Σαν ψέμα μοιάζειΞαπλωμένη ανάσκελα μέσα σε ένα καταπράσινο λιβάδι κάτω από μια κόκκινη ομπρέλα που ο ήλιος περνάει μέσα από τις ραφές της γεμίζοντας με, με κόκκινες αποχρώσεις που μοιάζουν με ξεγυμνωμένες φράουλες.
Φυσάει απαλά και ο ήχος των μαλλιών μου ανακατεύεται με τον ήχο από τα πέταλα των ανοιγμένων λουλουδιών.
Και ο ουρανός γίνεται πιο γαλάζιος και το χορτάρι ακόμα πιο φωσφοριζέ. Κι έτσι απλά κάποιος εκεί έξω με ερωτεύεται μόνο με την σκέψη πως μπορώ να υπάρχω κάπου.
Σαν ψέμα πια, πόσο γρήγορα πήγα να την συναντήσω και πόσο γρήγορα την άφησα. Μέσα από μπλε τζαμιά και θέες εφτά λόφων που σου κόβουν κάθε χτύπο μέσα σου. Αλλάζουν χρώμα και σχήμα στα ζωτικά σου όργανα και μπουκώνουν κάθε πόρο που αναπνέει ακόμα. Πολυπολιτισμική, με ανοιξιάτικες μαντήλες στα μαλλιά και χείλια γεμάτα γεύσεις κορανίου.
Με ήλιο και ουρανό σαν φαρίνα, με Βόσπορο που στραφτάλιζε όλη την περιουσία των μαγεμένων σουλτάνων. Και από κάτω από την πόλη, κάτω από τις ράγες του Μετρό, το αίμα των λαών που ακόμα να στεγνώσει. Και στα δέντρα τα ψηλά οι κραυγές και οι αλαλαγμοί όλων αυτών των τυραννισμένων σαν καθρεφτάκια να γυρνάνε πέρα δώθε και να πέφτουν πάνω στην αντανάκλαση του φωτός.
Εις την πόλη, ποιος να το φανταζόταν ότι έτσι που κατάντησε θα μάγευε όπως και τότε;
Σα μια κρυμμένη ακτινογραφία που μέσα της βλέπεις φονικά, πλούτη θαμμένα, μέλη από σώματα , χρυσάφια, ζώα με χαίτες ανοιχτές και πεθαμένες αρτηρίες ανθρώπων που μας έμοιαζαν στα μάτια και στα ίσια μας μαλλιά. Όλα τα βλέπεις. Τίποτα δεν είναι κρυμμένο κάτω από το φως του ουρανού, που οι μιναρέδες σαν ξυσμένα μολύβια, απεγκλωβίζουν κάθε πρωί.
Κανενός δεν είναι η πόλη. Χαρμάνι. Ποτέ κανένας δεν την είχε. Τι να έχεις αλήθεια από μια τέτοια πόλη. Πως να ξεχωρίσεις την ήρα από το στάρι. Χαρμάνι λαών, πολιτισμών, ιδεών, κτισμάτων, νερών, λουλουδιών. Πουθενά δεν ανήκει και είναι τόσο υπέροχα σπαραχτικό αυτό.
Τόσο υπέροχα σπαραχτικό.
Σαν ψέμα ο ύπνος μέσα σε εκείνο το παλιό τρένο που με έφερε μέχρι αυτήν. Σαν ψέμα οι χοντρές νιφάδες που έπεφταν στον Έβρο κοντά στο ξημέρωμα λίγο πριν τον έλεγχο των διαβατηρίων στα σύνορα.
Σαν ταινία όλα. Και έψαχνα τον σκηνοθέτη να βρω από φόβο μήπως χάσω την ατάκα μου.
Σαν ψέμα ξανά που η άνοιξη λίγο πιο γκρι και πιο άχρωμη από πέρυσι κατέφθασε χωρίς δώρο. Μόνο με εκείνο το εκκρεμές που μεγαλώνει την μέρα μια ώρα μπροστά.
Μου αρέσει όμως. Γιατί από τα ψέματα πληγώνεται πιο αργά κανείς, πιο τεμπέλικα.
Μου αρέσει κι ας ξημερώνει κι είναι σκούρος ο ουρανός. Σαν σκέτος καφές, πικρός.
Σαν ψέμα και ο Γολγοθάς που βήμα ,βήμα πάτησα. Και να μαι τώρα στην κορυφή του περιμένοντας. Σαν την πόλη και γω ανάμεσα σε ανατολή και δύση.
8 σχόλια:
Πηγες Κωνσταντινουπολη;; Δεν εχω παει και το θελω πολυ.
Ειναι ντυμενη με Ευανθια Ρεμπουτσικα η Κωνσταντινουπολη (μου εχει κολλησει απο την πολιτικη κουζινα) και με φωναζει χρονια, αλλα ολο το αμελω:)
Καλο μηνα!!!!
xxxx
τα ανακάλυψες όλα όπως τα λέγαμε.
σίγουρα κάτι σου έμεινε,το βλέπω ανάμεσα στις λέξεις.
όμορφος ο απρίλης,ευωδιαστός με καινούργια κλεψύδρα,σαν προφήτης νέων οριζόντων..εύχομαι όχι ψεύτης.
:)
εξαιρετικό το κολλάζ
Από τις πιο ενδιαφέρουσες περιγραφές για την Πόλη. Θέλω κι εγώ πολύ να πάω.
Και το κολάζ όντως εξαιρετικό!
@ Dee Dee : Αν σου αρέσει το χαρμάνι, το τουρλού, θα σε ευχαριστήσει αυτό που δεις. Είναι πόλη περίεργη και το καταλαβαίνεις γιατί όταν φεύγεις είσαι σίγουρος ότι θα ξαναρθείς.
Η πολίτικη κουζίνα είναι ένα παραμύθι όμορφο πια. Τίποτα από αυτά δεν θα βρεις εκεί. Να πας. Να έχεις μια γνώμη.
@ efoudi :Καθόλου ψεύτης. Κάτι ψήγματα μόνο σκόρπια σαν σπασμένα γυαλάκια.
Τα ανακάλυψα όλα, όπως είπες. Η αλήθεια είναι ότι στάθηκαν σαν οδηγός πολλά από αυτά που μου εξιστόρησες. Καλά ήταν όλα άλλα λίγες οι μέρες και τόσο συμπυκνωμένα όλα που ήταν σα να τα ζούσα χρόνια σε μια άλλη ζωή.
Ανοιξέψαμε πάλι ε;
Ευτυχώς. Ευτυχώς γιατί με μαθηματική ακρίβεια οι μέρες όλο θα ζεσταίνουν και θα ανοίγουν από δω και πέρα.
@ I.I :Λες τώρα εσύ. Και επειδή εσύ που λες ξέρεις κάτι παραπάνω θα σε ευχαριστήσω εκ βαθέων που ήρθες και το είπες.
Ελπίζω να είσαι καλά. Μέσα κι έξω. Σαν τα παραθυρόφυλλα.
Ακολουθεί Ανοιξιάτικη κολεξιόν που θα βάλει φωτιά στα μάτια με τόσα χρώματα.
@ fieryfairy: Να πας, είναι κοντά σου και είναι περίεργη. Μοιάζει σαν ένα παιδικο δωμάτιο παλιό που χώρεσε όλη την αναμπουμπούλα των παιδιών του κόσμου. Των μεγάλων παιδιών, ενός παλιού παλιού κόσμου.
Σε ευχαριστώ πολύ. Έρχονται κι άλλα με κόκκινο πολύ και κίτρινο φωτεινό. Έρχονται σαν εγκαύματα. Φόρα τα γυαλιά του ηλίου.
κι εγώ αμελώ αυτό το ταξίδι,ενώ έχω ακούσει τα καλύτερα από φίλους.Πρέπει να το πραγματοποιήσω,κάτι σαν τάμα.Θα το κάνω.
@ολα θα πανε καλα... :Να το κάνεις, αλλά όταν το κάνεις φρόντισε να είσαι ανάλαφρος μέσα σου.
Δημοσίευση σχολίου