Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 29, 2008

A pLaCe To Be


Βαθιά στην τσέπη του Σεπτέμβρη. Βαθιά στα μικρά edit του Alpha. Βαθιά στα σκοτάδια των εννοιών και των απουσιών. Βαθιά στην ηχηρή απομόνωση της σάρκας από το όλον.
A place to be.

Σφίγγω με δύναμη όσες ρόγες σταφυλιού μου απόμειναν στο χέρι μέχρι να κολλήσει η παλάμη με το νέκταρ. Παρέα με βροχή και μια χακί καπαρντίνα στο σώμα.
Δειλά δειλά, ξεμυτίζω. Βρίσκομαι μέσα σε σκοτεινές κοιλιές αιθουσών κάτω από τις νύχτες πρεμιέρας. Με προστατεύουν. Με κάνουν ανοξείδωτη και τρυπάνε τις φλέβες μου βάζοντας βιταμίνες δανέζικων ταινιών που τόσο λατρεύω.
Οχτώ μέρες η Αθήνα μόνο τη νύχτα. Οχτώ μέρες έπειτα από απίστευτη δουλειά τρέχω κατευθείαν στο κέντρο του αστικού μας κύκλου και πίνω κόκκινο κρασί στην αστική χαράδρα της πλατείας Καρίτση, εκεί που πάντα στήνεται ένα μεγάλο πανηγύρι. A place to be. Με 2 εισιτήρια στο χέρι, ένα ζευγάρι καινούργια σκουλαρίκια καλά καρφιτσωμένα στ αυτιά κι ένα βλέμμα που αγκαλιάζει και το τελευταίο μόριο της σπλήνας μου. Μόνο νύχτα με βροχή. Σταμάτησα να την σιχαίνομαι τόσο.
Απολογισμός ταινιών. Όλες καλές και άλλες τόσες καλύτερες. Κανένα παράπονο. Και οι άνθρωποι που άρχισα και πάλι να βλέπω μου φάνηκαν πιο ζεστοί από πριν.
Ξανάρχισα την αφαίρεση. Ότι με ενοχλεί, ότι με στενεύει το αφαιρώ. Από πάνω μου από μέσα μου. Το αφαιρώ και ίσως να του κάνω και καλό. Ίσως αυτή η αφαίρεση να γίνει έπειτα πολλαπλασιασμός και να έρθει να με βρει Ούτε που με νοιάζει. Αφαιρώ και πίνω όλα τα ποτά που με έφεραν μέχρι εδώ σήμερα. Δοκιμάζω ξανά γεύσεις λυκείου και φοιτητικών χρόνων. Με άλλες παρέες δίπλα μου. Τι απίστευτοι συνδυασμοί. Τι περίεργες συζητήσεις. Τι πρωτόγνωρα συναισθήματα και τι όμορφα χείλια που κυκλοφορούν. Τι λαμπερά αστέρια Και εκείνα τα λατρεμένα πρωινά σύννεφα που άρχισαν να ξαναβγαίνουν... ρε συ, τι ομορφιά αστείρευτη. Λες και καπνίζουν οι θεοί πούρα στην άκρη του ορίζοντα. Όλα είναι τόσο ανατρεπτικά παρ’ όλο που ξέρεις ότι θα εμφανιστούν ξανά και ξανά. Όπως εκείνη η ευχάριστη συνάντηση που κράτησε 7 ώρες με τα υπέροχα κορίτσια του bliss.Αλλάξτε πόλη κορίτσια να είσαστε μαζί μου. Φέρτε και το bliss* εδώ να έχω ένα μέρος να βρίσκομαι. Φέρτε και όλη την μαγεία που κρύβεται κάτω από τα μαντίλια του λαιμού και τα γαλάζια ξέφωτα των ματιών. Είναι ωραία να τρώμε και να μιλάμε μαζί κι από τα ποτήρια να αναδύεται η μυρωδιά του λευκού κρασιού ανακατεμένη με την μυρωδιά του βρεγμένου τσιμέντου και της υγρής γης.
Le falto. Στο μετρό οι άνθρωποι σε κοιτάνε σαν κούκλα βιτρίνας. Στο μετρό οι άνθρωποι είναι μια μεγάλη παρέα που δεν θα ήθελες ποτέ να μάθεις.

Βράδιασε πάλι και νοιώθω καλά μετά από πολύ καιρό. Σα να αναπνέω κανονικά, να σκέφτομαι κανονικά, να με νοιώθω πιο κοντά μου. Επιστρέφω σπίτι. Έξω η Αττική οδός τεντώνει τις στροφές της. Σκέφτομαι την ομαδική έκθεση που με περιμένει στην γκαλερί του Στάβλου στις 9 του Οκτώβρη. Τι να πρωτοτυπώσω δεν ξέρω. Τόσα κολλάζ που δεν έχουν ακόμα τυπωθεί. Θα έρθετε να με δείτε ναι;
Όμορφα είναι έξω σήμερα. Μυρίζω βροχή. Η άσφαλτος κάτω υγρή. Τα τζάμια γεμάτα σταγόνες που κυλάνε προς το τέλος του καπό. Καθάρισαν όλα γύρω μου κι έτσι μπορώ να δω καλύτερα αυτούς που θα έρθουν να με βρουν. Τελειώνει ο Σεπτέμβρης. Σκάβω με τα νύχια την φόδρα της τσέπης του να βγω. Η μπλε σειρήνα στα μαλλιά του Οκτώβρη άναψε. Την είδα από το δεξί καθρεφτάκι. Αχνά, αλλά την είδα. Αφήνω το αυτοκίνητο στην άκρη. Το κλειδώνω και κάθομαι στην μέση του δρόμου μέχρι να με μαζέψει στην τσέπη του ο Οκτώβρης.
A place to be.

20 σχόλια:

Dee Dee είπε...

a place to be

....αφου ο βορρας σε τραβαει....μακαρι να ησουν εσυ εδω να σε εβλεπα κι εγω. Οταν ηρθες δεν καταφερα να ερθω....αλλα απο μακρυα μπορω να γκρινιαζω οτι θελω να σε δω....ετσι;; :)

Εχω κρατησει το μηνυμα που μου εστειλες την πρωτοχρονια....ηταν τοσο ιδιαιτερο που δεν θελησα ουτε καν να το αντιγραψω ή να κλεψω λεξεις :) Που να θυμασαι τωρα....πλησιαζει η επομενη πρωτοχρονια :)

Να ερθεις...να ξαναερθεις...να ξαναερχεσαι!

Σου παει η πολη μας νομιζω!

Καλο απογευματακι!

Hfaistiwnas είπε...

Ότι δεν μας κάνει πια, το πετάμε.. αλλάζουμε σελίδες στο βιβλίο μας..
:)
Ομαδική έκθεση στην γκαλερί του Στάβλου στις 9 του Οκτώβρη, πληροφορίες;;;

Cafe-Bar *bliss.. είπε...

-Α place to be / A place called home-
Να ξέρεις πως εδώ θα έχεις πάντα δύο σπίτια. Ένα κανονικό, για να ξεκουράζεσαι, και ένα για να πίνεις (αληθινές) σοκολάτες και να χορταίνεις τα αυτιά σου.
Σε περιμένουμε :)

Μαρκησία του Ο. είπε...

Αυτό το κολλάζ πρέπει να είναι από τα πιο εσωτερικά που έχεις κάνει...σαν να αποκρούει τις αναγνώσεις.

σου στέλνω ένα βλέμμα-αγκαλιά

ΧΧΧ

ΚουκουΒάγια είπε...

...άφωνη!

Χαιρετισμούς,
Κουκου

lakis είπε...

Στάζει αισιοδοξία το κείμενό σου. Καλά κάνεις και αφαιράς απ' τη ζωή σου. Η αφαίρεση είναι ζωτικής σημασίας, αφού πρέπει πάντα να παραμένει λίγος χώρος για τα πιο καλά που θα'ρθουν. Καλό μήνα

nosyparker είπε...

Όμορφα :-)


ΥΓ Κι εγώ σε περιμένω, ναι;

Θράσος είπε...

Εγω θα προσπαθήσω να έρθω...θέλω να σε γνωρίσω

Ανώνυμος είπε...

Αφαιρεση η πλεον δυσκολη πραξη στην αριθμητικη...ξερω οτι δεν τα πηγαινες καλα μαζι της. Χαιρομαι τωρα που βλεπω οτι την καταλαβες και αρχισες ν' αφαιρεις οτι αχρηστο και περιτο... θελει τολμη κ' εσυ την εχεις.

candyblue είπε...

@ Dee Dee:Θα ξαναέρθω και φέτος στις 15 του Νοέμβρη και θα κάτσω αρκετά. Θα με δεις στάνταρ!Θα δούμε καμιά ταινιούλα μαζί αν θες.
Έρχομαι όλο και ξανάρχομαι, σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα.
Μου πάει η πόλη σας ναι. Με έχει βοηθήσει πολύ. Δεν ξέρεις τι μπορεί να ανακαλύψει κανείς στα καλά καθούμενα. Με αγαπάει η πόλη σου και της είμαι ευγνώμων.

Το μήνυμα δεν το θυμάμαι η αλήθεια είναι. Θυμάμαι πως ήταν κάτι αυθόρμητο που βιάστηκα να στείλω για να μην το ξεχάσω.







@ Hfaistiwnas:Εγώ άλλαξα και βιβλίο. Καμιά φορά αν κάνεις τον χαζό σε αυτό που σε κορόιδεψε, η ζωή σε ανταμείβει φέρνοντας μπροστά σου την πιο λαμπρή αλήθεια.

Θα σου στείλω το δελτίο τύπου όταν το πάρω στα χέρια μου. Πάντως να σου πω πως τα εγκαίνια είναι στις 9 του μήνα και η έκθεση θα κρατήσει μέχρι και τις 29.

candyblue είπε...

@ *bliss:Ανυπομονώ. Πέρσι ήταν ότι πιο τζούφιο. Αυτή τη χρονιά όμως θα είμαι όλη δικιά σας .Εχμ...στα κενά μου εννοώ.







@ Μαρκησία του Ο.:Αυτό το κολλάζ είναι ότι πιο ξεπέτα έχω κάνει. Χαίρομαι όμως που μέχρι και αυτή η ξεπέτα καταφέρνει να βγάλει ότι πιο εσωτερικό. Έχω βελτιωθεί άρα!!!!!!!!!!

Ένα βλέμμα αγκαλιά επιστρέφω με θέρμη.

candyblue είπε...

@ ΚουκουΒάγια: Πως άφωνη; Αφού είπες κουκου!
Ξαναέλα. Λατρεύω τις κουκουβάγιες.







@ Λάκης Φουρουκλάς - Lakis Fourouklas: Όσο μεγαλώνουμε καλό είναι να αφαιρούμε και να ελαφραίνουμε. Υπάρχουν πολλά άρρωστα μυαλά εκεί έξω που όλο προστίθενται. Τόσο άρρωστα που τρομάζεις να το πιστέψεις. Η αφαίρεση σε σώζει από τη σήψη της φριχτής ανωμαλίας που παράγει ο κόσμος. Ο ίδιος αυτός κόσμος που παράγει και τους δυνατούς που στέκονται αντικριστά σε κάθε όλεθρο μόνο και μόνο γιατί αγάπησαν κάποτε. Και η αγάπη δεν ξεχνιέται και δεν αφαιρείται ποτέ. Ευτυχώς!
Είμαι πολύ αισιόδοξο άτομο καταβάθος. Η μελαγχολία αυτή είναι η πύκνωση μου.
Τα καλά είναι ήδη πλάι μου και σωρηδόν μπροστά μου
Καλό μήνα και σε σένα αξιαγάπητε!

candyblue είπε...

@ nosyparker:Πολύ!!!!! Ναι και συ με περιμένεις .Θα σου ρθω. Το μέρος το ξέρεις πια!
Bliss me.







@ Θράσος: Αθήνα είμαι. Εδώ μένω. Δεν χρειάζεται να ανεβείς μέχρι πάνω για να με δεις. Μπορείς και δω.









@ Ανώνυμος: Τώρα τα πάω πολύ καλά όμως. Καλύτερα από ποτέ.
Έμαθα πια πως η αφαίρεση είναι μια από τις τέσσερις βασικές αριθμητικές πράξεις, και είναι η αντίθετη της πρόσθεσης. Κι ότι Αναπαριστάται με το σύμβολο πλην σε ενθεματικό συμβολισμό.
Κι επίσης αφού έμαθα πως στην αφαίρεση που παρουσιάζεται στην εξίσωση:
c − b = a
το c ονομάζεται αφαιρέτης, και το b ονομάζεται αφαιρετέος , αποφάσισα να πάρω τον ρόλο του αφαιρέτη. Η αφαίρεση δεν είναι θέμα τόλμης, αλλά θέμα ειλικρίνειας και γω υπήρξα όσο πιο ειλικρινής γινόταν. Ευτυχώς!

Ωραίο πράγμα η ανωνυμία ε; Κάνει ρήμα και με την ανανδρία. Τι θα έλεγες να βάλεις κι ένα όνομα. Αληθινό να είναι μόνο.

Hfaistiwnas είπε...

Η αλήθεια είναι ότι δύσκολο να κατέβω αυτό το μήνα, αλλά στείλτο να το έχω! :)
Καλή επιτυχία όπως και να έχει!

Ανώνυμος είπε...

m.m2..Κριμα που δεν καταλαβαινεις τον ανθρωπο που σε ξερει τοσο καλα.Οσο για την αφαιρεση αναποδα τα εβαλες.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Το επόμενο Σ/Κ λέμε να πάμε φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας...
Είσαι;

Ανώνυμος είπε...

a place to be

Εσύ Το βρήκες.Άσε τους αρρωστους να ψάξουν στα νοσοκομεια και οχι στην ψυχη σου ίαση.

candyblue είπε...

@ Hfaistiwnas:Θα στο στείλω. Κρίμα που δεν θα μπορέσεις .Θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως. Σε ευχαριστώ. Τρέχω σαν μελισσάκι....








@ Ανώνυμος: Έτσι νομίζεις...






@ VITA MI BAROUAK: Αν είμαι εδώ ναι. Υπάρχει μια περίπτωση να λείψω εκτός Αθηνών.






@ κοινωφελής κώνωψ: Θυμάσαι παλιά που παίρναμε τον αναπτήρα του πατέρα μας και καίγαμε τα μερμηγκάκια; έτσι θα κάνω.

Ανώνυμος είπε...

Σ' αγαπώ.

candyblue είπε...

@Αρετούσα:Πόσο;