Παρασκευή, Δεκεμβρίου 26, 2008

Το 9 ΣαΝ κΟρΔέΛα ΣτΑ μΑλΛιΑ

Χειμώνας ήρθε. Φρεσκολουσμένος με τζακόξυλο και φλούδες πορτοκαλιού.
Κάθομαι σε εμβρυακή στάση δίπλα στο αναμμένο τζάκι και ξεφλουδίζω ξανά και ξανά τις ημέρες που γέννησα. Κρεμάω στις άκρες των δαχτύλων μου πέντε μωβ μπαλόνια και ένα νέο χάρτη γεμάτο ποτάμια. Μοιάζω με ένα μικρό κουβάρι από αφηρημένες πολύχρωμες κλωστές. Λίγο πριν βάλω τα κλάματα για όλα εκείνα που λιποτάχτησαν από μένα πέφτει μια άσπλαχνη βροχή, θυμάμαι, και στον ουρανό μια γαλαζορόζ τρύπα ανοίγει σαν ανθός από τον τρελό βοριά.
Όταν ξεμυτίζω φοράω ξανά εκείνο το κόκκινο πλεκτό φόρεμα και μοιάζω με πληγή χριστουγεννιάτικη. Μοιάζω με παρανοϊκό ουρανό που σκότωσε τον ήλιο στα καλά καθούμενα.
-Είσαι σαν ξωτικό που έκανε βουτιά στην καρδιά του Δεκέμβρη.
-Είμαι μια κόκκινη πληγή, ειδικά όταν έχει φεγγάρι και φέγγουν οι νύχτες σαν ξεχασμένοι προβολείς.
-Όχι σου λέω. Μοιάζεις με εκείνο το κόκκινο αερόστατο που θέλω να βρω για να έρθω μέχρι εσένα .Θα σε φουσκώνω με ανάσες να με ταξιδεύεις στον κόσμο.

Έβαλε κρύο μπόλικο, σαν να γύρισε κάποιος απότομα τον διακόπτη στην ψύξη.
Στο κρύο λειτουργεί καλύτερα η καρδιά. Ζεσταίνονται οι ψυχρές αρτηρίες. Και το μυαλό. Σκοτώνει ότι άσχημο αναπτύσσει η μνήμη.
Οικογενειακά τραπέζια. Κάθε χρόνο και πιο λίγοι. Κόσμοι που όλο και παλιώνουν αφήνοντας μέσα σου βαθιές ρωγμές. Η μαμά και ο μπαμπάς που μαζί με τον κόσμο αυτό φέρουν στην αναστροφή των χεριών τους τις κηλίδες όλων των ετών που καψαλίστηκαν. Το ίδιο δέντρο κάθε χρόνο, σαν κακοαναστημένο τομάρι,λαμπυρίζει μια ρετουσαρισμένη παλιούρα. Θλιβερά είναι τα Χριστούγεννα. Ποτέ ακριβώς δεν κατάλαβα το χαρμόσυνο μήνυμα τους.
-Μα γεννήθηκε ο Χριστός.
-Ναι, αλλά ξέρεις πια, πριν ακόμη γεννηθεί, τον τρόπο που θα πεθάνει και είναι τόσο απάνθρωπο να γιορτάζεις την γέννηση ενός θύματος. Ενός μάγου που ποτέ δεν κατάλαβε πραγματικά σε ποιους απευθυνόταν. Δεν με αγγίζει πια σου λέω αυτή η ιστορία. Την μπούχτισα. Καλύτερα να κοιτάω την ανατολή που βουλιάζει κάθε μέρα στους ομφαλούς των συννέφων. Έλα, άσε με.
Πηχτή, παχύρρευστη μοναξιά. Μια παράξενη εκεχειρία αρχίζει. Λες να χιονίσει κι εδώ;Οι δρόμοι έξω, σαν αιχμές από δόρατα. Το κεφάλι μου έχει άστρα και το στέρνο μου την πιο άγρια θάλασσα. Το καλύτερο κοκτέιλ θα βγει αν με κουνήσουν πάνω κάτω. Λαμποκοπάω από πόνο. Στραφταλίζω από απόγνωση συνοδεύοντας τον ρυθμό της μιζέριας των γιορτινών ημερών. Λες να χιονίσει;

Πονάω πολύ για όλα όσα έγιναν και για όλα όσα θα γίνουν. Έχουμε δρόμο μακρύ ακόμα. Πονάω που έφυγες όπως γλιστράει ένα νόμισμα μέσα στις χαραμάδες του υπονόμου. Πονάω για κάθε μοναδικό άνθρωπο που κανείς δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει. Για τον Αι Βασίλη που αλήθεια δεν υπάρχει. Για όλα τα δώρα που ήθελα και δεν φάνηκαν ποτέ σε καμιά κάλτσα. Πονάω καθώς βγαίνει ο πλανήτης του ήλιου πάνω μου κάθε πρωί και υποφέρω κάθε βράδυ που αφηρημένα η σελήνη ξεχνάει να φανεί ολόκληρη. Πονάω ναι, αλλά όπως λες και συ δεν έχει ακόμα γεννηθεί ο πόνος που θα με καθηλώσει.
Άγρια συναρπαστικό να είναι το νέο έτος γαμώτο.

20 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Kαλησπέρα!!!!!
Χιονίζει.. :):)
Σου στέλνω χιονισμένα vibes..
Χρόνια πολλά!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

καθηλώνει ο πόνος που δεν γιατρεύεται. ομορφότερος να είναι ο νέος χρόνος. ομορφότερες οι ψυχές μας. και τα δώρα που θελήσαμε και δεν φανήκαν στις κάλτσες, να τα δωρίσουμε εμείς.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Οταν θα ανάψω την φωτιά του νέου χρόνου θα σε ειδοποιήσω να ρθεις με το κοκκινο φουστάνι να βοηθάς στην αντανάκλαση του παλιού κόσμου που θα καίγεται.
Γιατί λίγες του μείναν μέρες του παλιού.
Το βλέπεις και συ πόσο εύστοχα καταρρέει από παντού.
Κανείς δε θα γλυτώσει!
(ευτυχώς)

music is my drug είπε...

χρόνια γεμάτα γαμώτο.....

bereniki είπε...

πονάς από ζωή

Καπετάνισσα είπε...

Κόκκινη αγκαλιά.
Όχι να κρυφτείς.
Να στριφογυρνάς μέσα της.

Κόκκινη.
Όχι σα πληγή.
Σαν αγάπη.

Dee Dee είπε...

Εδω πανω προλαβαμε και ειδαμε μια ασπρη μερα :)

Εγω ειμαι σιγουρη οτι εισαι περιτριγυρισμενη απο υπεροχα δωρα που δεν εννοεις να τα δεις :)

Καλη Πρωτοχρονια καραμελενια μου!!

xxx

markos-the-gnostic είπε...

κι εγώ συμφωνώ όπως θα είδες και στο ποστ μου περί των υποχρεωτικά χαρμόσυνων χριστούγεννων (κάθε τι το υποχρεωτικό αντιστρέφεται) - όσο για το δέντρο ως κακο-αναστημένο τομάρι, ομολογώ πως δεν το έχω ξανακούσει - πολύ πρωτότυπο και πολύ παραστατικό...

nosyparker είπε...

Καλή χρονιά Άννα :-)

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Χτες και μόνο για λίγο χιόνισε και δω. Μέσα στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας στην δουλειά κάτι σκόρπιες μικρές νιφάδες χόρευαν μπροστά στα μάτια μου. Έχω ακόμα τον ρυθμό τους μέσα μου.

Χρόνια πολλά και από δω, με αγάπη κυρίως.







@ b|a|s|n\i/a:Καθηλώνει αυτός ο πόνος ναι. Για αυτό καλό θα είναι να αντιμετωπίζουμε όλα αυτά που έρχονται καταπάνω μας με ευγένεια και χαμόγελο. Ήρεμες δυνάμεις.
Τα δώρα...μεγάλη κουβέντα άνοιξες. Το μόνο σίγουρο ε΄ιναι πως ότι δίνουμε αυτό είναι που θα πάρουμε πίσω.
Καλή χρονιά να πω.

candyblue είπε...

@ "Αισθηματική ηλικία": Να καταρρεύσει όλος,δεν χρειαζόμαστε κάτι παλιό όταν μπορούμε να χτίσουμε κάτι άλλο καινούργιο.
Το κόκκινο φουστάνι είναι το πρόσχημα για να αγαπηθώ ξανά. Από την αρχή με όλα αυτά που δεν έχω και δεν είμαι πια.

Καλή χρονιά εύχομαι, ή έστω καλύτερη από αυτή που μας αφήνει.







@ music is my drug: Με γέμιση πραλίνα φουντουκιού, στο νου και την καρδιά μας.
Γλυκά να αλλάξει ο χρόνος.

candyblue είπε...

@ bereniki: Πονάω από διαφορετικότητα. Πάντα έτσι ήταν νομίζω.








@ Καπετάνισσα: Καταφύγιο να είναι η αγκαλιά θα ήθελα. Καταφύγιο και τόπος αλλού. Και κόκκινη σαν αγάπη. Σαν παράφορη αγάπη, κ όχι σαν πληγή.
Και συ έλα εκεί να κατοικίσεις. Σαν αγάπη. Όχι σαν πληγή!

Έρχεται το εννιά. Έτοιμη είσαι;

candyblue είπε...

@ Dee Dee: Κια γω κάτι ξέκλεψα χτες. Μια λευκή συμφωνία. Μια μουσική που δεν υπάρχει αλλά όλο είναι εκεί.
Μικρές νιφάδες μου χαριστικά για λίγο. Να, τόσο δα. Και αυτό είναι κάτι.
Καλή και δίκη σου πρωτοχρονιά.







@ markos-the-gnostic:Το δέντρο έτσι μόνο μου μοιάζει. Το βλέπω και αυτό σκέφτομαι μόνο σαν εικόνα. Σε διάβασα και συμφωνώ μαζί σου. Έτσι είναι όλα πια.
Αλλά και όλα είναι στο χέρι μας να γίνουν αλλιώς. Πάντα στο χέρι μας ήταν.
Καλό εννιά λοιπόν. Με καλύτερη θέα.....








@ nosyparker:Και μια δικιά σου ,ακόμη καλύτερη!

Eulie Aeglie είπε...

Έχε μια καταπληκτική καινούργια χρονιά.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Καλή χρονιά με υγεία, χαρά και ό,τι επιθυμείς να το πάθεις!

0comments είπε...

Υπέροοχα τα έργα σου στο bliss!
Καλή χρονιά!

efoudi είπε...

έχω αδειάσει μερικά ράφια στον νέο χρόνο,αν και δεν μου έσφιξε το χέρι όταν το πρωτοαντίκρυσα.
του δίνω όσο χώρο του αναλογεί γιατί θέλω κι εγώ λίγο απ'το δικό του.να μπορώ να ταξιδεύω σε εκείνους τους χάρτες με τα ποτάμια.σαν ποτάμια μοιάζουν και οι φλεβες των χεριών..κι έχω τόσο ανάγκη αυτό το άγγιγμα..

μαζί θα τα γεμίσουμε και αυτά τα ράφια..καλή χρονιά δαιμόνιο!

Bang είπε...

Για ποσο ακομα θα με συν-αρπαζεις?

candyblue είπε...

@ Aeglie: Για όλο τον κόσμο αυτή η ευχή...να μπορούσε να γίνει!








@VITA MI BAROUAK: Πιάνουν οι ευχές σου;
Ανταποδίδω.

candyblue είπε...

@ 0comments: Σε ευχαριστώ που πήγες να τα δεις. Χαίρομαι που σου άρεσαν. Θα φέρω και καινούργια όπου να ναι!
Καλή χρονιά και σε σένα.









@ efoudi:Μια νέα ζωή χαράζει στο βάθος του ορίζοντα. Καλύτερα να αδειάσουμε τα ράφια πρώτα και μετά να τα γεμίσουνε από την αρχή.
Υπάρχει ένας νέος κόσμος εκεί έξω.

Καλή χρονιά, έστω και καθυστερημένα.








@ ΚΑΤ: Για όλο. Ξανά και ξανά. Δεν είναι όμορφα έτσι;
Έχε μια καλύτερη χρονιά φέτος!