Φθινοπώριασε ξαφνικά και η κοιλιά μου πρήστηκε από μια μεγάλη επιθυμία. Να σε αγκάλιαζα. Και πάλι οι μεραρχίες των σύννεφων σαν φτερωτά κασκόλ καμπαρέ από πάνω μου. Κρεμάω στα μαλλιά μου μανταλάκια και μυρίζω τον αέρα. Φέρνει μυρωδιά από φόβους και σαπίλα νεκρών ζώων. Φέρνει αρώματα χοντρών γυναικών που αντιγράφουν συνέχεια στιχάκια και αποσπάσματα ωραίων λέξεων νομίζοντας πως έτσι θα γίνουν πιο ελκυστικές. Φέρνει εσένα και την ψυχρή ανάσα σου. Την τελευταία φορά που ξάπλωσες στον ώμο μού άνοιξες ολόκληρη τρύπα.
Οι άνθρωποι που γνωρίζω πολλαπλασιάζονται και η σιωπή μου φτάνει ως το άπειρο όταν με ρωτάνε αν είμαι από δω ή από αλλού. Δεν απαντώ ποτέ. Γυρνάω μόνο το βλέμμα μου στην δύση και ψάχνω τάχαμου κάτι να βρω.
Ο κόσμος μου κατοικείται και πάλι από μορφές αλλόκοτες και μικρούς πολύχρωμους λεκέδες που εμφανίζονται ,μόνο όταν φεύγεις. Οι βόλτες μου περιεκτικές. Δυο τρεις κουβέντες για μένα και για σένα και όλα τα άλλα καλά κλειδωμένα στον τελευταίο φρονιμίτη μου. Πέφτει μια άσπλαχνη δυνατή βροχή. Παρασκευή βράδυ. Τρέχουμε μέσα της χωρίς ομπρελά. Μούσκεμα, ξεκλειδώνουμε τα αυτοκίνητα μας ουρλιάζοντας από ευτυχία και μετά χωρίζουμε τουρτουρίζοντας. Είχα καιρό να χαλάσω το σχήμα μου από βροχή δυνατή.
Τα Σαββατοκύριακα σε κουμπώνω πάνω μου και βυθιζόμαστε σε μια βαθυσκάφη παρένθεση. Κάθε φορά που βγαίνω από αυτή, ο κόσμος μου φαίνεται χειρότερος. Τα αυτοκίνητα πιο πολλά και ο ουρανός φερμένος από αλλού. Τα σχήματα έξω πιο αιχμηρά και το φως της μέρας σαν πνευμόνι φθισικού. Αηδιάζω. Και τότε είναι που παίρνω τα πιο βαριά μου ρίσκα και πάντοτε κερδίζω.
Φθινοπώριασε και ακόμα να ξεφλουδίσω. Τα πόδια μου είναι πάντα κρύα και πολλές αμφιβολίες έχουν διατυπωθεί και για την καρδιά μου. Αδιαφορώ. Και συνεχίζω να περιπλανιέμαι ανάμεσα σε δύο κόσμους αμέριμνη. Ο ένας είναι νεκρός από καιρό κι ό άλλος αδύναμος να γεννηθεί.
15 σχόλια:
Εποχή περίεργη και μεταβατική, όμορφη με την ασχήμια της..
Και τα χρώματα, εκείνα τα ωραία τα πιο φυσικά, τα γήινα..
Όμορφη εποχή..
πόσο μου άρεσε μικρός να ξεφλουδίζομαι. ακόμα και όταν έφτανα στο σημείο να βγάζω δέρμα υγιές. μεγαλώνοντας δεν κάθομαι καν στον ήλιο. μα ξεφλουδίζω ακόμα. περίεργο ε; χμ. μπα. απλά φθινοπώριασε.
αυτό ήταν; έκλεισε;
Όταν σταματήσεις να βλέπεις ήλιο, θάλασσα θα αρχίσεις να ξεφλουδίζεις.
Το κολλαζ είναι χάσιμο.Ε?
http://www.youtube.com/watch?v=zDf3N3IMcP8
Επειδή δεν έβρισκα αλλού να το γράψω: τα κολάζ σας μ' αρέσουν πολύ. Είναι πολύ καλή δουλειά.
Έλα ρε Άννα τα παραλές!
Εσύ ως αυτούσιος αντικατοπτρισμός των ψυχοκαιρικών συνθηκών, με την στόφα του κοριτσιού πυ διαφημίζει έμμεσα το παιδικό χαμόγελο της ψυχοφθοριούχου οδοντόκρεμας που δεν υπόσχεται, αλλά πραγματοποιεί,να προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια της με εξωγενή υποβοήθηση ...;
Έχω την αίσθηση πως οι κόσμοι δεν είναι δύο....
και η βροχή που μυρίζει γκαγκαρία στο δις του ασύλυπτου ποδοβολητού που το ακούω ακόμα κι εγώ εδώ που είμαι τόσο μακριά,συνιστούν μια πρόσκαιρη επαναφορά στο ""take your self & run""...
Απάντηση - ερώτηση: ""Προς τα που να τρέξω;""
Απάντηση: Προς τα εκεί που σε περιμένει η χαραμάδα για να χωθείς ανάμεσα σε χιλιάδες αποσμητικούς κόσμους,εκεί που η βροχή,οι αλλαγές των εποχών δεν έχουν καμιά αξία στο ερημοτόπιο της πασαλειμένης σαγήνης των 5 εκατομυρίων ανυποψίαστων ζωών...
Η τιβι θα στο πει με τα πρώτα πρωινά νέα, της επόμενης μελοντικής μέρας...
Κι εσύ, θα σε αγκαλιάσεις τόσο σφιχτά και δέσμια, που οι αποφάσεις θα μοιάζουν με παιδική απαίτηση απέναντι στο ζητούμενο...
Ευχές κορίτσι ...
@ Hfaistiwnas: Εποχή ασανσέρ. Μια πάνω μια κάτω. Μια μέσα μία έξω. Η πόλη είναι σαν καράβι στολισμένο, έτοιμο να σαλπάρει μακριά και γω από τα αμπάρια ανεβαίνω όλο στο κατάστρωμα και εξετάζω όλο τον κόσμο που σε λίγο θα σαλπάρει μαζί μου
Όντως όμορφη εποχή. Εδώ νύχτες πρεμιέρας
@b|a|s|n\i/a: Και μένα!!!!!!!! Και ακόμα μου αρέσει να το κάνω. Ίσως ξεφλουδίζεις γιατί κάτι μέσα σου ανανεώνεται και σκάει μύτη έτσι. Με αυτό τον τρόπο.
Σίγουρα Φθινοπώριασε.
@ tovene592:Ανοιγει κλείνει, ξανανοίγει, όπως όλες οι παρενθέσεις που σέβονται τον εαυτό του. Εύχομαι κάποτε να γίνει άλλο μέρος του λόγου.
@ κοινωφελής κώνωψ: Δεν θα σταματήσω ακόμα. Το κολλάζ είναι απάτη!
;)
@ music is my drug: Λατρεμένοι. Μέσα είσαι.
@ Dimitris: Δημήτρης ποιος; Σε ευχαριστώ πολύ κι αν θες να με ρωτήσεις και κάτι σχετικά με τα κολάζ έχω και μέιλ. Θα το βρεις στο προφίλ μου
@ fetus: Ώστε ξέρεις το όνομα μου αλλά και το χαμόγελο μου. Καλό αυτό αν σκεφτεί κανείς ότι δεν έχουμε ειδωθεί ποτέ. Είμαι εγώ αυτούσιος αντικατοπτρισμός των ψυχοκαιρικών συνθηκών, με την στόφα του κοριτσιού που διαφημίζει έμμεσα το παιδικό χαμόγελο της ψυχοφθοριούχου οδοντόκρεμας που δεν υπόσχεται, αλλά πραγματοποιεί; Είσαι σίγουρος για αυτό; Εγώ πάλι νομίζω ότι απλά διατυμπανίζω ότι άνθρωποι δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ με μια γλυκιά μελαγχολία. Στεναχωριέμαι πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί προσπαθώντας να μην χάσω την αξιοπρέπεια μου βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και έξω μας
Και θέλει τόσο προσπάθεια αυτό, πίστεψε με, γιατί υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να μπαίνω στο blogμου και να βρίζω.
Κομμάτια όλοι χάνουμε. Το οφείλουμε στον εαυτό μας αυτό.
Με αγκαλιάζω όσο πιο σφιχτά μπορώ και πυκνώνω για να μην διαλυθώ. Και συ το ίδιο.
Ευχές και από δω.
""Εγώ πάλι νομίζω ότι απλά διατυμπανίζω ότι άνθρωποι δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ με μια γλυκιά μελαγχολία. Στεναχωριέμαι πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί προσπαθώντας να μην χάσω την αξιοπρέπεια μου βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και έξω μας
Και θέλει τόσο προσπάθεια αυτό, πίστεψε με, γιατί υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να μπαίνω στο blogμου και να βρίζω.
Κομμάτια όλοι χάνουμε. Το οφείλουμε στον εαυτό μας αυτό.""
Απόσπασμα της 'απάντησης' προς τον fetus... Εξαιρετικό, ανθρώπινο, αξιοπρεπές!
Αποζημιώνει απόλυτα τον αναγνώστη για το χρόνο του.
Απλά candyblue!
'Εχω χάσει μήνες και μήνες αναρτήσεων από αυτό το μπλογκ και δυστυχώς -σε αντίθεση με το παρελθόν- δεν υπάρχει α απαιτούμενος χρόνος για να ρουφήξω τα χαμένα ''κείμενα''.
Αλλά ακόμα κι αυτό το λίγο αρκεί...
Ευχαριστώ!
ΥΓ. Μιας και επέστρεψα στην πατρίδα για λίγες μέρες, ενημέρωσε σε παρακαλώ αν εκθέτεις τώρα κάτι και που.
Κώστας
Καλησπερα Κώστα, χαίρομαι που ξαναγυρισες κοντά μας…και εγώ σε ευχαριστώ για την θερμή επιστροφή σου.
Καποια κολάζ μου υπάρχουν στο keybar πραξιτέλους 37.Οι εκθέσεις θα αρχίσουν φέτος πιο αργά,μέσα στο χειμώνα.
Να περνάς όμορφα!
η περιπλάνηση ποτέ δεν τελειώνει.
σε δυο κόσμους κι εγώ παρέα σου.
γι αυτό χάθηκες;
Δημοσίευση σχολίου