ΈτΣι ΞαΦνΙκΑ

Έτσι ξαφνικά ο Οκτώβρης μας πήρε μέσα στον μπαζωμένο του ουρανό, κάτω από τη ζεστή μασχάλη του. Έτσι ξαφνικά θα υποστούμε το βαρεμένο σουλατσάρισμα στα παλιά σχολεία για να ψηφίσουμε. Ενώ το σκότος θα δαμάζει τις ψυχές μας.
Έτσι ξαφνικά ο Ρέμος θα συνεργαστεί με την Μαρινέλα, ενώ όλοι εμείς θα σπάμε τις ενδότερες συνεργασίες μιας ανέλπιστα βρώμικης ζωής.Έτσι ξαφνικά η νύχτα μεγάλωσε το μαύρο της σημείο, σε πιο μαύρο ακόμα. Το γάλα έληξε σήμερα,τα ρούχα ακόμα να στεγνώσουν,τα θέλω μου χωρίς σωματική και ψυχική γεωγραφία καίνε το πρόσωπο τους στον καθρέφτη. Μύρισε καμένο λάστιχο.
Έτσι ξαφνικά βρεθήκαμε σαν χώρα στην τρίτη θέση,με τους περισσότερους παχύσαρκους στην Ευρώπη, έτσι ξαφνικά τα καρύδια καίνε το λίπος αν καταναλωθούν μετά το φαγητό. Έτσι ξαφνικά τις δέκα πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου έπεσε στο λεκανοπέδιο τόση βροχή που αντιστοιχεί στο 10% αυτής που είχε δεχθεί ολόκληρο το προηγούμενο υδρολογικό έτος, ενώ τα υπό κατάληψη σχολεία ξεπέρασαν τα 300 σε όλη τη χώρα. Έτσι ξαφνικά θα με ωθήσεις να βρω ότι καλύτερο έχω, για να σου το χαρίσω,ενώ ένας δυνατός καταστροφικός άνεμος κάθε βράδυ θα σαρώνει τα φυτά και τα έπιπλα έξω στη βεράντα μου. Έτσι, θα κατεβάσω και θα ξεδιπλώσω από την εμβρυακή στάση,τα μάλλινα, ενώ ξαφνικά ο καφές θα χύνεται από το μπρίκι ξεχασμένος. Έτσι ξαφνικά η φυματίωση επιστρέφει στη Γηραιά Ήπειρο και ξαναχτυπά την πόρτα γεμίζοντας με κόκκινο παχύρρευστο αίμα την κόμη των πνευμόνων. Έτσι, οι φθισικές πολυδούρικες μπαλάντες ξαναδιαβάζονται με δέος ,ενώ ξαφνικά, τα καρδιακά επεισόδια που προκαλούνται από θρομβώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες γίνονται όλο και περισσότερα, ιδιαιτέρως σε ανθρώπους άνω των 50 ετών. Έτσι ξαφνικά οι εργασίες κατασκευής χώρου στάθμευσης στην περιοχή του Βατικανού, έφεραν στο φως μια αρχαία νεκρόπολη ακριβώς κάτω από την Αγία Έδρα.
Έτσι ξαφνικά αποφάσισα να κατεβάσω τα μανίκια μου για να προστατευτώ από τον σκορπιό και το μαύρο του δάγκωμα. Έτσι, ο Έλτον Τζον δηλώνει έτοιμος να σοβαρευτεί, ενώ εγώ ξαφνικά, θα βάψω τα μαλλιά μου πράσινα με μπλε ανταύγειες.
Έτσι, αυτή τη νύχτα που οι πειραγμένες ψυχές ουρλιάζουν έξω από τα παράθυρα,αποφάσισα ξαφνικά να ενθέσω σε παράταξη τις άσαρκες λέξεις όλων αυτών, που με εξαπάτησαν και να τις κάψω. Έτσι θα κοιμάμαι καλύτερα πια και χωρίς φοβικά παραμύθια, ενώ ξαφνικά,μια Κυριακή τα δάχτυλά μου θα βρεθούνε στην δύσκολη θέση να σπρώξουνε τους δείκτες μια ώρα πίσω.
Ένα χρόνο πίσω, μια σελίδα μπροστά. Μια γουλιά οινόπνευμα μια τζούρα φως.
Έτσι ξαφνικά, θα ξεχάσω να πάρω το χάπι μου,ενώ η Marilyn Monroe θα περπατάει, με αργά βήματα, στο ένδοξο παρελθόν της,καίγοντας τις λυχνίες της τηλεόρασης μου και αφήνοντας, ακόμα πιο κόκκινο το ερεθισμένο μάτι της την ώρα που θα πέφτω για ύπνο.
«Τα μάτια ήσαν θαρρώ μαβιά. Α, ναι, μαβιά. Ένα σαπφείρινο μαβί».
Το ημερολόγιο λέει Οκτώβρης και τίποτε άλλο ξαφνικά. Η υγρασία σγουραίνει τις άκρες των μαλλιών μου και μέσα στο αυτοκίνητο, επιστρέφοντας, σκέφτομαι πως για άλλη μια φορά,όλοι εμείς, μετράμε και γλύφουμε ξαφνικά τις πληγές μας. Μέσα και έξω.