Παρασκευή, Οκτωβρίου 21, 2011

ΞηΜεΡώΝεΙ σΤοΥσ ΛόΦοΥς ΤωΝ σΚοΥπΙδΙώΝ


Υπάρχει μια ύαινα που κατοικεί σε ένα λόφο μακριά που κάποτε έβλεπα από αυτόν την θέα της θάλασσας. Τρέφεται και πολλαπλασιάζεται με τα αποφάγια μου και κάθε τόσο ιδρώνει το βλογιοκομμένο δέρμα της με μια υπέρμετρη προσπάθεια αγάπης .Μια ύαινα από έναν και μόνο εξημερωμένη, γεμάτη πένθη, διωγμούς, και χαράδρες πόνου μέσα της. Μια ύαινα που όπως όλα τα αρπαχτικά παρακολουθούσε την ζωή μου καιρό πριν την κάνει δικιά της .Μια ύαινα που θα λυπάμαι για πάντα, γεμάτη σκουπίδια.
Υπάρχει κι ένας πρίγκιπας πιο χαμένος και πιο μικρός από μένα. Ζει κοντά στους λόφους των σκουπιδιών σε ένα μικρό άλσος και δεν ξέρει αν μπορεί ακόμα να αγαπήσει. Αυτός με το βλέμμα που αφήνει εγκαύματα δεν ξέρει αν μπορεί ακόμα να αγαπήσει. Και κάθε τόσο ρίχνει στα βράχια την γοητευτική του ύπαρξη μόνο και μόνο για να την νιώσει και να την πάρει πίσω ξανά. Κάποιοι τον λένε χαριτωμένα «πολύ τραυματία». Τον αγαπάω γιατί μας αρέσουν οι ίδιοι ουρανοί και κυνηγάμε τις ίδιες θάλασσες. Αιχμηροί και οι δύο.

Υπάρχει και η πόλη μου. Μια πόλη που πετάει τα έντερα της μέσα σε κόκκινες και μπλε σακούλες σκουπιδιών, που αρωματίζεται με χημικά και χορεύει άγριους πολεμικούς χορούς κάτω από το ιλαρό φως των δρόμων. Αφήνοντας το ουρλιαχτό της ανάμεσα σε μακριές διμοιρίες . Παθαίνοντας μονόχρωμες αρρυθμίες γεμάτες καπνούς και ιαχές. Η πόλη με τους λόφους των σκουπιδιών και το κατεστραμμένο κέντρο αναστενάζει από τα ποδοβολητά των μικρών αγοριών που την βεβηλώνουν και γίνεται σκούρο μπλε. Σχεδόν μαύρο. Βυθίζεται σε ένα χυλό που ούτε με θάλασσα δεν κατάφερε να μοιάσει. Και πέρα από το να προσεύχομαι για αυτήν το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γεννάω μέσα μου μικρές πολύχρωμες εκρήξεις ελπίδας για να την συντηρώ. Κυρίως μέσα μου. Εκεί πρέπει να έχω τα σχέδια για να την ανοικοδομήσω μετά. Όταν θα έρθει η ώρα.
Τελευταία με όλα αυτά μελαγχολώ περισσότερο. Ξυπνάω νωρίς με μια δυσφορία στο στήθος και τραβώ τις κουρτίνες να δω αν ξημέρωσε. Στην δύση του ορίζοντα η Αίγινα και ο Πειραιάς έχουν ακόμα σκοτάδι. Κάνω μικρές ανακουφιστικές βόλτες στο σαλόνι απαλά για να μην ξυπνήσω τον μικρό πρίγκιπα. Σαπουνίζω τα χέρια μου με σαπούνι λεβάντας και χαϊδεύω απαλά την κοιμισμένη μου γάτα. Σκέφτομαι να ψήσω καφέ αλλά συνεχίζω και κόβω βόλτες σαν άυλη κράμπα στις μύτες των ποδιών. Και όταν αυτός με ακούει και ξυπνάει, τότε τρέχω με δύναμη στην αγκαλιά του κάτω από το πρώτο φως της αυγής και του ψιθυρίζω, «όταν πλησιάζει το φως η ανατολή το μαθαίνει πιο γρήγορα από τη δύση».

Ξημέρωσε. Τι ωραίος ουρανός!

20 σχόλια:

ασωτος γιος είπε...

ωραιο κείμενο...

scarlett είπε...

μελαγχολικο όπως όλες αυτες οι μέρες, αλλα όμορφο

candyblue είπε...

Άσωτε σε ευχαριστώ άλλη μια φορά που με διαβάζεις και με κατανοείς.

candyblue είπε...

scarlett: Η μελαγχολία είναι πιο όμορφη από την ευτυχία. ιδίως όταν γράφει ιστορία.

Hfaistiwnas είπε...

Για το επόμενο ξημέρωμα ζούμε! Εκείνο που κάνει την κάθε μέρα ξεχωριστή!!!

candyblue είπε...

με μεγάλη δυσκολία πια, αλλά ναι μικρό αγόρι, για αυτό ζούμε

Dee Dee είπε...

Εχει πεσει χαρα στο πατωμα ή μου φαινεται; :)

καλη εβδομαδα!!

candyblue είπε...

έχει πέσει χαρά παντού είναι μια περιεργα ευτυχισμενη εποχή.και κυρίως μέσα μου.

Dee Dee είπε...

μονο μεσα σου θα μπορουσε καραμελιτσα μου. Γιατι εξω μας... αστα να πανε :)
Αλλα χαιρομαι για το μεσα σου :) Αυτο μετραει πιο πολυ ;)

Ανώνυμος είπε...

Χαρα αυτο το κειμενο ?

candyblue είπε...

Dee Dee: Το μέσα μας βοηθάει τον ορισμό του έξω από εμάς.Δύσκολα τα πράγματα για όλους σίγουρα, αλλά ένα χαμόγελο θα υπάρχει πάντα φυλαγμένο να φωτίζει όλο αυτό το σκοτάδι που θα έρθει να μας βρει.

candyblue είπε...

Ανώνυμος: Αν διαβαστεί όπως πρέπει ναι..χαρά και μάλιστα απύθμενη.
Μάλλον δεν έχεις μάθει να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις.Τις λέξεις μου να πω καλύτερα.

Try more

Ανώνυμος είπε...

οπως δεν υπαρχει σωστο και λαθος στην γραφη αρα δεν υπαρχει και στην αναγνωση.πισω απο αυτες τις λεξεις χαρα δεν υπαρχει.ετσι το καταλαβα εγω.δεν θα προσπαθησω περισσοτερο.δεν ειναι δα και ασκηση μαθηματικων.προσπαθεις περισσοτερο οταν χρησιμοποιεις το μυαλο. οταν διαβαζεις ομως με την καρδια δεν χρειαζεται και τοοοοοοοση προσπαθεια. αλλωστε σε σχολιο σου, εσυ η ιδια παραδεχτηκες scarlett: Η μελαγχολία είναι πιο όμορφη από την ευτυχία. ιδίως όταν γράφει ιστορία. καλημερα.

candyblue είπε...

Ποιος μίλησε για σωστό η λάθος στην γραφή και στην ανάγνωση; Μάλλον εσύ και μόνο. Το να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις, ακόμα και των σχολίων( μιας και μπαίνεις ήδη στον κόπο να το κάνεις) απαιτεί εξάσκηση και καλλιέργεια. Υπάρχει ταλέντο στην ανάγνωση όμως, όπως και στην γραφή. Υπάρχει ταλέντο στη θέαση όπως και στην αφήγηση μιας ιστορίας με εικόνα η λέξεις. Το ταλέντο να αποκωδικοποιείς την ουσία που έχει ζιπαριστεί μέσα σε ένα ποστ. Και η ουσία είναι μια. Ευτυχία. Η άλλη όψη της βαθιάς μελαγχολίας που μας διέπει. Το ότι η μελαγχολία είναι πιο όμορφη από την ευτυχία(ιδίως όταν γράφει ιστορία) είναι μια απάντηση που δεν καταργεί την ίδια την ευτυχία που υπάρχει. Γιατί τα μπερδεύεις; Αν εσύ βλέπεις πίκρα σε αυτό το κείμενο σημαίνει ότι δεν βλέπεις την ουσία, βλέπεις μόνο ότι διαβάζεις ή καλύτερα ότι νιώθεις διαβάζοντας το. Εγώ όμως που το έγραψε σε διαβεβαιώ πως δεν είναι καθόλου έτσι.
Υπάρχει μια ύαινα που ζει μέσα σε ένα σκουπιδαριό που έφτιαξε από αποφάγια ζωής μου και νομίζει ότι είναι βασίλειο υπάρχει και ένας πρίγκιπας που έχω στην αγκαλιά μου κάθε πρωί. Το ένα είναι μελαγχολικό το άλλο είναι ευτυχία.

Καλημέρα.

fieryfairy είπε...

"Τον αγαπάω γιατί μας αρέσουν οι ίδιοι ουρανοί και κυνηγάμε τις ίδιες θάλασσες" : <3

candyblue είπε...

Για αυτό και για πολλά άλλα!
♥♥

Ανώνυμος είπε...

ωραίος τίτλος

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστω που εξηγεις.
Ακομα και οταν εξηγεις γραφεις ωραια. ωραια να ξυπνας με εναν πριγκηπα στην αγκαλια σου.ευτυχια οντως. απο την αλλη τα αποφαγια ειναι αυτα που εμεις πεταμε απο την ζωη μας. Ειναι το περισσευμα.το υπολοιπο πεταμε αυτο που δεν μας κανει ποτε το ολοκληρο.οποτε και εκει δεν θα επρεπε να υπαρχει μελανχολια αφου το ξεφορτωθηκες.καλημερες και καλο μηνα.

candyblue είπε...

ύαινα η [νena]

1. σαρκοφάγο θηλαστικό που ζει στην Aφρική και στην Aσία και που τρέφεται με πτώματα ζώων.

2. άνθρωπος, ιδίως γυναίκα, εξαιρετικά ύπουλος και σκληρός.Από αυτές τις γυναίκες αρπαχτικά που καιροφυλακτούν και κλέβουν την λεία τους παρακολουθώντας τους άλλους λίγο πριν την ξεφορτωθούν και δωροδοκώντας τους μέχρι να την κάνουν δικιά τους.

Εδώ πάει η μελαγχολία και όχι στα αποφάγια.Αυτά πετάχτηκαν εκουσίως χρόνια πριν.

candyblue είπε...

PoPPoRnS:Στον κερνάω μιας και είναι η πρώτη σου φορά εδώ μέσα.