόση βροχή που αντιστοιχεί στο 10% αυτής που είχε δεχθεί ολόκληρο το προηγούμενο υδρολογικό έτος, ενώ τα υπό κατάληψη σχολεία ξεπέρασαν τα 300 σε όλη τη χώρα. Έτσι ξαφνικά θα με ωθήσεις να βρω ότι καλύτερο έχω, για να σου το χαρίσω,ενώ ένας δυνατός καταστροφικός άνεμος κάθε βράδυ θα σαρώνει τα φυτά και τα έπιπλα έξω στη βεράντα μου. Έτσι, θα κατεβάσω και θα ξεδιπλώσω από την εμβρυακή στάση,τα μάλλινα, ενώ ξαφνικά ο καφές θα χύνεται από το μπρίκι ξεχασμένος. Έτσι ξαφνικά η φυματίωση επιστρέφει στη Γηραιά Ήπειρο και ξαναχτυπά την πόρτα γεμίζοντας με κόκκινο παχύρρευστο αίμα την κόμη των πνευμόνων. Έτσι, οι φθισικές πολυδούρικες μπαλάντες ξαναδιαβάζονται με δέος ,ενώ ξαφνικά, τα καρδιακά επεισόδια που προκαλούνται από θρομβώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες γίνονται όλο και περισσότερα, ιδιαιτέρως σε ανθρώπους άνω των 50 ετών. Έτσι ξαφνικά οι εργασίες κατασκευής χώρου στάθμευσης στην περιοχή του Βατικανού, έφεραν στο φως μια αρχαία νεκρόπολη ακριβώς κάτω από την Αγία Έδρα.
Έτσι ξαφνικά αποφάσισα να κατεβάσω τα μανίκια μου για να προστατευτώ από τον σκορπιό και το μαύρο του δάγκωμα. Έτσι, ο Έλτον Τζον δηλώνει έτοιμος να σοβαρευτεί, ενώ εγώ ξαφνικά, θα βάψω τα μαλλιά μου πράσινα με μπλε ανταύγειες.
Έτσι, αυτή τη νύχτα που οι πειραγμένες ψυχές ουρλιάζουν έξω από τα παράθυρα,αποφάσισα ξαφνικά να ενθέσω σε παράταξη τις άσαρκες λέξεις όλων αυτών, που με εξαπάτησαν και να τις κάψω. Έτσι θα κοιμάμαι καλύτερα πια και χωρίς φοβικά παραμύθια, ενώ ξαφνικά,μια Κυριακή τα δάχτυλά μου θα βρεθούνε στην δύσκολη θέση να σπρώξουνε τους δείκτες μια ώρα πίσω.
Ένα χρόνο πίσω, μια σελίδα μπροστά. Μια γουλιά οινόπνευμα μια τζούρα φως.
Έτσι ξαφνικά, θα ξεχάσω να πάρω το χάπι μου,ενώ η Marilyn Monroe θα περπατάει, με αργά βήματα, στο ένδοξο παρελθόν της,καίγοντας τις λυχνίες της τηλεόρασης μου και αφήνοντας, ακόμα πιο κόκκινο το ερεθισμένο μάτι της την ώρα που θα πέφτω για ύπνο.
«Τα μάτια ήσαν θαρρώ μαβιά. Α, ναι, μαβιά. Ένα σαπφείρινο μαβί».
Το ημερολόγιο λέει Οκτώβρης και τίποτε άλλο ξαφνικά. Η υγρασία σγουραίνει τις άκρες των μαλλιών μου και μέσα στο αυτοκίνητο, επιστρέφοντας, σκέφτομαι πως για άλλη μια φορά,όλοι εμείς, μετράμε και γλύφουμε ξαφνικά τις πληγές μας. Μέσα και έξω.

45 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κα συνεχίζει ο Ρέμος, «έτσι ξαφνικά, όπως μπήκες στη ζωή μου θα φοβάμαι μη σε χάσω ξαφνικά». Για την αποκατάσταση του στίχου

allmylife είπε...

Και για μένα ξαφνικά αυτος ο οκτώβριος.
Εφερε και πήρε.
Δέχτηκα και "έδιωξα".
Ερήμην μου και όχι.
Θα τον βλέπουμε μαζί - εσύ να γράφεις

Ανώνυμος είπε...

Etsi KsafnikA hrtha kai efyga...

markos-the-gnostic είπε...

blue μου ως συνήθως εκφραστικότατη χωρίς μεσάζοντες
"τα θέλω μου χωρίς σωματική και ψυχική γεωγραφία"
"έτσι ξαφνικά θα με ωθήσεις να βρω ότι καλύτερο έχω, για να σου το χαρίσω"
κι εγώ να προσθέσω
"έτσι ξαφνικά έγιναν όλα δοκιμάζοντας ευτυχίες προς επίρρωση λέξεων από χρώμα"

candyblue είπε...

@ Μπίχλας: Καλά έκανες και το πες εσύ. Αλλά να ...ξέρεις κάνεις δεν χάνει κάποιον αν δεν το θέλει. Και γω ήθελα να χάσω το "όπως μπήκες στη ζωή μου θα φοβάμαι μη σε χάσω ξαφνικά"
Αλλά κάποιες φορές η αποκατάσταση πρέπει να λέγεται .Αν γίνεται κι όλας,ακόμα καλύτερα.


@ allmylife: Και για μένα ξαφνικά αυτός ο Οκτώβριος,έφερε εσένα. Το σκέφτηκες ποτέ αυτό.
Θα τα βλέπουμε όλα από δω και στο εξής μαζί,και καμιά φορά θα έρθει και η σειρά σου να γράψεις και γω να κοιτώ. Όμορφη εικόνα.



@ dr.Uqbar: Η τρέλα που κουβαλάει μαζί του. Μου θυμίζει πως ακόμα και με το κουβάλημα της καμιά ρυτίδα δεν επανακάμπτει.

Να φωνάξουμε τον Μπίχλα για αποκατάσταση;



@ Anonymous: Σε προτιμώ σαν Tamara .Ακόμα και αν έρχεσαι για να φύγεις έτσι ξαφνικά.



@ markos-the-gnostic: ή να το κάνω "επίρραμμα λέξεων από χρώμα".
Προσοχή όμως γιατί καμιά φορά η επικάλυψη τους ΔΕΝ είναι σοκολάτα.
Και αν και ο Οκτώβριος ρίχνει ακόμα τρέιλερ ηλιοφάνειας και καλοκαιρινής διάθεσης και αύρας, δεν αυταπατώμαι. Αυτά είναι τρικ κάποιου προς επίρρωση του θυμικού μου.

Unknown είπε...

Έτσι ξαφνικά ανακαλύψαμε
ότι έχουμε μεγάλη πλάκα
Έτσι, ξαφνικά !

καλό σου πρωινό
Έτσι ξαφνικά !

alzap είπε...

Διαπιστώνω με λύπη αλλά και ανακούφιση ότι τα αναμενόμενα είναι τα πλέον ξαφνικά.
Καλημέρα.

Καπετάνισσα είπε...

Μοιάζει τόσο προμελετημένο αυτό το "έτσι ξαφνικά" ώρες-ώρες...
Έτοιμη κατασκευή. Τέχνασμα του καιρού, τερτίπι του χρόνου. Όπως το λένε τα ζευγάρια που τραβάνε πιά, άλλες ζωές.
"Έφυγε έτσι, ξαφνικά! Κι εγώ, τα'δωσα όλα"...
Ούτε ξαφνικά, ούτε όλα.

Βράζει από μέσα ο καιρός. Η ζωή. Τα γύρω και τα μέσα.

Όλα προετοιμασμένα κι όλα ξαφνικά...
Για να γλυκαίνουμε όψεις και κόψεις. Και ν' απογειώνουμε το απροσδόκητο.


(Αγαπώ τόσο πιά τον τρόπο σου Candyblue, που λέω πως θα σε΄χω μπέρτα στους ώμους όλο το χειμώνα. Έτσι, γνώριμα)

candyblue είπε...

@ Sailor:Γι αυτό που λες δεν ξέρω. Είσαι σίγουρος ότι το ανακαλύψαμε έτσι ξαφνικά;Μήπως το παραδεχτήκαμε,έτσι ξαφνικά.
Καλημέρα
(είναι μαύρες η θάλασσες σου αυτό τον καιρό για αυτό και αποφεύγω το κολύμπι εκεί...)





@ alzap:Κάποιες φορές το διαπιστώνω και γω. Δεν ξέρω αν στο πλάι μου έχω τις φλυαρίες της λύπης και τις γκριμάτσες της ανακούφισης,ξέρω πάντως ότι όταν γίνεται αυτό χαμογελάω, και αυτό είναι ωραίο.




@ Καπετάνισσα:Τελικά ναι,ούτε ξαφνικά, ούτε όλα.
Ακόμα και τώρα που βάζω το βάρος μου στους ώμους σου...


Δίκαιο έχεις, να το ξέρεις.

Ladychill είπε...

Δεν ξέρω αν έτσι πρέπει πάντα να γίνεται τον Οκτώβρη. Με τα πρώτα κρύα συμβαίνουν όλα και τα προβλήματα ανασύρονται απ' τον βυθό στην επιφάνεια: διαδηλώσεις, καταλήψεις, διεκδικήσεις, παράπονα, νοσταλγία, μποτιλιάρισμα, μέθυσα άυπνα βράδια...

Τελικά ξαφνικά κάθε Οκτώβρης να θυμίζει τόσο τον προηγούμενο ή έτσι γινόταν πάντα;

Την καλημέρα μου στην Candy.

markos-the-gnostic είπε...

ή
"λέξεις επηρμένες από πόθο σε στόματα και χείλια που ακροβατούν"

Ανώνυμος είπε...

Καλη μου candy...δεν ημουν εγω η ανωνυμη που ηρθε κι εφυγε...και know that η ανωνυμια μου μερικες φορες βασιζεται σε καθαρα τεχνικους λογους κι οχι γιατι μ'επιασαν ξαφνικα οι ντροπες... :)
οσο για το σημερινο κειμενο, ειναι πολυ επικαιρο για μενα και αυτα που μου συμβαινουν, αλλα επετρεψε μου να κρατησω μονο...
«Τα μάτια ήσαν θαρρώ μαβιά. Α, ναι, μαβιά. Ένα σαπφείρινο μαβί».

για το μωβ...που ειναι τοσο μακρια και ομως τοσο κοντα ...ετσι ξαφνικα

alzap είπε...

:-)
Έχεις δίκιο. Είναι όμορφο.

Ανώνυμος είπε...

o anwnhmos...gyrisa na afeisw thn sfragida mou a.
p.s. plhroforiaka oi stixoi tou "etsi ksafnika" anoikoun sthn Yioula Yeorgiou kai mousikh Vardh (gia na mhn ksexname tous dhmiourgous):-)

candyblue είπε...

@ladychill:
"Τελικά ξαφνικά κάθε Οκτώβρης να θυμίζει τόσο τον προηγούμενο ή έτσι γινόταν πάντα";

Νομίζω πως έτσι γινόταν πάντα και όχι μόνο για τους μήνες,αλλά και για όλα τα άλλα που μας απαρτίζουν χρονικά και συναισθηματικά. Το μόνο που αλλάζει το τοπίο είναι τα κενά μνήμης. Τι τρομερά ξέφωτα!!!!!
Καλημέρα... γυναικεία ψύχρα(πόσο δεν ισχύει πάνω σου αυτό το επίθετο που χαρακτηρίζει το lady σου)



@ markos-the-gnostic:Που μετεωρίζονται. Η υγρασία που έχουν τα χείλη μετεωρίζεται μαζί και αυτά. Το προτιμώ πάντως.



@Tamara de Lempicka:Τι αυταπάτη!Η Ταμάρα ασπρόμαυρη και ανώνυμη σαν φαντασίωση χωρίς πρόσωπο.
Ποτέ δεν πίστεψα στις ντροπές,το σαπφείρινο μαβί εκταφιάστηκε από ένα ποίημα του Καβάφη.
Προσοχή στα κόκαλα των λέξεων
Αυτά που συμβαίνουν είναι άχρονα και πάντα τόσο επίκαιρα για όλους. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.



@ alzap: la vita e bella
;)




@ Ανώνυμε βγες από την ανωνυμία σου και φανερώσου. Δεν ακούω ελληνικά το έτσι ξαφνικά,το όλο ποστ δηλαδή μου ήρθε μεν σαν ιδέα από την συνεργασία Ρέμου Μαρινέλας που είδα να διαφημίζουν σε αφίσες στην Κατεχάκη. Μα, πίστεψε με, οποιαδήποτε άλλη σχέση με το ελληνικό τραγούδι είναι εντελώς συμπτωματική Ιδέα δεν έχω... αλλά εσύ κάλα έκανες.

Μαρκησία του Ο. είπε...

Έτσι ξαφνικά έρχεται και ο Morrissey.
Ελπίζω να σε δω εκεί ;-)

ΧΧΧ

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Ετσι ξαφνικα...δεν γινεται τιποτε.
Ολα ειναι προσχεδιασμενα.
Εκτος απο το θανατο...

nosyparker είπε...

Έλα βρε candy, δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια...

ΥΓ Την είδες την ταινία;

candyblue είπε...

@ Μαρκησία του Ο.:Όλα είναι πιθανά.Το έχω υπ'οψη μου.


@ ΠΡΕΖΑ TV:Και τον καεραυνοβόλο έρωτα,και την ξαφνική βροχή,και το ξαφνικό φτέρνισμα που δεν λέει να σταματήσει όταν ξεκινά,και την ξαφνική αδιαθεσία.Και άλλα πολλά που έρχονται έτσι, εκτός από τον θάνατο.


@ nosyparker: Μα ποιος είπε οτι είναι χάλια; Μάλλον δεν κατάλαβες καλά.Εγώ, απλά αφηγήθηκα μια πραγματικότητα η οποία έχει συμβεί,δεν την χαρακτήρισα κι όλας. Εσένα σου άφησε για κάποιο δικό σου λόγο κάτι άσχημο ίσως.Άλλωστε αυτές είναι οι ειδήσεις της καθεμέρας μας.Αν τις βλέπεις εσύ έτσι, τότε έτσι θα είναι.Για μένα είναι μια πολύ αληθινή κατάσταση με πολλά ρομαντικά απόνερα.Καθόλου άσχημα!


Όχι, δεν την είδα,δεν ήμουνα καθόλου σπίτι εκείνη τη μέρα.Είδα το mail σου το άλλο πρωι.Θα την νοικιάσω όμως και μάλιστα σύντομα.
Έχω μεγάλη περιέργεια να τη δω.

weirdo είπε...

Άχαρα υγρός αυτός ο Οκτώβρης, αλήθεια.. Σγούρυνε και τα δικά μου μαλλιά.. Έπειτα εισχώρησε στο κόκκαλο.. Από εκεί ανακάλυψε μισάνοιχτες πόρτες κι έσπευσε να παρενοχλήσει το μυαλό και την καρδιά μου..

Απίστευτο κείμενο.. Και αυτό.. Την καλησπέρα μου:

Ladychill είπε...

@Candy
Γλυκιά μου Candy δεν είσαι η μόνη που έχει προβληματιστεί πάνω στη σημασία αυτού του nick και θα δώσω εξηγήσεις.
To chill στο τέλος του ονόματος βγήκε από το chill out και όχι απ' την ψύχρα...!
Πράγματι με αυτήν την κυρία δεν έχω και πολλές σχέσεις... ;-)

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Ετσι ξαφνικά βρέθηκα απέναντι από το κείμενό σου και μετά στάθηκα δίπλα του για να κοιτάξω στην ίδια κατεύθυνση, εκει που ανοίγει στη ζωή η έκπληξη

Unknown είπε...

Εγώ έμαθα να κολυμπώ
σε όλες τις θάλασσες

το έτσι ξαφνικά βάλτο όπως
ταιριάζει
πάει παντού !

καλό πρωινό

candyblue είπε...

@ Sailor: Καλά λες, πάει όπου και αν το βάλω(μαύρες θάλασσες όταν λέω εννοώ θάλασσες πένθους)
Νομίζω ότι εκεί δεν ταιριάζει η φασαρία.
Αλλά δειλά -δειλά κάτι σου άφησα σήμερα.
καλημέρα σου


@ padrazo: Μόλις έφτιαξες μια τρομερά γοητευτική εικόνα. Θα μπω για λίγο εκεί μέσα. Θέλω να δω αυτό το "εκεί" που ανοίγει στη ζωή η έκπληξη.




@ladychill: Το ήξερα....




@ weirdo:Ελπίζω να λειτουργούν οι νευρώνες
Εκεί βρίσκεται η καλή υγεία.

Ανώνυμος είπε...

ασπρομαυρη ναι!(εχω θεωριες , αλλα δεν ειναι της ωρας...)
ανωνυμη ποτε!(ε, καλα ... ποτε μη λες ποτε...)
μαβια μπορει και να ξαναγινω...κυκλους κανει η ζωη...


Tamara...
(ουφ! παλι τα ιδια...)

bereniki είπε...

tipota den hrthe ksafnika kai to 3ereis... einai ola kommataki tou kuklou.. ta perimename ola auta pou les. ta psuthirizame ta bradia ston upno mas.. isws apla ksafnika na 3upnisame! ;)
kalhmeromouts glukeia mple karamelitsa! mou xes leipsei autes tis meres!

*****

Ανώνυμος είπε...

"Όσα δεν φέρνει ο Χρόνος τα φέρνει η Στιγμή"...έτσι Ξαφνικά!;)

Ανώνυμος είπε...

Κι έτσι ξαφνικά, όπως θα μπαίνει η άνοιξη... τι θα κάνουμε αλήθεια τότε; Και τι τώρα, που ξαφνικά μπαίνει το φθινόπωρο; Ωραίο κείμενο, σου ξυπνά πολλά μέσα στην ψυχή.

Ανώνυμος είπε...

βζζιιιιιιιιιννννννννννννν πριγκίπισσα!Μάκρυναν τα μαλλάκια σου,ή μου φάνηκε;
Η υγρασία του μήνα τούτου έχει βαρύνει τα φτερά μου και την προβοσκίδα μου,τα μάτια μου κλείνουν και αν δεν εξαφανιστώ από τον μάταιο τούτο κόσμο,θα πέσω σε κώμα. Τελευταία εικόνα τα μαλλιά σου υγρά και σπαστά στις άκρες τους.
Υπομονή λέω, every season has an end

Ecumene είπε...

Tί υποννοείς οτι οι Ρέμοι
δεν μελαγχολουν;..

δεν είναι ανθρωποι και αυτοί;;

Ευχομαι να μην διαβασει το ποστ
ο Ρεμος και μελαγχολησει...
:(

candyblue είπε...

@ Ergotelina:Φαντάζεσαι να έρθει "εεεεεετσι ξαφνικαααααα" στο blog μου και να του λέω μετά εγώ, "όπως μπήκες στο commentologio μου θα φοβάμαι μη σε χάσω ξαφνικά"

Ε ΟΧΙ!
Είναι γερά σκαριά όλοι αυτοί. Με τόσους τόνους μελαγχολικών στίχων και μουσικών κρεσέντων που έχουνε καταπιεί δεν παθαίνουν τίποτα
Σκυλιά!



@κοινωφελής κώνωψ:Πήγαινε στο ψυγείο. Έχω ένα μπουκαλάκι αίμα,για σένα
Το μάζεψα σταγόνα, σταγόνα από τις πληγές μου
Τραβάνε τα μέσα ράμματα τώρα που αλλάζει ο καιρός και δεν μπορώ να Ησυχάσω τις νύχτες. Για αυτό μακραίνω τα μαλλιά μου. Μπας και βγει από κει ο πόνος.




@ advocatus diaboli: Spring brings the rain, With winter comes pain,
Every season has an end.

There's an end.



@ Άβατον:Αυτό ακριβώς. Πάντα μάχιμοι και με τα σπαθιά τεντωμένα,μπας και κόψουμε την φόρα της στιγμής. Όχι σε όλα τα πράγματα.




@ bereniki: Λειτουργώ με ομόκεντρους εγώ. Όλοι πέφτουν πάνω μου σαν χούλα χουπ. Όχι όμως πάντα με την ίδια συχνότητα. Κάποιος λοιπόν μπορεί να πέσει λίγο νωρίτερα και αυτά που περίμενα πιο μετά να σκάσουν ξαφνικά.
Το ίδιο ισχύει και για τα γεγονότα κάποιες φορές.

Τι έγινε χάλασε το τηλέφωνο σου?Δεν γράφεις πια σα να μου μιλάς από κει.
Φιλώ σε.

@ Anonymous:Σε ονομάζω «φρικιοταμάρα»...
Που θα πάει θα συνηθίσω τα τερτίπια σου(ξέρω, ξέρω οι λόγοι είναι καθαρά τεχνικοί)
Κύκλους κάνει η ζωή,είπαμε, ομόκεντρους

bereniki είπε...

:)
peiraxtikan ta tsipakia apo thn ugrasia!
to xoume sto ergasthri.. tha ginei kala lene! anamenoume! :)
*****

markos-the-gnostic είπε...

ναι
μετεωρίζονται έχεις δίκιο
ναι
όταν οι λέξεις μετεωρίζονται γύρω από τα χείλη, τα χείλη γίνονται πιο κόκκινα και φιλάνε πολύ πιο ηδονικά
και τότε οι λέξεις καταιωνίζονται σαν άχνη, αλλά και σαν υφαρπαγή...

candyblue είπε...

@ markos-the-gnostic:μμμμ ωραία εικόνα,σχεδόν αστρική. Σαν να διαβάζεις το manual του κώδικα DNA,φωναχτά.




@ bereniki: Αναμένω λοιπόν και γω μαζί σου.Please don’t hung up unless you hear the busy tone

Sigmataf είπε...

υποκλίνομαι...

...Έτσι ξαφνικά ο Ρέμος θα συνεργαστεί με την Μαρινέλα, ενώ όλοι εμείς θα σπάμε τις ενδότερες συνεργασίες μιας ανέλπιστα βρώμικης ζωής.

Είναι το...όλο

Ανώνυμος είπε...

giati vre candy mou "frikiotamara"?
mpou,,,xou,,,ti ekana?

oriste, to katalava to kolpo...

Ανώνυμος είπε...

Φαρμάκι απ' τον ουρανό
νύχτα στην πολιτεία
μέσα σε όνειρο πικρό
ξυπνάει μια μελωδία

Ω δεσποινίς μου ουτοπία
δεν έχει εδώ άλλες καρδιές να κάψεις
Φύγε για άλλο αστερισμό
κι αν σου βρεθεί κάτι καλό
να μας φωνάξεις

Ανώνυμος είπε...

κορίτσι μπλε,έχεις τρομερό ταλέντο. Εύχομαι κάποτε να γίνεις έκρηξη στα μάτια μας...και να το δουμε,να ειμαστε εκει.



"αποφάσισα ξαφνικά να ενθέσω σε παράταξη τις άσαρκες λέξεις όλων αυτών, που με εξαπάτησαν και να τις κάψω"
Μάθε μου,πως το κάνει κανείς αυτό;

candyblue είπε...

@ Sigmataf: Υποκλίνομαι και γω με την σειρά μου σε σένα γιατί βρήκες την πρόταση κλειδί.



@ Tamara de Lempicka:Επιτέλους! Σχόλιο Με όνομα και επώνυμο σε μωβ αποχρώσεις.


@ sonotonK:Αν μου βρεθεί κάτι καλό θα σας φωνάξω,ναι. Και πρώτα-πρώτα εσένα. Αλίμονο
εχε χάρη που το λατρεύω αυτό το κομμάτι.....



@ ανώνυμε:Γιατί βάζεις απόκρυψη,θέλω να δω το νούμερο που καλεί για αυτήν την ένδοξη έκρηξη του μέλλοντος.
Αν και με βλέπω να σκάω κυριολεκτικά από τα φου και φου.


όσο για τις καμένες λέξεις,μεταφορικό είναι. Άπλα παίρνεις όλα τα παλιά γράμματα του/της και τα καις
Έτσι απλά. όπως κάψανε κάποτε και σένα.

bereniki είπε...

ki an den sou xei grapsei pote gramma gia na to kapseis?
ki an de sou xei xarisei pote tipota?
an den exeis OUTE MIA fotografia?
alla taxeis ola fotografimena-grammena-hxografhmena-KAI videoscopimena mesa sou?
ti kaneis?
NA AUTOPURPOLITHW?
.....

candyblue είπε...

@ bereniki: Ναι!Με κάθε τρόπο.
Δεν μπορεί όλο και κάτι θα πάρεις μέχρι να αποφασίσεις να το κάψεις. Η απόφαση έρχεται όταν το αντικείμενο υπάρχει.

xryc agripnia είπε...

Αχ,αυτα τα θελω μας...

candyblue είπε...

@ thripas: Καλησπέρα και σε σένα παλιοζιζάνιο....χαίρομαι που σου προκάλεσα κάτι τέτοιο,αν και όταν μου γλυκομιλάς το μετανιώνω.
Σε άλλαξαν οι μύκητες να το ξέρεις(προς το καλύτερο πάντα και το πιο τρυφερό).





@ archive: Θέλουνε πάντα να μας κρατάνε ζωντανούς.

mortaki είπε...

Παράσημα οι πληγές Αννιώ...

candyblue είπε...

@ mortaki: Βαμβάκι με ιώδιο η κουβέντα σου πάνω τους.