Μια απίστευτη βαρεμάρα για όλα με κάνει διάτρητη αλλά ευτυχώς περνάνε έτσι πιο εύκολα από μέσα μου το φως και τα σύννεφα. Με εσωστρέφεια μεγάλη, σαν μαβιά πένθιμη εσάρπα που πέφτει στους ώμους, θα τυλίξω ότι απέμεινε από εμένα που θυμάμαι κι έτσι μαβιά και εσωστρεφής με μαύρα ημικύκλια γύρω από τα μάτια θα μπω στην νέα αυτή χρονιά. Κι έτσι θα ξεκινήσω να αναμοχλεύω τον παλιό κόσμο κροταλίζοντας και στην συνέχεια θα περνάω όλες τις διαχωριστικές γραμμές ανώνυμα με ένα τεράστιο στέμμα απαξίωσης. Θα κλείσω όλες τις πόρτες με θόρυβο και θα γυρίσω τα μάτια και τα αυτιά μου από μέσα. Θα αφήσω τα μαλλιά μου να μακρύνουν κι άλλο μέχρι να κρύψουν όλο μου το στέρνο. Για προστασία. Με εσωστρέφεια θα καταπίνω και τις λέξεις μου χωρίς σάλιο μέχρι να φυτρώσουν καινούργιες προτάσεις . Και ακόμα πιο μέσα, πίσω από την φόδρα των οργάνων, κοντά στο τελευταίο μου άκρο θα αφήσω την ερωτοπληξία μου να σβήσει μαλακά σαν εσχατόγρια σε νεκρικό κρεβάτι. Με εσωστρέφεια θα ψάξω μόνο εμένα σε εκείνο το παλιό σχήμα που με άφησα κάποτε και θα ξεριζώσω όλα τα υπολείμματα κακής ανθρωπιάς που έφτυσαν οι άλλοι μέσα μου.
Τίποτα δεν μυρίζει το ίδιο πια. Ούτε η απώλεια, ούτε η αγάπη, ούτε ο θάνατος. Ζούμε σε μια παράξενη εποχή μαζί με παράξενους ανθρώπους που δεν αγγίζουν ούτε κοιτάνε τον άλλο. Τίποτα το ίδιο. Καμιά γιορτή. Καμία οικογένεια, κανένα κλίμα. Καμιά συγκίνηση. Καμία απολύτως. Ψάχνω μέσα στα χαρτιά περιτυλίγματος να βρω αυτό που κάποτε υπήρχε. Ψάχνω μέσα στις γιορτές και πίσω στον περίβολο να βρω τα ίχνη που άφησα εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Τίποτα δεν είναι το ίδιο και ούτε λίγο δεν θυμίζει αυτό που ήταν κάποτε. Όλα σαν παλιά ξεχειλωμένα ρούχα που επάνω μας να σταθούν δεν μπορούνε πια. Κι όμως μέσα μου υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος με γερά θεμέλια που λαμποκοπώντας αναβαθμίζει το αίμα μου σε χρυσόσκονη. Και το ίδιο μέσα μου υπάρχει ακόμα εκείνος ο δυτικός άνεμος με το ωραίο όνομα. Ο Ζέφυρος. Υπάρχει ναι, κι όταν λίγο με φυσήξει είναι αρκετό για να εξαερώσει και τις πιο στέρεες αλήθειες μου, αρκετό για να γυαλίσει εκείνες τις φυσιογνωμίες που σε προκαλούν να τις προσέξεις λίγο περισσότερο. Πρόσωπα που έχουν κάτι ασαφές αλλά πολύ όμορφο πάνω τους, έναν βαθύ κρυφό πόνο, μια χαρακτηριστική εμπειρία.
Θα ‘ναι μια σιωπηλή χρονιά αυτή, γεμάτη άηχους κρότους. Άηχους όπως εκείνα τα φιλιά που δίνουν οι πρωταγωνιστές στα έργα με την φωνή της τηλεόρασης στο mute.Ραντεβού λοιπόν στα κυανά ναυάγια του νέου έτους.
25 σχόλια:
Μα γιατί έτσι;
Καλή θα είναι η χρονιά..
Θα προσπαθήσουμε!!!
Χρόνια πολλά!!!
Γιατί είμαι απολυτά ειλικρινής με τον εαυτό μου και με αυτά που γράφω. Για αυτό κάπως έτσι.
Θα προσπαθήσουμε βέβαια, γιατί όχι; Ακόμα και η εσωστρέφεια είναι μια νέα μορφή προσπάθειας
Κάθε χρονιά διαφέρει αγαπητέ. Δεν είναι κακό να το αναγνωρίζουμε και αφού το παρατηρούμε και να το αντιμετωπίζουμε. Το νιφλαμολ το είχε πάρει μια καλή μου φίλη ούσα άρρωστη τότε, όχι εγώ.
:)
Ego pali blepo ayto to post poly aisiodoxo kata vathos mias kai kanontas ayth thn endoskopish (kai makari kai o kathenas mas na to ekane) tha anagennitheis.
Einai epoxes dyskoles gia mazemata kai aples katastaseis pragmaton.Katalabaino apolyta to ti thes na peis.
γράφω πάντα μεταφορικά, και συ ιδίως το ξέρεις καλύτερα, αλλά πρέπει να το πάρουμε αποφαση.Το2011 θα είναι αιχμηρότατο.
Για αυτό ανασυγκρότηση δυνάμεων, χαμηλούς τόνους και πολλή δουλεία με τα μέσα μας. Τώρα αν μας περισσεύει και κέφι ακόμα καλυτέρα.
Candyblue
Μην απαντήσεις, είναι παγίδα.
Τί παγίδα ρε παιδιά;
Mixalh mhn xeftilizesai
ki allo gia mia gynaika
pare ta navagia sou kai mpros
http://www.youtube.com/watch?v=8277w3MA75A
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να μαζευτείς. Γίνεσαι λίγο κουραστικός και δεν νομίζω να το θες. Δεν έχει πλάκα όλο αυτό πια.
Καλή σου χρονιά.
Δημοσίευση σχολίου