Σταμάτα να θλίβεσαι. Όλοι το ξέρουμε δεν είσαι η μόνη. Μπήκε ο χειμώνας. Συμφιλιώσου μικρή και μην εκρήγνησαι. Σπαταλάς την διάφανη λάβα σου άδικα.Κάθε κολασμένη κίνηση στα μέσα σου τον φέρνει πιο κοντά. Όλοι νοιώθουμε πως πλησιάζει το κρύο με τις γούνινες μπότες του, από τα βάθη ενός γαλάζιου ορίζοντα. Μην θλίβεσαι, όλοι το ξέρουμε πως κάποτε θα φύγει. Άστο πρώτα να απλωθεί, να σε μουδιάσει, να σφίξει τους πάγους σου και να ρίξει λίγο οινοπνευματί στο βλέμμα σου. Άναψε φωτιά και ξεκίνα τον χορό σου. Σταμάτα να θλίβεσαι. Τι κι αν μουδιάζουν τα δάχτυλα σου; Καρφίτσες είναι που αν τις χρησιμοποιήσεις σωστά θα καρικώσεις όλη την αγάπη αυτών που χάθηκαν. Αλλά η αγάπη τους έμεινε. Έμεινε ναι. Φοβάμαι πως θα αργήσεις να φανείς. Φοβάμαι πως δεν θα προλάβει το σώμα μου να παλιώσει στο χρόνο παρά μόνο τα κομμάτια που χάνω.
Είσαι η πιο καθαρή μέρα μου και η πιο ουράνια νύχτα μου.
Κάθε πρωί να αφήνεις κι ένα σύννεφο.
Κάθε βράδυ και μια σιωπηλή έκρηξη.
Μου την σπάει ο χειμώνας. Μου αρέσει να το λέω συνεχώς. Τον σιχαίνομαι με τον ίδιο τρόπο που σιχαίνομαι τα φίδια. Παθαίνω ασφυξία τον χειμώνα. Το κρύο με αηδιάζει. Δεν θέλω να ακουμπάει ούτε τα μαγουλά μου.
Θέλω να κρύβομαι μέσα σε άδειους δρόμους οδηγώντας. Να κάνω στάσεις στα P της Αττικής οδού γράφοντας μηνύματα. Να παρκάρω σε άγνωστες γωνίες δρόμων και μέσα στην ζεστασιά του αυτοκινήτου μου να μιλάω στο κινητό για ώρες. Τον χειμώνα μου αρέσει να πίνω παγωμένο κρασί σε μέρη που όταν μιλάς συμπυκνώνεις τον χώρο γύρω σου για να ακουστείς. Μου αρέσει να περπατάω και να παγώνει το τζιν πάνω μου. Κι έπειτα να σιχαίνομαι τόσο που κρυώνω που να χώνομαι σε σκοτεινά, ζεστά μέρη που μυρίζουν κλεισούρα. Να σκεπάζομαι με άπλετο σκοτάδι και να ξαπλώνω σε γαλαζωπές αίθουσες μεταμεσονύχτιων προβολών και θεατρικών παραστάσεων. Να στρίβω τσιγάρα χωρίς να τα καπνίζω. Να αναπνέω δυνατά τον ζεστό αέρα του καλοριφέρ και να βλέπω τη νύχτα να περιδρομιάζει τα αχνά σύννεφα. Να μην μιλάω. Απλά να κάθομαι και να τον περιμένω να φύγει.
Μου αρέσει να κάνω σιωπηλές εκρήξεις μέσα μου τον χειμώνα. Να ανακατεύω τα εντόσθια μου μαζί με το αίμα μου. Πέταξα και τον καρδιογράφο που είχα στην τσάντα μου. Δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσω εκείνη την καρδιά που είδα μήνες πριν στην φωτισμένη βιτρίνα των ματιών σου,κι έτσι, τι αλήθεια να τον κάνω;
Δουλεύω πολύ τον τελευταίο καιρό. Διορθώνω τη νουβέλα μου,τυπώνω συνεχώς κολλάζ για παραγγελίες και ετοιμάζομαι να ξαναπάρω μέρος σε μια ομαδική έκθεση.
Δουλεύω με ρυθμικές αναλαμπές, όπως τα φανάρια στους δρόμους και ότι γράφω είναι η συσσώρευση των χρόνων που χρειάστηκαν για να με διαμορφώσουν σε αυτό που είμαι. Ξέρεις τι είμαι ειλικρινά; Είμαι ένα μικρό βότσαλο. Σάλιωσε με για να με γνωρίσεις.
Αγάπα με λίγο ακόμα και όλα θα γίνουν σαν από θαύμα. Ώσπου να φύγει ο χειμώνας θα έχουν γυρίσει όλα να μας βρουν.
22 σχόλια:
ένα όμορφο μικρό βότσαλο, να το κρατώ στη παλάμη μου να πέρνει απ' τη ζέστα της καρδιάς μου...
το εκρήγνυσαι, νομίζω πάει με "υ"...
μερικές φορές διαβάζω αυτά που γράφεις και νιώθω πως μου χαϊδεύεις τα μαλλιά :* πρώτη φορά που θέλω να φύγει ο χειμώνας.. δυσκολεύομαι να τον αντέξω και δεν έχει φτάσει ακόμα εδώ.. πήγα μάλλον εγώ εκεί. μπορεί και να μη φταίει ο χειμώνας αλλά το καλοκαίρι.. ήταν πολύ ζεστό και με κακόμαθε.. και τώρα δεν θυμάμαι τι πρέπει να κάνω για να μην κρυώνω..
να φύγει!
απλά θα περιμένω να φύγει.. :)
*****
γιατί κάθε φορά που μπαίνω εδώ νιώθω τόσο οικεία;
δεν θέλω απάντηση,απλά είναι ενας τρόπος να σου πώ....συνέχισε...
καλή εβδομάδα....
''Είμαι ένα μικρό βότσαλο. Σάλιωσε με για να με γνωρίσεις.''
Το φαντάζομαι μαύρο και λείο να κείτεται σε μια συστάδα φύκια που ξέβρασε η γυναίκα μεσόγειος στην τραμουντάνα. Το πρωί οι ηλιακτίδες χορεύουν πάνω του σαν σε αυλαία και το βράδυ αντανακλά ο φεγγαρόδρομος που βολτάρουν οι γοργόνες...
Καλό μήνα candyblue,
(ότι κι αν σημαίνει αυτό)
ποια νουβέλα;
Να ξερες ποσο αγαπαω τον χειμωνα !
Με εκπλησσει το ποσο διαφερουμε και το ποσο με δελεαζουν οσα γραφεις :)
Καλημερα , αφηνω καφε αχνιστο για καλη βδομαδα ;)
@ genna: Και ζωή από τον χτύπο της.
@ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ: Μπααααα δεν νομίζω. Σκέψου μόνο πως γράφεται η έκρηξη
@ bereniki: Κάπως έτσι και γω...κάπως έτσι. Και όσο μπαίνουμε στην καρδιά του μέσα τόσο πιο πολύ θα ερωτεύομαι το καλοκαίρι που άφησα. Να είδες; Ήδη από χτες ο ήλιος πάλι μου ζεσταίνει τρυφερά την πλάτη. Γύρνα να σου χαϊδέψω τα μαλλιά. Θα περιμένουμε να φύγει.
@ anyone: Γιατί μπορεί να γυαλίζεις μικρά βότσαλα ύπαρξης μου και να βλέπεις πόσο πολύ μοιάζουν με τα δικά σου.
Τον τελευταίο καιρό σε ψάχνω στα σχόλια.
@ ΩΣΗΕ:Πάνω σε μεσημεριανή άμμο να το φαντάζεσαι που την κλοτσάει απαλά το κύμα.
Πολύ ωραία εικόνα μόνταρες. Καλό μήνα και σε σένα. Σημαίνει πολλά.
@ markos-the-gnostic: Χε!
@ Dee Dee:Για αυτό σε δελεάζουν αυτά που γράφω γιατί είναι άλλος κόσμος .Ίσως καταφέρω κάποτε να τον αγαπήσω και γω.
Τον ήπια όλο και τον ευχαριστήθηκα στο μπαλκονάκι μου. Γεια στα χέρια σου .Και που ήξερες αλήθεια ότι βάζω μέλι αντί για ζάχαρη;
Καλημέρες.
limbo όπως....???
Κι όλα αυτά ενώ απ το καινούργιο γραφείο μου βλέπω τις βαρκούλες να αρμενίζουν στο Αιγαίο...
Eγω λεω να βαλεις κανενα κιλο.
Ο χειμωνας αντεχεται πιο ευκολα με περισσοτερες θερμιδες.
:)
Σε φιλω.
Αγάπα με λίγο ακόμα και όλα θα γίνουν σαν από θαύμα.
η αγάπη είναι θαύμα.
Και το κρύο θα πλησιάζει, για κάνει το αίμα να παγώνει, ή να κυκλοφορεί...σε φλέβες που μάθανε στην ακινησία. Όταν στρίβω τσιγάρα, η μόνη κίνηση που καταλαβαίνω, είναι τα δάχτυλά μου.
Σαν να διαβάζουν.
Δεν υπάρχει λοιπόν μυστήριο...ενώ μόνο διαρκώς υπάρχει. Το ξέρεις.
ΧΧ
ώρες ώρες νιώθω σαν θερμόμετρο.όταν αγαπάω κάτι χτυπάω κόκκινο.κι όταν κάτι μου λείπει τρίβω τα δάκτυλα μου για να ανέβει η θερμοκρασία.θέλω να προκαλέσω κι εγώ αυτή τη σιωπηλή έκρηξη.και μαζί με χαρτιά απο σημειώσεις,γυαλάκια απο cd,μπουκάλια και αναθυμιάσεις απο υγρά να μαζευτούν τα κομμάτια μου σαν υδράργυρος σε ένα σημείο..κι όλα αυτά θα στα εξηγήσω με ένα στίχο ενός τραγουδοποιού που έχει το όνομα χειμωνιάτικου φρούτου:
"..το θάυμα έγινε.."
δικό σου
;)
Δεν θέλω να φύγει ο χειμώνας.
Άλλωστε, τα βότσαλα στις χειμωνιάτικες ακτές μοιάζουν πιο φιλόξενα για το σάλιο μου. Είναι πιο φιλόξενα σαν αμφιδρομούν με την εντροπία των χεριών μου.
Δεν θέλω να φύγει ο χειμώνας.
Ίσως γιατί μου αρέσει να τρέφομαι με την ιδέα ότι παρκάρουν κι άλλοι σε άγνωστες γωνίες δρόμων...
se orismenes fasis,nomiza pws egrafa egw afta pou skeftomoun :/
panemorfo..
@ κοινωφελής κώνωψ: Όπως Κενό.
@ VITA MI BAROUAK: Και συ μια βαρκούλα είσαι...άλλα δεν ξέρω που ακριβώς αρμενίζεις.
@ archive: Θα βάλω αν με ταΐσεις. Ο χειμώνας αντέχεται πιο εύκολα μόνο με χειμερία νάρκη.
Και γω φιλώ σε.
@ Μαρκησία του Ο.: Η αγάπη είναι μια κυριλέ γκόμενα που στις τσέπες της έχει όλο σπασμένα λόγια και εικόνες. Φοράει ταγέρ και ακριβά παπούτσια ενώ τα βράδια ενέχει που να κοιμηθεί. Μην την λογαριάζεις την αγάπη σαν θαύμα. Είναι πολύ κυριλέ συναίσθημα.
Να την λογαριάζεις σαν αυτό που είναι .Για τον καθένα ότι μπορεί να είναι.
Το κρύο πλησιάζει για να κάνει το αίμα να κυκλοφορεί ναι...να κυκλοφορεί από τις φλέβες μέχρι τους ωκεανούς των ματιών σου
Άντε να δούμε.
Καλημέρα.
@ efi: Καλύτερα σιωπηλές εκρήξεις παρά θόρυβο που τρομάζει
Καλύτερα πυρετό παρά δέκατα...για αυτό τρίβε, τρίβε χέρια.
Υποκλίνομαι στον κύριο πορτοκάλογλου. Και σε σένα.
@ dim juanegro :Εσένα σε συμπάθησα,όχι γιατί σου αρέσει ο χειμώνας αλλά γιατί ξέρεις από βραδινές βάρδιες και ανακάτεμα βιολογικού ρολογιού. Ξέρεις και από βότσαλα πετάμενα και αφημένα.
Ο χειμώνας θα φύγει,θες δεν θες.
Και να δεις που πάλι ακόμα και κάτω από τον ήλιο θα βρεθεί μια κρυψώνα
@ QuelMarth:Εμφανίστηκες επιτέλους. Όλο βόλτες απέξω μου ήσουνα και όλο σε κοίταγα επίμονα. Θα μπει δεν θα μπει ...
Και να που μπήκες. Κόψε ότι θες από τον κήπο και κάτσε να σε κεράσω κάτι ζεστό.
Όσο θα το φτιάχνω θα λες τα λόγια μου και γω θα διαβάζω τις σκέψεις σου.
Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να γράψει τέτοιο κείμενο, μια σπουδαία γυναίκα! Γι'αυτό σας αγαπάμε :)
Φιλιάαααα... :)
@ adaeus:Και μόνο ένας άντρας μπορεί να εκτιμήσει. Για αυτό σας αγαπάμε
@ Me:Moir: Πόσα;
@ Angelito: Ίσως να είναι κι εκείνο το κομμάτι που ξεμουδιάζει και ανταποκρίνεται σε όλα αυτά.
Δημοσίευση σχολίου