Πέμπτη, Νοεμβρίου 13, 2008

ΕλΑύΝω

Ελαύνω με εκείνη την σκιά ανάμεσα στα μάτια και το ακραίο σκότος που λούζει τα μέσα μου τοπία. Μαζί με τον κάποτε σκληρό και ακραίο μήνα στα μισά του.
Ελαύνω με μια ευχή και μια κατάρα. Ότι διαλέξεις θα σου αφήσω.
Ελαύνω με μισό βαθμό μυωπίας λιγότερο και με κάτι τακούνια που τεμαχίζουν κάθε νύχτα σε χίλια παρτάλια.
Ελαύνω με μνήμη μηδέν και άδειους τους σκουπιδοτενεκέδες μου. Με μια φορτισμένη αγκαλιά σαν σούπερ νόβα να τρέχει παράλληλα με τα σύννεφα που θα φέρω μαζί σαν ακολουθία. Με μια πικρή θάλασσα αποκεφαλισμένων χρυσανθέμων στο στόμα. Και χαμηλά βαρομετρικά μέσα μου. Χιόνισε κι όλας στις κορυφές μου.

Η παλιά μου ερωμένη με το στριφτό τσιγάρο στο στόμα θα με περιμένει μέσα από ανήλιαγα στενά να φιληθούμε. Να την κρατήσω για λίγο στην αγκαλιά μου κι έπειτα να χαθώ μαζί με τα σκοτάδια μου στις τσέπες του φεστιβάλ που λαχταρώ. Η παλιά μου ερωμένη είναι η πόλη σας. Είναι αυτή που άφησα να αγγίξει απαλά με το δάχτυλο τον εξωτερικό φλοιό της καρδιάς μου ενόσω χτυπούσε.

Γιασεμί ακόμα. Θα φέρω την μυρωδιά του μαζί μου. Να στην αφήσω.
Έξω από το bliss. Ένα ματσάκι από κάτασπρα γιασεμιά του δικού μου Μαγιάτικου Νοέμβρη.Bliss me bliss me If you dare. Εκεί σε αυτό το στέκι θα κρύβομαι και θα σκορπάω τα μέσα μου φύλλα. Στον καταρράκτη της σκάλας που ψηλώνει θα ευδαιμονίζομαι και θα βουτάω τα πόδια μου σε μικρές αλκοολούχες λίμνες ακουμπισμένη στον κόκκινο παστέλ βράχο του bar. Έτσι εγώ. Μέσα εκεί με φωτιά αναμμένη γύρω από τα πλατιά χαμόγελα των κοριτσιών. Ποιος θα με νανουρίσει και ποιος θα μου χαρίσει πρώτος την αγκαλιά του;

Και λίγο πριν την αναχώρηση έμαθα πια να κλείνω τους διακόπτες, να διαγράφω το σύμπαν και να εξαφανίζομαι σχεδόν αμέσως υπό τη σκιά του περιβάλλοντος σκότους περιμένοντας το σινιάλο από το πρώτο φως της μέρας.
Και εύχομαι φεύγοντας να μην έχω συναντήσει τους άρρωστους επιδρομείς.
Τους δίχως μάτια, μνήμη, και ψυχή επιδρομείς. Την μάστιγα του κόσμου.

23 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Eπιδρομείς που μπορεί να σε σακατέψουν.. μακριά ..

b|a|s|n\i/a είπε...

και αγιόκλημα. πέταξε ένα. απίστευτο για νοέμβρη. πολύ καλό βράδυ!

tovenito είπε...

εάλω η ερωμένη!
καλή επέλαση! να τεμαχίζεις κάθε στιγμή. ανοίξαμε και σας περιμένουμε

Cafe-Bar *bliss.. είπε...

Εμεις να δειτε πως σας περιμενουμε!

Filotas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
bereniki είπε...

καλά να περάσεις γλυκιά καραμελίτσα! πάρε και για μένα μια μεγάλη ανάσα του αέρα αυτής της πόλης!
σε περιμένουμε πίσω, να φέρεις νέες εικόνες και λέξεις!
ματς!
*****

Me:Moir είπε...

Μη σε νοιάζει τίποτα.
Οι αγκαλιές σούπερ-νόβα δεν είναι μόνο τεράστιες, είναι και λυτρωτικές. Κρατούν όλα τα άσχημα μακριά. Και ξέρεις πως σε περιμένουν πολλές. [Ούτε κουνούπι δεν θα περάσει :) ]

Τα λέμε αύριο απο κοντά (τί ωραίο που μου ακούγεται αυτό...)

lakis είπε...

Παραφυλάνε παντού οι επιδρομείς. Αν δεν τους συναντήσεις εκεί ίσως τους βρεις κάπου αλλού, που δεν τους περιμένεις. Νύχτα καλή

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas: Μακριά ή κοντά;
Έχουν και αυτοί την γοητεία τους. Μακριά λες ε;





@ b|a|s|n\i/a:Κ αι αγιόκλημα ναι...εσύ πάντα με συμπληρώνεις στους ήχους στις γεύσεις και στις μυρωδιές. Τι όμορφο ματσάκι...
Καλό βράδυ και από δω, μέσα από βαλίτσες και πεταμένα καλλυντικά .Λίγο πριν την αναχώρηση.

candyblue είπε...

@ tovene592: Eάλω! Ανοίξτε την αγκαλιά σας, έρχομαι αφού.









@ *bliss..: Ανοίξτε και σεις αγκάλες να μπω.

candyblue είπε...

@ Angelito: Λες να σε πετύχω φέτος στο bliss; Λες να πιούμε κόκκινο κρασί;







@ bereniki: Νέες εικόνες και λέξεις .Αυτό επιθυμώ και γω. Για αυτό καθάρισα την μνήμη μου από όλα όσα είχα. Το μόνο που έχω να θυμάμαι είναι εκείνο το ματσάκι με τα γιασεμιά.
Μι μεγάλη ανάσα για σένα. Πειράζει αν δακρύσουν και λίγο τα μάτια μου;

candyblue είπε...

@ Me:Moir: Ναι τέτοια θέλω. Μια σούπερ νόβα λυτρωτική αγκαλιά χωρίς πάγο. Καθαρή και εύκολα πραγματοποιήσιμη!
Ούτε κουνούπι! Αρκετό αίμα μου ήπιανε εδώ. Δεν είναι τέλειο; Και για μια εβδομάδα θα μπορούμε από κοντά να κάνουμε μικρά ή μεγάλα πραγματάκια. Μαζί. Να κι άλλη μια όμορφη λέξη!







@ Λάκης Φουρουκλάς - Lakis Fourouklas:Ναι το έχω σοβαρά υπόψη μου. Έμαθα πια με τόση αλλοτρίωση να τους αναγνωρίζω. Δεν πειράζει όμως, όλα για τους ανθρώπους είναι και δη τους καλοπροαίρετους!
Καλημέρα!

Hfaistiwnas είπε...

Μακριά λέω...
Βέβαια μπορεί όλοι οι επιδρομείς να μην είναι κακοί.. και κοντά αλλά επιφυλακτικά!!!

BOSKO είπε...

Περιμένω cine- correspodance α λα candyblue! Στρώσου!

Filotas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
maya είπε...

μια βδομάδααααα?!!!!!!!!

ΘΑ περάσεις τέλεια.
αν δεν παγώσει το χιόνι σου, θα λιώσει.
να βγάλεις τα τακούνια
και να περπατήσεις για λίγο ξυπόλητη.
για ν'ακούς τον ήχο της γης. σου.

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

καλή αντάμωση!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Σα μάστιγα του κόσμου εισβάλω εδω με αμηχανια να αποδεχτώ τους όρους μιάς συνωμοτικής συνάφειας.
Οροί της αλήθειας ,σπάνε από την ασφυξία, γίνονται μωβ τραγούδι παραθαλάσσιο ,την ώρα που όλοι κοιμούνται εγώ να ξαγρυπνώ στη σκέωη- ότι - μηπως- αφου - δεν δήλωσα επαρκώς την χαρά της ανταλλαγής συνθημάτων.

Αναπάντητα ευτyχής εισβολέας με ξένη ζωή δανεική ξεμπερδεύοντας.

efoudi είπε...

ελαύνεις (σωστό είναι έτσι γραμμένο?)
επιτέλους!

Γιώργης Σαράτσης είπε...

Η αναχώρηση είναι ζωή. Κι ας κλείνεις διακόπτες... Τουλάχιστον, δεν θα φανερώνεται το πρόσωπο των επιδρομέων. Αρκετά με τις μάστιγες του κόσμου.

candyblue είπε...

@Hfaistiwnas:Έφτασα όσο πιο κοντά γινότανε και αντί να τους φτύσω τους φίλησα. Και έτσι έβγαλα και πάλι τα φτερά στους ώμους.






@ BOSKO: Δώσε μου λίγο χρόνου να προσανατολιστώ. Λίγο μόνο.

candyblue είπε...

@ Angelito:Δεν ήταν τελικά. Με έχασες αντί να με βρεις
Σε περιμένω όμως.








@ maya:Καλά ήταν. Είχε πανηγύρι εκεί πάνω. Όλη η πόλη ένα τεράστιο πάρτι, αλλά οι ταινίες πιο χάλια από ποτέ. Ευτυχώς υπήρχαν κι εκείνα τα σύννεφα που έμοιαζαν με αραχνοΰφαντες ψυχές πάνω από τον Όλυμπο κι έτσι κάτι έβλεπες...

Κανονίσου!

candyblue είπε...

@ "Αισθηματική ηλικία": Μιας συνωμοτικής συνάφειας που εσύ συντόνισες όμως...
Έλα άσε το παλιό δέρμα να χαθεί στα Τάρταρα του β εξώστη και πάμε πέρα από τον Θερμαϊκό για άλλα...
Ποιος ξέρει που!

Μηδενίσαμε και πάμε πάλι από την αρχή. Τόσο απλά!






@ efoudi: Περάσαμε όμορφα έτσι; Παρόλες τις απαίσιες ταινίες και την τρομερή πίεση των ήμερων, περάσαμε όμορφα
Και δεν χρειάζεται να το διαλαλούμε ούτε να το σκορπάμε. Απλά το κρατάμε μέσα μας και πάμε παρακάτω με αυτό

Σε ευχαριστώ για όλα σου!

candyblue είπε...

@ Geos: Αρκετά ναι! Οι μάστιγες που καταλαμβάνουν τα μέσα μας και τα αποσιωπούν είναι πιο ενδιαφέρουσες.