Συνεχίζω να παρατηρώ τον κόσμο. Μέσα και έξω από το γυαλί της τηλεόρασης. Μέσα και έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου. Μέσα κι έξω από τα παράθυρα των κτιρίων. Κατατονική συμπεριφορά / Ακινησία/Αλαλία/ Στερεοτυπικές κινήσεις/ Συναισθηματική απόσυρση /Πτωχές διαπροσωπικές σχέσεις.
Δυναμώνω την φωνή να ακούσω τα λόγια τους. Καταγράφω στο μέσα μου σημειωματάριο. Απώλεια αυθορμητισμού και ροής του λόγου
Στερεοτυπική σκέψη /Διαταραχές προσοχής/ Πτωχή αφαιρετική ικανότητα
Αβουλία-απάθεια/ Ανηδονία/ Παραληρητικές ιδέες /Διέγερση/ Ιδέες μεγαλείου
Καχυποψία και ιδέες δίωξης /Επιθετικότητα/ Αποδιοργανωμένος λόγος /
Συχνός εκτροχιασμός ή ασυναρτησία.
Είναι όλοι,μπορεί και γω,σχιζοφρενείς. Με τα ίδια αρνητικά αυτά συμπτώματα. Επιμένω πως αυτοκαταστρεφόμαστε για να μην νιώσουμε το τέλος με πόνο.
Μακάρι να βγάζαμε τον κόσμο από την πρίζα και όταν την ξαναβάζαμε στα πίσω σκοτάδια του νου, το ρεύμα να είχε αίμα αστεριών και μπόλικη σεροτονίνη.
Μακάρι να κάναμε ένα restart στον κόσμο. Έχουν γεμίσει οι σκληροί δίσκοι και φτύνουν πράγματα. Καμία αγωγή δεν πιάνει. Μόνο εκείνα τα φτερά που θα μας σκίσουν το δέρμα και θα βγάλουν προς τα έξω την αλήθεια μας.
Αλήθεια, που πήγαμε όλοι; Πόσο πίσω αφήσαμε τους παλιούς κόσμους και εκείνες τις ανθρώπινες συμπεριφορές που τους στόλιζαν;
Κοινωνική απόσυρση/ Επιπεδωμένο συναίσθημα/ Αποδιοργάνωση στη σύλληψη και κατανόηση της σκέψης .
Έσβησαν τα φώτα του κόσμου και σε έχασα. Μπορεί να είσαι οπουδήποτε πια.
Είναι δύσκολη η ανέγερση μας αλλά πρέπει όλοι να μπορέσουμε να σηκωθούμε.
Ακόμα κι αν είναι να ζήσουμε το τέλος αυτού του χαλασμένου πλανήτη. Ας σηκωθούμε να το δούμε. Είναι ίσως και η μεγαλύτερη ευκαιρία που θα έχουμε ποτέ.
Πετάχτε όλα αυτά που σας μουδιάζουν και σας ακινητοποιούν. Πείτε πως γεννηθήκατε τώρα. Αγαπήστε την πρώτη σας κραυγή και το πρώτο σας κλάμα. Κατανοήστε τα πρώτα σας βήματα και χρωματίστε την όραση σας.
Προερχόμαστε από το αίμα των άστρων.
Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Όλα είναι εφικτά,αρκεί να τα αντέξουμε.
Μάλλον μόνο τότε τα ονομάζουμε έτσι.
Ναι, εφικτό είναι κάτι που αντέχεις.
21 σχόλια:
Aripiprazole
Νέας γενιάς αντιψυχωσικό φάρμακο, με λιγότερες παρενέργειες και με καλή αποτελεσματικότητα και στα αρνητικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας.
Για όσους ξέρουν και για άλλους που ασχολούνται με την ψυχιατρική και την ψυχολογία, όπως εγώ.
Προτείνω το κράτος να ορίσει κοινωνικό ψυχολόγο ή ψυχολόγο πόλεως ο οποίος να ψεκάζει αυτούς που θεωρεί πειραγμένους με αντιψυχωσικά.
Καλή ιδέα ε;
Τότε θα χρειαστούμε πολύ από αυτό το πράγμα candy μου... Οι σχιζοφρενείς έχουν αρχίσει και πληθαίνουν. Είναι σαν την ιστορία με το βασιλία και τους υπηκόους που ήπιαν το μαγεμένο νερό και έγιναν τρελοί. Για να μπορέσει να τους κυβερνήσει σωστά ο βασιλιάς αποφάσισε να πιει και αυτός απο το μαγεμένο νερό. τότε έγιναν όλοι ένα βασίλειο τρελών αλλά ευτυχισμένων τρελών.... Αλλά όπως είπες κι εσύ η λύση δεν είναι να γίνουμε όλοι τρελοί. Είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε αυτό που παλιά ήταν προφανές. Λίγη ζωή μέσα από τα σκουπίδια που μας ταΐζουν και εμείς ακατάπαυστα σα ναρκωτικό ζητάμε όλο και περισσότερο. Αλλά σαν ανθρώπους με αδυναμίες δεν μπορείς να μας δώσεις και ένα ελαφρυντικό; Όλοι θέλουμε να ζήσουμε το τέλος χωρίς πόνο.... Αλλά θα πρέπει να στραφούμε σε άλλου είδους παυσίπονα....
φτωχές διαπροσωπικές σχέσεις, αυτό νοιώθω κι εγώ, πολύ απαιτητική βιωτικά περίοδος
Δε βρίσκω άλλη σανίδα από μια φωνή πνιχτή που βραχνιάζει εντός και 'ξομολογιέται τις αλήθειες της.
Πείθω τον εαυτό μου πως μου φτάνει.
Ανθεκτική. Στα εφικτά. Φορές-φορές και σε κείνα που φαντάζουν ανέφικτα. Έτσι θα με πω.
Οι καιροί είναι άλλοι. Τελεία. Αλλιώτικοι, πως το λένε. Ύπουλοι και δαιμονισμένοι. Ψεκασμένοι με παγωμάρα, αγένεια, έλλειψη χαράς στην ουσία της, ένταση και πανικό.
Sorry, αλλά οι σχιζοφρενείς μπορεί να είναι υπέροχοι. Αρκετές φορές είναι.
Οι υπόλοιποι, υπολειπόμεθα.
Ω, ναι.
Υ.Γ.
Φιλί σε επανάληψη, να μπουκώσεις στις ευχές.
Όχι μούτρα, ε;
Και η κατάληξη είναι πάντα η βαθειά περισυλλογή σε ένα μοναχικό δωμάτιο, γεμάτο με στιγμές μας…
"Εφικτό είναι κάτι που αντέχεις..."
εφικτό είναι κάτι που αντέχει τουλάχιστον άλλος ένας...
τον οποίο όμως δεν είναι ποτέ σίγουρο ότι θα βρεις...
το αφήνω εδώ, με έχουν πιάσει πολύ απαισιόδοξες σκέψεις...
και ο πόνος δεν μου φαίνεται και τόσο κακή ιδέα...
γιατί όπως έλεγε ο Κικέρωνας :"ο πόνος είναι είτε ελαφρύς, είτε αφόρητος...αν είναι ελαφρύς αντέχεται εύκολα...αν είναι αφόρητος δεν θα κρατήσει πολύ..."
Αισιοδοξη η εμπνευση. Λιγακι απροσωπη, λιγακι προσωπικη. Υπαρχουν πολλων ειδων ψυχωσεις παντως. Πρωτο βημα η εναισθησια, η κατανοηση του πασχοντος. Απο τον εαυτο του.
@ Ηλιας....Just me! :Ναι την γνωρίζω την ιστορία...την ζω κι όλας αν θες.
Τα λες πολύ σωστά,το ξέρεις; Η λύση είναι να πυκνώσουμε μέσα μας. Να μαζεψουμε δυνάμεις και κομμάτια. Να διασταλούμε και έπειτα να δώσουμε εκείνη την γροθιά στην ολόγιομη πραγματικότητα.
Να πατήσουμε πάνω στα γκρεμίσματα της και να κοιτάξουμε κατάματα τον ήλιο. Τον οποιοδήποτε ήλιο.
Δεν είναι εύκολο. Καθόλου. Αλλά πρέπει.
Χωρίς κανένα παυσίπονο. Μόνο το δικό μας placebo.
@ Angelito: Αν ανάψεις ένα κερί εσύ κανείς δεν χάνεται οριστικά,αλλά κάτι πρέπει να κάνεις για αυτό.
Η αγκαλιά είναι όμορφη μόνο όταν ψάχνεις κάτι τέτοιο να βρεις.
Μια αγκαλιά μέσα στο σκοτάδι μπορεί επίσης να είναι και πολύ τρομαχτική.
@ markos-the-gnostic: Απάντησε η Καπετάνισσα πάνω στο σχόλιο σου νομίζω.
Ας κάνουμε όμως κάτι και μεις.
Προλαβαίνουμε έτσι να δούμε κάτι μαγευτικό μαζί με το τέλος.
Η περίοδοι κάνουν τον κύκλο τους και φεύγουν .Ο σκοπός είναι να μας βρουν προετοιμασμένους αυτές που θα ακολουθήσουν
@ Καπετάνισσα:Ξέρεις εσύ. Καλύτερα από τον καθένα.
Μούτρα πολλά.....που χάθηκες και που ευχές δεν πήρα.
Με ξέρεις αφού.
Την ίδια σανίδα σωτηρίας έχουμε.
Και ναι υπάρχουν όμορφοι σχιζοφρενείς τόσο όμορφοι σαν σπάνια λουλούδια κλειστά. Τόσο κλειστά που σε κάνουν να μοιάζεις ερευνητής και νοσταλγός σε κάτι που ενθυμείσαι αλλά ξέχασες μόλις.
Δώσε πάλι εκείνο το επαναληπτικό φιλί.
@ N.Ago: Για αυτό ας μαζέψουμε στιγμές...αυτό που αναγνώρισες λέγεται ποιητική διαισθητικότητα!!
@ the navigator: Ο πόνος μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Πάρε τον μαζί σου και φόρα τον σαν ρούχο.
Και τότε θα δεις τι είναι εφικτό.
@ Ανώνυμος: Αισιόδοξη; Από που κι ως που;
Απρόσωπη και προσωπική. Και τα δυο αυτά φτιάχνουν μια ολοκληρωμένη όψη όμως. Όπως τα γράμματα και η κορώνα στα κέρματα.
Να πούμε για όσους δεν ξέρουν πως η εναισθησία είναι όρος της ψυχιατρικής/κλινικής ψυχολογίας. Αναφέρεται στην επίγνωση και την κατανόηση της φύσης της νόσου από ασθενή ή ψυχίατρο/κλινικό ψυχολόγο,όπως είπατε και σεις πιο απλά.
Ποιος αλήθεια θα κάνει αυτό το πρώτο βήμα;
Να κάτι που μπορεί να με κάνει να γελάσω τόσο που να έχω σχεδόν χάσει την ύλη, το φόβο και τον κίνδυνο.
Υπάρχουν πολλών ειδών ψυχώσεις ναι...Η εμμονή είναι μια από αυτές
Χαριτολογώντας και με κάθε τρυφερότητα το λέω. Ίσως να έχω και μια υποψία χαμόγελου.
ένα restart ίσως απλά χαμηλώσει τα φώτα, ίσως απλά καθαρίσει λίγο τις ανούσια πηγμένες μνήμες με αναπολήσεις που δεν χρειάστηκαν σε κανέναν.
Ένα format όμως, ίσως να έσβηνε όλα τα κεριά, όλους τους ήλιους, όλα τα φιλιά, όλες τις βόλτες και τις πόρτες, όλα τα λεφτά, όλα τα χρώματα κι όλα τα φαντάσματα...
Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα, αλλά μου λείπει κι εμένα αυτό που περιγράφεις τόσο όμορφα.
Με μια νέα εγκατάσταση ολίγον χιονισμένη, ολίγον κρυωμενή και μια σταλιά περασμένη με μανό χρώματος επιλογής (θα έχουμε άραγε έστω αυτή την επιλογή;), το λειτουργικό μας μπορεί να παίξει ανακαινισμένο αντιψυχωσικά, σοκαρισμένο από το ξαφνικό και απόλυτο σκοτάδι.
Ίσως να βάλουμε απ'ευθείας στο νέο service pack και το Aripiprazole.
Πάμε μια βόλτα. Ας μιλήσουμε.
Δεν ξερω τι να σου γραψω......καλημερα :)
hmmmmm
dld eimai to teleutaio zwntano asteraki tis athinas? mono egw sunexizw na ta blepw ola polyxrwma k ektyflwtika? e de nomizw! an psaksoume kati tha broume...
ki egw pou nomizw pws autokatastrefomai niwthontas pono..telika to antitheto? autokatastrefontai oi alloi gia na mhn ton niwsoun? mou ta anatrepeis ola twra...
mh dynamwneis ti fwni otan mou milas..tsirizw poly dynata k tha se ksekoufanw :P
den xreiazomaste restart... format.. cleanstart... to ekana k sto pc mou k mantepse... poly hremisa poy sbhstikan palies fotografies k palies selides sta agaphmena kai palia keimenakia... kala tha mou peis..ta pio polla ta exw sto backup - o sakos me ta kokkala..to thimasai auto to post? mou eleipse o atimos..
me sbhsta ta fwta pantws blepeis kalytera.. nai re.. blepeis mono osous lampoun.. oi alloi den
3erw... na pane kapou na loustoun me asteroskoni.. koita ligo kalutera, uparxoun merikes pugolampides.. xaidepse tes na paroun energeia k tha lapsoun pio polu ;)
Ακόμα κι αν είναι να ζήσουμε το τέλος αυτού του χαλασμένου πλανήτη. Ας σηκωθούμε να το δούμε. Είναι ίσως και η μεγαλύτερη ευκαιρία που θα έχουμε ποτέ.
mou thumises ena tragoudi tou iwannidi gia to telos tou kosmou "mphkan se kati iptamena kloubia k petaksan makria..." kai ena dihghma pou eixa diabasei gia tous anthrwpous pou skarfalwnan pshla sta bouna giati ekei tha zousan merika deuterolepta parapanw...
otan koitas apo pshla blepeis tin gh k einai panemorfi.. otan koitas apo xamhla blepeis tosa asteria... otan koitas genikotera blepeis omorfa pragmata.. arkei na koitas ;)
ah poly omorfo post karamelitsa!
paw na xazepsw kamia pugolampida k na lampsw ligo parapanw mpas k paroun mpros k oi eterofwtoi ;)
mmmmmmmmats
*****
νομίζω πως χόρτασα από αλήθειες και πραγματικότητες...οι γραμμές των χεριών μου μεγάλωσαν απο τις καθημερινές τριβές αυτών...τα αυτιά μου κουφάθηκαν και μόνο ένα υστερικό βουητό έμεινα ν'ακούω(θυμάσαι?)
έμεινα με τα κατάλοιπα αυτών των συγκρούσεων....χόρτασα πια
δώσε μου εικόνες από τα καινούργια σου παραμύθια...
καληνύχτα candyblue μου....
Κι όμως αυτή όλ' η νεύρωση γίνεται αυλαία, καμβάς, χαρτί, plasma, Lcd, αφετερία δημιουργίας. Χρειαζόμαστε τη ψύχωση.... μας τρέφει και την τρέφουμε... είμαστε το φαϊ της και συνάμα τρώμε από πανω της...
Πάντως ξέρω κι εγώ ένα φάρμακο, αλλά θα στο στείλω με mail
Φιλούθκια πολλά που την Κύπρον κόρη μου
λίγο σκληρότερη η γλώσσα σου σε σχέση με τα προηγούμενα. Ας είναι· υπάρχει κι εδώ η γοητεία.
Candy μου είχες πει παλιότερα ότι τα κολλάζ σου τα φτιάχνεις στον υπολογιστή. Μπορείς να μου δώσεις το πρόγραμμα που χρησιμοποιείς για να τα φτιάξεις;
@ Dee Dee:Καλημέρα γλυκιά μου...καλημέρα...σημαντική και αυτή είναι.
@ bereniki: Είσαι από τα τελευταία ζωντανά αστεράκια εσύ...
Τα βουνά θα πάρουμε όλοι μέχρι να μας δούνε οι κορυφές των και να το βάλουν στα πόδια. Κανείς δεν θα μας ανέχεται πια. Είμαστε χειρότεροι και από τους δεινόσαυρους σαν είδος. Και ξέρεις τι έπαθαν οι Δεινόσαυροι ε?
Συλλεκτικό είδος ο αυτόφωτος άνθρωπος πια...φέρε και σε μένα καμιά πυγολαμπίδα. Να ζεστάνει την μοναξιά του χειμωνιάτικου απογεύματος.
@ anyone: Νομίζω πως και γω χόρτασα το ίδιο.
Εγώ φοβάμαι πως αν κοιτάξω τις γραμμές των χεριών μου θα έχουν σβηστεί. Δεν κάνουμε τίποτα πια για να υπάρξουμε.
Θα σου δίνω πάντα εικόνες
Πάντα από μισά παραμύθια,τα άλλα μισά θα είναι αλήθειες σε συσκευασία αμπαλάζ.
@ Τo blog του απολυμένου: Μπήκαμε όλοι φαντάζομαι. Δεν είναι για να λες σε αυτά. Είναι για να αποκεφαλίζεις.
@ ΩΣΗΕ: Ναι, ναι το διάβασα και γέλασα ώρα. Το κουβαλούσα στο μυαλό μου όλη την ημέρα.
Θα πάω στο φαρμακείο να το ζητήσω από Δευτέρα. Λες να με στραβοκοιτάξει η φαρμακοποιός μου ή μήπως το παραγγείλει και για αυτήν;
Συμφωνώ ...κάπως έτσι η ψύχωση γίνεται αυλαία .Ευτυχώς. Όχι για όλους βέβαια. Ευτυχώς. Ξανά.
@ ο άλλος Ρο: Στην σκληρή γλώσσα υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια. Με αχτένιστα μαλλιά μέχρι το πάτωμα. Σε αυτή την αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη γοητεία...αλλά θέλει μεγαλύτερη παρατηρητικότητα.
Καλησπέρα κύριε Ρο.
@ Ηλιας....Just me!: Check your E-mail
Ξαναγέλασε λοιπόν!! Σε πρόλαβα!! Πήγα και το ζήτησα μ' ενα φίλο εδώ στο χωριό και η καημένη φαρμακοποιός μου είπε μ' ένα αγαθό ύφος ''..νομίζω το ξέρω... αλλά δεν έχω τώρα... είναι παυσίπονο;''
Περιττόν να σου πω ότι ακόμα κλαίμε απ' το γέλιο!!!
Φιλούθκια κόρη μου
@ ΩΣΗΕ: Πολλά! :)
Δημοσίευση σχολίου