ΓιΑ λΙγΟ

Για λίγο θα είναι. Θα κλείσω την πόρτα μου και θα αφήσω το χάος απ΄έξω. Ατάιστο. Να κλιμακώνεται νιαουρίζοντας. Θα κρύψω κάτω από μια πέτρα την καρδιά μου για να παραμείνει άσπιλη κι έτσι να μην μπορεί κανείς να την ξεπουλήσει. Θα σφραγίσω τις λέξεις μου για να μην μπορεί κανείς να τις κοπιάρει. Θα αλλάξω. Θα γυρίσω την πλάτη σε αυτό που ψάχνει να με βρει. Για λίγο θα είναι. Τα κύτταρα μου δονούνται από την μυρωδιά του μελτεμιού. Αργεί ακόμα, ξέρω. Ακόμα κι έτσι είναι κάπου εδώ μέσα μου. Θα διαβάζω πολύ. Θα ακούω μουσική με ακουστικά και ίσως λίγο ράδιο τα πρωινά και τα μοναχικά βράδια που θα λείπεις. Θα σβήσω τα φώτα και θα αφήσω μόνο αυτό μέσα μου να καίει. Ίσως κρατήσω κι έναν φακό κεφαλής για να βλέπω τα χείλια σου την ώρα που τα φιλάω. Αργά τη νύχτα. Κι έπειτα θα μετράω τις ελιές στο δέρμα σου και θα φτιάχνω νέους αστερισμούς. Θα τους βαφτίζω με ότι όνομα μου κατεβαίνει. Ξανά και ξανά. Κάθε βράδυ. Μέχρι να με βαρεθεί έτσι το άσθμα μου και να με παρατήσει. Λέω να χαθώ από τους ανθρώπους. Έζησα πολύ μέσα τους και δεν μου πάνε τελικά. Γεμάτοι τσουκνίδες και γκρέμνια. Θα τους αγνοήσω. Για λίγο θα είναι. Θα κάνω βόλτες μόνο μαζί σου. Στο κέντρο. Σε ένα προάστιο μίζερο η μή. Στο σαλόνι του σπιτιού μου. Μαζί σου. Θα γυρνάμε ο ένας γύρω από τον άλλο μέχρι να γίνουμε ένα. Θα καίμε το μέλλον μας στην φωτιά και θα την γιγαντώνουμε φτύνοντας μέσα της όλο το φαρμάκι του κόσμου. Για λίγο θα είναι. Θα κρατάει ο έρωτας μέχρι να ντυθείς. Να βάζεις την ζώνη σου στο τζιν και το σακάκι σου πρόχειρα. Μέχρι τόσο μου το επιτρέπω. Γιατί μετά θα ζητήσω να με πάρεις μαζί σου. Και αυτό απαγορεύεται.

Γλυκές νύχτες. Αρχίζω και αγαπάω τον χειμώνα. Κάνω πράγματα μέσα του. Ταξιδεύω οριζόντια και κάθετα. Με κάθε μέσο. Με κάθε τίμημα. Κατεδαφίζω ότι ξεπέρασα και οικοδομώ νέους θόλους που θα με στεγάσουν. Προσωρινά. Πίνω κρασί, μεγαλώνω την τέχνη μου ευλαβικά και κάνω έτσι την ζωή πιο υποφερτή. Αναπαύομαι κάτω από σκιές εφήβων και περιμένω να έρθεις να μου φέρεις λεμόνια φρέσκα από την λεμονιά σου με φύλλα σε σχήμα καρδιάς. Τα τραβάω φωτογραφίες και γράφω ποιήματα από κάτω τους. Παρηγορούμαι. Ότι με τρώει είναι σαν φαγούρα που αγνοώ. Η πάλη μου συνεχίζεται. Ίσως χωρίς νικητή. Σίγουρα όμως με επιζόντα. Θα στρέψω αλλού το βλέμμα ξανά. Μακριά πολύ. Θα το ξενιτέψω μαζί με μένα. Για λίγο θα είναι.

Μέχρι να βελτιωθεί ο κόσμος.